Στις 25 Δεκεμβρίου του έτους μηδέν, κανένα θείο βρέφος δεν γεννήθηκε. Γεννήθηκαν πολλά βρέφη, υποθέτω, τη μέρα εκείνη, όπως και κάθε μέρα, αλλά όχι Εκείνο.
Τόσο η συγκεκριμένη ημερομηνία, όσο και το έτος αποτελούν συμβάσεις που καθιερώθηκαν κατ΄ οικονομία αιώνες αργότερα. Όσο για το ειδυλλιακό σκηνικό της φάτνης με τα ζώα, δεν υπήρξε ποτέ. Είναι επινόηση του Φραγκίσκου της Ασίζης, χίλια διακόσια τόσα χρόνια μετά. Ούτε βοσκοί μπορούσαν να είναι έξω στο καταχείμωνο, ούτε μάγοι μπορούσαν να έρθουν με καμήλες από την Περσία. Όλα είναι μέρος μιας χαριτωμένης αλλά ψεύτικης ιστορίας.
Τι να πει κανείς για τον Αϊ–Βασίλη; Αποτελεί μια από τις πιο αναγνωρίσιμες μορφές της σύγχρονης κοινωνίας, αλλά τίποτε αληθινό δεν έχει πάνω του. Το λατινικό του όνομα (Santa Klaus) παραπέμπει στον Νικόλαο, άρα το Βασίλης δεν κολλά καθόλου. Η δε αστεία κόκκινη περιβολή του με την άσπρη γούνα σχεδιάστηκε τη δεκαετία του 1930 για να πάει με την κόκα-κόλα, την οποία έκτοτε διαφημίζει επιτυχώς. Δεν είναι παρά ένα διαφημιστικό κατασκεύασμα, μια αποθέωση της υπερ-κατανάλωσης, της πλαστικούρας και του κιτς. Τίποτε άλλο.
Κι όμως, όπου κι αν κοιτάξεις αυτές τις μέρες θα δεις φιγούρες του Αϊ-Βασίλη, φάτνες και στάβλους, αναπαραστάσεις μιας ιστορικής ανακρίβειας. Εκατομμύρια άνθρωποι σε ολόκληρο τον πλανήτη συμμετέχουμε οικειοθελώς σε μια στημένη παράσταση και μπερδεύουμε εν γνώσει μας τη φαντασία με την πραγματικότητα. Τόσο πολύ μάλιστα, που για πολλούς οι φαντασιώσεις, ΕΙΝΑΙ η πραγματικότητα. Τι είναι, τελικά, αληθινό και τι ψεύτικο; Ίσως χρειαζόμαστε τα ψέματα. Είναι λιγότερο οδυνηρά από αυτό που βιώνουμε καθημερινά ως πραγματικότητα με τους πολέμους, το έγκλημα, τη φτώχια και την αρρώστια. Χρειαζόμαστε λίγο βάλσαμο για την ψυχή μας, έστω και φανταστικό.
Αυτά σε παγκόσμιο επίπεδο. Στη μικρή μας επαρχιακή κοινωνία τα πιο πάνω είναι μια παρωνυχίδα. Στο κάτω–κάτω, θα πει κάποιος, ένας αθώος συμβολισμός και μια συμβατική ωραιοποίηση ιστορικών γεγονότων δεν βλάπτει, ουσιαστικά, κανέναν. Αντίθετα, γλυκαίνει, έστω προσωρινά, τις σχέσεις των ανθρώπων. Τα από πρόθεση κακόβουλα ψέματα είναι το πρόβλημα. Εδώ μας έχουν φλομώσει στο ψέμα όλοι όσοι τάχθηκαν να λένε αλήθειες που σχετίζονται άμεσα με τη ζωή μας. Ιδίως οι παπάδες και οι δάσκαλοι. Ψεύτικοι ήρωες, ψεύτικοι αγώνες, ψεύτικη ιστορία. Πού να βρεις άκρη; "Πες μου ένα ψέμα να αποκοιμηθώ", που λέει και το τραγουδάκι. Πάντως, το τραγούδι αυτό θα είναι από τα αγαπημένα του Προέδρου μας, φαίνεται, γι' αυτό το πήρε κυριολεκτικά και μας λέει. Μας λέει ψέματα συνεχώς, χρόνια τώρα. Και εμείς χασμουριόμαστε, γυρίζουμε πλευρό και μας παίρνει ο ύπνος.
Πηγή: Από την εφημερίδα ΠΟΛΙΤΗΣ – 23/12/2007, Σελίδα: 12
Κωδικός άρθρου: 762637
Του Στέλιου Ν. Γεωργίου
Αναπληρωτής Καθηγητής
Εκπαιδευτικής Ψυχολογίας
Πανεπιστήμιο Κύπρου
