Η Εποχή του Υδροχόου. Μια φράση που στις μέρες μας ακούγεται πάρα πολύ και σε διαφόρους κύκλους, είτε επιστημονικούς-ψυχολογικούς, είτε αστρολογικούς-αποκρυφιστικούς.
Όταν ακούγεται αυτή η έκφραση, αμέσως στο νου μας σχηματίζεται η αίσθηση κάποιας χρονικής περιόδου. Μα το ποια ακριβώς είναι αυτή, το ποιος την όρισε, το γιατί δόθηκε αυτή η ονομασία, είναι πράγματα που συνήθως δεν γνωρίζουμε. Για το λόγο αυτό, θα προσπαθήσουμε να δούμε τί ακριβώς σημαίνει Εποχή του Υδροχόου από κάθε άποψη. Και ας αρχίσουμε από την καθαρά επιστημονική-αστρονομική έννοια.
Μία από τις 14 ταυτόχρονες κινήσεις της Γης, είναι η ιδιαίτερη κυκλική κίνηση του πολικού άξονά της, η λεγόμενη μετάπτωση. Αυτή αναγκάζει τον πολικό άξονα να διαγράψει έναν κώνο σε διάστημα περίπου 25.800 χρόνων. Αυτό το χρονικό διάστημα ονομάζουμε κοσμικό έτος. Δεν είναι μια καινούργια ανακάλυψη. Ο Ίππαρχος ήταν εκείνος που για πρώτη φορά παρατήρησε το φαινόμενο. Αποτέλεσμα της μετάπτωσης είναι η αλλαγή του σημείου ισημερίας, καθώς και η περιοδική αλλαγή του πολικού αστέρα, γιατί μετατοπίζονται όλοι οι αστέρες στην ουράνια σφαίρα.
Αλλά εκείνο που αξίζει να σημειωθεί είναι η αλλαγή του σημείου ισημερίας, που πραγματοποιείται περίπου κάθε 2.150 χρόνια. Η περίοδος αυτή είναι γνωστή σαν κοσμικός ή πλατωνικός μήνας. Με κάθε κοσμικό μήνα το σημείο ισημερίας μετατοπίζεται προοδευτικά από αστερισμό σε αστερισμό του ζωδιακού. Και με αυτό τον τρόπο, κάτω από αστρολογική θεώρηση, το όλο διάστημα των 2.150 χρόνων βρίσκεται υπό την επίδραση του ζωδίου στο οποίο πραγματοποιείται η ισημερία. Ο Ίππαρχος καθόρισε ότι το σημείο ισημερίας εκείνης της περιόδου συνέπιπτε στις 0 μοίρες του Κριού, την αφετηρία του ζωδιακού κύκλου. Έτσι, με βάση αυτό τον καθορισμό λέμε ότι σήμερα περνάμε στην εποχή του Υδροχόου. Αυτή η μετακίνηση γίνεται ακολουθώντας τη σειρά Κριός-Ιχθείς-Υδροχόος-Αιγόκερος κ.λπ. μέχρι να ξαναφτάσει στον Κριό μετά από 25.000 χρόνια, έχοντας συμπληρώσει ένα κοσμικό έτος.
Εγκαταλείποντας το πεδίο της επιστημονικής θεώρησης ας εξετάσουμε τη σημασία που έχουν όλα αυτά για τον άνθρωπο και την εξέλιξή του. Θα διαπιστώσουμε, με βάση τα ιστορικά γεγονότα, ότι ο προσδιορισμός του Ίππαρχου δεν ήταν καθόλου τυχαίος, αλλά είχε τις ρίζες του, ίσως, στη μυστική εσωτερική γνώση της εποχής του…
Έχει παρατηρηθεί ότι κάθε εποχή εκδηλώνει ορισμένα χαρακτηριστικά που ανήκουν στο συγκεκριμένο ζώδιο που τη «χρωματίζει».
Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι κάθε ζώδιο αφήνει τη σφραγίδα του με ένα εντελώς χειροπιαστό τρόπο. Κάνοντας μια αναδρομή προς τα πίσω και βλέποντας τις περασμένες εποχές με ένα συγκριτικό μάτι, είναι εύκολο να το διαπιστώσουμε.
Επιτρέψτε μας να αρχίσουμε τούτη την ανασκόπηση εξετάζοντας ένα πολύ σημαντικό γεγονός. Αν και δεν έχει γίνει ακόμη αποδεκτό από τη συμβατική επιστήμη, ωστόσο δεν παύει από εσωτερική άποψη να θεωρείται ένας σταθμός για την ανθρώπινη εξέλιξη. Πρόκειται, φυσικά, για την καταστροφή της Ατλαντίδας, η οποία σύμφωνα με την αναφορά του Πλάτωνα συνέβη το 8.498 π.Χ. Αν, λοιπόν, τοποθετήσουμε αυτή τη χρονολογία στο Κοσμικό ημερολόγιο, θα διαπιστώσουμε ότι η Ατλαντίδα βυθίστηκε περίπου όταν το σημείο ισημερίας περνούσε από το ζώδιο του Λέοντα σε αυτό του Καρκίνου. Ο Καρκίνος ανήκει στο στοιχείο του Νερού και έτσι δεν είναι περίεργο ότι με τον ερχομό της εποχής του Καρκίνου η Γη γνώρισε μεγάλους κατακλυσμούς.
Με την είσοδο στην εποχή του Καρκίνου και την ταυτόχρονη βύθιση της Ατλαντίδας, εξαφανίζεται σχεδόν κάθε πολιτισμός και οι λατρείες υποβιβάζονται. Ο πλανήτης που κυβερνάει τον Καρκίνο είναι η Σελήνη και εκείνη την εποχή αναπτύσσονται οι σεληνιακές λατρείες. Ένα άλλο χαρακτηριστικό της εποχής του Καρκίνου είναι η ανάπτυξη διαφόρων μορφών μητριαρχίας, αλλά όχι στο βαθμό που είχε αναπτυχθεί την εποχή της Παρθένου.
Μετά την εποχή του Καρκίνου ακολούθησε η εποχή των Διδύμων, η οποία κράτησε περίπου μέχρι το 4.300 π.Χ. Οι Δίδυμοι είναι ζώδιο του Αέρα και κυβερνιέται από τον πλανήτη Ερμή, προστάτη των γραμμάτων και του εμπορίου. Αυτή είναι η περίοδος, όπου σύμφωνα με τις αρχαιολογικές ανακαλύψεις, εμφανίζονται τα πρώτα συστήματα γραφής και γίνονται οι πρώτες απόπειρες οργανωμένου εμπορίου. Γραφή και εμπόριο σημαίνουν επικοινωνία και η επικοινωνία είναι ένα από τα χαρακτηριστικά των Διδύμων και του Ερμή.
Η εποχή του Ταύρου ήταν η επόμενη και κράτησε περίπου μέχρι το 2.150 π.Χ. Η Αφροδίτη είναι ο κυβερνήτης του Ταύρου, μιλώντας πάντα από αστρολογική άποψη. Και αυτή την εποχή αναπτύσσεται η λατρεία της Θεάς Αφροδίτης, της Αστάρτης, καθώς και του ίδιου του ζώου, του Ταύρου. Τα κυριότερα πολιτιστικά κέντρα της εποχής, η Κρήτη και η Μεσοποταμία, τον είχαν σαν κύρια θεότητά τους. Η επίδραση του ταύρου σαν συμβόλου της Γης και της γονιμότητας επισφραγίζεται με την ανάπτυξη της γεωργίας και της κτηνοτροφίας, σε μια προσπάθεια να καλύψει τις ανάγκες των αυξανόμενων πληθυσμών.
Η επικράτηση της λατρείας του Άμμωνα στην Αίγυπτο σφραγίζει την είσοδο της εποχής του Κριού και ταυτόχρονα αρχίζουν οι μεταναστεύσεις των διαφόρων ινδοευρωπαϊκών φυλών, οι οποίες είχαν σαν σύμβολο το κριάρι. Είναι η εποχή που ανακαλύπτεται η επεξεργασία του σίδηρου, σύμβολο του πλανήτη του Κριού, δηλαδή του Άρη. Είναι χαρακτηριστικό αυτό που αναφέρεται στη Βίβλο πως, όταν ο Θεός πρόσταξε το Μωϋσή να ξεκινήσει την πορεία του προς τη γη της Επαγγελίας ζήτησε από τους Ισραηλίτες να θυσιάσουν κριάρια. Ήταν η εποχή των σφοδρών συγκρούσεων, αλλά και των πρωτοπόρων στις διάφορες επιστήμες. Οι απέραντες αυτοκρατορίες, η εμφάνιση της επιστημονικής σκέψης, η λατρεία της φωτιάς, όλα αυτά είναι στοιχεία που δείχνουν καθαρά την επίδραση του Κριού.
Ένα σημαντικό γεγονός για την ανθρώπινη εξέλιξη ήρθε να επισφραγίσει την αρχή μιας νέας κοσμικής χρονιάς. Πρόκειται για τη γέννηση του Χριστού και τη διδασκαλία της Αγάπης που Αυτός έδωσε και που χαρακτήρισε ολόκληρη την εποχή των Ιχθύων, άσχετα με το πόσο μακριά είναι ακόμη η ουσιαστική εφαρμογή της. Αυτή είναι η εποχή της οποίας το τέλος ζούμε, καθώς σιγά-σιγά έχουμε αρχίσει να εισερχόμαστε στην Υδροχοϊκή.
