Το έθνος των Ελλήνων συγκροτειται κατ΄ αρχάς από τους κατοίκους της χερσονήσου της Ροδόπης που παρά τις όποιες διαφορές μιλούσαν την ίδια γλώσσα είχαν την ίδια φυλετική καταγωγή και εμφορούντο από τα ίδια εθνικά οράματα και ιδεώδη.
Δεν αφίχθησαν από κάπου αλλού ούτε ήρθαν σαν κατακτητές, αλλά ούτε και εκδιώχθηκαν ποτέ από τον τόπο τους. Γεννήθηκαν σ΄αυτά τα μέρη πριν από πολλές εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια και σ΄αυτή την πατρίδα εμεγαλούργησαν.
Οι Έλληνες από αρχαιοτάτων χρόνων διασχίζουν τις θάλασσες και μεταφέρουν τα “φώτα”, του πολιτισμού και στις τρείς ηπείρους που βρέχονται από την Μεσόγειο θάλασσα. Η ιστορική σημασία του Ελληνικού έθνους ως έθνους πολιτικώς ελευθέρου και αυτονόμου, ληγει ουσιαστικά το 146 π.Χ. όταν ο Μόμμιος αποβιβάζεται στα παράλια του Κορινθιακού. Η είσοδος του Ρωμαίου υπάτου στην Κόρινθο, θεωρείται σαν το πρώτο κτύπημα εναντίον του πολιτισμού και συγχρόνως σηματοδοτεί την πρώτη πολιτισμική ηλιακτίδα που ανατέλλει στην Ευρώπη. Τα πολύκωπα κάτεργα των παιδιών της Λύκαινας, φορτώθηκαν με εκλεκτά έργα γλυπτικής, κεραμικής και ορειχαλκουργικής τέχνης, ενώ τεράστιες βιβλιοθήκες μεταφέρονται στην δύση προκειμένου να διαλύσουν τα σκοτάδια της βαρβαρότητας.
Αρχιτεκτονικά και πολεοδομικά σχέδια Κορινθιακού ρυθμού βγάζουν τους κατακτητές από τις σπηλιές, τους κατεβάζουν από τα δένδρα και τους οδηγούν σε ανθρώπινες πόλεις. Το 129 π.Χ. παραδίδεται η Πέργαμος και η δυτική Μικρά Ασία. Το 74 π.Χ. ακολουθεί η Κυρήνη και το 66 π.Χ. η Κρήτη.
Το 88 π.Χ. η Αθήνα και η Θήβα προσχωρούν στην επανάσταση του βασιλέα του Πόντου Μιθιδράτη και κατά τα έτη 87-84 π.Χ. συγκρούονται σε αιματηρές μάχες με τον Ρωμαίο στρατηγό Σύλλα στα πεδία της Κεντρικής Ελλάδος. Κατεστράφη ολοσχερώς η Θήβα και όλη η Βοιωτική χώρα. Ερημώθηκε τελείως ο Πειραιάς, η Κόρινθος κατεστραφη ολοσχερώς, ενώ η κοιτίδα του πολιτισμού και της δημοκρατίας, η Αθήνα, πνίγηκε κυριολεκτικά στο αίμα.
