Ολόκληρη η παρουσίαση του Βιβλίου του Αντωνίου Αντωνάκου «Γλώσσα ποι πορεύη», στον χώρο του Φιλοσοφικού εργαστηρίου Αθηνά Εργάνη.
Τὸ πλέον πρόσφατο σύγγραμμα τοῦ Ἀντωνίου Ἀ. Ἀντωνάκου ἔχει ὡς τίτλο μία ἐκ τῶν παροιμιῶν τοῦ Διογενιανοῦ, ἡ ὁποία λέει: «Γλῶσσα ποῖ πορεύῃ πόλιν ἀναστρέψασα;», ἡ ὁποία σὲ ἐλεύθερη ἀπόδοση σημαίνει «Γλῶσσα ἔφερες ἄνω κάτω τὴν πόλη, ποῦ πηγαίνεις πιά;». Δι' αὐτῆς ἐκφράζεται ἡ ἀγωνία τοῦ συγγραφέως ἀλλὰ καὶ ὅλων τῶν Ἑλλήνων τῶν ἀνησυχούντων γιὰ τὴν πορεία τοῦ σπουδαιοτέρου ἐργαλείου τοῦ νοῦ, τῆς ἑλληνικῆς γλώσσης.
Ὁ τόμος αὐτὸς ἐξετάζει τὸν εὐτελισμὸ καὶ τὴν κατάντια τῆς γλώσσης μας μετὰ ἀπὸ τριάντα χρόνια ἀδρανείας τῶν Ἑλλήνων· ταυτόχρονα ἐξετάζει καὶ τὴν ἀδιαφορία ἁρμοδίων καὶ μὴ τόσον ἀπέναντι στὰ προβλήματα ποὺ προέκυψαν καὶ συνεχίζουν νὰ ὑπάρχουν, ὅσο καὶ ἀπέναντι στὶς σύγχρονες προοπτικὲς ποὺ ἀνοίγονται γιὰ τὴν ἑλληνική γλῶσσα διεθνῶς.
Τὰ στοιχεῖα, βεβαίως, ὅπως συμβαίνει σὲ ὅλα τὰ πονήματα τοῦ συγγραφέως, εἶναι καὶ ἐδῶ συντριπτικά, ἀπολύτως τεκμηριωμένα μέσα ἀπὸ μελέτες καὶ βιβλιογραφία καὶ δὲν ἀφήνουν κανένα περιθώριο ἀμφισβητήσεως τῶν δεδομένων γιὰ τοὺς ὑγιῶς σκεπτομένους. Ἐκτὸς ὅμως ἀπὸ τὴν παράθεση στοιχείων στὸ σύγγραμμα προτείνονται καὶ λύσεις, οἱ ὁποῖες, ἂν ἐφαρμοσθοῦν, τότε ὑπάρχει ἐλπὶς ἀνανήψεως.
Γιὰ πρώτη φορὰ σὲ ἕνα βιβλίο εἶναι φανερὸ τὸ θάρρος τῆς γνώμης χωρὶς στρουθοκαμηλισμοὺς ἢ φόβους μὴ θιγοῦν οἱ πράξεις ὡρισμένων. Ὅλα ὑπόκεινται στὴν βάσανο τῆς κριτικῆς καὶ τῶν τεκμηρίων, βάζοντας ὅλους μας στὴν σκέψη τοῦ ἀναλογοῦντος μεριδίου εὐθύνης, μιᾶς καὶ ἡ «ὥρα μηδέν» γιὰ τὴν γλῶσσα μας εἶναι πλέον ὁρατή.
Στὸ ἀνὰ χεῖρας σύγγραμμα θὰ βρῆτε τὶς ἐπιστημονικὲς ἀπαντήσεις σὲ θέματα ὅπως: Πῶς θὰ χρησιμοποιηθῆ ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα στοὺς φωνητικοὺς ὑπολογιστῆρες. Γιατί αὐξάνεται ἡ εὐφυΐα τοῦ παιδιοῦ μὲ τὴν ἐκμάθηση τῆς ἑλληνικῆς γλώσσης καὶ τὸ πολυτονικὸ σύστημα. Γιατί οἱ «μάναντζερς» τῶν μεγάλων πολυεθνικῶν ἐταιρειῶν συμβουλεύουν τὰ ἀνώτατα στελέχη τους νὰ σπουδάσουν τὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα. Γιατί, ὅπως ἐξηγοῦν ξένοι πανεπιστημιακοὶ, μπορεῖ κάποιος νὰ σκεφθῆ μόνο στὰ ἑλληνικά, καὶ ἄλλα πολλά.
Ἐπίσης στὸ παράρτημα τοῦ βιβλίου θὰ βρῆτε τὰ ἐπίσημα πρακτικὰ τῆς ἐπιμάχου συνεδριάσεως, τῆς 11ης Ἰανουαρίου τοῦ 1982 γιὰ τὸ μονοτονικό. Τὸ κάναμε αὐτό, διότι θὰ εἶναι εὔκολο νὰ διαπιστώσετε πράγματα, τὰ ὁποῖα μέχρι στιγμῆς παρουσιάζοντο διαστρεβλωμένα. Ἔλεγαν δηλαδὴ ὡρισμένοι ὅτι στὴν πρόταση τοῦ μονοτονικοῦ εἶχαν ἀντιδράσει κάποιοι βουλευτὲς κομμάτων. Τοῦτο ἀποτελεῖ μέγα σφάλμα, διότι ἀπὸ τὴν μελέτη τῶν πρακτικῶν τῆς συνεδριάσεως ἀποδεικνύεται ὅτι οὐδεὶς διεφώνησε ἐπὶ τῆς οὐσίας ἀλλὰ οἱ ἐλάχιστες ἀντιρρήσεις ἦσαν μόνον ἐπὶ τῆς διαδικασίας (μεταμεσονύκτια ψήφιση κ.λπ.).
Ἔτσι μὲ τὸ ἀνὰ χεῖρας βιβλίο συμπληρώνεται ἕνα θέμα μοναδικό, ποὺ ἀφορᾶ στὴν γλῶσσα μας, καθιστᾷ ὅλους μας ὑπευθύνους γιὰ τὴν σωτηρία της καὶ μᾶς καλεῖ σὲ προσκλητήριο μάχης καὶ ἐγρηγόρσεως. Ἂς γίνη λοιπὸν αὐτὴ ἡ κραυγὴ ἀγωνίας τὸ σύνθημα ποὺ θὰ ξυπνήση ὅλους μας ἀπὸ τὴν πνευματικὴ ὕπνωση, ποὺ μᾶς ἔχει ἐπιβάλλει ἡ παγκοσμιοποίηση καὶ οἱ ἐκφραστές της, καὶ θὰ μᾶς σταματήση ἔστω καὶ στὸ χεῖλος τοῦ γκρεμοῦ! «Γλῶσσα ποῖ πορεύῃ;» Γλῶσσα ποῦ πηγαίνεις;
Πηγή κειμένου: http://zilote.spaces.live.com
