Τα μυστήρια του Ορφέα, του τιμημένου αυτού Ιεροφάντη της Φύσης, υπήρξαν καθαρώς φυσιολατρικά και εξελισσόντουσαν σε εικόνες οι οποίες παρίσταναν τις δυνάμεις που διαβιβάζονται από τον ουρανό στην Γη. Επειδή η περιγραφή και η εξέταση αυτών των εικόνων οδηγεί τον κάθε ειλικρινή αναζητητή της αλήθειας στην βάση της ουσίας μεγάλων αποκαλυπτομένων αληθειών της Φύσης είναι ενδιαφέρον να τις μελετήσουμε. Ο θείος Ορφέας αποκαλούσε την εαρινή ισημερία ΘΕΙΑ ΝΥΜΦΗ και περιγράφει την κάθοδό της στη Γη σε 6 εικόνες από τις οποίες οι 3 αναφέρονται στην εαρινή ισημερία και οι άλλες 3 στην θερινή τροπή του Ηλίου.
Η ΠΡΩΤΗ ΕΙΚΟΝΑ εμφανίζει την θεία Νύμφη κατερχομένη από τον Ουρανό κάθε χρόνο την εαρινή ισημερία για να εξαγνίσει τις ψυχές του Άδη. Η σημασία της εικόνας αυτής εξετάζεται από δύο πλευρές:
- Αν η θεία αυτή Νύμφη δεν κατήρχετο εκ του Ουρανού, οι ψυχές του Αδη θα χανόντουσαν (απώλυντο) στο μέγα αυτού έρεβος και η συνείδηση και η χαρά στη Γη δεν θα γεννιώταν. Χωρίς το Φως αυτής της θείας Ουράνιας Νύμφης, ούτε άρωμα, ούτε ζωή, ούτε ιδέα της αρμονίας θα υπήρχε. Αν ένα μόνο χρόνο δεν κατέλθη στη Γη, η θλίψη των ψυχών της Γης θα γενικευόταν και οι αρμονίες των διανοιών προς τις ψυχές θα διασαλευόταν. Αν η θεία Ουράνια Νύμφη εγκατέλειπε το έργο της μετάδοσης της αγάπης προς την Γη, τότε γενικό μίσος θα περιέβαλε όλες τις ανθρώπινες ψυχές και κανένα αίσθημα αρμονίας της ψυχής προς τον σκοπό της δεν θα εκδηλώνονταν.
- Όταν η θεία Νύμφη κατέρχεται και μας περιβάλει, τότε, έλεγε ο θείος Ορφέας, η ψυχή μας μεταβάλλεται σε Φως. Το Φως αυτό εκδηλώνει την χαρά. Χαρά είναι ο έρως. Έρως είναι ο νόμος της ζωής μας, είναι ο Νόμος που ανυψώνει και αφομοιώνει την ψυχή μας στο Φως του Ηλίου, επί του οποίου όλες οι δυνάμεις της θείας Ουράνιας Νύμφης ταξινομούνται σε θεία Αρμονία. Όταν κατέρχεται η ουράνια αυτή Νύμφη, έλεγε ο θείος Ορφέας, και μας βρίσκει στο χρόνο εκείνο της ζωής ο οποίος εξασφαλίζει την γενική εκείνη αρμονία των οργάνων του οργανισμού, τότε προσθέτει και την δική της αρμονία και συντελείται ο θείος ασπασμός της γήϊνης ψυχής προς το κράτος από το οποίο εξορμάται το Φως του Ηλίου. Αλλά και όταν ακόμα, έλεγε, ο οργανισμός μας απέβαλε την ενεργητικότητα των νεύρων και μας αγγίζει (ψαύει) η θεία Ουράνια αυτή Νύμφη, τότε μας γεννάει αμέσως το αίσθημα της ζωής και μας απομακρύνει από την ιδέα του θανάτου. Στα κέντρα των ενεργειών της θείας αυτής Νύμφης βρίσκεται το θείο μυστικό της αιώνιας νεότητας των ανθρωπίνων ψυχών.
Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΙΚΟΝΑ εμφανίζει την ουράνια Νύμφη γυμνόποδα να αγγίζει (ψαύει) τη Γη, όπου την βλέπει ο Ηλιος. Ταυτόχρονα η περιβολή της εξελίσσεται σε χρωματισμούς Οι χρωματισμοί της εκπέμπουν αρώματα. Τα αρώματα αυτά μεθούν με την αρμονία τους τις ψυχές της Γης οι οποίες τότε λησμονούν τις κακίες εκείνες που τους δώρησε ο χειμώνας και γοργά σπεύδουν να εμποτιστούν (ενωτισθούν) από τις ουράνιες χάρητες
Η σημασία αυτής της εικόνας είναι διπλή: Αφενός μεν δείχνει την ουράνια θεία Νύμφη να σύρει προς τα άνω τις ψυχές του Αδη και αφετέρου να καλοπίζει την επιφάνεια της Γης. Η εικόνα αυτή δείχνει ότι η Ουράνια Νύμφη επί ενενήντα περίπου ημέρες, δηλαδή τις ημέρες της άνοιξης, κατείρχετο και άγγιζε με τα θεία της πόδια τη Γη στην οποία σκόρπιζε χρώματα και μύρα. Κατά την χρονική διάρκεια της άνοιξης η θεία Νύμφη ποτέ δεν έφευγε μακρυά από το άρμα του Ηλίου γιατί απ’ αυτόν αντλεί δυνάμεις και αυτός τις αντλεί από τις ουράνιες εκείνες μοίρες με τις οποίες εφάπτεται όλο το χρονικό διάστημα της άνοιξης. Από την θεία αυτή εικόνα εμπνεύστικε ο θείος Ορφέας και συνέλλαβε την έννοια της αρμονίας με την οποία νοείται και το κάλλος της Φύσης και η παντοδυναμία του πνεύματός της. Πριν από τον συμβολισμό της δεύτερης αυτής εικόνας δεν θα ήταν δυνατό να νοηθεί η ύπαρξη της θερμότητας της Γης, η οποία τόσο συντελεί ώστε να περιβάλει τη Γη με την πολύχρωμη και αρωματώδη περιβολή της.