Τα περίφημα ιερά αναθήματα, τα αγάλματα, έργα διαπρεπών Ελλήνων καλλιτεχνών, τα συγγράμματα περίφημων ανδρών του πνεύματος, άρχισαν να φορτώνονται στις Ρωμαϊκές γαλέρες. Σκοτείνιασε ο ουρανός, δάκρυσαν οι ΄Ελληνες θεοί και οργισμένη η θεόσοφη Αθηνά “κάλεσε σε βοήθεια τον Ποσειδώνα”. Τότε οι άνεμοι που από τον φόβο τους είχαν κρυφτεί στις σπηλιές της Πάρνηθος ξεχύθηκαν ορμητικοί σηκώνοντας τεράστια κύμματα και δημιουργώντας μια τρομερή θαλασσοταραχή. Βούλιαξαν τα ρωμαϊκά πλεούμενα παρασύροντας στον βυθό και στο αιώνιο σκοτάδι τον Ελληνικό πολιτισμό, την Ελληνική αυτονομία και τις Ελληνικές ιδέες περί ελευθερίας. Δουλεία και κοσμοκρατορικό έρεβος διαδέχονται επί πέντε αιώνες την Ελεύθερη Ελληνική σκέψη. Παρά το γεγονός ότι υπήρξαν και φιλέλληνες αυτοκράτορες (Μάρκος Αυρήλιος, Νέρων, Καρακάλας), εντούτοις η διάλυση του Ελληνισμού μέρα με την μέρα γίνεται όλο και πιο εμφανής.
Και τούτο διότι οι Ρωμαίοι είναι τόσο βάρβαροι όσο και πολιτισμένοι. Εναγκαλίζονται την Ελληνική παιδεία, ευνουχίζοντας έτσι την Ελληνική εθνική συνείδηση. Η Αθήνα μεταβάλλεται στο πανεπιστήμιο της αυτοκρατορίας και η πολιτιστική κληρονομιά των Ελλήνων μετασχηματίζεται σε”Ελληνορωμαϊκό πολιτισμό ” και ο αυτοκράτορας γίνεταιο επί της γής θεός! Ο Κούμας στον δωδέκατο τόμο των ανθρωπίνων πράξεων ομιλεί σαφώς περί απωλείας γλώσσης, περί μεταβολής του Ελληνικού δικαίου σε Ρωμαϊκό και περί “Ρωμαϊζόντων Ελλήνων”. Είναι η εποχή που προβάλλεται επιτακτική η άμεση αλλαγή πολιτικών θρησκευτικών και κοινωνικών θεσμών. Αυτή η ανάγκη είναι, που έφερε στην επιφάνεια το πρόσωπο του Χριστιανισμού. Αυτό το κοινωνικό κίνημα ή αυτή η θρησκευτική Ιουδαϊκή αίρεση δημιουργεί τεράστια προβλήματα στην αυτοκρατορία (ισονομία, ισοπολιτεία, εξαήμερο εργασία κλπ.) και γι΄αυτό διώκεται απηνώς.
Το 313 με την περίφημη συνάντηση Κωνσταντίνου και Λικίνιου (δύο συναυτοκρατόρων) αναγνωρίζεται επισήμως ο Χριστιανισμός σαν θρησκεία. Το 324 αυτοκράτωρ της τεράστιας Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας που συγκροτείται από την Ευρώπη, την πρόσθια Μικρά Ασία, την Μέση Ανατολή και την Βόρεια Αφρική γίνεται ο Κωνσταντίνος, ο γιός του Καίσαρα Κωνσταντίνου ή Κωνστάντιου του Χλωρού και της Ελληνίδος Ελένης από την Δρεπάνη της Βιθυνίας. Αυτήν την εποχή συμπληρώνονται 470 χρόνια επώδυνης Ρωμαϊκής κατοχής όπου παραδόξως δεν παρατηρούνται ιδιαίτερες αντιστασιακές πράξεις ή άλλες εθνικές Ελληνικές κίνησεις. Εν τούτοις το “αττικό” νεύρο δεν έχει χαθεί και η αρχαία λάμψη δεν έχει σβήσει.
Ο Κωνσταντίνος ένας ευφυής και διορατικός πολιτικόστρατιωτικός ηγέτης μεταχειρίζεται τους Χριστιανούς δι΄ιδίον όφελος. Κατά τον Βασίλιεφ πράττει μόνον ότι του αποδίδει πολιτικό κέρδος. Ο ίδιος δεν υπήρξε ποτέ Χριστιανός. Φέρει όμως το εύσημο της αναγνώρισης του Χριστιανισμού σαν θρησκείας. Δεν είναι βέβαιον αν μιλούσε Ελληνικά. Οπωσδήποτε όμως η παιδεία του ήταν Ελληνική και την είχε λάβει από τον εθνικό δάσκαλο Θεμίστιο.
