H σκέψη ήταν απλή: Εφόσον οι ανθρώπινες φωνές ,η μουσική και τα μουσικά όργανα ,οι ήχοι και οι θόρυβοί μπορούν να εγγραφούν με χάραξη σε περιστρεφόμενους δίσκους και να αναπαραχθούν ,θα έπρεπε να ανιχνευθεί τι ήταν αυτό στον αρχαίο ελληνικό κόσμο,που είχε παραχθεί σε περιστρεφόμενο άξονα και το οποίο είχε τέτοια δομή χάραξης που να μπορέσει να κατακρατήσει-και συνεπώς να εγγράψει-ήχους,φωνές και μουσικές από την αρχαιότητα.Φυσικά ,εκείνο που θα μπορούσε να προσομοιάζει στο “πικ-απ” εγγραφής και στον δίσκο βινυλλίου δεν ήταν άλλο από τον αγγειοπλαστικό τροχό και τα αγγεία που έφτιαχναν οι αρχαίοι Έλληνες αγγειοπλάστες!
Μία ομάδα Ιαπώνων ελληνολατρών επιστημόνων έχει παθιαστεί με την πιθανότητα να “ακουσει” αληθινούς αρχαίους Έλληνες να μιλάνε αρχαία ελληνικά ή να σιγοψιθυρίζουν κάποιο αρχαίο ελληνικό τραγούδι,την ώρα που μηχανικά δουλεύουν στον τροχό.Οι πιθανότητες βέβαια είναι πραγματικά λίγες και επειδή δεν έχει ακόμα προσδιοριστεί ο τέλειος ηλεκτρονικός τρόπος να “ακουστούν” καθαρά οι ήχοι που δεσμεύτηκαν στο κεραμεικό “βινύλλιο” και επειδή δεν είναι καθόλου βέβαιο αν οι αγγειοπλάστες μιλούσαν και τραγούδαγαν την ώρα της δουλειάς ή αν παρέμεναν εντελώς σιωπηλοί.Ακόμα όμως και αν κάποιοι μιλούσαν ή τραγουδούσαν,θα είναι σαν να ψάχνει κανείς για ψύλλο στα άχυρα για να βρει το,σε άριστη κατάσταση,αγγείο το οποίο κατά την ώρα που ο αγγειοπλάστης του το δημιουργούσε κάποιος μιλούσε ή τραγουδούσε.Επίσης δενμπορούσε να είναι βέβαιο αν ο ήχος που καταγραφόταν στο κεραμεικό υλικό,δεν θα αλλοιωνόταν εντελώς είτε από εξωγενείς παράγοντες που θα επιδρούσαν κατά την ώρα της δουλειάς στον τροχό είτε από της φύσης του κεραμεικού υλικού είτε από την συνεχόμενη ενυδάτωση του υλικού κατά την παραμονή του αγγείου μέσα στο χώμα ή στον τάφο όπου συνήθως ανακαλύπτονται τα αγγεία.Αλλά το σημαντικότερο πρόβλημα της ομάδας είναι το να αποκτήση πρόσβαση σε κάποια μεγάλη “αποθήκη” αρχαίων ελληνικών αγγείων τα οποία θα πρέπει να βρίσκονται σε άριστη κατάσταση.Παρόλα αυτά ,η ομάδα έχει παθιαστεί με την έρευνα.Το εντυπωσιακό ωστόσο είναι ότι μέχρι τώρα και με την βοήθεια υψηλής τεχνολογίας κατάφεραν να “ακούσουν” κάποια βάζα.Δεν ακούγεται βέβαια κάποια φωνή άλλα.. ακούγεται καθαρά κάποιο επαναλαμβανόμενο τρίξιμο που θυμίζει αμυδρά την κίνηση του τροχού ενός αγγειοπλάστη!-Αναδημοσιέυση από το περιοδικό “Τρίτο Μάτι”-
σσ. Βισάλτης: Υπάρχει μια θεωρία που με κάθε επιφύλαξη μεταφέρουμε και ίσως να είχαν υπ” όψιν οι Ιάπωνες επιστήμονες,σύμφωνα με την οποία οι άνθρωποι της εποχής είχαν αντιληφθεί την δυνατότητα αποτύπωσης της φωνής επάνω στον πηλό.Και έτσι με αυτόν τον τρόπο “ηχογραφούσαν” απόρρητα μηνύματα σε αγγεία και τα στέλναν στις αποικίες τους, όπου το εκεί ιερατείο τα “άκουγε” με κάποιου είδους συσκευή(αρχαίος φωνόγραφoς;!!) και τα μετέφερε στους κυβερνώντες.Όσο τρελή-αν και όχι παράξενη- ακούγεται όλη αυτή η ιστορία ,εντούτοις μεταδόθηκε σε πολλά ΜΜΕ της Ιαπωνίας και δημοσιεύθηκε σε αρκετά ευρωπαϊκά περιοδικά έρευνας.Το μόνο σίγουρο πάντως της υπόθεσης είναι ότι σε καμιά περίπτωση δεν είναι τρελοί οι Ιάπωνες επιστήμονες, που όλο και κάτι παραπάνω θα ξέρουν…..