Είναι ευνόητο ότι, είναι αναγκαία μια λεπτομερής ανάλυση για την εποχή που μας αφορά άμεσα. Και αρχικά θα πρέπει να κάνουμε ένα διαχωρισμό που ισχύει για όλους τους κοσμικούς μήνες και τις επιδράσεις των ζωδίων πάνω τους. Κάθε εποχή χωρίζεται σε τρεις φάσεις. Η πρώτη είναι το χρονικό διάστημα όπου το εισερχόμενο ζώδιο συναντιέται με το ζώδιο που εξέρχεται και οι επιρροές τους αναμιγνύονται. Η δεύτερη είναι η πλήρης έκφραση των ιδιότητων του ζωδίου που έχει πια εισέλθει και του οποίου η επίδραση βρίσκεται στο αποκορύφωμά της. Και τέλος, ακολουθεί η σταδιακή έξοδος και η συνάντηση με το επόμενο ζώδιο που εισέρχεται. Ερευνώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο την εποχή των Ιχθύων, μπορούμε να φτάσουμε σε ουσιαστικά συμπεράσματα.
Είπαμε ότι η Ιχθυακή Εποχή ξεκίνησε με τη γέννηση του Χριστού και τη διάδοση της διδασκαλίας Του. Αυτό ήταν κάτι που δεν μπορούσε να δεχθεί το κατεστημένο εκείνης της εποχής, που εκφραζόταν από τους ιερείς του Μωσαϊκού Νόμου και τους Ρωμαίους κατακτητές, γνήσιες εκδηλώσεις του απερχόμενου Κριού. Η αντίδραση ήταν έντονη, υπήρξαν διαμάχες μεταξύ του καινούργιου και του παλιού, με αποκορύφωμα τη σταύρωση του Χριστού. Αλλά δεν σταματούν εκεί. συνεχίζουν και μετά με τους άγριους διωγμούς των πρώτων Χριστιανών.
Σιγά-σιγά, όμως, έρχεται σε πλήρη έκφραση το ζώδιο των Ιχθύων και δημιουργείται το θεοκρατικό Βυζαντινό Κράτος, όπου όλες οι παλιές θρησκείες καταργούνται. Είναι γνωστοί οι θρησκευτικοί αγώνες, ενώ παράλληλα στη Δύση κυριαρχεί μια περίοδος σκοταδισμού, που επιβάλλεται κύρια από τους εκπρόσωπους της θρησκείας. Διαστρεβλώνεται η αλήθεια του Χριστιανισμού και γίνεται όργανο εκμετάλλευσης από τους λίγους. Η ανθρωπότητα, εξαιτίας ορισμένων αρνητικών Ιχθυακών επιρροών, εμπλέκεται σε ένα κυκεώνα δεισιδαιμονιών, γίνεται εύπιστη σε καθετί και στρέφεται με λαθεμένη στάση προς τη θρησκεία, με αποτέλεσμα να βυθίζεται περισσότερο στην πλάνη.
Όμως στο ζενίθ της Εποχής αυτής αρχίζουν να δραστηριοποιούνται ορισμένα ανήσυχα πνεύματα, αντλώντας την έμπνευσή τους από τις παραδόσεις. Η Αναγέννηση ήταν αποτέλεσμα της εργασίας αυτών των πνευμάτων, τα οποία συνειδητά προσπάθησαν να ελευθερώσουν την Ανθρωπότητα από το τέλμα.
Παρόλη την αντίδραση και το καταστροφικό έργο της Ιερής Εξέτασης, στήνονται τα θεμέλια για κάτι καινούργιο. Αρχίζει ένας νέος εσωτερικός οργασμός για την Ανθρωπότητα, ανοίγονται νέοι ορίζοντες και δημιουργούνται καινούργια οράματα. Προχωράει σαν ένα μικρό παιδί, πέφτει και ξανασηκώνεται, τραυματίζεται, αλλά συνεχίζει να τραβάει μπροστά για να διανύσει το τελευταίο μέρος της εποχής αυτής.
Τώρα πια βρισκόμαστε στο μεταίχμιο των δύο εποχών, της Ιχθυακής και της Υδροχοϊκής. Τι παρατηρούμε λοιπόν; Πώς έχουν τα πράγματα; Υπάρχουν δείγματα αλληλεπίδρασης των δύο ζωδιακών σημείων; Τα παρατηρούμε έξω στον κόσμο;
Η Γαλλική επανάσταση, η βιομηχανική επανάσταση και τα μεγάλα φιλοσοφικά ρεύματα σημάδεψαν κύρια τους δύο προηγούμενους αιώνες. Η είσοδος στον 20ο αιώνα βρήκε την ανθρωπότητα σε μια κατάσταση έντασης, με έκδηλα τα σημάδια μιας οικονομικής κατάπτωσης, ίσως ένα από τα πρώτα αποτελέσματα της ασύνετης χρήσης της μηχανής. Είναι μια περίοδος όπου βλέπουμε να είναι οξυμένες οι αντιθέσεις μεταξύ των ανθρώπων και όλοι αναζητούν κάποια διέξοδο. Η τριακονταετία από το 1914 ως το 1945 θεωρείται η πλέον κρίσιμη για την όλη εξέλιξη αυτού του πλανήτη. Λέγεται πως οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι, από εσωτερική άποψη, ήταν μια υλική εκδήλωση της εσωτερικής διαμάχης μεταξύ των Δυνάμεων του Φωτός και των Δυνάμεων του Σκότους. Η ανθρώποτητα δοκιμάστηκε σκληρά, αλλά τελικά μπόρεσε και αντιστάθηκε σε αυτή την τρομερή επίθεση και κατόρθωσε να επιβληθεί, δίνοντας ταυτόχρονα μια καινούργια ώθηση στον πολιτισμό. Και είναι αλήθεια ότι μετά έγιναν τεράστια άλματα σε όλους τους τομείς. Οι επιστημονικές επιτεύξεις διαδέχονταν η μια την άλλη, χρησιμοποιήθηκαν καινούργιες πηγές ενέργειας και μπορούμε να μιλήσουμε για μια τεχνολογική επανάσταση που χρωματίζει όλο το μετέπειτα πολιτισμό μας. Ταυτόχρονα, μέσα από τα διάφορα φιλοσοφικά ρεύματα και τις ιδεολογίες, αναγνωρίζονται κύρια δύο τάσεις. Μπορούμε να τις ονομάσουμε η συντηρητική και η προοδευτική. Κάποιος άλλος μπορεί να τις ονόμαζε αντίστοιχα Ιχθυακή και Υδροχοϊκή. Με αυτό εννοούμε ότι καθετί που ανήκει στο παρελθόν, κρύβει μέσα του στοιχεία συντηρητισμού, ενώ καθετί που ανήκει στο μέλλον, υπόσχεται μια πρόοδο, μια εξέλιξη.
Λόγω της επίδρασης των Ιχθύων βλέπουμε γύρω μας τόσο φανατισμό και ταυτόχρονα μια βαθιά συναισθηματική ευαισθησία και έναν άκρατο ιδεαλισμό, σε σημείο που ο άνθρωπος να χάνει τη διάκρισή του και να οδηγείται έντεχνα από το κατεστημένο σε οδυνηρές περιπέτειες.
Από την άλλη μια δεύτερη τάση αναπτύσεται γοργά. Η φρίκη και η βαρβαρότητα των Παγκόσμιων Πολέμων έφεραν στην επιφάνεια πολύ παλιά ερωτηματικά σχετικά με τη φύση του εαυτού μας, τον προορισμό μας και τη ζωή γενικότερα.
Σε κάθε γωνιά της Γης, ιδιαίτερα μετά το ’60, άρχισαν να ξεπετιούνται καινούργιες ιδέες και να ξεθάβονται παλιές ή ξεχασμένες. Μεγάλες ή μικρές ομάδες ατόμων γίνονται αναζητητές κάποιας αλήθειας, η οποία θα τους απελευθερώσει από ό,τι πιστεύουν ότι τους υποδουλώνει -αντικειμενικά ή υποκειμενικά. Είναι γεγονός ότι αυτή η αναζήτηση υπήρχε πάντα, όμως αυτή τη φορά έχει ορισμένα χαρακτηριστικά που σπάνια συναντιούνται ταυτόχρονα. Μέσα στα τελευταία τριάντα χρόνια παρέλασε από το νου της ανθρωπότητας σχεδόν ολόκληρη η πνευματική κληρονομιά του παρελθόντος. Χωρίς εξαίρεση σχεδόν αναβίωσαν όλες οι πίστεις και οι ιδέες των προγόνων μας, καλές ή κακές, ορθές ή παράλογες. Και έχει σημασία το ότι η αναζήτηση κάποιας αλήθειας σήμερα δεν αποτελεί πια το προνόμιο ορισμένων ατόμων ή απομονωμένων ομάδων, αλλά απασχολεί και συναρπάζει ένα πολύ πλατύτερο σύνολο.
Χαρακτηριστικό επίσης των καιρών μας είναι ότι εκτός από τον τεράστιο όγκο της κληρονομιάς, ο παγκόσμιος νους κατακλύστηκε από ένα εξίσου τεράστιο όγκο καινούργιων ιδεών.
Η κύρια διαπίστωση, όμως, είναι ότι όλες αυτές οι πίστεις, οι ιδέες και τα μοντέλα δοκιμάστηκαν στην πράξη. Παντού υπήρξαν και υπάρχουν πλήθη ατόμων, πρόθυμων να δοκιμάσουν τον ένα ή τον άλλο τρόπο ζωής -χωρίς να εξετάζουμε το πόσο σωστός μας φαίνεται ο καθένας ξεχωριστά. Έτσι, σήμερα υπάρχει ένας ατέλειωτος κατάλογος ομάδων κάτω από διάφορες σημαίες -πολιτικές, θρησκευτικές, οικολογικές, αποκρυφιστικές, μυστικιστικές κ.λπ. Δεκάδες χιλιάδων ανθρώπων απογοητευμένων από τον τρόπο ζωής που επιβάλλει η σημερινή κοινωνία, έχουν ιδρύσει δικές τους κοινότητες, ζώντας με τον τρόπο που κρίνουν πως τους εκφράζει. Η ανθρωπότητα ψάχνεται και δοκιμάζει.
