Η χώρα μας έγινε «πολυπολιτισμική» όχι κατόπιν εκπεφρασμένης απόφασης της πολιτικής ελίτ και επικύρωσής της από τον ελληνικό λαό, αλλά λόγω αβελτηρίας διαδοχικών κυβερνήσεων να αντιμετωπίσουν την αυξημένη εισροή παρανόμων μεταναστών τόσο από γειτονικές Βαλκανικές χώρες όσο και από την Ασία και την Αφρική. Η άποψη περί μεταναστευτικής πολιτικής την οποία προωθεί η κατεστημένη πολιτική ελίτ (1) είναι ότι η παράνομη μετανάστευση είναι δύσκολο να αντιμετωπισθεί λόγω των εκτεταμένων συνόρων της χώρας μας, αλλά και λόγω εξωτερικών παραγόντων, οι επαναπροωθήσεις είναι δύσκολο να πραγματοποιηθούν λόγω της άρνησης της Τουρκίας, αλλά και άλλων χωρών να δεχθούν πίσω τους πολίτες τους και, επομένως, το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε ως χώρα είναι να αποδεχθούμε ότι ο παρανόμως εισερχόμενος πληθυσμός θα αυξάνεται και θα πρέπει να τον «ενσωματώσουμε» μέσω εκ των υστέρων νομιμοποιήσεων αλλά και παροχής δικαιωμάτων.
Η υιοθέτηση από διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις της πρακτικής των εκ των υστέρων νομιμοποιήσεων εγείρει ένα τεράστιο θέμα ηθικών αρχών: Είναι η Ελλάδα κράτος δικαίου ή όχι; Αν είναι, τότε πώς δεχόμαστε να αρχίζουν την νέα τους ζωή ανάμεσά μας, ως μέλη της κοινωνίας μας, με δυνατότητα απόκτησης πολιτικών δικαιωμάτων και ακόμα και υπηκοότητας, άνθρωποι οι οποίοι δεν σεβάσθηκαν τους νόμους αυτής της χώρας εισερχόμενοι και παραμένοντες παρανόμως; Η ένσταση αυτή είναι βάσιμη καθώς οι εκ των υστέρων νομιμοποιήσεις επιβραβεύουν δύο παραβάσεις του νόμου: α) του μετανάστη που εισήλθε παρανόμως στην χώρα και β) του εργοδότη που τον χρησιμοποίησε γνωρίζοντας ότι παραβιάζει τον νόμο.
Εκτός όμως αυτού, υπάρχει και το θέμα ότι στην χώρα μας οι διαδικασίες (εκ των υστέρων) νομιμοποίησης των μεταναστών είναι διάτρητες και έχουν επανειλημμένως φαλκιδευτεί. Αρκεί να θυμηθούμε, ήδη από τις αρχές της δεκαετίας, το πόρισμα του (τότε) Εισαγγελέα Πρωτοδικών Αθηνών Ισίδωρου Ντογιάκου ο οποίος επεσήμανε ότι «κατά το χρονικό διάστημα που αναφέρεται παραπάνω [1996-1997], ακόμη δε μέχρι και σήμερα, εισήλθε παράνομα στην Ελλάδα από την πρώην Σοβιετική Ένωση μεγάλος αριθμός αλλοδαπών. Ο αριθμός αυτός ανέρχεται σε 150.000 περίπου μόνο από την Μόσχα» (2). Οι παράτυπες και διάτρητες διαδικασίες συνεχίζονται ακόμα και σήμερα όπως καταδεικνύουν τα περιστατικά με τα χιλιάδες πλαστά πιστοποιητικά υγείας που δίδονταν σε μετανάστες (3) και οι αποκαλύψεις κυκλωμάτων τα οποία εμπορεύονται πλαστές βίζες προς την χώρα μας μέσω των προξενικών μας αρχών π.χ. στην Ουκρανία (4) και στην Σερβία (5). Ενδεικτικά αξίζει να αναφερθεί ότι, όπως παραδέχθηκε ο προϊστάμενος της Διεύθυνσης Αστικής Κατάστασης Αλλοδαπών και Μετανάστευσης Γιάννης Σαρηγιαννίδης, η πλειονότητα των δικαιολογητικών που κατατίθενται στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας από άτομα που ισχυρίζονται ότι είναι παλιννοστούντες και αιτούνται την ελληνική ιθαγένεια είναι πλαστά (6).