Το 325 συγκαλεί την πρώτη Οικουμενική Σύνοδο στην Νίκαια της Βιθυνίας όπου μορφοποιείται η ιδέα του Χριστιανισμού και λίγο αργότερα επί Θεοδοσίου γίνεται επίσημη θρησκεία του κράτους.
Ένας λαός χωρίς ιστορία και παρελθόν είναι πολύ εύκολο να δεχθεί την πίεση του δυναμικού ενός άλλου λαού και να υποστεί αλλαγές στην δομή του κοινωνικού του ιστού προκειμένου να καλυτερεύσει η ζωή του.
Μια αυτοκρατορία όμως που κουβαλάει στην πλάτη της ένα ένδοξο παρελθόν, που στην συγκρότησή της μετέχουν λαοί υψίστης πολιτιστικής και πνευματικής αξίας, με προεξάρχοντες τους ΄Ελληνες δεν είναι δυνατόν να πετάξει με μια υπογραφή αυτό το παρελθόν και να ακολουθήσει ένα αβέβαιο και σκοτεινό μέλλον. Ο σάλος που ακολούθησε είναι εφιαλτικός. Οι οπαδοί της νέας θρησκείας ονομάζονται Γαλιλαίοι λόγω της ιδεολογικής τους καταγωγής από την Ιουδαία και επρέσβευαν την παγκοσμιοποίηση του Χριστιανισμού και την δημιουργία μια πανανθρώπινης κοινωνίας χωρίς σύνορα. Οι δε μη χριστιανοί χαρακτηρίζονται σαν Εθνικοί ή Έλληνες λόγω της από την Ελλάδα προερχομένης παλαιάς άποψης περί μη αλοτριώσεως των λαών.
Αρχίζει μια τρομερή επίθεση εναντίον της παλαιάς συνήθειας, εναντίον της παλαιάς εθνικής άποψης, εναντίον του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού, εναντίον όλων αυτών που χαρακτηρίζονται έκτοτε ως “ειδωλολατρεία”. Αυτών την επίθεση οι Έλληνες την πλήρωσαν ακριβά. Ο ίδιος ο Θεοδόσιος (379-395) αφού ξεγέλασε τους Θεσσαλονικείς κατέσφαξε μέσα στον ιππόδρομο 15.000 Έλληνες! Και για να εξαγνισθεί κάλεσε τον επίσκοπο Αχόλιο και εβαπτίσθη χριστιανός! Είναι αυτός ο Ισπανός δολοφόνος αυτοκράτωρ που εκδίδει τα πρώτα διατάγματα περί ισοπεδώσεως των Ελλήνικών Ιερών. Λόγω προλήψεων και φόβου ο Θεοδόσιος δεν εφαρμόζει αυτό το μέτρο στην κυρίως Ελλάδα (από τις Θερμοπύλες και κάτω).
Αυτό όμως δεν εμποδίζει τον ένα εκ των διαδόχων του τον Αρκάδιο (395-408) να στρέψει τον νεαρό Γερμανό φύλαρχο, τον Αλάριχο εναντίον της Ελλάδος και να δοθεί ένα συντριπτικό κτύπημα κατά των Ελλήνων (πλήν Αθηνών) και του πολιτισμού.
Το 516 η Ελληνίδα σύζυγος του αυτοκράτορα Αναστασίου του”δίκορου” ανοίγει τα Ελληνικά ιερά προκαλώντας μεγάλη αντίδραση στο “χριστεπώνημο” πλήρωμα που με αρχηγό τον στρατηγό Βιτταλιανό επαναστατούν και πολιορκούν την Κωνσταντινούπολη απαιτώντας την άμεση απομάκρυνση της Αριάδνης και τον εγκλεισμό της σε μοναστήρι.