Όλες οι συμβατικές ιδέες δέχθηκαν ένα γερό τράνταγμα από τα ρεύματα των καινούργιων ιδεών που διαρκώς διασταυρώνονται και αλληλοσυγκρούονται μέσα στον παγκόσμιο νου. Είναι καταστάσεις που τις βλέπουμε γύρω μας και τις ζούμε, είμαστε αυτόπτες μάρτυρες σε αλλαγές που άλλες μας σοκάρουν και άλλες μας δίνουν ελπίδες. Επηρεάζουν τη ζωή μας με τον άλφα ή βήτα τρόπο, γεμίζοντάς μας με νοσταλγία για τις «παλιές καλές μέρες», ή με πίστη για ένα καλύτερο αύριο.
Είναι σαν ένας άνεμος που έρχεται από το μέλλον και παρασέρνει στο διάβα του ό,τι άχρηστο μας έχει στοιβάξει το παρελθόν, εξετάζει την εγκυρότητα ακόμη και των πιο πατροπαράδοτων αντιλήψεων, ενώ ταυτόχρονα προσφέρει εμπνεύσεις και νέες προοπτικές.
Αποτέλεσμα αυτών των δύο κύριων τάσεων: μια τεράστια σύγχυση. Μια σύγχυση που η ρίζα της βρίσκεται στη μεταβατική περίοδο που διανύουμε, όπου το παλιό έχει οριστικά παρέλθει και το καινούργιο είναι άγνωστο και αδοκίμαστο. Μέσα μας κλυδωνιζόμαστε μεταξύ ανασφάλειας και ελπίδας. Ακολουθούμε έναν δρόμο όπου, πίσω δεν μπορούμε να γυρίσουμε πια και μπροστά δεν ξέρουμε τι μας περιμένει. Αιωρούμαστε καθώς η σελίδα της Ιστορίας γυρίζει….
Και όμως, μέσα σε αυτή τη σύγχυση, όλοι κάτι περιμένουμε. Άλλοι συνειδητά, άλλοι ασυνείδητα. Η ίδια η Φύση εκδηλώνει τα σημάδια της. Είναι από παλιά διαπιστωμένο ότι κάθε σημαντική αλλαγή πάνω στον πλανήτη συνοδεύεται και από πλήθος φυσικών φαινόμενων ή ακόμη και φυσικών αλλαγών. Η έξαρση των σεισμών, των ηφαιστειακών εκρήξεων, των πλημμυρών, των ξηρασιών και των τυφώνων, θα μπορούσαμε να πούμε ότι αποτελούν ένα προμήνυμα αυτού που έρχεται.
Μα και μέσα στον ίδιο τον άνθρωπο υποστηρίζεται ότι έχουν ενεργοποιηθεί ορισμένες ψυχικές όψεις του. Το 1959 ο Δρ Καρλ Γιούνγκ ασχολήθηκε με ένα παγκόσμιο φαινόμενο που τον προβλημάτιζε, τους λεγόμενους ιπτάμενους δίσκους. Χωρίς να απορρίψει ή να δεχτεί την αντικειμενική τους ύπαρξη -θέμα που εδώ άλλωστε δεν μας αφορά-, προσπάθησε να αναλύσει το φαινόμενο από ψυχολογική σκοπιά. Και έφτασε σε ορισμένα πολύ ενδιαφέροντα συμπεράσματα. Αλλά ας τον αφήσουμε να μιλήσει ο ίδιος:
«Ξέρω καλά ότι η φωνή μου, όπως παλιότερα έτσι και τώρα, είναι πολύ αδύνατη για να φτάσει ως τα αυτιά του πλήθους. Εκείνο που με σπρώχνει σε αυτό, δεν είναι η αλαζονεία, αλλά η συνείδηση του ψυχολόγου. Αυτή με αναγκάζει να εκπληρώσω το χρέος μου και να προετοιμάσω εκείνους τους λίγους που θα θελήσουν να με ακούσουν για τα επερχόμενα γεγονότα, ενδεικτικά του τέλους μιας εποχής. ~Οπως μας είναι γνωστό από την ιστορία της Αρχαίας Αιγύπτου, έχουμε να κάνουμε με εκδηλώσεις ψυχικών αλλαγών, που πάντα εμφανίζονται στο τέλος ενός Πλατωνικού μήνα και στην αρχή ενός άλλου. Κατά τα φαινόμενα, είναι αλλαγές στη μορφολογία των ψυχικών αρχέτυπων ή των ‘θεών’ όπως τάλεγαν κάποτε, που επιφέρουν ή συνοδεύουν μακροχρόνιες μεταμορφώσεις στη συλλογική ψυχή. Η μεταμόρφωση αυτή άρχισε με την ανατολή της ιστορικής περιόδου και άφησε τα ίχνη της, πρώτα στην εποχή του Ταύρου, που βρισκόταν στο τέλος της, ύστερα στου Κριού και τελικά στων Ιχθύων, που η αρχή της συμπίμπτει με την ανατολή του Χριστιανισμού. Πλησιάζουμε τώρα σε αυτή τη μεγάλη αλλαγή, που μπορεί να την αναμένει κανείς όταν το εαρινό σημείο μπει στο Υδροχόο…»
Έτσι ο Γιουνγκ παρακινήθηκε και έγραψε ένα ολόκληρο βιβλίο σχετικά με τους ιπτάμενους δίσκους και την ψυχολογική τους ερμηνεία, θεωρώντας τους σαν καινούργιες μαντάλα, προμηνύματα μιας βαθιάς αλλαγής. Επιχείρησε μια προσέγγιση στο ασυνείδητο της ανθρώπινης φυλής και ξέθαψε σύμβολα που φανερώνουν κάτι καινούργιο στον ορίζοντα της ομαδικής συνείδησης.
Έτσι, μπορεί να ερμηνευτεί η κοινή μας διαίσθηση για κάποια επερχόμενη αλλαγή. Η ασυνείδητη γνώση της υπάρχει μέσα σε κάθε μέλος της ανθρωπότητας. Η λέξη κλειδί σήμερα είναι Αλλαγή. Ελκύει τα πλήθη και τα γοητεύει. Αυτός είναι ο κύριος λόγος που τη διακηρύσσουν οραματιστές και φιλόσοφοι, πολιτικοί και θρησκευτικοί ηγέτες. Και η γενική μανία που υπάρχει για μεσσίες, σωτήρες. ριζοσπαστικές αλλαγές ή εξωγήινους πολιτισμούς, που θα φέρουν ένα καινούργιο τρόπο ζωής, δεν έχει σαν αιτία απλά κάποια ψυχολογική ανάγκη για ασφάλεια, λόγω της αβεβαιότητας των καιρών. Πρόκειται για την ασυνείδητη γνώση ενός κοσμικού γεγονότος που έρχεται και το οποίο ο συνειδητός νους το ερμηνεύει σύμφωνα με την κοσμοθεωρία που έχει ενστερνιστεί.
Έχοντας καθορίσει, όσο το δυνατό καλύτερα, τα πλαίσια μέσα στα οποία κινείται αυτή την εποχή η ανθρωπότητα, μπορούμε να περάσουμε στην ανάλυση της εποχής του Υδροχόου. Στον εσωτερισμό, η λέξη Υδροχόος είναι η κεντρική ιδέα από ένα σύνολο συμβόλων, ενεργειών και ιδιότητων. Ας προσπαθήσουμε να διεισδύουμε μέσα σε αυτά και ας ακούσουμε τι έχουν να μας πουν για τη μελλοντική εποχή. Και έχουν πολλά να πουν και να αποκαλύψουν.
Ο Υδροχόος είναι το 11ο από τα σημεία του ζωδιακού και αντιστοιχεί στον 11ο Οίκο. Το σχήμα του μπορούμε να το περιγράψουμε σαν δυο παράλληλες κυματιστές γραμμές. Οι σύγχρονοι αστρολόγοι θεωρούν σαν κυβερνήτη του τον πλανήτη Ουρανό. Είναι ζώδιο του Αέρα, ανήκει στο σταθερό σταυρό των ζωδίων μαζί με τον Ταύρο, το Λέοντα και το Σκορπιό και είναι ενεργητικό.
Ο αριθμός 11 που αναφέρεται στον Υδροχόο είναι το 10 συν 1. Δηλαδή το 10, που είναι ο αριθμός της τελειότητας συν τη Μονάδα. Είναι το κλείσιμο ενός κύκλου και η έναρξη κάποιου άλλου σε μια ανώτερη σπείρα της εξέλιξης. Όλες οι αρχαίες παραδόσεις σχετίζουν αυτό το σύμβολο-ζώδιο με την πλημμύρα, η οποία αντιπροσωπεύει όχι μονάχα το τέλος του υλικού σύμπαντος, αλλά και τη συμπλήρωση, το κλείσιμο ενός κύκλου. Οι Αιγύπτιοι ταύτιζαν τον Υδροχόο με το θεό Άπι, την προσωποποίηση του Νείλου, του οποίου οι πλημμύρες ήταν πηγή ζωής και γονιμότητας. Στις παλιές εικόνες εμφανίζεται σαν άγγελος με το «ύδωρ της Ζωής», που το χύνει δίχως διακρίσεις σε όλη την ανθρωπότητα.
Μελετώντας το κυματιστό σχήμα του Υδροχόου μοιάζει πως απεικονίζει δυο φίδια. Το φίδι θεωρείται ένα από τα σύμβολα της σοφίας. Το κάτω φίδι ίσως να είναι η αντανάκλαση του επάνω, του ανώτερου φιδιού. Ο Θιβετανός Διδάσκαλος, στα βιβλία της Αλίκης Μπέιλι, αναφέρει τις δύο παράλληλες γραμμές σαν δυο ποταμούς. τον ποταμό της Ζωής και τον ποταμό της Αγάπης, που εκβάλλουν στην ανθρωπότητα. Υπάρχει και η σύγχρονη άποψη που συνδέει τον Υδροχόο με την επιστήμη, μέσω του πλανήτη Ουρανού, κι έτσι μπορει να συνδεθεί με όλα τα είδη των «κυμάτων», τα ηλεκτρομαγνητικά, τα βαρυτικά, τα ηχητικά ή ακόμη και τα τηλεπαθητικά.
