Η κυβέρνηση δεν έλαβε υπόψην της την πρόταση του τ. Υ/πουργού Εθνικής οικονομίας κ. Αριστείδη Τσιπλάκου, που σε δημοσίευμά του στην εφημερίδα “ ” στις 3.2.2010 αναφέρει ότι Υπάρχει δυνατότητα να βρεθούν χρήματα για το έλλειμμα χωρίς να χρειαστούν ούτε δάνεια ούτε στύψημο του λαού. Γιατί κατευθύνθηκε σε ακραίες λύσεις όπως το ΔΝΤ;
Έπρεπε να περάσουν περίπου 4 μήνες, από τότε που δημοσιεύθηκε στον “Αδέσμευτο Τύπο” την 3.2.2010 μία ανώδυνη και σωστή πρόταση για να βγούμε από την σημερινή οικονομική κρίση, η οποία πρόταση επαναλήφθηκε αναλυτικότερα και μάλιστα πρωτοσέλιδη την 7.3.2010, για να αρχίσουν να σκέπτονται οι αρμόδιοι ότι είναι η πλέον ενδεδειγμένη, αν όχι η μοναδική λύση για να βγούμε από το αδιέξοδο, αποφεύγοντας τα σκληρά οικονομικά μέτρα που εντείνουν την ύφεση και πλήττουν κυρίως τις ασθενέστερες οικονομικές τάξεις, αλλά και για να σταματήσει ο διεθνής διασυρμός της χώρας.
Η λύση που προτάθηκε από τον τ. Υ/πουργό Εθνικής οικονομίας κ. Αρ. Τσιπλάκο, και την οποία εισηγήθηκε στην Βουλή στις 6 Μαίου και ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Αντώνης Σαμαράς και δεν απέρριψε ο Πρωθυπουργός, περιέχει τρείς ενέργειες:
1. Η εκποίηση, η χρονοπίστωση και η ορθολογική εκμετάλλευση μέρους μόνο της τεράστιας ακίνητης περιουσίας και μάλιστα μόνο των ακινήτων που μένουν εγκαταλειμμένα και ανεκμετάλλευτα και συνεχώς απαξιώνονται με την διαμονή μεταναστών.
2. Πολεοδόμηση και οικοπεδοποίηση γύρω από τις πόλεις και παραθεριστικές περιοχές των εκατοντάδων χιλιάδων στρεμμάτων μη δασικών εκτάσεων, που συνεχώς καταπατώνται από ιδιώτες με γεωμετρική πρόοδο, που εκτός από τα έσοδα από τις πωλήσεις οικοπέδων θα είχαμε τερματισμό της αυθαίρετης δόμησης και ανάπτυξη της οικονομίας λόγω των οικοδομικών εργασιών.
3. Να κληθούν να πληρώσουν τα οικόπεδα του Δημοσίου όσοι τα έχουν καταλάβει και με την ανοχή των τοπικών παραγόντων και της κακοπληρωμένης αστυνομίας και έχουν κτίσει σε αυτά πολυτελείς οικίες. Αν π.χ. κάποιος ακολουθήσει μόνο την παραλιακή οδό από Βάρκιζα ως το Σούνιο θα διαπιστώσει το όργιο της καταπατήσεως των Δημοσίων κτημάτων. Τέτοιες περιπτώσεις είναι χιλιάδες σε όλη την Ελλάδα.
Με αυτές τις απλές και μη επώδυνες λύσεις μπορούμε να εξοφλήσουμε σχεδόν στο σύνολό του το δημόσιο χρέος και είναι μία λύση στην οποία θα κατέφευγε κάθε συνετός πολίτης που χρεωστούσε ένα μεγάλο ποσό στις τράπεζες που δεν μπορούσε να εξοφλήσει γιατί τα έσοδά του ήταν μικρότερα από τα έξοδά του και διέθετε ανεκμετάλλευτη ακίνητη περιουσία. Αν ακολουθούσε την λύση των συνεχών δανεισμών για την κάλυψη τοκοχρεολυσίων και οικογενειακών ελλειμμάτων, ουδέποτε θα μπορούσε να απαλλαγεί από το χρέος το οποίο συνεχώς θα αυξανόταν και θα κατέληγε στην χρεωκοπία.
Φαίνεται όμως ότι για την εφαρμογή της λύσης αυτής υπάρχουν ισχυρές αντιδράσεις και ασκούνται πιέσεις, από ξένους ισχυρούς παράγοντες, εκτός από τις μεγάλες τράπεζες που καμιά ως γνωστόν δεν επιθυμεί άμεση εξόφληση χρέους και από εκείνους που δεν θέλουν την Ελλάδα να σηκωθεί από το <<Καναβάτσο>> που την έχουν ρίξει, για να μην έχει την δύναμη να αντιδράσει στα σχέδιά τους για το επώδυνο για την Ελλάδα κλείσιμο όλων των εκκρεμών Εθνικών θεμάτων Σκοπιανό, Κυπριακό, Αιγαίο κ.λ.π.