Βεβαίως η πανέμορφη Ελληνίδα αντί να φορέσει το ράσσο ζητάει βοήθεια από την Αθήνα. Εκεί ναυλοχούσε ο στόλος της Ανατολικής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας που επέβλεπε την Μεσόγειο. Ονομαζόταν Αθηναϊκός και ο ναύαρχος Αθηνάρχης. Σε χρόνο απίστευτα μικρό (3 ημέρες) οι Αθηναϊκές τριήρεις με επικεφαλή τον ίδιο τον Αθηνάρχη Πρόκλο εισέρχονται στον Κεράτιο κόλπο, καταβυθίζουν τον Βυζαντινό στόλο και αποβιβάζονται στην Κωνσταντινούπολη .Αφού απεκαταστάθη η τάξη οι Έλληνες απήλθον – αποτέλεσμα είκοσι χιλιάδες νεκροί Χριστιανοί καταστροφή των Χριστιανικών ιερών και καταβύθιση ενός ολόκληρου στόλου.
Λίγο αργότερα έρχεται στην εξουσία ο Ιουστινιανός (527-565) ένας θρησκόληπτος και φανατικός χριστιανός. Εκδίδει ένα ένδικο βάσει του οποίου η αυτοκρατορία σταματάει να πληρώνει τους μισθούς των καθηγητών της Ακαδημίας των Αθηνών. Και αν ήταν μόνο αυτό θα λέγαμε μικρό το κακό – αλλά κακή τύχη των Ελλήνων και της ανθρωπότητος ο “καλός” αυτός βασιλιάς “θέσπισας πρόσταξιν έπεμψεν έν Αθήναις κελεύσας μηδένα τολμάν διδάσκειν φιλοσοφίαν και αστρονομίαν μηδένα νόμιμα εξηγείσθαι μήτε Κόττον εν μια των πόλεων γίγνεσθαι”. “Διωγμός γάρ γέγονεν Ελλήνων μέγας, και πολλοί εδημεύθησαν, εν οις ετελεύτησαν, Μακεδόνιος, Ασκληπιόδωρος, Φωκάς ο Κρατερού και Θωμάς ο Κοιαίστωρ, και εκ τούτου πολύς φόβος γέγονεν εθέσπισε δε ο αυτός βασιλεύς ώστε μη πολιτεύεσθαι τους Ελληνίζοντες!”
Για τον Ιουστινιανό υπάρχει η ιστορική πεποίθηση ότι υπήρξε μια διορατική έξυπνη ,αλλά διχασμένη προσωπικότητα.
Όταν ανέλαβε τα ηνία της αυτοκρατορίας επίσημος γλώσσα του κράτους ήταν η Λατινική όπως επίσης το δίκαιο και οι νόμοι. Από την μια μεριά διακατέχεται από άσβεστο μίσος εναντίον του Ελληνισμού ώστε αυτό το πάθος τον οδηγεί στον κλείσιμο των φιλοσοφικών σχολών, ενώ από την άλλη εκδίδει τα διατάγματά του στα…. Ελληνικά!
Η Καινή διαθήκη μεταγλωτίζεται στην μορφή που υπάρχει και σήμερα ενώ παράλληλα με την ίδρυση του Πανεπιστημίου της Κωνσταντινουπόλεως και την δημιουργία πνευματικών ιδρυμάτων στην Αλεξάνδρεια και την Αντιόχεια παρατηρείται μια άνοδος των Ελληνικών γραμμάτων. Είναι περίεργο και όμως από την εποχή αυτού του διώκτη του Ελληνισμού αρχίζει η θρυλική πορεία αναγέννησης του καμένου φοίνικα.