Μάλιστα, οι αξιωματικοί της Υπηρεσίας Εσωτερικών Υποθέσεων και οι ειδικοί επιθεωρητές του ΟΓΑ που διερευνούν την υπόθεση των αδειών παραμονής που βασίζονταν σε πλαστά έγγραφα η οποία αποκαλύφθηκε στον Δήμο Βουπρασίας Ηλείας ανακάλυψαν ότι οι εμπλεκόμενοι υπάλληλοι του Δήμου «εκτός των παράνομων δραστηριοτήτων που είχαν με τους αλλοδαπούς της Ηλείας είχαν διασυνδέσεις και με δεκάδες γραφεία εξυπηρέτησης αλλοδαπών στην Αθήνα, τα οποία προωθούσαν προς εξυπηρέτηση με το αζημίωτο εκατοντάδες αλλοδαπούς, οι οποίοι δεν μπορούσαν να λάβουν νόμιμα άδειες παραμονής. Στην υπόθεση φέρονται να εμπλέκονται και πολλοί εκ των αγροτών της περιοχής, οι οποίοι χορηγούσαν στους αλλοδαπούς υπεύθυνες δηλώσεις εργοδοτών «μαϊμούδες» προκειμένου να συμπληρώσουν τον αριθμό των ημερομισθίων και να προχωρήσουν στη διαδικασία της άδειας παραμονής τους» (7). Κατά την διερεύνηση αυτής της υπόθεσης ανακαλύφθηκαν εκατοντάδες πλαστά πιστοποιητικά από διάφορα νοσοκομεία της χώρας (κυρίως από την Αθήνα), αλλά και πλαστές βεβαιώσεις και έγγραφα που προέρχονταν από την πρεσβεία της Αλβανίας στην Αθήνα. Επιπλέον, αξίζει να σημειωθεί ότι από τους 15.000 συνολικά μετανάστες που κατέθεσαν αιτήσεις νομιμοποίησης στον νομό Ηλείας από το 2002 μέχρι το 2007, οι 7.000 (!!) είχαν υποβάλλει την αίτησή τους στον Δήμο Βουπρασίας (8). Τέλος, υπάρχουν στοιχεία ότι μέσω του συγκεκριμένου κυκλώματος νομιμοποιήθηκαν και επικίνδυνοι Αλβανοί κακοποιοί, οι οποίοι εμπλέκονται σε σοβαρές κακουργηματικές πράξεις και οι οποίοι είχαν αποδράσει από τις φυλακές της Αλβανίας κατά την περίοδο των ταραχών (9).
Άλλη περίπτωση εκτεταμένης δράσης κυκλωμάτων παροχής πλαστών εγγράφων εντοπίσθηκε σε ΔΟΥ του κέντρου των Αθηνών η οποία είχε εκδώσει πάνω από 1.500 εικονικά ΑΦΜ σε αλλοδαπούς (10). Με τα ΑΦΜ αυτά οι αλλοδαποί μπορούσαν να λάβουν κάρτα εργασίας στην χώρα μας και άρα άδεια παραμονής σε αυτήν, ενώ επιπλέον μπορούσαν να υποβάλλουν πλαστές φορολογικές δηλώσεις και να εισπράξουν παρανόμως επιστροφή φόρου εισοδήματος, να ενοικιάζουν και να αγοράζουν ακίνητα και αυτοκίνητα και να αιτούνται δάνεια από τράπεζες. Σύμφωνα με άλλες πληροφορίες στην υπόθεση εμπλέκονται πάνω από 100 ΔΟΥ σε όλη την επικράτεια (11).
Κρούσματα εκατοντάδων πλαστογραφήσεων έχουν εντοπισθεί τα τελευταία χρόνια και σε βεβαιώσεις φοίτησης και σε απολυτήρια αλλοδαπών μαθητών γυμνασίων και λυκείων καθώς τα έγγραφα αυτά μπορούν, βάσει του νόμου για την εκ των υστέρων νομιμοποίηση του 2007, να χρησιμοποιηθούν ως απόδειξη διαμονής στην χώρα (12). Το πιο πρόσφατο κρούσμα έκδοσης πλαστών αδειών παραμονής εντοπίσθηκε στον Δήμο Μεταμόρφωσης Αττικής. Εκεί, ο αρμόδιος υπάλληλος είχε χορηγήσει πάνω από 2.000 πλαστές άδειες εισπράττοντας από 2.500 ως 3.000 ευρώ για κάθε μία. Μάλιστα, λόγω της εκτεταμένης διαφθοράς στις διαδικασίες έκδοσης αδειών παραμονής, το υπουργείο Εσωτερικών διεξάγει σχετική έρευνα σε 15 Δήμους της Αττικής (13). Τέλος, στις αρχές Μαρτίου 2009 εκλάπησαν πάνω από 2.000 άδειες παραμονής από το γραφείο αλλοδαπών της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας (14).
