Αυστραλή δικηγόρος, ειδικευμένη σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων παρουσιάζει την δική της πρόταση για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα από τη Βρετανία στην Ελλάδα σε ένα βιβλίο της.
Η Κάθριν-Μανόλια Φίλεϊ, πριν ασχοληθεί με τη νομική ήταν αρχαιολόγος και εργάστηκε στην Ελλάδα. Ως δικηγόρος εργάστηκε ιδιαίτερα και για απόδοση δικαιοσύνης στους Αυστραλούς ιθαγενείς.
Τίτλος του βιβλίου της είναι: «How The Greeks Can Get Their Marbles Back- the legal argument for the return of the Parthenon Marbles to Greece» στο οποίο η συγγραφέας υποστηρίζει πως η Βρετανία δεν πρόκειται ποτέ να επιστρέψει από μόνη της τα Γλυπτά για καθαρά «πολιτιστικούς λόγους». Μια τέτοια χειρονομία», λέει, «θα έκανε άνω-κάτω τα μουσεία όλου του κόσμου».
Για καθαρά νομικούς λόγους, συνεχίζει, θα πρέπει να εγκαταλειφθούν τα επιχειρήματα περί πολιτιστικής κληρονομιάς, αλλά να υποστηριχθεί ότι τα μοναδικά αυτά έργα τέχνης συνδέονται από αρχαιοτάτων χρόνων έως και σήμερα και πνευματικά-για την ακρίβεια θρησκευτικά- με τους Έλληνες.
«Με το επιχείρημα αυτό Αυστραλοί Αβορίγινες, Νεοζηλανδοί Μαορί και Βορειοαμερικανοί Ινδιάνοι κατόρθωσαν να πάρουν πίσω θησαυρούς τους» επισημαίνει
Στο βιβλίο της, εξηγεί αναλυτικά πως Έλληνες υπήκοοι που ζουν σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης μπορούν να διεκδικήσουν νομικά την επιστροφή των Γλυπτών επικαλούμενοι το επιχείρημά της και εκφράζει την βεβαιότητά της πως θα κερδίσουν, ενώ περιγράφει με λεπτομέρειες και νομικά επιχειρήματα την όλη διαδικασία.
Ο Αισχύλος και τα μάρμαρα του Παρθενώνα
Έξι στίχοι από τους Πέρσες του Αισχύλου. Χίλιες εικόνες από τη σύγχρονη ζωή μας. Ρωμιοί με σημαίες, με ζωγραφισμένο πάνω τους τον σταυρό, μπροστά σε μαρμάρινες απεικονίσεις.
Τα μάρμαρα του Παρθενώνα, τα “ελγίνεια” μάρμαρα.
Σίγουρα αν ζούσε σήμερα ο Αισχύλος θα θλιβόταν αφάνταστα με τις γλυπτές απεικονίσεις, κλεμμένες, αποκομμένες από τον φυσικό τους χώρο και εκτεθειμένες σαν τουριστική ατραξιόν έναντι αδράς αμοιβής στο Βρετανικό μουσείο!
Μα θαρρεί κανείς ότι θα θλιβόταν λιγότερο με την παρουσίαση των εναπομεινάντων γλυπτών από τους βέβηλους Ρωμιούς; Την παρουσίαση ως νεκρών συμβόλων κάποιων πλανεμένων ειδωλολατρών; Με την παρουσίαση σαν τουριστική ατραξιόν έναντι ευτελούς αμοιβής; Με τα βρώμικα πόδια φανατικών απογόνων εκείνων που τα κατέστρεφαν, που το μόνο που τους νοιάζει είναι τα εισιτήρια των κουτόφραγκων; Με τους κομματικούς εγκάθετους να κρεμάνε πανό από τον ιερό βράχο, ξέροντας ότι μόνο έτσι θα γυρίσει να τους δει κανείς;
Μόνο ο Αριστοφάνης αν ερχόταν με την μηχανή του χρόνου, όταν επέστρεφε, θα έγραφε μία σπαρταριστή κωμωδία, με τους βέβηλους να ζητάνε τα γλυπτά από τους κλέφτες, για να έχουν περισσότερες εισπράξεις! Το κοινό θα ξεκαρδιζόταν με την γυφτιά των βέβηλων και την αλαζονεία των κλεφτών, μα σίγουρα ούτε ο Αριστοφάνης δεν θα τολμούσε να τους πει πως οι βέβηλοι χρησιμοποιούν το όνομα Έλληνες!
Για να τελειώνουμε, τα γλυπτά και ο ιερός χώρος δεν ανήκει ούτε στους κλέφτες, ούτε στους βέβηλους, ούτε στους Άγγλους, ούτε στους Ρωμιούς. Τίποτε ιερό, δεν ανήκει σε κανέναν που δεν σέβεται την ιερότητα του! Ο ιερός τούτος χώρος ανήκει στους θεούς των Ελλήνων και σε όσους σέβονται την ιερότητα του χώρου, τους θεούς και τους ίδιους τους Έλληνες που κατασκεύασαν τους ναούς και όρισαν το ιερό!
Όσοι φωνάζουν για “επιστροφή” των γλυπτών στους Ρωμιούς, τότε αποδέχονται και νομιμοποιούν την βεβήλωση των ιερών! Τα γλυπτά πρέπει να επιστραφούν ως θρησκευτικά και όχι πολιτιστικά μνημεία! Μέχρι τότε, είτε κάτω από την γαλότσα του Βρετανού, είτε κάτω από το τσαρούχι του Ρωμιού, είναι αποκομμένα από το ιερό τους!
***
… καθέων φρονημάτων
οι γην μολόντες Ελλάδ’ ου θεών βρέτη
ηδούντο συλάν ουδέ πιμπράναι νεώς,
βωμοί δ’ αιστοί, δαιμόνων θ’ ιδρύματα
πρόρριζα φύρδην εξανέστραπται βάθρων.
Τοιγάρ κακώς δράσαντες ου ελάσσονα
πάσχουσι, τα δε μέλλουσι…
[Και τα φρονήματά τους τ’ άθεα
που στην Ελλάδα φτάνοντας
των θεών αγάλματα και ναούς ρημάξανε και κάψαν,
καταστραμμένοι κι οι βωμοί συθέμελα κι ανάκατα,
αναποδογυρισμένα των θεών τα βάθρα,
σαν πράξανε κακά, λιγότερα δεν πάσχουν
κι άλλα μέλλονται…]
Αισχύλος Πέρσαι στίχοι 813 έως 819.