Δεν είναι όμως μόνον οι Έλληνες που ανθίστανται στις καινούργιες ιδέες. Το αυτό πράττουν και οι Λατίνοι. Ο Ιουστινιανός με έναν σκληρό και ανελέητο εικοσαετή πόλεμο επιβάλει τον Χριστιανισμό στις δυτικές επαρχίες της αυτοκρατορίας. Από τον Ιουστινιανό και εντεύθεν αρχίζει η χρήση του ονόματος Γραικός, δηλαδή Ορθόδοξος σε αντίθεση του Λατίνος, δηλαδή καθολικός. Στα πρακτικά της Συνόδου της Φεράρας (10/1/1439) διαβάζουμε “Συνελθόντες Λατίνοι και Γραικοί”.
Εάν σήμερα η Δύση καυχάται για Χριστιανικό πολιτισμό, αυτόν το πολιτισμό τον επέβαλλαν οι Γραικοί!
Μετά από μια σειρά ανθελλήνων αυτοκρατόρων φτάνουμε στον Ηράκλειο (602-610). Ο Ηράκλειος με ελληνοπρεπή ανατροφή τιμωρεί σκληρά τον προκάτοχό του Φωκά για τα εις βάρος των Ελλήνων εγκλήματα κηρύσσει ανεξιθρησκεία, ενώ πλέον η Ελληνική γλώσσα έχει αντικαταστήσει την Λατινική, η οποία μόνον σε επίσημα έγγραφα παρουσιάζεται. Αυτήν την εποχή η Κωνσταντινούπολις δέχεται επίθεση από τους βαρβαρους και τους Πέρσες και διασώζεται χάρη στην βοήθεια των Ελλήνων.
Επί Λέοντος (775-780) τελειώνει η ζωή της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και αρχίζει η περίοδος της Βυζαντινής. Τώρα πολύ περισσότερα είναι τα ελληνικά στοιχεία. Η διαφορά μεταξύ Ελλαδικών Ελλήνων και Βυζαντινών έγκειται κυρίως στην λατρεία. Την ίδια εποχή (792-802) τον αυτοκρατορικό θρόνο κατέχει η Ειρήνη η Αθηναία η οποία κηρύσσει τον εκπολιτισμό της Ευρώπης. Στέλνει μεγάλη αντιπροσωπεία στην αυλή του Καρλομάγνου και ζητάει το χέρι της κόρης του Ερυθρούς για τον γιόν της Κωνσταντίνο. Μετά την αποδοχή του αιτήματος αποστέλεται ειδική ομάδα αρχιτεκτόνων – καλλιτεχνών και φιλοσόφων προκειμένου να εισαγάγουν τους “συμπεθέρους” στην Ελληνική νοοτροπία και πολιτισμό.Ο Θεοφάνης καταγράφει επί λέξει “τα τε Γραικών γράμματα και την γλώσσαν”. Από το 800 αρχίζει επίσημα ο βίος της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας καθώς και ο εκπολιτισμός της Ευρώπης. Ένα παρόμοιο γεγονός συμβαίνει λίγο αργότερα (1049). Ο Ελληνισμός έχει επικρατήσει πλήρως υπό τον μανδύα της Ορθοδοξίας. Ο Πλάτων διδάσκεται επισήμως από τον Μιχ. Ψελλό. Ονόματα σαν τον Μαυρόποδα και Ξιφιλίνο κυριαρχούν σε όλη την πνευματική ζωή. Τότε ακριβώς οι Έλληνες μαθαίνουν στους Ευρωπαίους να τρώνε με πηρούνι και τους διδάσκουν την ναυπηγική.
Εκείνες τις ημέρες ο δόγης της Βενετίας Domenico Selvo επισκεύθηκε εθιμοτυπικώς την αυλή του Κωνσταντίου Δούκα όπου και συναντήθηκε με την κόρη του αυτοκράτορα Θεοδώρα την οποία ηράσθη παραφόρα.Αυτός ο έρωτας είχε ευτυχές τέλος και έγινε απαρχή σημαντικών γεγονότων. Στο γαμήλιο δείπνο που παρετέθη στην Βενετία προς τιμήν των νεονύμφων, οι προσκεκλημένοι είδαν έκπληκτοι ότι η νύφη δεν έτρωγε το κρέας με τα χέρια ,αλλά με ένα χρυσό…πηρούνι!
