Από τα συγγράμματα των αρχαίων Ελλήνων φιλόσοφων διαπιστώνουμε ότι τους απασχολούσε ιδιαίτερα η προέλευση και η μοίρα του ανθρώπου και του κόσμου που τον περιέβαλε. Ένεκα τούτου είχαν ιδρυθεί σχολές σε διάφορα μέρη της Ελλάδος που ανέπτυσσαν ολόκληρα φιλοσοφικά συστήματα. Το ενδιαφέρον αυτό που διατηρήθηκε μέχρι τις ημέρες μας, είχε ως αποτέλεσμα να αναπτυχτούν οι επιστήμες και να διατυπωθούν πολλές θεωρίες από τους ερευνητές γύρω από αυτό το θέμα. Μια από αυτές είναι η θεωρία της κατευθυνόμενης πανσπερμίας, την οποία διατύπωσαν οι καθηγητές Francis Crick (Βραβείο Νόμπελ) Φυσιολογίας – Ιατρικής 1962, για την ανακάλυψη του DNA και ο L. Orgel. Σύμφωνα με αυτήν την θεωρία, η ζωή που γνωρίζουμε σήμερα δεν εμφανίστηκε αυτοδύναμα στον πλανήτη μας, αλλά ήρθε από ένα ουράνιο σώμα έξω από το πλανητικό μας σύστημα με φορείς μικροοργανισμούς, τους οποίους ΜΕΤΕΦΕΡΑΝ ΠΟΛΥ ΕΞΕΛΙΓΜΕΝΑ ΛΟΓΙΚΑ ΟΝΤΑ. Τα όντα αυτά σύμφωνα με τους δυο ερευνητές, μεταφέρθηκαν με διαστημόπλοια και ράντισαν κυριολεκτικά τον πλανήτη μας με μικροοργανισμούς. Αναφέρουν επίσης ότι μετά από μακροχρόνιες έρευνες, ανακάλυψαν πως δεν υπάρχει αντιστοιχία μεταξύ της χημικής σύνθεσης του Γήινου περιβάλλοντος και εκείνης των εμβίων οργανισμών. Ως παράδειγμα αναφέρουν ότι σπουδαίο ρόλο στις γήινες ενζυμικές και χημικές διεργασίες δεν παίζουν τα στοιχεία χρώμιο και νικέλιο, που αφθονούν στη Γη, αλλά το σπάνιο στοιχείο μολυβδένιο και υποθέτουν, ότι η ζωή έφτασε στη Γη από ένα άλλο ουράνιο σώμα που διαθέτει άφθονο μολυβδένιο.
Τι λενε οι ελληνες καθηγητες του Πανεπιστημιου Αθηνων και οι ξενοι επιστημονες. Οι επίκουροι καθηγητές του Πανεπιστημίου Αθηνών, Μάνος Δανέζης και Σταύρος Θεοδοσίου, στο εξαίρετο δίτομο βιβλίο τους «Το Σύμπαν που αγάπησα», εκδόσεις Δίαυλος, πιστεύουν ότι δεν είμαστε μόνοι στο Σύμπαν, αφού υπάρχουν εκατοντάδες εκατομμύρια αστέρια στον Γαλαξία μας, που έχουν την δυνατότητα να συνοδεύονται όπως και ο Ήλιος μας από πλάνητες, που πληρούν τις συνθήκες ανάπτυξης ευφυούς ζωής ανάλογης με αυτήν της Γης. Πεποίθηση τους είναι ότι οι κάτοικοι του Σύμπαντος θα μας απλώσουν κάποτε φιλικά το χέρι. Θερμός υποστηρικτής της ίδιας θεωρίας είναι ο Σουηδός χημικός Σ. Αρένιους (Βραβείο Νόμπελ Χημείας), κατά τον οποίον, η γήινη ζωή δεν ξεκίνησε από την Γη, αλλά από σπέρματα ζωής, που ήρθαν από το διάστημα και βρήκαν κατάλληλες συνθήκες για να εξελιχτούν.