Είπαμε ότι ο Υδροχόος έχει κυβερνήτη τον Ουρανό, δηλαδή βρίσκεται κάτω από την επίδραση των ιδιότητων αυτού του πλανήτη. Ανεξαρτησία, ασυμβίβαστος χαρακτήρας, επαναστατικότητα, αυθόρμητη παρόρμηση για δραστηριότητα είναι τα χαρακτηριστικά του Ουρανού, μα αυτό που τον χαρακτηρίζει είναι η αλλαγή. Είναι ένας πλανήτης αλλαγής, πολλές φορές απότομης. Είναι ο αναζητητής της αλήθειας και συμβολίζει τον αποκρυφιστικό δρόμο.
Ο Ουρανός επηρεάζεται από την 7η ακτίνα, ένα από τα επτά Κοσμικά ενεργειακά ρεύματα. Άλλωστε, η Υδροχοϊκή Εποχή χρωματίζεται από αυτή την ακτίνα. Είναι η Ακτίνα της Οργάνωσης και της Τελετουργίας. Συνενώνει τις δύο θεμελιώδεις όψεις, πνεύμα και ύλη. Η ενέργειά της είναι αυτή που χρειάζεται για να φέρει ρυθμό και τάξη στο χάος. Έχει τη δυνατότητα να αποκαταστήσει τα αρχαία ορόσημα, να υποδείξει τους νέους θεσμούς και τις μορφές πολιτισμού και κουλτούρας που απαιτεί η ανθρώπινη πρόοδος και να γαλουχήσει τη νέα ζωή και τις νέες καταστάσεις συνείδησης, που η προηγμένη ανθρωπότητα όλο και περισσότερο θα κατακτά. Τίποτε δεν μπορεί να αναχαιτίσει τη δραστηριότητα της εξέλιξης.
Ας επανέλθουμε τώρα στη θεώρηση του Υδροχόου από αστρολογική σκοπιά. Επειδή κάθε ζώδιο διαιρείται σε 3 δεκανούς, μπορούμε να διαιρέσουμε και κάθε εποχή σε τρεις περιόδους. Στην πρώτη αντιστοιχεί ο Κρόνος, στη δεύτερη ο Ερμής και στην τρίτη η Αφροδίτη. Η δραστηριότητα του Κρόνου είναι εκείνη που έχει δημιουργήσει τις σημερινές δυσκολίες στον οικονομικό τομέα.
Η δεύτερη περίοδος ανήκει στον Ερμή και είναι εποχή της φώτισης. Η αυτοσυνείδηση που επιτεύχθηκε στο Λέοντα -το διαμετρικά αντίθετο ζώδιο του Υδροχόου- πρόκειται μέσω του Ερμή να επεκταθεί και να γίνει ομαδική συνείδηση.
Η Αφροδίτη ανατέλλει στην τρίτη περίοδο και μαζί της έχουμε τα πρώτα σπέρματα της περιεκτικής αγάπης. Σε δυο χιλιάδες χρόνια από σήμερα, ίσως μπορέσουμε να εκφράσουμε την αδελφική αγάπη, την πραγματική Αδελφοσύνη. Εκείνο που θα έχει σημασία δεν θα είναι πια το άτομο, αλλά η ομάδα των ατόμων· η απουσία εγωισμού και η συνεργασία θα καταλάβουν τη θέση της χωριστικότητας και του ανταγωνισμού. Προτού περάσει η ανθρωπότητα στο ζώδιο του Αιγόκερω, η ομάδα θα έχει γίνει -και πρέπει να γίνει- ένα εκδηλωμένο γεγονός.
Συνεχίζοντας την αναφορά στα κύρια χαρακτηριστικά του Υδροχόου, πρέπει να σημειώσουμε ότι σαν ζώδιο ανήκει στο στοιχείο του Αέρα. Ο Αέρας είναι σύμβολο της νόησης και είναι εκείνο το στοιχείο που ανεβαίνει πιο ψηλά και τείνει να καταλάβει όλο το χώρο που έχει στη διάθεσή του. Είναι ο μεγαλύτερος εραστής της ελευθερίας. Ασύλληπτος, απεριόριστος, αεικίνητος, συμβολίζει την ικανότητα του νου να διαπερνά τα πάντα, καθώς και την αιώνια αναζήτηση ενός από τα πιο ευγενικά ιδανικά, της Ελευθερίας. Ελευθερίας από τα δεσμά που μας επιβάλλουν οι κοινωνικές συνθήκες, αλλά και ο ίδιος ο εαυτός.
Η επικοινωνία είναι ένα ακόμη από τα κύρια αέρινα χαρακτηριστικά του ζωδίου. ~Εχει το δικό του τρόπο να την εκφράζει. Και μεταφέρει τα μηνύματα της Νέας Εποχής, όπως ο Υδροχόος μεταφέρει το νερό.
Η σταθερότητα και η ενεργητικότητα του Υδροχόου εντείνουν τα βασικά χαρακτηριστικά του, δίνοντας μεγαλύτερη έμφαση στο ακλόνητο χάραγμα του δρόμου και εκφράζουν τη θέληση για υλοποίηση κάθε οράματος, την έμφυτη ανάγκη για τελειότητα.
Στο σταθερό σταυρό που σχηματίζει ο Υδροχόος με τον Ταύρο, το Λέοντα και το Σκορπιό, η αρετή που αποδίδεται είναι η Αγάπη, σαν έκφραση της επιθυμίας για ζωή και εξέλιξη. Θεωρείται ο σταυρός της Μετουσίωσης. Επιθυμία που μετουσιώνεται σε πνευματική φιλοδοξία. Λέγεται ακόμη πως εκπροσωπεί τον πατέρα, το αιώνιο, ακίνητο σύμβολο που δείχνει μια κατάσταση, το «Ένα».
Το μέταλλο που αντιστοιχεί στον Υδροχόο είναι το ουράνιο. Μέταλλο που τελευταία συνειδητοποιήθηκε η αξία του για τον άνθρωπο και που στην Νέα Εποχή θα αναπτυχθούν ποικίλες εφαρμογές του.
Ο Υδροχόος κυβερνά και το κυκλοφορικό σύστημα. Μέσω του αίματος διαχέεται εξίσου σε όλο τον οργανισμό η αναγκαία ποσότητα ζωικής δύναμης. Είναι, λοιπόν, συμβολικά, καθήκον του απελευθερωμένου Υδροχόου να διαχύσει την πνευματική ζωή στο τέταρτο βασίλειο της φύσης, το ανθρώπινο.
Ανατρέχοντας στην ελληνική μυθολογία, ο Υδροχόος συνδέεται με το Γανυμήδη, τον οινοχόο των θεών, τον οποίο άρπαξε ο Δίας μεταμορφωμένος σε αητό και τον ανέβασε στον Όλυμπο. Η ίδια ιστορία αναγράφεται και στον ουράνιο θόλο, καθώς μπροστά από τον αστερισμό του Υδροχόου υπάρχει ο αστερισμός του Αετού, ο οποίος φαίνεται να τον καθοδηγεί. Συμβολίζει τον άνθρωπο, που έφτασε σε ένα τέτοιο επίπεδο συνείδησης, ώστε προσέγγισε το Θείο και ανέβηκε να κατοικήσει με τους Θεούς. Επομένως και ο Υδροχόος, στην ιδανική του μορφή, είναι η πορεία προς τη γνώση.
Αλλά υπάρχουν κι άλλα σημεία στην ελληνική μυθολογία που αφορούν τον Υδροχόο. Από τους 12 άθλους του Ηρακλή αυτός που αντιστοιχεί στον Υδροχόο είναι ο καθαρισμός των σταύλων του Αυγεία. Ο Ηρακλής ανέλαβε να καθαρίσει τους σταύλους του γιου του Ποσειδώνα σε μια μέρα. Το πέτυχε αυτό μόνο αφού άλλαξε την κοίτη των νερών δύο ποταμών, του Αλφειού και του Πηνείου, και γκρέμισε τα φράγματα για να περάσουν τα νερά και να καθαρίσουν κάθε βρωμιά που είχε συσσωρευτεί χρόνια πριν. Τι ήταν αυτό που έκανε ο Ηρακλής; Γκρέμισε τα φράγματα για να καθαρίσει τη βρωμιά. Τι θα μπορούσε να σημαίνει αυτός ο καθαρισμός σε μια φυσική εκδήλωση στον πλανήτη μας; Γιατί όχι την απαλλαγή από τη μόλυνση του περιβάλλοντος, που μαστίζει την εποχή μας; Αυτό είναι κάτι που μπορεί να γίνει στην εποχή του Υδροχόου… Μα και τα συναισθηματικά και νοητικά φράγματα έχουν αρχίσει να γκρεμίζονται. Ξεπηδάνε όμιλοι ανθρώπων αντρών και γυναικών, που παλεύουν με τον εαυτό τους για να μην είναι προσκολλημένοι και φανατικοί στις απόψεις τους. Μέσα στην Υδροχοϊκή εποχή, τα έθνη, όπως τα ξέρουμε, πρέπει να πάνε ακόμη πιο μπροστά. Τα έθνη που πολεμούν για συμφέρον και ιδιοτέλεια -έθνος εναντίον έθνους- καλλιεργούν ένα στείρο πατριωτισμό, που ουσιαστικά είναι καλλιέργεια μίσους. Όταν γκρεμίσουμε τους φραγμούς της χωριστικότητας, τότε θα αφεθούμε μέσα στους δύο ποταμούς, στο ύδωρ της ζωής και στον ποταμό της αγάπης. Θα μπορούσαμε να αντιστοιχήσουμε τους δύο ποταμούς με τα δύο ρεύματα ενέργειας της Ινδικής φιλοσοφίας, την Ιντα και την Πιγκάλα. Ή, σε μια δυτική απόδοση, με τα δύο φίδια του Κηρύκειου του Ερμή. Είναι τα δύο ενεργειακά ποτάμια που ανεβαίνουν από κάτω προς τα πάνω, από το κέντρο του ιερού οστού προς τα κεφάλι, το ανώτερο σημείο του άνθρωπου. Κι εδώ μπορούμε να θυμηθούμε ότι ο πλανήτης Ουρανός κυβερνάει τον κωνοειδή αδένα και ο Ερμής τον μυξαδένα, από τους κύριους εγκεφαλικούς αδένες, των οποίων η ενεργοποίηση έχει σαν αποτέλεσμα την εσωτερική όραση. Είναι αλήθεια πως στη Νέα Εποχή όλη η εσωτερική διαδικασία θα διαδραματίζεται κυρίως στο κεφάλι.