Σύντομα ο τρόπος αυτός βρώσεως έγινε της μόδας. Ακόμα και σήμερα ενώ σε όλη την Ιταλία το πηρούνι ονομάζεται λα φορκέτα, στην Βενετία το λένε πιρόν.
Συγχρόνως οι ναυπηγοί που ακολούθησαν την πριγκήπισσα εισάγουν τους βυζαντινούς ναυπηγικούς τύπους τα ονόματα των οποίων φέρουν ακόμα και σήμερα gondola (κόντελας), barca (βάρκα), lempo (λέμβος), sandolo (το σανδάλιον), galera (η γαλέα), scafo (το σκάφος), ippagogo (ιππαγωγός), grippo (γρίπος), fusta (η φούστα), caravella (το καράβιον), cumpario (κουμβαρία), cheladio (το χελάδιον), dromone (ο δρόμων), taforese (η μεταφορά).
Οι Ευρωπαίοι εκπολιτίζονται! Ο διοικητικός τίτλος Καγκελλάριος, αλλά και η ουσία του τίτλου δημιουργεί συγκροτημένες κοινωνίες! (τούτους δε έθος Ρωμαίων εκ των κικλίδων επονομάζειν και της εν ταύταις επιμελείας (Agathia p55, edition de Bonn). Τα σέκρετα (σκράνια) “αρχεία ένθα οι δημόσιοι χάρται απόκεινται” (Suidas), βιβλιοθήκες (bibliotec) και άλλες Ελληνικές ονομασίες που ακόμα και σήμερα σηματοδοτούν το πολιτισμό της Ευρώπης ξεκινάνε από τότε…
Ο Ελληνισμός καλπάζει ακάθεκτος. Η Ευδοκία η Μακρεμβολίτισα γίνεται το ίνδαλμα των απανταχού Ελλήνων. Ο σύζυγός της και αυτοκράτωρ Ρωμανός ο Διογένης (1071) αναλαμβάνει την υποχρέωση να μετατρέψει την Imperia Romanem σε Imperia Graecorum. Στο δρόμο προς το Ματζικέρτ του παραδίδεται επιστολή από την σύζυγό του που γράφει. “Η αυτοκρατορία δύναται να ονομασθεί Ελληνική! Η Κωνσταντινούπολις μετατρέπεται σ’ έναν νέο κήπο του Άδωνη “Ου το κλέος ουρανομήκες!”. Δυστυχώς η αντίδραση συμμαχεί με τον εχθρό και στην επακολουθήσασα μάχη του ΜΑΤΖΙΚΈΡΤ γκρεμίζεται το Ελληνικό όνειρο.
Οι Κομνηνοί που ακολούθησαν αφιέρωσαν την ζωή τους σε θρησκευτικούς πολέμους. Αυτή η συμπεριφορά οδήγησε σε επαναστάσεις και περίεργες συμμαχίες. Ο Καρύκης και ο Ραψωμάτης κηρύσουν αυτονομία στην Κύπρο και την Κρήτη. Ολόκληρη η Ελλάδα βράζει. Ο Αλέξης Κομνηνός ζητεί την βοήθεια των Δυτικών Χιλιάδες Φράγγοι αποβιβάζονται στην Αττική υπό τύπου προσκυνητών. Το σχέδιο της Φραγκικής κατάκτησης έχει αρχίσει για να πραγματοποιηθεί το 1204.
