Γνήσια τέκνα των προγόνων τους, οι Έλληνες γλεντάνε ή λογομαχούν με τον ίδιο τρόπο όπως στην εποχή του Ομήρου ή του Σωκράτη. Ακόμα διατηρούν τις γαστριμαργικές τους συνήθειες ή και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της φυλής. Το Ελληνικό πνεύμα εξάλλου κατακτά ξανά τον κόσμο μέσα από τη γλώσσα, τα συγγράμματα ή και τα εντυπωσιακά επιστημονικά επιτεύγματα ή και τα εντυπωσιακά επιστημονικά επιτεύγματα της αρχαιότητας. Η Ελλάδα γίνεται μόδα διεθνώς!
Έχετε παρατηρήσει ποτέ τα γυμνά δάχτυλα των ποδιών, των Ελληνικών αγαλμάτων; Εάν τα προσέξετε, θα διαπιστώσετε πως συνήθως το δεύτερο δάχτυλο είναι λίγο μακρύτερο από το μεγάλο. Αυτό το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό το έχουν ίδιο κι απαράλλαχτο πολλοί σημερινοί Έλληνες. Αρκετοί, επίσης, έχουν την περίφημη «Ελληνική μύτη» ή την Ελληνική κατατομή. Ίδιοι κι απαράλλαχτοι σαν τα αρχαία αγάλματα.
Παρά την γκρίνια ή την σκόπιμη διαστρέβλωση που κάνει κάποιους να ισχυρίζονται πως οι σημερινοί Έλληνες δεν έχουν και πολύ μεγάλη σχέση με τους αρχαίους, ανθρωπολογικές και γλωσσολογικές μελέτες αποδεικνύουν ότι είμαστε γνήσια τέκνα των προγόνων μας. Μερικά, μάλιστα, από τα στοιχεία της καθημερινότητάς μας ούτε που θα μπορούσαμε να φανταστούμε ότι έχουν τις ρίζες τους στην αρχαιότητα. Όπως για παράδειγμα, το σουβλάκι. Δεν πρόκειται για πρόσφατη «ανακάλυψη» ούτε για δάνειο από την τουρκική κουζίνα, αλλά για Ελληνικότατο φαγητό ηλικίας τουλάχιστον 3.000 ετών!
Την περιγραφή του τη συναντάμε ακόμα στα έπη του Ομήρου, όπου υπάρχει η αναφορά στον Αχιλλέα που ψήνει στη θράκα σουβλάκια και κοντοσούβλια! Αλλά και τα περισσότερα από τα φαγητά της παραδοσιακής Ελληνικής κουζίνας είναι τα ίδια που έτρωγαν και ο Περικλής, ο Ξενοφών, ο Σωκράτης κι ο Αισχύλος. Αυτό, όμως, είναι μια μικρή λεπτομέρεια σε σχέση με άλλα εντυπωσιακά, που αποδεικνύουν ότι οι συνήθειές μας δεν άλλαξαν στην πάροδο των χιλιετιών. Χρησιμοποιούμε ίδιες κι απαράλλαχτες λέξεις κι εκφράσεις, γλεντάμε με τον ίδιο τρόπο, χορεύουμε τους ίδιους χορούς -μετονομασμένους- αλλά και θυμώνουμε ή βριζόμαστε με τον ίδιο τρόπο όπως και οι πρόγονοί μας.
Η φυλετική μνήμη διατηρείται ακόμα και στις ιδιοτροπίες μας, στον έντονο συναισθηματισμό μας, ακόμα και στις εκφράσεις που χρησιμοποιούμε στην καθημερινότητά μας. Λόγια του Αριστοτέλη χρησιμοποιούμε όταν λέμε «η αρχή είναι το ήμισυ του παντός» και τα ίδια αρχαία μέτρα ενάντια στη βασκανία παίρνουμε όταν φτύνουμε τον κόρφο μας να μη ματιαστούμε.
Επαναλαμβάνοντας μια πανάρχαια κίνηση με τον ίδιο τρόπο που την περιγράφει ο Πλάτων. Κι ακόμα, μπορεί να μην ονομάζουμε αυδή τη φωνή, αλλά λέμε «έμεινα άναυδος» ή «απηύδησα». Και φυσικά, αγνοούμε οι περισσότεροι πως η αγγλική λέξη kiss προέρχεται από αυτό το ίδιο ρήμα το κυνοφιλώ. «Κύσσον με και τη δεξιάν δος μοι», γράφει ο Αριστοφάνης περιγράφοντας το διάλογο δυο φίλων που συναντώνται. Η φιλόλογος Άννα Τζιροπούλου-Ευσταθίου στο βιβλίο της «Μαθήματα Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσης» σημειώνει: το Ιωνικό Αλφάβητο παραμένει αναλλοίωτο εδώ και 2.500 χρόνια και το διδάσκουμε στα παιδιά μας όπως ο Αθηναίος στους «Δειπνοσοφιστάς». Σήμερα χρησιμοποιούμε αυτούσιες, παρεφθαρμένες και εν συνθέσει πολύ περισσότερες από 5.000 λέξεις.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ…
Πηγή: ΕΝΝΕΑ ΕΤΗ ΦΩΤΟΣ