Οι αρχαιοι ελληνες, ο Γαλαξιας, ο Ηριδανος ποταμος, η Μυθολογια μας, ο Περσεας και η Ανδρομεδα. Οι Αρχαίοι Έλληνες έλεγαν τον Γαλαξία «Γαλακτίτη Κύκλο» και «Ηριδανό Ποταμό» ή «Δρόμο του Διός». Πίστευαν ότι ο Γαλαξίας μας ήταν ο δρόμος που ακλούθησε ο ήρωας ΠΕΡΣΕΑΣ για να σώσει την ΑΝΔΡΟΜΕΔΑ, πάνω στον ΠΗΓΑΣΟ, δημιουργώντας με τον «καλπασμό» του άφθονη αστρική σκόνη. Η Ελληνική Μυθολογία είναι γεμάτη από θεϊκά όντα, που κατέρχονται στην Γη, για να πάρουν συζύγους. Όλες οι παραδόσεις των αρχαίων λαών ομιλούν για ουράνια φλεγόμενα άρματα που έφθασαν στην Γη από τα άστρα, καθώς επίσης για ανώτερες εξωγήινες υπάρξεις που χάρισαν στους ανθρώπους νόμους και όργανα, για να οικοδομήσουν τον πολιτισμό τους. Οι αρχαίες Ελληνικές δοξασίες ομιλούν για τον Τιτάνα Προμηθέα, που έδωσε στους ανθρώπους την «Φωτιά» από τους ουρανούς και έγινε ως εκ τούτου ο θεμελιωτής του ανθρωπίνου πολιτισμού. Ο Διογένης ο Λαέρτιος αναφέρει ότι «ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΓΕΝΟΣ». Είναι οι «ΠΡΟΜΥΘΕΙΣ», που έφεραν το ΠΥΡ της Γνώσεως στα ανθρωποειδή της Γης, που μέχρι τότε ζούσαν σαν ζώα σε λαγούμια και βαθιές σπηλιές, όπως αναφέρει ο Αισχύλος στην τραγωδία του «Προμηθεύς Δεσμώτης»: «Μα ακουστέ εδώ τις ταλαιπωρίες των ανθρώπων, που χωρίς μυαλό πρώτα, πλάσματα με νου και πνεύμα τους έκανα να είναι. Ψυχή είχαν, γιατί η Ψυχή των ανθρώπων προϋπάρχει. Μα και τα δώρα μου να δείτε τι καλόγνωμα που ήταν. Πρώτα, βλέποντας οι άνθρωποι, βλέπανε του κάκου και ακούοντας δεν άκουαν. Και όμοιοι με των ονείρων τους ίσκιους ανακάτευαν τα πάντα δίχως τάξη και ούτε τα πλινθόκτιστα σπίτια που προστατεύουν γνώριζαν, ούτε την τέχνη του ξύλου. Μα σε σκαφτές σπηλιές αυτοί ζούσαν σαν τα πολυκίνητα μυρμήγκια που στον άνθρωπο σε πολλά μοιάζουν, μες στ’ ανήλια βάθη των άντρων. Μα τα πάντα έπρατταν δίχως κρίση, ως την ώρα που των άστρων τους έδειξα τις ανατολές και τις δύσεις να ξεκρίνουν και την έξοχη τέχνη του αριθμού τους βρήκα και των γραμμάτων που ‘ναι η θύμηση όλων, η μνήμη, η εργατική μουσογεννήτρα. Και πρώτος στον ζυγό έζεψα τα ζώα, βοηθούς του ανθρώπου ιερούς, τους πιο βαριούς να πάρουν από τους μόχθους του, μα και αυτοί με αγάπη να τα βλέπουν. Το σπουδαιότερο είναι πως αν σ’ αρρώστια έπεφταν κανένα γιατρικό δεν είχαν να πιούν ή να αλείψουν, μα χωρίς γιατρειά αδυνάτιζαν, ώσπου τους έδειξα εγώ πάλι τα γιατρικά ν’ ανακατεύουν και όλες τις αρρώστιες να πολεμούν, τους διάφορους τρόπους της μαντικής τέχνης όρισα. Κοντολογίς, μ’ ένα λόγο μάθε το, όλες οι τέχνες από τον Προμηθέα στους θνητούς δόθηκαν».