Το 1204 συνέβη η πλέον περίεργη κατάκτηση και η μεγαλύτερη κοινωνικοπολιτική απάτη όλων των εποχών. Υπό το πρόσχημα της 4ης σταυροφορίας και με τις ευλογίες του πάπα Ινοκέντιου του Γ΄οι καραβέλλες του δόγη της Βενετίας Ερίκο Νταντόλο αποβιβάζουν στην Βασιλεύουσα όλους τους τιτλούχους τυχοδιώκτες της Δύσης. Άγγλοι, Γάλλοι, Γερμανοί, Ιταλοί, Καταλανοί θέλοντας τάχα να αποκαταστήσουν τον νόμιμο διάδοχο του θρόνου Αλέξιο καταλύουν την Ανατολική Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Συγχρόνως διαμελίζουν την Ελλάδα και τα κομμάτια της τα μοιράζονται μεταξύ τους. Οι Βαλδουίνος την Κωνσταντινούπολη και την Θεσσαλονίκη, ο Κατσενελβόνκεν την Θεσσαλία, ο ΄Οθων ντε λα Ρος την Αθήνα, ο Σταμπλίτης την Πελοπόννησο, η Βενετία τα Επτάννησα και τα λιμάνια, η Γένουα το Αιγαίο…Οι Βενετσιάνικες φρεγάδες κουβαλάνε για μήνες την ύλη και το πνεύμα, ξεφορτώνοντάς τα στην πλατεία του Αγίου Μάρκου.
Στα υπόγεια της Μαρκιανής βιβλιοθήκης είναι στιβαγμένη η Ελληνική σοφία, αυτή που λίγο αργότερα δημιούργησε την Ευρωπαϊκή αναγέννηση διαλύοντας τα σκοτάδια του Μεσαίωνα. Δεν υπάρχει Ευρωπαϊκή βιβλιοθήκη που να μην περιέχει Ελληνικά κείμενα. Όλοι αυτοί, που ο λαός ονόμασε Φράγκους, πέραν των άλλων εισήγαγαν στην πατρίδα μας ένα επαίσχυντο διοικητικό σύστημα, το φεουδαρχικό!
Συγχρόνως με τις Ασίζες της Βαρκελώνης, καταργούν το κληρονομικό δίκαιο και μετατρέπουν τους ΄Ελληνες σε σκλάβους! (Φαμέγιους – Βιλάνους). Ανακηρύσουν τους Ορθοδόξους αιρετικούς και τους ρίχνουν στην πυρά. Η ακολουθήσασα Τουρκική κατάκτηση ωχριά μπροστά στην Φραγκοκρατία. Φοβερές ποινές επεβάλονται για ασήμαντα παραπτώματα. Τα σημερινά Ελληνικά επώνυμα Κουτσομύτης, Κουτσαύτης, Κουλοχέρης έχουν την ρίζα τους σε εκείνη την εποχή.
Οι Τούρκοι μπορούν να χαρακτηρισθούν σαν κακοί μαθητές των Φράγκων. Το 1261 η Κωνσταντινούπολις επανέρχεται στα χέρια των Βυζαντινών, αλλά η κυρίως Ελλάς παρέμεινε υπόδουλος στους Φράγκους. Αυτή η κατοχή, η αγριότητα και κτηνωδία η οποία είναι ασυγκρίτως μεγαλυτέρα της Τουρκοκρατίας, διήρκεσε πέντε αιώνες.
Είναι δε αξιοπερίεργο το πώς οι σημερινοί μας συνέταιροι κατάφεραν όλο αυτό το άγος να το ρίξουν στις πλάτες των Τούρκων και οι ίδιοι να προβάλλονται σαν προαιώνιοι φίλοι μας. Το 1453 εκδιώκονται οι Φράγκοι από την Αθήνα και σιγά – σιγά επιβάλλεται η Τουρκική κατοχή. Αυτή η επιβολή συνέβη με πρόσκληση των Ελλήνων προς τους Τούρκους! Στην διακήρυξη της Ελληνικής επανάστασης του 1821 σαφώς αναφέρεται ότι δεν συνέβη κανένας πόλεμος μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων. Οι Τούρκοι εκλήθησαν στην Ελλάδα από τους Έλληνες σαν διαμεσολαβητές και εγγυητές της ελευθερίας των. Βεβαίως και το γένος υπέφερε κάτω από τον Τουρκικό ζυγό και την Τουρκική παρασπονδία. Μετά όμως από την υποστολή της Φράγκικης και της Τούρκικης σημαίας από την Ακρόπολη των Αθηνών και την έπαρση της γαλανόλευκης μπορούμε νηφάλεια να εξάγουμε τα συμπεράσματά μας:
Α) Η Φραγκοκρατία προήλθε από την ανόητο πολιτική των Βυζαντινών έναντι των Ελλήνων.