Στο βιβλίο της «Πραγματεία επί των 7 ακτίνων», η Αλίκη Μπέιλι τονίζει ιδιαίτερα αυτή τη διεργασία. Συγκεκριμένα λέει: «…..στο κεφάλι του ίδιου του ανθρώπου λαμβάνει χώρα ένα θαυμάσιο γεγονός. Στο ζωντανό αυτό οργανισμό εκτυλίσσεται το δράμα μέσω του οποίου το ανθρώπινο ον συγχωνεύεται μέσα στη θεότητα. Το τελικό μεγάλο δράμα της μυστικιστικής ένωσης μεταξύ Θεού και ανθρώπου, και μεταξύ της ψυχής και της προσωπικότητας διαδραματίζεται εκεί».
Αυτό φέρνει στο νου το ανώγειο του σπιτιού όπου έγινε ο Μυστικός Δείπνος. Ο Χριστός, τις μέρες του Πάσχα, στέλνει δυο μαθητές του να συναντήσουν κάποιον που μεταφέρει ένα σταμνί με νερό και εκείνος τους οδηγεί στο ανώγειο του σπιτιού, όπου γίνεται το Ιερό Συμπόσιο, με αποκορύφωμα τη Θεία Ευχαριστία. Εδώ είναι ένα άλλο μικρό δείγμα του συμβολισμού που μπορεί να αποκαλύψει κανείς από τις Γραφές.
Οι μαθητές βρίσκουν κάποιον «βαστάζοντα υδρία ύδατος», δηλαδή τον Υδροχόο, ο οποίος τους οδηγεί στο ανώγειο. Άλλη μια αναφορά του μυστήριου που συντελείται στο κεφάλι. Ο Μυστικός Δείπνος έγινε προς το τέλος της ζωής του Χριστού, ένα σύμβολο του τέλους της εποχής τω Ιχθύων και μια προφητεία για τη Νέα Εποχή που επέρχεται, την Υδροχοϊκή. Ο Χριστός, πριν γίνει το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, πλένει τα πόδια των μαθητών. Τα πόδια είναι ένα σύμβολο των Ιχθύων και ο παγκόσμιος λυτρωτής χρησιμοποιεί το ύδωρ της ζωής, το νερό του Υδροχόου για να τούς εξαγνίσει. Να καθαριστούν και να προετοιμαστούν για την εποχή που έρχεται και που μπορεί να συμβολιστεί με το Άγιο Δισκοπότηρο του Μυστικού Δείπνου.
Το σύμβολο της Υδροχοϊκής Εποχής είναι ένα κύπελλο που περιέχει κάποιο υγρό, κάποια ουσία, κάτι που μετουσιώνει. Αλλαγή. Σαν ένα αλχημικό σκεύος, κρύβει μέσα του τη δύναμη της αλλαγής. Πίνοντας από το ποτήρι αυτό την αφομοιώνουμε και γινόμαστε ένα μαζί της, αλλάζουμε. Ο Μυστικός Δείπνος δείχνει μια κατάσταση αλλαγής σε ομαδικό σχηματισμό. Μια αλλαγή συμβαίνει σε μια ολόκληρη ομάδα μέσω ενός δεκτικού κύπελλου. Κάποιος ρίχνει υγρό μέσα στο ποτήρι και κάποιοι το πίνουν. Η εποχή του Υδροχόου, επομένως, εγκυμονεί ομαδικές αλλαγές, ομαδικές μυήσεις -καθετί που γίνεται γύρω από μια στρογγυλή τράπεζα-, καθώς και μια βαθιά συνείδηση, η οποία θα βοηθήσει στο πέρασμα σε ένα νέο επίπεδο ύπαρξης. Το Δισκοπότηρο είναι σύμβολο του μέλλοντος και των αλλαγών που επιφυλάσσει αυτό στους 12 μαθητές, σύμβολα των 12 ζωδιακών τύπων, δηλαδή του σύνολου της ανθρωπότητας. Κατά το Μυστικό Δείπνο συνέβη και ένα άλλο σημαντικό γεγονός: η αποκάλυψη της προδοσίας του Ιούδα. Έχοντας ανυψωθεί η ανθρωπότητα σε ένα ανώτερο επίπεδο και έχοντας μετουσιωθεί θα απορρίπτει αναγκαστικά σαν ένα ξένο σώμα από πάνω της τους κάθε είδους Ιούδες που την προδίδουν για αργύρια, όσα και οποιασδήποτε μορφής και αν είναι αυτά.
Το αν θα εκπληρωθεί ο Μυστικός Δείπνος ή καθετί αντίστοιχο προς αυτόν μέσα στη Νέα Εποχή, εξαρτάται αποκλειστικά από την ανθρωπότητα. Αυτό είναι το εξελικτικό σχέδιο, αλλά το πραγματικό σχέδιο το διαμορφώνουν οι ίδιοι οι άνθρωποι.
Περνώντας στο συμβολισμό του Δέντρου της Ζωής, η Ατραπός που αντιστοιχεί στον Υδροχόο είναι η 28η. Πρόκειται για το δρόμο που συνδέει τις σφαίρες Νετζά και Γεσούντ, δηλαδή τη Νίκη και το Θεμέλιο. Η ερμηνεία που μπορεί να δοθεί είναι: «Η Νίκη θα θεμελιωθεί μέσω της δράσης του Υδροχόου». Η δημιουργική φαντασία του Νετζά χύνεται μέσα στο υποσυνείδητο, που είναι το Γεσούντ, μέσω της 28ης Ατραπού -του Υδροχόου. Θεωρείται πως συνδέει την Ατομικότητα-Ψυχή με την Προσωπικότητα.
Αν ξαναφέρουμε στο νου μας το σχήμα του Υδροχόου, μπορούμε να δούμε ότι υπάρχουν κι εδώ αντιστοιχίες. Η πάνω γραμμή θεωρείται η ατομικότητα και η κάτω η προσωπικότητα. Είναι ακριβώς ίδιες και ακολουθούν το ερμητικό αξίωμα «όπως πάνω, έτσι και κάτω», που είναι γραμμένο στο σμαραγδένιο πίνακα του Ερμή. Το σμαράγδι είναι ο πολύτιμος λίθος της Αφροδίτης, που με τη σειρά της αντιστοιχεί στο Νετζά. Η παράδοση, επίσης, μας λέει ότι το Άγιο Δισκοπότηρο ήταν ένα σμαράγδι που έπεσε από το στέμμα του Φέροντα το Φως, του Άστρου του πρωινού, του Αυγερινού.
Η 28η Ατραπός εκφράζει τη λατρεία της Φύσης, λόγω της Αφροδίτης, και ήδη παρατηρούμε ότι πολλοί άνθρωποι έχουν τάσεις φυγής προς τη φύση. Είναι ένα κανάλι καλλιτεχνικής έμπνευσης και δημιουργίας, όποιο και αν είναι το μέσο έκφρασης. Έτσι ξεκινάει έναν καινούργιο κύκλο η ανθρωπότητα, ένα νέο μονοπάτι, και βαδίζει προσπαθώντας να εκφράσει ένα δημιουργικό έργο, για να φτάσει τελικά στο Νετζά, στην Αφροδίτη, αυτό που ονομάζουμε Περιεκτική Αγάπη.
Στη συγκεκριμένη Ατραπό η κάρτα των Ταρώ που αντιστοιχεί είναι αυτή του Άστρου. Δείχνει ένα νεαρό γυμνό κορίτσι, που γονατίζει έχοντας το ένα πόδι στο νερό και το άλλο στη στεριά. Κρατά δύο υδρίες, των οποίων το περιεχόμενο χύνει πάνω στη γη και τη θάλασσα. Πάνω από το κεφάλι του κοριτσιού υπάρχουν 8 άστρα, ένα από τα οποία είναι εξαιρετικά μεγάλο και λαμπρό. Στο φόντο, φαίνεται ένα δέντρο και πάνω του στέκει κάποιο πουλί.
Έχουν δοθεί πάρα πολλές ερμηνείες στην κάρτα, όπως υπάρχουν και πολλές αποδόσεις της.
