Εθνικιστές – πατριδοκάπηλοι και «προοδευτικοί» – «αντιπατριδοκάπηλοι» «υπερβαίνουν» τον κακό πολιτικό εαυτό τους, ρίχνουν τα προσωπεία τους και ταυτίζονται. Πίσω από τις πλάτες των ψηφοφόρων του ΑΚΕΛ και του ΔΗΣΥ η διεθνοφασιστική και ανελεύθερη ανανική φιλοσοφία ενώνει τις πολιτικές τους ηγεσίες. Οι ψηφοφόροι τους οι οποίοι στην συντριπτική πλειοψηφία τους με το να καταψηφίσουν το μακάβριο σχέδιο Αναν έδειξαν πως δεν θέλουν να καταργήσουν την Κυπριακή Δημοκρατία, πρέπει λογικά τώρα να αντιλήφθηκαν πλήρως τα κατά συνθήκη πολιτικά ψεύδη των ηγεσιών τους. Οι ψηφοφόροι του ΟΧΙ αντιλήφθηκαν τώρα πως στα παρασκήνια σερνόταν μια άνευ προηγουμένου υπόγεια ανίερη συμμαχία που άλλο σκοπό δεν μπορεί να έχει παρά μόνο την νομιμοποίηση των τετελεσμένων και την εκπλήρωση των σκοπών των ιμπεριαλιστών. Το 2004 ξεφύγαμε από τα ανελεύθερα σχέδιά τους λέγοντας ΟΧΙ αλλά φαίνεται πως όλοι μαζί και με τους ξένους δούλευαν υπόγεια για ΝΑ ΤΣΙΜΕΝΤΩΣΟΥΝ ΤΟ ΝΑΙ. Με τις πλασματικές και παράλογες υποψηφιότητές τους επιχειρούν να εγκλωβίσουν τους ψηφοφόρους τους στις φυλακές τις κομματικής πειθαρχίας. Τώρα οι ψηφοφόροι των δύο κομμάτων εκτός και αν θέλουν να αυτοκτονήσουν πολιτικά δεν δικαιούνται να μην γνωρίζουν.
Την στιγμή που η Κύπρος είναι ισχυρή όσο ποτέ άλλοτε λόγω ένταξης στην ΕΕ και την στιγμή που μπορεί πλέον να διεκδικήσει την ενοποίηση του λαού της και της οικονομίας της, στήνεται πολιτικό σκηνικό εξυπηρέτησης των μηχανορραφιών επαναφοράς σχεδίων παντοτινής υποδούλωσης του κυπριακού λαού. Οι πολιτικές ηγεσίες του ΝΑΙ που έστησαν την ανίερη συμμαχία είναι εκτός τόπου και χρόνου. Αντί να δουν την ευκαιρία βιώσιμης λύσης συμβατής με την διεθνή και την ευρωπαϊκή νομιμότητα με προπέτεια παραμιλούν για «εθνικισμούς» και «πατριδοκαπηλείες». Αντί να πουν mea culpa για το κακό ανανικό παρελθόν τους ελίσσονται και κρυμμένοι πίσω από την «κομματική πειθαρχία» φυγομαχούν. Ακούν για βιώσιμη λύση συμβατή με τις δημοκρατικές αρχές και την άσκηση λαϊκής κυριαρχίας και αντί να αλλάξουν ρότα καταφεύγουν σε συνθήματα του παρελθόντος περί ισότιμων ομοσπονδιών και «ενωμένων κρατών». Τους μιλάς για διαπραγματεύσεις στην βάση της ευρωπαϊκής νομιμότητας και των ανθρώπινων δικαιωμάτων και αυτοί αντιτάσσουν τα επικείμενα γεύματα με τον Ταλάτ στην τουρκοκρατούμενη Κερύνεια ή αναζητούν, οι παν-ελάχιστοι, ερείσματα στα μισόλογα του ενός ή άλλου αξιωματούχου του ΟΗΕ. Έτσι είναι οι ηγέτες; Ικέτες και παρακολουθήματα του κάθε ξένου; Οι ίδιοι δεν ξέρουν πως πρέπει να γίνουν οι διαπραγματεύσεις, ποιος είναι ο σκοπός μας και ποια είναι η βιώσιμη λύση; Δεν είναι τυχαίο, πάντως, πως τους μιλάς για ενότητα του λαού της Κυπριακής Δημοκρατίας και λαϊκή κυριαρχία και αυτοί παραμιλούν για 1977 και 1979. Οι άνθρωποι είναι εκτός εποχής, έχουν πάθει πολιτική παράκρουση και κυριολεκτικά είναι πολιτικά επικίνδυνοι.