Β) Ήταν μια κατάπτυστη, μαύρη, απάνθρωπη και σκληρή κατοχή.
Γ) Η Τουρκοκρατία παρά την σκληρότητα και την απανθρωπιά της, συνέτεινε στο να δημιουργηθεί Εθνική συνείδησις και να ομονοήσουν οι Έλληνες.
Δ) Το εμπόριο και η ναυτιλία περιήλθαν στας χείρας των Ελλήνων δημιουργώντας έτσι μια νέα τάξη των πραγμάτων στα Βαλκάνια. Κατά αυτόν δε τον καιρό αναγεννήθηκαν τα Ελληνικά γράμματα και δημιουργήθηκε μια ενιαία εθνική γλώσσα. Συγχρόνως οι μετανάστες στην Εσπερία Έλληνες χάρισαν στους σημερινούς Ευρωπαίους την Αναγέννηση.
Και θα κλείσουμε την σύντομη ιστορική μας αναδρομή με την εισαγωγή στο έργο του Πλήθωνος, από τον σημαντικότερο Ιταλό ποιητή της Αναγεννήσεως, τον Λεοπάρντι ” Αξιοθαύμαστον όντως το ελληνικόν έθνος, όπερ επί χρονικού διαλείμματος εικοσιτεσσάρων αιώνων, υπήρξεν εν τοις γράμμασι και τω πολιτισμώ απαράμμιλον και ανυπέρβλητον πρότυπον. Οι Έλληνες ελεύθεροι μεν όντες και αυτόνομοι, διέδοσαν την ελληνική παιδείαν ανά πάσαν την Ασίαν και την Λιβύην. Υπόδουλοι δε εγένοντο πάλιν διδάσκαλοι των άλλων εθνών. Επί τρεισκαιδέκα εκατονταετηρίδες, διέσωσαν ακμαίον και σχεδόν ειπείν αδιάκοπον την πνευματικήν αυτών ηγεμονίαν, επι ένδεκα πάλιν εκατονταετηρίδας επαιδαγώγησαν βαρβάρους ή απαιδεύτους λαούς. Επί των σταυροφοριών αι Ελληνικαί πόλεις, μεσταί περικαλλών κτιρίων, ναών και ευρυπέδων και παντοίων άλλων αρχιτεκτονικών και καλλιτεχνικών ιδρυμάτων απέσπασαν τον θαυμασμόν των αξέστων και αφιλανθρώπων εκ της Εσπερίας αγωνιστών.
Επι τέλους δε, καθ ήν χρόνου στιγμήν έμελλον να περιέλθωσιν εις ζυγόν βάρβαρον και να αποβάλλωσιν όνομα και ύπαρξιν, ανέπεμψαν την εσχάτην λάμψην σβεννυμένης φλογός, αποδείξαντες μεγαλοφυείς άνδρας, ανταξίους των παλαιών χρόνων, αλλά και μετά την πτώσιν αυτών φεύγοντες της πατρίδος τον όλεθρον, εγένοντο αύθις ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΚΗΔΕΜΟΝΕΣ.
(ΑΔΑΜΑΝΤΙΟΣ ΚΟΡΑΗΣ, ΘΕΡΙΑΝΟΥ ΣΕΛ.5 ΤΟΜΟΣ ΠΡΩΤΟΣ).
Πηγή: GREEK SURNAMES