O Court de Gebelin θεωρεί ότι το μεγάλο άστρο είναι ο Σόθις ή Σείριος και τα άλλα επτά οι ιεροί πλανήτες. Πιστεύει ότι η θηλυκή μορφή είναι η Ίσιδα, η οποία προκαλεί τις πλημμύρες του Νείλου που συνόδευαν την Ανατολή του Αστρου του Κυνός, όπως ονομάζεται ο Σείριος. Η γυμνή μορφή της Ίσιδας μπορεί να συμβολίζει ότι η Φύση δε φοράει το ένδυμα της πράσινης βλάστησης, μέχρις ότου η άνοδος των νερών του Νείλου απελευθερώσει τη σπερματική ζωή των φυτών και των λουλουδιών. Το δέντρο και το πουλί, σύμφωνα με αυτή την ερμηνεία, συμβολίζουν την ανάπτυξη και αναζωογόνηση που συνοδεύει την ανύψωση των νερών. Τα στοιχεία του νερού και της γης κάτω από τα πόδια της κοπέλλας αντιπροσωπεύουν τα αντίθετα της φύσης που μετέχουν αμερόληπτα στη θεία αφθονία.
Σύμφωνα με την απόδοση του συστήματος του Ερμητικού Τάγματος της Χρυσαυγής, η κάρτα δείχνει το επτάκτινο άστρο της Αφροδίτης, που λάμπει πάνω από τα νερά του Υδροχόου -η καθοδηγητική δύναμη της αγάπης σε όλες τις μορφές και όψεις της φωτίζει την ψυχή κατά το βάπτισμά της στην Ανθρωπότητα. Ετσι τα δεσμά του Κρόνου διαλύονται στα εξαγνισμένα Υδατα του Βαπτίσματος. Το περιστέρι του πνεύματος ζυγιάζεται πάνω από το Δέντρο της Γνώσης δίνοντας την υπόσχεση της επίτευξης.
Μπορούμε, όμως, να δούμε την εικόνα του Άστρου σε μια πιο ειδική σχέση με τον Υδροχόο.
Ο Υδροχόος είναι μια πολύ πιο γενική και αφηρημένη όψη του Άστρου. Επιπλέον, ο Υδροχόος εμφανίζεται σαν ένα στοιχείο ενεργητικό και ταυτόχρονα με κάποια πατριαρχική όψη. Συνήθως η απεικόνιση του ζωδίου έχει αντρική μορφή. Είναι o Υδροχόος και όχι η Υδροχόος. Εμφανίζεται σαν ο Πατέρας -ο παγκόσμιος πατέρας που ρίχνει τα Υδατα της ζωής, τα πνευματικά ύδατα προς τα κάτω για τροφοδοσία της γης. Ο πατέρας Αδάμ, που αντιστοιχεί στη Σεφίρα Χόχμα, έχει άμεση σχέση εδώ. Άλλωστε, το Χόχμα θεωρείται η πηγή της Πρωταρχικής Αρσενικής Δύναμης και αντιστοιχεί σε αυτό ο πλανήτης Ουρανός. Ο Υδροχόος είναι η πηγή μιας Υδάτινης Έμπνευσης, η οποία, όμως, είναι τόσο υψηλής μορφής, ώστε ξεπερνά το αυστηρά υγρό στοιχείο και εξαϋλώνεται σε μια αέρινη μορφή. Είναι ό,τι πιο ύψιστο μπορεί να δώσει το Νερό: το υγρό στοιχείο, τον ατμό, την εξαέρωση, την κινητικότητα.
Το Άστρο είναι μια χαμηλότερη απεικόνιση του ίδιου πράγματος. Όχι ότι είναι κατώτερης αξίας, αλλά απλά είναι μια πιο γειωμένη μορφή και συμπληρώνει το συμβολισμό του Υδροχόου. Η νέα συνήθως γυναίκα που εμφανίζεται στην εικόνα, είναι μια Μητέρα, και κρατά δύο υδρίες. Είναι η Υδροχόος. Η έμπνευση για αυτήν έρχεται από πάνω, από το Άστρο που έχει σαν κορωνίδα της. Χύνει τα ύδατα προς τα κάτω, στα πιο υλικά από τα στοιχεία -στο νερό και στη γη- και τροφοδοτεί με ζωογόνο δύναμη όλη τη δημιουργία. Το Άστρο είναι η έμπνευση, είναι η ελπίδα για κάτι πιο ψηλό, πιο πνευματικό. Και τα νερά που χύνονται από τις δύο υδρίες, στην ουσία είναι μια μακρινή αναπαράσταση των δύο κυματοειδών γραμμών του συμβόλου του Υδροχόου.
Ο Υδροχόος, λοιπόν, και, σε μια κατώτερη όψη, το Άστρο, συμβολίζουν την κάθοδο της θείας Θέλησης μέσα στην εκδήλωση. Η εκδήλωση βρέχεται στην ουσία από τα Θεϊκά Ύδατα και επιστρέφει πίσω τα όσα της προσφέρθηκαν με τη μορφή υδρατμών. Είναι η ανακύκλωση και η εξέλιξη και σε κάποιο βαθμό είναι η προσφορά στο έργο υπηρεσίας.
Αυτά είναι σε γενικές γραμμές τα συμβολικά στοιχεία που αναφέρονται στην εποχή του Υδροχόου.
Εκείνο που απομένει τώρα είναι να επιχειρήσουμε μια σκιαγράφηση του κόσμου του μέλλοντος. Θα προσπαθήσουμε να μοιραστούμε μαζί σας το πώς οραματιζόμαστε αυτό τον κόσμο. Αναλύσαμε τα σύμβολα, τις συνθήκες και τις ενδείξεις, για να μπορέσουμε να κάνουμε κάποια προσέγγιση. Αλλά, ας μην ξεχνάμε ότι τίποτε δεν είναι προγραμματισμένο. Η ανθρωπότητα τραβάει τον εξελικτικό της δρόμο όπως εκείνη αποφασίζει. Όπως από δίποδο θηλαστικό, πριν εκατομμύρια χρόνια, έφτασε σήμερα στον πολιτισμένο Homo Sapiens, είναι στο χέρι της να προχωρήσει στο μελλοντικό Homo Gestalt ή να αυτοκαταστραφεί.
Έχοντας αυτό στη συνείδησή μας και με βάση όλες τις υπάρχουσες προοπτικές, ήρθε η ώρα να προσεγγίσουμε την εποχή που ανατέλλει χρησιμοποιώντας την καρδιά μας και τη δημιουργική φαντασία. Ας περιγράψουμε το όραμα ενός καινούργιου κόσμου, αυτής της νέας συνείδησης που αναπτύσσεται γύρω μας.
Είναι αλήθεια ότι τα τελευταία χρόνια όλοι λίγο-πολύ αισθάνονται τις αλλαγές που πλησιάζουν και δίνουν τις ερμηνείες τους. Ο πλανήτης Γη πρόκειται να περάσει σε ένα άλλο στάδιο και κάθε αλλαγή, κάθε ανακατάταξη, είναι κάπως επώδυνη για τους κατοίκους του. Στην ουσία, όμως, αυτή η κάπως απότομη μετάβαση είναι απαραίτητη λόγω των αντιθέσεων που υπάρχουν στον κόσμο σαν συνέπεια της άνισης κατανομής των πληθυσμών και της ανομοιογενούς συνείδησης. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει ισορροπία, ούτε συνειδησιακή ούτε φυσική, και η αλλαγή ίσως δεν μπορεί να γίνει ομαλά και κάτω από φυσιολογικές συνθήκες, αλλά κάπως βίαια. Αυτό το ταρακούνημα, αυτή η έκρηξη, θα μεταφέρει τη φυσική ζωή του πλανήτη σε ένα άλλο επίπεδο και αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα να σημειωθούν αλλαγές και στη συνειδησιακή του κατάσταση. Ένα πολύ μεγάλο μέρος από αυτές τις αλλαγές ρυθμίζονται από την ίδια την ανθρωπότητα και το εξελικτικό της επίπεδο και αυτή έχει την ευθύνη. Πιο συγκεκριμένα, η ανθρωπότητα αποφασίζει αν το πέρασμα από τη μια κατάσταση συνείδησης στην άλλη γίνει με ομαλές τοπικές μεταβολές και διαρρυθμίσεις ή αν γίνει παγκόσμια, σε μια μεγάλη έκταση του πλανήτη, και βίαια, δηλαδή με πόλεμο, αναταραχές και αναμετρήσεις.
Εξαιτίας της μη ισορροπημένης και αρμονικής κατανομής που αναφέραμε προηγούμενα, ο ίδιος ο πλανήτης αντιδρά βίαια. Αντιδρά γιατί η ίδια η ανθρωπότητα του δημιούργησε μια ψυχή κι αυτή η ψυχή έχει πια δική της υπόσταση και λειτουργεί σαν άτομο με μεγάλη δύναμη, αφού είναι κατασκεύασμα τόσων άλλων ψυχών. Ετσι, χρησιμοποιεί τα φυσικά φαινόμενα. Αυτά, σε ένα ποσοστό, ελέγχονται από την ανθρωπότητα, αλλά στο μεγαλύτερο μέρος τους είναι ανεξέλεγκτα. Είναι γνωστό ότι μπορούμε σε κάποιο βαθμό να μεταβάλουμε τον καιρό, τις μετεωρολογικές συνθήκες ή και να ελέγξουμε τα νερά. Εκείνο, όμως, που ποτέ δεν μπόρεσε να μάθει ο άνθρωπος, είναι να ελέγξει τα στοιχεία στο σύνολό τους, στη συγχώνευσή τους: αυτό που ονομάζεται ΓΗ.