ΣΤΗΝ ΑΧΛΥΝ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ Κατά (την Ιερά μας Παράδοση) την Μυθολογία μας, οι άνθρωποι ευρίσκοντο σε μια ζωώδη κατάσταση, πριν ο Προμηθέας φέρει σ’ αυτούς το Πυρ εξ ουρανού. Η ΒΙΑ (Χάος) κυριαρχούσε στον προηγούμενο κόσμο. Οι πρωτόγονοι άνθρωποι που προέκυψαν από τ’ αποκοπέντα γεννητικά όργανα του Ουρανού, που τα έκοψε με το τσεκούρι του ο Κρόνος, γεννιόνταν από την Γη, χωρίς γονείς και ζούσαν σαν ζώα σε λαγούμια. Ο Προμηθέας όμως, κατά κάποιον τρόπο πρόδωσε τους Τιτάνες και προσχώρησε στους ΘΕΟΥΣ (όπως ο θεός Ασσούρ, που αναφέρεται στα ασσυριακά κείμενα). Ξέκοψε από τους φυσικούς του συμμάχους και χρησιμοποίησε την πείρα του εναντίον τους. Ο Δίας εκμεταλλεύτηκε την προσχώρηση του Τιτάνα, για να εκθρονίσει τον Κρόνο και να τον ρίξει στα Τάρταρα. Ο Προμηθέας εν συνεχεία λυπήθηκε τους ανθρώπους που ήταν χωρίς λογική και τους χάρισε την ελπίδα της αιωνιότητας με την μεταφορά του ουρανίου Πυρός, που αντιστοιχεί με τον σπινθήρα της λογικής. Η θυσία του δεν πήγε χαμένη. Με την χρήση του πυρός επήλθε η ανάπτυξη του πολιτισμού. Ο Ζεύς όμως «οργίστηκε». Στον «Φίληβο» όμως δίδεται μια άλλη εξήγηση του Μύθου, όταν μας λέει ο Σωκράτης ότι οι ίδιοι οι Θεοί έδωσαν δώρο στους ανθρώπους την γνώση της αλήθειας, μαζί με το φωτεινό πυρ. Πολλοί ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα, ότι πάνω στη Γη, υπάρχουν δυο φυλές ανθρώπων. Μία γήινη και μια ουράνια, η οποία μετέφερε το πυρ της γνώσης και μετάλλαξε τα ανθρωποειδή που υπήρχαν και τα μετέβαλε σε σώφρονας ανθρώπους. (HOMO SAPIENS). Η ονομασία Έλληνες, απ’ ότι γνωρίζουμε από την Ιστορία, προέρχεται από τον Έλληνα, τον γιο του Δευκαλίωνος, ο οποίος με την σειρά του, ήταν γιός του Προμηθέως! Πριν τα χρόνια του Έλληνος δεν υπήρχε η ονομασία ΕΛΛΑΣ και έδιναν στην χώρα κατά τόπους το όνομα τους τα διάφορα προγονικά φύλα, που κατοικούσαν την πατρίδα μας, ως επί το πλείστον Πελασγοί! «Δοκει δε μοι, αλλά τα μεν προ Έλληνος του Δευκαλίωνος και παν ουδέ είναι η επίκλησις αυτή, κατά έθνη δε άλλα τε και το Πελασγικόν επί πλείστον εφ’ εαυτών την επωνυμίαν παρέχεσθαι».
Αποκωδικοποιηση Ελληνικης Μυθολογιας
Σύμφωνα με την πινακίδα του Ιδαλίου της Κύπρου, που αποκρυπτογραφήθηκε πρόσφατα με την μέθοδο Chandwick, οι Μόες – Ελλοί (Έλληνες) ήρθαν στην Γη από τον Σείριο (που νοείται αποικία του η Γη), με αρχηγό τους τον Μίνωα και δίδαξαν τις τέχνες και τον πολιτισμό. Στην αρχή είχαν αιθέρια μορφή (Χρυσούν Γένος), αλλά μετά που αναμείχτηκαν με τους κατοίκους της γης, απέκτησαν υλική υπόσταση (δερμάτινους χιτώνες). Ο Μίνωας και ο Προμηθέας ταυτίζονται, μια και οι δυο είχαν γυιό τους τον Δευκαλίωνα, δηλαδή τους Ελλούς, που ήλθαν με την Λάρνακα τους (κιβωτό – σκάφος) στην Γη, μεταφέροντας του ουράνιο Πυρ στους γήινους. Έκτοτε έμειναν σταυρωμένοι στο γήινο περιβάλλον. Ο σταυρός που βρέθηκε χαραγμένος μαζί με άλλα Ελληνικά σύμβολα (όπως ο μαίανδρος και το οκτάκτινο αστέρι), σε όλα τα αρχαία μνημεία της Γης, έγινε έμβλημα τους και δήλωνε το εκπολιτιστικό έργο τους. Είναι η φυλή των Ελλήνων, οι Προμηθείς, που δέθηκαν μεταξύ Ουρανού και Γής. Πολέμησαν με τους Άτλαντες και τους Κρόνιους δαίμονες, που είχαν έμβλημα τους την Σελήνη (μισοφέγγαρο) κατά την Τιτανομαχία. Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΗΤΑΝ ΚΟΣΜΙΚΟΣ, αφορούσε την Γη και το Διάστημα!
Βιβλιογραφια: «Το Σύμπαν που αγάπησα», Μάνος Δανέζης – Στράτος Θεοδοσίου εκδόσεις «Δίαυλος» – Ελένη Ζωγραφίδου Δάγιου: «Η Λύτρωση του Προμηθέα», «οι Αργοναύτες επιστρέφουν», εκδόσεις «Ιδεοθέατρον» – Αισχύλου: «Προμηθεύς Δεσμώτης» – Πλάτωνος: «Άπαντα». Επιμέλεια Ελένης Ζωγραφίδου Δάγιου, Περιοδικό «Ιερά Ελλάς», τεύχος 25ο, σελ. 40.
Πηγή: ΕΝΝΕΑ ΕΤΗ ΦΩΤΟΣ