Όταν, λοιπόν, υπάρχουν τόσα συνεχή και εκτεταμένα κρούσματα διαφθοράς σε όλα τα στάδια των διαδικασιών εκ των υστέρων νομιμοποίησης, είναι πολύ επικίνδυνο να μιλάμε για «ενσωμάτωση» μεταναστών και για χορήγηση πολιτικών δικαιωμάτων και ιθαγένειας, πριν γίνει ενδελεχής έλεγχος όλων των αδειών παραμονής ώστε να διαπιστωθεί ποιές υποστηρίζονται από γνήσια δικαιολογητικά και ποιές όχι. Παράλληλα, θα πρέπει η Ελλάς ως κράτος να αποφασίσει πόσους μετανάστες χρειάζεται για κάλυψη μόνιμων και διαρκών αναγκών και, τέλος, να αποφασίσει με ποιό σύστημα και με ποιά κριτήρια θα τους επιλέξει. Η ύπαρξη δεκάδων χιλιάδων ατόμων ανάμεσά μας τα οποία διαθέτουν άδεια παραμονής χωρίς να την δικαιούνται αποτελεί ουσιαστικό κίνδυνο για την δημόσια τάξη, την εθνική ασφάλεια, την δημόσια υγεία αλλά και για την κοινωνική συνοχή της χώρας. Εκτός αν όλα αυτά είναι «λεπτομέρειες» μπροστά στην επίτευξη του στόχου της «πολυπολιτισμικοποίησης» της Ελλάδας…
Παραπομπές
1) Δες και άρθρο του γράφοντος στην «Ελεύθερη Ώρα της Κυριακής» (20/7/2008) στο οποίο γινόταν παρουσίαση της έκθεσης της Διακομματικής Επιτροπής της Βουλής για την παρακολούθηση της πολιτικής της μετανάστευσης.
2) «Το πόρισμα Ντογιάκου», «Αυριανή», 22/12/2001. Τα πιο σημαντικά σημεία του πορίσματος παρατίθενται στο βιβλίο του γράφοντος «Το Κουτί της Πανδώρας: Παράνομη Μετανάστευση και Νομιμοποίηση στην Ελλάδα», Αθήνα, Εκδόσεις «Πελασγός», σελ. 305-307.
3) «Έδιναν πλαστές κάρτες υγείας σε μετανάστες», «Ελευθεροτυπία», 26/11/2005.
4) «Στο κελί για πλαστές βίζες», «Ελευθεροτυπία», 26/11/2005.
5) «Από 1.000 έως 2.300 ευρώ πουλάνε τις βίζες στο Βελιγράδι», «Το Παρόν», 6/8/2006.
6) «Πλαστά δικαιολογητικά για ιθαγένεια», «Το Βήμα», 23/2/2007.
7) «Πλαστές άδειες παραμονής από υπαλλήλους», «Ελευθεροτυπία», 8/3/2007.
8) «Κύκλωμα πίσω από 7.000 αιτήσεις νομιμοποίησης», «Ελευθεροτυπία», 14/5/2007.
9) «Νομιμοποίησαν Αλβανούς κακοποιούς», «Ελευθεροτυπία», 20/8/2007.
10) «Φάμπρικα εικονικών ΑΦΜ σε αλλοδαπούς», «Ελευθεροτυπία», 10/5/2008.
11) «Κυκλώματα παράνομων ελληνοποιήσεων σε 100 ΔΟΥ», «Κόσμος του Επενδυτή», 12-13/4/2008.
12) «Πλαστές βεβαιώσεις για αλλοδαπούς», «Καθημερινή», 19/2/2008.
13) «Φάμπρικα νομιμοποίησης μεταναστών με λεία 5 εκατ. ευρώ», «Τα Νέα», 26/2/2009.
14) «Η νταλίκα της μεγάλης φυγής», «ΒΗMagazino», τεύχος 440, 22/3/2009, σελ. 46-50.
του Γιάννη Κολοβού
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο τεύχος 40 (Ιούνιος 2009) του περιοδικού Ρεσάλτο.