Η ΓΗ είναι μάνα και σαν μάνα έχει υποχρέωση να δίνει κάθε στιγμή τα κατάλληλα μαθήματα στα παιδιά της. Και τα παιδιά, από μια ηλικία και πάνω, θάπρεπε να φροντίζουν κι αυτά τη μάνα. Κάνουμε, όμως, το αντίθετο, ακριβώς όπως και τα παιδιά. Χρησιμοποιούμε τη μάνα όπως θέλουμε, στηριζόμενοι στην άπλετη μητρική στοργή της. Μερικές φορές την πληγώνουμε ανεπανόρθωτα και κάποια στιγμή θα αναγκαστεί να αντιδράσει αυστηρά. Και μαζί της θα αντιδράσουν όλα τα συστατικά της, που τότε πια ο άνθρωπος θα είναι ανίκανος να ελέγξει. Πιο πρακτικά, αυτό θα σημάνει εδαφικές μεταβολές εξαιτίας σεισμών. Οι σεισμοί μπορεί να προκαλέσουν εκρήξεις ηφαιστείων. Να μια μορφή για τη φωτιά. Μπορούν να μετατοπίσουν θάλασσες και να προκαλέσουν κατακλυσμούς. Να μια μορφή για το νερό. Μπορούν, επίσης, να φέρουν καταιγίδες, γιατί από τη μετακίνηση του στερεού φλοιού προκαλείται μετακίνηση όγκων αέρα. Η ατμοσφαιρική πίεση μεταβάλλεται και οι συνέπειες είναι γνωστές. Να μια μορφή για τον αέρα.
Κάτι τέτοιο δεν πιστεύουμε ότι θα σημάνει τη συντέλεια του κόσμου, όπως πιστεύουν πολλοί, αλλά οι αλλαγές είναι απαραίτητες για την εξέλιξη του πλανήτη. Πολλοί ψάχνουν μια λύση με τη μετάβαση σε άλλα αστέρια. Η λύση όμως βρίσκεται εδώ. Κανείς δεν μπορεί να δημιουργήσει περισσότερα σε ένα άλλο περιβάλλον, αν δεν το έχει επιτύχει μέσα στο οποίο ζει τώρα. Η αλλαγή δεν είναι πάντα ανεξάρτητη από τη βία. Και αυτό είναι ένα από τα στοιχεία που η Υδροχοϊκή Εποχή ίσως δεν μπορέσει να ξεπεράσει. Είναι πολύ στενά δεμένη μαζί της. Μέσα στην εποχή των αλλαγών, κάθε άνθρωπος θα αντιδράσει με το δικό του τρόπο. Υπάρχει κίνδυνος η δύναμη να εκδηλωθεί με εκρηκτικούς τρόπους και οι μάχες να δίνονται πια μέσα από μια νοητική θεώρηση . θα πρέπει να θυμόμαστε ότι το σύμβολο του Υδροχόου είναι τα ύδατα του στερεώματος και σαν τέτοια, αν ταραχθούν, θα φέρουν αναστάτωση σε όλο τον κόσμο. Αν παραμείνουν ήρεμα, θα επικρατήσει ηρεμία σε όλο τον κόσμο. Πάντως, η κύρια νότα τους είναι η αλλαγή. Και κάτι ακόμη πιο σπουδαίο: Η Ομαδική Εργασία. Τα πάντα στο μέλλον θα πάρουν έναν έντονα μαζικό χαρακτήρα. Ωστόσο, αυτό το γεγονός θα έχει τόσο καλά, όσο και κακά αποτελέσματα, όχι πια εξαιτίας του ατόμου, αλλά εξαιτίας της ομάδας. Είναι φανερό ότι κάθε ομάδα θα έλκει ανθρώπους που θα είναι συγγενικοί ή θα ταιριάζουν σε έναν αρκετά σημαντικό βαθμό με την ιδιοσυγκρασία της ομάδας. Αυτό θα κάνει πολύ πιο έντονα τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της κάθε ομάδας.
Ήδη βλέπουμε μια τάση ομαδοποίησης και συλλογικής δουλειάς. Στον τομέα της επιστήμης αυτό είναι ιδιαίτερα έντονο. Ενα μεγάλο ποσοστό επιστημόνων εργάζονται ομαδικά και οι ανακαλύψεις τους δεν είναι πια προϊόντα ατομικής εργασίας. Μια άλλη όψη αυτής της νότας διακρίνεται στον τομέα της οικονομίας. Οι ατομικές επιχειρήσεις τείνουν να εκλείψουν και αντικαθίστανται από άλλες που διευθύνονται από ομάδες ατόμων. Επιπλέον, δημιουργούνται ομάδες επιχειρήσεων, έξω από τα όρια κάποιας χώρας και εξαπλώνονται παγκόσμια. Αν και, δυστυχώς, δεν είναι ταγμένες στην υπηρεσία του ανθρώπου, σημασία έχει ότι είναι μια ομαδική τάση που άρχισε να εκδηλώνεται έστω και με αρνητικό τρόπο. Αυτό που θα καθορίσει στο μέλλον το βαθμό προσφοράς και υπηρεσίας προς την ανθρωπότητα εκ μέρους μιας ομάδας, θα είναι η συνείδηση της ίδια της ομάδας.
Όλα λοιπόν τα συμβάντα στον κόσμο του μέλλοντος θα χαρακτηρίζονται από αυτά τα στοιχεία της αλλαγής και της ομαδικότητας. Οι ομάδες θα δουλέψουν για αυτή την αλλαγή και θα την επιφέρουν, άλλες για καλό, άλλες για κακό.
Η δυαδικότητα είναι ένα πολύ έντονο στοιχείο για αυτή την εποχή, παρόλο που αρχικά δε φαίνεται άμεσα. Μέσα από θέσεις και αντιθέσεις θα επέλθει η σύνθεση που μας οδηγεί στην εξελικτική διαδικασία. Ο εξελιγμένος άνθρωπος της Υδροχοϊκής Εποχής θα μπορέσει να προχωρήσει μέσα από την ομάδα. Σαν άτομο θα είναι σχεδόν ανίκανο να εκπληρώσει τους στόχους που έχει βάλει. Οι μεμονωμένοι εσωτεριστές, εκείνοι που απομένουν έξω από τις ομάδες, δε θα έχουν τρόπο εξέλιξης, θα βρίσκονται σχεδόν εκτός τόπου και χρόνου και αργά ή γρήγορα, είτε θα εγκαταλείψουν τις προσπάθειές τους για εξέλιξη είτε θα αφομοιωθούν από κάποια ομάδα.
Στη Νέα Εποχή, σύμφωνα με τις παραδόσεις, θα αναβιώσουν τα Αρχαία Μυστήρια σε πιο σύγχρονη μορφή. Η έννοια «Μυστήρια» θα καλύπτει όλες τις εσωτερικές λειτουργίες των παγκόσμιων και γήινων νόμων από τη φυσική τους άποψη. Πάντα μέσα από ομαδικούς σχηματισμούς, θα υπάρξουν πολλές ισχυρές, εσωτερικές ομάδες, οι οποίες θα εργαστούν μέσα στα Μυστήρια. Αυτές οι ομάδες θα αγγίξουν την αληθινή φύση των πραγμάτων, θα συντονιστούν μαζί της και θα μπορέσουν να δραστηριοποιήσουν τις ενέργειες που θα αντλούν από εκεί. Οι εφελκυόμενες ενέργειες θα απορροφούνται σε πλατιά κλίμακα από την ανθρωπότητα, η οποία με τη σειρά της θα ασκεί κάποιο είδος μυστήριων, αλλά σε πιο εξωτερική μορφή και όχι τόσο συνειδητά όσο οι εσωτερικές ομάδες. Με λίγα λόγια, ένα μέρος της εσωτερικής πραγματικότητας θα γίνει τρόπος ζωής, σκέψης και δράσης για ένα πλήθος ανθρώπων, αλλά θα υπάρχει και η εσωτερική όψη, όπου διάφορες ομάδες θα δρουν και θα εργάζονται σε πιο ουσιαστικά πλαίσια. Η εργασία τους θα κατευθύνεται πιο συγκεκριμένα και πιο συνειδητά προς τα έξω. Οι πλατιές μάζες θα έχουν αρκετά έντονη δραστηριότητα σε σχέση με τα Μυστήρια, κάτι που θα φανεί πολύ έντονα μέσα από την Τέχνη και την Εκπαίδευση. Ο πλανήτης στη Νέα Εποχή θα γνωρίσει μια ζωηρή πνευματική ακμή και θα εμφανιστούν καινούργια ιδανικά, τα οποία αυτή τη στιγμή, εξαιτίας της μεταβατικής περιόδου στην οποία βρισκόμαστε, δεν μπορούν να φανούν.
Μετά το πρώτο τέταρτο του επόμενου αιώνα, η ανοδική πορεία θα είναι φανερή, κάτι που εμείς βέβαια δε θα μπορέσουμε να δούμε, αφού δεν θα το προλάβουμε. Πάντως, με το πέρασμα του χρόνου, όλο και περισσότερο θα βλέπουμε τα Μυστήρια μέσα στη ζωή, το χορό, το θέατρο, τον κινηματογράφο, τη ζωγραφική και τη γλυπτική, την ποίηση και τα συγγραφικά έργα κάθε είδους. ακόμη και στον τρόπο εκπαίδευσης. Σιγά-σιγά, ένα μεγάλο μέρος της ανθρωπότητας, συνειδητά ή ασυνείδητα, θα έρθει σε επαφή με αυτά και θα αρχίσει να λειτουργεί σύμφωνα με τις δικές τους αρχές. Για αυτό και οι εσωτερικές ομάδες -οι οποίες στην ουσία θα είναι οι πομποί ή οι μετασχηματιστές- θα έχουν πολύ μεγάλη ευθύνη για το έργο του μέλλοντος. Αυτός θα είναι κι ο λόγος που τα μέλη τους θα επιλέγονται με μεγάλη προσοχή: αν δεν υπάρξει καθαρότητα και συγκεκριμένο όραμα του σκοπού, οι ομάδες αυτές δε θα μπορέσουν να λειτουργήσουν στο επίπεδο που απαιτείται για να ακτινοβολήσουν την ενέργεια προς τα έξω, στους χώρους που πραγματικά θα έχουν ανάγκη να αντλήσουν από αυτήν. Με λίγα λόγια, οι παγκόσμιες δυνάμεις, οι εσωτερικές ομάδες και οι εξωτερικές ομάδες έχουν μια ιεράρχηση, η οποία γίνεται πιο κατανοητή με αυτό που στα Μυστήρια συμβολίζεται από τον Ήλιο αλλά και με εκείνο που κρύβεται πίσω από τον Ήλιο. Αν σκεφτούμε με προσοχή πάνω σε αυτά, θα καταλάβουμε περισσότερα από όσα λέγονται.