Επειδή είναι προσκολλημένοι στο παρελθόν και εγκλωβισμένοι στην τροχιά νομιμοποίησης των τετελεσμένων της εισβολής, εθελοτυφλούν. Έτσι δεν μπορούν να δουν πως η ένταξη της ΚΔ στην ΕΕ διανοίγει δυνατότητες για διαπραγματεύσεις και συμφωνίες συμβατές με την διεθνή και ευρωπαϊκή νομιμότητα. Η ευρωπαϊκή νομιμότητα απαιτεί συμβατότητα με τις συμβάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, το κράτος δικαίου και τις δημοκρατικές αρχές. Η λύση δεν μπορεί να αποφύγει αυτές τις δεσμεύσεις εκτός και αν εμείς το αποδεχθούμε αλλά οι ανθυποψήφιοι του Προέδρου Παπαδόπουλου ούτε καν που το αντιλήφθηκαν. Δεν μπορούν να δουν ότι όριο είναι ο ουρανός για εσωτερικές ρυθμίσεις συμβατές με την ευρωπαϊκή νομιμότητα και τις δημοκρατικές αρχές που θα διασφαλίζουν τα δικαιώματα όλων των κοινωνικών ομάδων και όλων των κοινοτήτων του κυπριακού λαού. Αν διασπαστεί η κυπριακή κυριαρχία όπως αυτοί αποδέχονται διασπάται και ο λαός. Διχοτόμηση υποστηρίζουν, λοιπόν, και αποδοχή της τουρκικής επικυριαρχίας. Αντί μιας βιώσιμης λύσης, όμως, οι ανθυποψήφιοι του Προέδρου Παπαδόπουλου ονειρεύονται συν-προεδρίες, φαιδρούς εναγκαλισμούς και γεύματα με τους εντολοδόχους της Άγκυρας.
Η διεθνής νομιμότητα, τέλος, απαιτεί απαλλαγή από τα δεσμά της νεοαποικιοκρατίας, τις βάσεις, τις εγγυήσεις και τα ξένα στρατεύματα. Απαιτεί εσωτερική και εξωτερική κυριαρχία, δηλαδή ελευθερία. Με την ένταξη όλοι αυτοί οι ευγενείς σκοποί είναι πλέον εφικτοί. Οι κύπριοι ψηφοφόροι πρέπει να πουν ένα ΝΑΙ στην βιώσιμη λύση κάτι που σημαίνει ένα ηχηρό ΟΧΙ στους ακραίους πολιτικούς φορείς της ανανικής φιλοσοφίας. Το ότι πολλοί δεν κατάλαβαν τι ακριβώς διακυβεύεται και συνεχίζουν να είναι εγκλωβισμένοι στις φυλακές της κομματικής πειθαρχίας, είναι ένα γεγονός που απαιτεί εγρήγορση. Ξανά ΟΧΙ λοιπόν στην ανανική φιλοσοφία και τους φορείς της, ΟΧΙ στις ανίερες υπόγειες συμμαχίες και ΟΧΙ στα μακάβρια ανελεύθερα σχέδια ξένων και των εγχώριων νεροκουβαλητών τους. Όπως και στο παρελθόν στα δύο άκρα του πολιτικού φάσματος εκκολάπτεται το αυγό του φιδιού της καταστροφής μας. Και όλα αυτά στο όνομα της κομματικής πειθαρχίας. Πράγματι, με τους ίδιους ή παρόμοιους παίχτες όλα αυτά θυμίζουν τους παραλογισμούς της περιόδου 1972-74 που οδήγησαν Κύπρο και Ελλάδα στον κρημνό. Σήμερα οι ξένοι επιχειρούν την χαριστική βολή. Αν τους νομιμοποιήσουμε θα πάθουμε ότι μας αξίζει.
ΠΡΟΩΘΗΣΤΕ ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΛΩ
Γράφει ο Παναγ. Ήφαιστος