Η Ουράνια αυτή Νύμφη για το Πνεύμα της Γης είναι ο Προμηθεύς ενώ για τη Γη είναι ο αρμονικός Παν. Ο Προμηθεύς και ο Παν είναι θείοι συμβολισμοί: Ο μεν Προμηθεύς δίνει το Φως στο Πνεύμα που βρίσκεται σε αρμονία προς το σύνολο του απείρου ενώ ο Παν συμβολίζει ότι στη Γη έφθασαν οι δυνάμεις του απείρου και ότι η Γη αποτελεί μετά του απείρου αρμονία. Διάμεσος μεταξύ απείρου και Γης είναι ο Ηλιος. Η ύπαρξη του Ηλίου εξασφαλίζει την αιωνιότητα της Γης και την αθανασία της ψυχής της. Αλλά η παραγωγή της θείας αυτής αρμονίας επί της Γης συντελείται την άνοιξη που την φέρνει και την αφομοιώνει προς τις ενέργειες του ηλιακού φωτός. Το χρονικό διάστημα που μεσολαβεί μεταξύ εαρινής ισημερίας και θερινής τροπής του Ηλίου είναι η κατ’ εξοχή γονιμοποιός εποχή κατά την οποία το ερχόμενο δια του φωτός του Ηλίου σπέρμα αυτού αναβλαστάνει υπό νέα μορφή στη Γη και εξελίσσεται στα χρώματα και αρώματα τα οποία αποτελούν το σύνολο της επίσημης γήινης περιβολής. Οι διάφορες μορφές της Γης, κατά το χρονικό αυτό διάστημα, συντρέχουν να εκδηλούν τις δυνάμεις τους και να έρχονται σε γενική επιμιξία από την οποία προκύπτει η αρμονία τους. Η Γη κατά το χρονικό αυτό διάστημα χαίρει. Αυτή η εκδήλωση της χαράς της είναι εγγύηση της προαγωγής της σε φωτεινή. Η Γη όταν εκδηλώσει το φως της θα καταστεί μεσάζουσα μεταξύ ουρανού και σκοτεινών πέριξ αυτής ευρισκομένων σωμάτων. Τότε το πνεύμα της θα καταστεί μια άπειρος κατά τις δυνάμεις της και την αρμονία Νύμφη και με χαρά θα δίνει Φως παντού όπου δεν έχει εκδηλωθεί.
Η ΤΡΙΤΗ ΕΙΚΟΝΑ παριστάνει την ίδια Νύμφη κρατούσα λύρα. Υπεράνω αυτής φωτεινός Απόλλων χωρίς καμία πανοπλία τείνει προς αυτή με χάρη το χέρι του και εκφράζει θείο μειδίαμα, το οποίο φαίνεται ότι δέχεται η Ουράνια Νύμφη με άφατη ευγνωμοσύνη. Από τα χέρια του θείου Απόλλωνα εξέρχονται πολύχρωμες φωτεινές γραμμές οι οποίες αγγίζουν όλο το σώμα της Νύμφης. Κάτω από τα πόδια της Νύμφης νεαρό παιδί τείνει τα χέρια του και ζητάει να του δοθεί η Λύρα που κρατάει η θεία Ουράνια Νύμφη. Η εικόνα αυτή είναι το αποτέλεσμα της διευθετήσεως από τον Ήλιο των δυνάμεων σε ένα σύνολο. Σε τόξο ενενήντα μοιρών του ουρανού οι δυνάμεις αποτελούν σχεδόν ο σύνολο αυτού. Το αποτέλεσμα της εκδηλώσεως του συνόλου αυτού είναι η Λύρα την οποία το πνεύμα της Γης (δηλαδή το παιδί της εικόνας) τείνει να πάρει για να κινήσει τις χορδές της και να του δοθεί η αντίληψη της αρμονίας. Τα αρώματα και τα χρώματα κατά το χρόνο της εαρινής ισημερίας αποτελούν αρμονία αλλά η έννοια αυτών δεν είναι γνωστή στο πνεύμα της Γης. Ο Ορφέας παίρνει από τα χέρια της Νύμφης την Λύρα, πλήττει τις χορδές της και του μεταδίδεται η έννοια της αρμονίας. Τα χρώματα στην ανθρώπινη ψυχή εξελίχθηκαν σε ήχους. Οι ήχοι εξελίχθηκαν σε έννοια η οποία προάγει στο εξής την ψυχή να αναζητήσει
Πηγή: ΛΥΚΟΜΙΔΗΣ