Όλα λοιπόν στη ζωή του μέλλοντος θα χρωματιστούν με τις δύο νότες που αναφέραμε -αλλαγή, ομαδικότητα- και ιδιαίτερα με την ομαδικότητα. Ας φανταστούμε τη ζωή μας κάτω από αυτή τη νότα και σίγουρα θα αναδυθεί μια άλλη κατανόηση. Οπωσδήποτε, θα είναι μια πολύ μεγάλη αλλαγή για όλο τον κόσμο. Αυτό, όμως, που φαίνεται σήμερα να είναι ιδανικό, στην Υδροχοϊκή Εποχή θα είναι ήδη κατεστημένο και η ανθρωπότητα θα νιώθει την ανάγκη για κάτι καινούργιο, έστω και αν αυτό δεν το έχει κατακτήσει ολοκληρωτικά.
Για τον άνθρωπο που έχει αντίληψη της συλλογικής εργασίας, η Υδροχοϊκή εποχή θα σταθεί σημαντικός σταθμός· η συνείδηση θα φτάσει σε μια πλατιά διεύρυνση.
Η συνεργασία του με τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας θα αγγίξει την τελειότητα, εκτός και αν παρεμβληθούν αστάθμητοι παράγοντες, ή σοβαρά ελαττώματα της προσωπικότητας, ή ακόμη και το ίδιο το κάρμα που έχει αποκομίσει στο παρελθόν. Η εκδήλωση της αγάπης θα ανυψωθεί σε ένα άλλο επίπεδο. Ίσως να μην εκφραστεί τόσο έντονα όσο χρειάζεται, αλλά σε αντιστάθμισμα θα υπάρχει ισχυρή θέληση για επίτευξη των σκοπών.
Ανάμεσα από τις Συμπληγάδες της τυφλής πίστης και της ξερής λογικής θα αναπτυχθεί η νόηση της Νέας Εποχής. Μια νόηση αρμονικά δεμένη με τη δημιουργική φαντασία. Ο Υδροχοϊκός άνθρωπος θα είναι περισσότερο πολωμένος στο νου παρά στο συναίσθημα και θα εκφράζει τις ιδιότητές του σε κάθε βήμα της καθημερινής του δραστηριότητας. Θα μπορέσει να φτάσει σε ένα ψηλό βαθμό αυτοσυνείδησης και θα μάθει να χρησιμοποιεί ορθά το νου του, ώστε να πάψει να είναι ευάλωτος. Η προπαγάνδα και η διαφήμιση θα πάψουν να τον αλλοιώνουν. Η αλλοτροίωση του νου μας, έχει γίνει σωστή επιστήμη στα χέρια ορισμένων επιδέξιων. Στην πραγματικότητα είναι ένα από τα πιο έντεχνα όπλα των Αρνητικών Δυνάμεων ενάντια στην ελεύθερη κρίση και θέληση του ανθρώπου.
Στη Νέα Εποχή ο άνθρωπος θα έχει τη δυνατότητα να γευτεί μια ελευθερία που τώρα δύσκολα φαντάζεται. Αναγνωρίζοντας μέσα του την ισότητα και τη σύνδεσή του με τους άλλους ανθρώπους, θα πάψει να είναι το απομονωμένο και μελαγχολικό άτομο που έφτασε να είναι σήμερα. Οι αλλαγές που θα επέλθουν, θα συνοδευτούν -αρκετές τουλάχιστον από αυτές- με έντονα γεγονότα. Καθετί για να αλλάξει απαιτεί κάποια θυσία και αυτή η θυσία θα γίνει μέσα στον κόσμο των ανθρώπων. Αυτό όμως θα σημαίνει και την άνοδό του σε ένα ψηλότερο και πιο ελεγχόμενο επίπεδο. Η ζωή στον πλανήτη θα αλλάξει σημαντικά και κάθε άνθρωπος θα αποκτήσει πολλές εμπειρίες και γνώση που θα τον βοηθήσουν στην παραπέρα εξέλιξή του. Πολλές από αυτές θα είναι τρομερά επώδυνες, όχι μόνο για αυτόν, αλλά και για όλη την ομάδα της οποίας θα είναι μέλος.
Όπως είπαμε, η Νέα Εποχή χαρακτηρίζεται από την ομαδικότητα και καθετί ξεκινάει και καταλήγει εκεί. Είναι ένα μάθημα που πρέπει να το περάσει η ανθρωπότητα ακριβώς σε αυτή την περίοδο, διαφορετικά, όσο και να μιλάμε για ενότητα, αυτή δε θα μπορέσει να επέλθει χωρίς τον πόνο και την τριβή μέσα στην ομάδα.
Ο άνθρωπος του μέλλοντος είναι ο αγωνιστής, ο μαχητής, αυτός που πραγματικά δουλεύει για να πετύχει το σκοπό του. Εκείνος που βάζει στόχους και προσπαθεί με κάθε τρόπο να τους φτάσει. Άλλωστε, η συνένωση των δυνάμεων φέρνει μεγαλύτερη δύναμη, περισσότερο θάρρος και οπωσδήποτε περισσότερες προοπτικές για επιτυχία στην πράξη. Όποιος θα προσκολληθεί στα παλιά και όχι στη νέα πραγματικότητα, θα κινδυνεύσει από μόνος του να αποκοπεί από την κοινωνία, η οποία θα κάνει συνείδησή της την αναγκαιότητα της ομάδας.
Κατά καιρούς πολλοί στοχαστές οραματίστηκαν και περιέγραψαν ένα μελλοντικό κόσμο, ο καθένας ανάλογα με τον τρόπο σκέψης του. Κάναμε εδώ μια προσπάθεια ώστε να εκφράσουμε πολύ περιεκτικά και σύντομα το όραμα του αυριανού κόσμου, από μια εσωτερική άποψη.
Και ερχόμαστε να κλείσουμε την αποψινή μας διάλεξη θέτοντας ένα ερώτημα, πρώτα-πρώτα στον ίδιο μας τον εαυτό: Ποιός είναι ο ρόλος των προοδευτικών ανθρώπων στους καιρούς που πλησιάζουν;
Δεν είναι δυνατό να αποδεχθούμε μια κατάσταση αδράνειας, θρονιασμένοι σε μια βάρκα που μας ταξιδεύει από το παρελθόν προς το μέλλον, ένα μέλλον που το ατενίζουμε παθητικά.
Σε αυτή τη μεταβατική περίοδο που ζούμε, η στάση κάθε συνειδητού ανθρώπου είναι να αποτελεί μια γέφυρα: να ενώσει τις δύο εποχές. Χρέος μας είναι να αγκαλιάσουμε σε μια αρμονική συνύπαρξη το παλιό και το καινούργιο -αν θέλουμε να λεγόμαστε συνειδητοί. Σε αυτή την προσπάθεια πρέπει να είναι εστιασμένη η συνείδησή μας και εκεί να στοχεύει ο αγώνας που δίνουμε εσωτερικά και εξωτερικά, προσπαθώντας με όλα μας τα μέσα να βάλουμε ένα λιθαράκι στο μεγάλο οικοδόμημα της ανθρώπινης εξέλιξης.
Όχι λόγια και βόλεμα στις πολυθρόνες μας, αλλά δράση και μια φωτιά που ποτέ δεν σβήνει μέσα μας, μας οδηγούν στο να θυσιάσουμε τις προσωπικότητες μπροστά στην επίτευξη του ανθρώπινου θαύματος. Όποιος θα ήθελε από τώρα να βάλει τα θεμέλια της Νέας Εποχής, καλό θα ήταν να πολωθεί πρώτα από όλα στην καταπράυνση του συναισθήματος, στην ξεπόλωση από αυτό και στην εστίαση σε ανώτερα επίπεδα. Η ματιά μας θα γίνει πιο ψυχρή, αλλά και πιο αντικειμενική.
Αν πραγματικά υπάρχει κατανόηση από μέσα μας, από τον εσωτερικό κόσμο του ανθρώπου, τότε είναι ασφαλής η πορεία του μέσα σε ένα ομαδικό σχηματισμό. Και τονίζουμε για άλλη μια φορά ότι Υπηρεσία δε σημαίνει ούτε μεγαλεπήβολα σχέδια, ούτε περίπλοκες σοφίες.
Η υπηρεσία είναι στην ουσία αυτό που προκύπτει από την αποδοχή του Νόμου της Εξέλιξης, είναι η έμπρακτη εναρμόνιση (συντονισμός) με το Κύμα που ορμάει προς το μέλλον. Και αυτή η έμπρακτη εναρμόνιση δε γίνεται ούτε περίπλοκα, ούτε απλοϊκά: γίνεται με απλότητα, καθαρότητα και ανθρωπιά.
Στο κατώφλι της Νέας Εποχής, στο κατώφλι του ονείρου, ας κάνουμε το χρέος μας, ακριβώς όπως το λέει ο ποιητής:
Κι αν ο δρόμος είναι σκοτεινός
κι η απόσταση της κορφής μού ραγίζει την καρδιά,
γιατί ποτέ δε θα τη δω,
συνεχίζω να κάνω το χρέος μου
γιατί πιστεύω πως αυτό που μας περιμένει
είναι το σύμπαν ολόκληρο
μπροστά στη σκόνη του χτες.
Διάλεξη που δόθηκε από το Φιλοσοφικό Σύλλογο ΙΑΜΒΛΙΧΟ στις 2 Δεκεμβρίου 1982