Η λύση αυτή είχε προχωρήσει την τριετία 1990-93,αλλά από ένα ατυχή χειρισμό απόπειρας εκποίησης βραχονησίδων , που δεν ήσαν στο πρόγραμμα, σταμάτησε κάτω από τις κραυγές της τότε αντιπολίτευσης.
Τώρα οι αρμόδιοι δικαιολογούνται για την μη εφαρμογή της πρότασης αυτής ότι είναι χρονοβόρα, ενώ οι ανάγκες είναι άμεσες. Οι δικαιολογίες αυτές είναι αβάσιμες γιατί ο απαιτούμενος χρόνος με ειδικές αλλά διαφανείς διαδικασίες δεν θα υπερβεί το ένα έτος, αν γίνουν οι εξής ενέργειες.
-
Η δημιουργία ανεξάρτητης αρχής για το σκοπό αυτό, που θα αποτελείται από ειδικευμένους επιστήμονες εγνωσμένου κύρους και εντιμότητας, με την συμμετοχή των γενικών διευθυντών των εμπλεκομένων υπουργείων, χωρίς την ανάμιξη των γνωστών από κάθε άποψη μανδαρίνων που διαχειρίζονται και εκμεταλλεύονται εκάστοτε την δημόσια περιουσία προς ίδιο όφελος και έχουν κάθε συμφέρον να αντιδρούν. Για να γίνει αντιληπτό το όργιο της εκμετάλλευσης αρκεί να ανατρέξει κανείς στα πρακτικά της βουλής του 2003 όπου το κράτος μισθώνει για τις ανάγκες του ακίνητα από ιδιώτες και παράλληλα στην ίδια περιοχή ακίνητο του δημοσίου ίδιας επιφανείας ενοικιάζεται σε ιδιώτες με δεκαπλάσια τιμή από εκείνη που εισπράττει από το δικό του. Η ως άνω αρχή, η οποία θα εποπτεύεται από τρείς ανώτατους διακεκριμένους δικαστικούς, θα επιλέγει χωρίς κομματικές παρεμβάσεις τους επιστήμονες που θα την συνδράμουν στο έργο της και όλα τα χρήματα θα πηγαίνουν σε ειδικό κωδικό για την εξόφληση μόνο του χρέους και όχι για να καλυφθούν μαύρες τρύπες όπως γινόταν ως τώρα.
-
Οριστικοποίηση και καταγραφή όλων των ακινήτων και των μη δασικών εκτάσεων, που έχει γίνει σχεδόν στο σύνολό του από τις μέχρι τώρα εργασίες σχετικά με το κτηματολόγιο και επιλογή προς εκποίηση κυρίως των αναξιοποίητων ακινήτων και των υπό πολεοδόμηση μη δασικών εκτάσεων.
-
Άμεσος διεθνής πλειοδοτικός διαγωνισμός με διαφανείς διαδικασίες και με τιμή εκκίνησης την αντικειμενική αξία των ακινήτων και των οικοπέδων που θα προκύψουν από την πολεοδόμηση των μη δασικών εκτάσεων.
Ας αφήσουν λοιπόν τις δικαιολογίες για χρονοβόρες διαδικασίες και να μελετήσουν σοβαρά την μόνη λύση για να βγούμε από το σημερινό αδιέξοδο.
Η λύση του συνεχούς δανεισμού για να καλύψουμε χρέος και ελλείμματα και μάλιστα με υψηλά επιτόκια μας βυθίζει όλο και περισσότερο στο τέλμα και στην βεβαία χρεωκοπία.
Βέβαια αν υπάρχει πολιτική βούληση όλων των κομμάτων για την πραγματική εξυγίανση του πολιτικού μας συστήματος και για να εξοικονομηθούν σημαντικά πρόσθετα ποσά , θα πρέπει να προχωρήσουν στην γενική εφαρμογή του πόθεν έσχες και να δημευθούν τα περιουσιακά στοιχεία όλων των πολιτικών και ειδικών κατηγοριών υπαλλήλων που υπηρετούν στις εφορίες , πολεοδομίες , δικαιοσύνη κ.λ.π. τα οποία δεν δικαιολογούνται από τα έσοδά τους και όχι να περιοριζόμαστε στην εφαρμογή του πόθεν έσχες σε ένα μόνο υπάλληλο πολεοδομίας Δωδεκανήσου και να δημεύονται τα μη δικαιολογημένα περιουσιακά του στοιχεία, απλώς για επικοινωνιακούς και μόνο λόγους.
Κύριε Παπανδρέου ΝΑ ΤΙΜΩΡΗΘΟΥΝ ΟΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ για την κατάρρευση της οικονομίας και να μην ζητάς χρήματα από τον εξαθλιωμένο λαό και να μην κόβεις τις συντάξεις και τους μισθούς σε μια εποχή που τα τρόφημα ανεβαίνουν ανεξέλεγκτα διότι υπάρχει κίνδυνος κοινωνικής επανάστασης.
