«Σαν ακούσαν οι αρχόντοι του παιδιού την αφοβιά
Ξεκινάν με λύκου δόντι
Και με λιόνταριου προβιά
Απ’ τον Τίγρη στον Ευφράτη
Κι απ’ τη γη στον ουρανό
Κυνηγάν τον αποστάτη
Να τον πιάσουν ζωντανό.
Πέφτουν πάνω του τα στίφη
Σαν ακράτητα σκυλιά
Και τον πάνε στον Χαλίφη
Να του βάλει τη θηλειά
……..
Νικημένο μου ξεφτέρι
Δεν αλλάζουν οι καιροί
Με φωτιά και με μαχαίρι
Πάντα ο κόσμος προχωρεί…
Μερικοί μόνο στίχοι από το μοναδικό τραγούδι «Κεμάλ» του Μάνου Χατζηδάκι και του Νίκου Γκάτσου που θα μπορούσε να είναι και η πιο ακριβής ανάλυση και θεώρηση της κατάστασης που περνά αυτήν τη στιγμή η χώρα, ο λαός αλλά και η όποια εκπροσώπηση της κυβέρνησης στη μάχη των μαχών. Ποιος είναι ο Χαλίφης και ποιοι είναι οι Αρχόντοι είναι μάλλον περιττό να πούμε..
Η ελληνική αφοβιά είναι αυτό που τους τρομάζει περισσότερο. Μην ξυπνήσει ο Έλληνας … Μην σηκώσει κεφάλι. Ειδικά ο Έλληνας.. Άλλωστε υπάρχει ιστορικό προηγούμενο(ειδικά για τους Γερμανούς) του τι μπορεί να κάνει αυτός ο μικρός λαός όταν είναι πεινασμένος , ταπεινωμένος και πας να του πάρεις τη χώρα…Πας να αγγίξεις τα ιερά και τα όσια του….Ας θυμηθούμε λοιπόν την ελληνική αφοβιά επιτέλους.. Ήρθε ο καιρός και η στιγμή…
Το πρόβλημα είναι ότι τολμήσαμε να μην φοβηθούμε. Ούτε οι μονομερείς ενέργειες, ούτε το μη δομημένο πρόγραμμα για το οποίο κατηγορείται η κυβέρνηση από τους Ευρωπαίους, ούτε τίποτα. Το πρόβλημα είναι τολμήσαμε να ακουστεί μόνο ο ήχος της φωνής μας, μπροστά στο μαστίγιο που κραδαίνουν σαδιστικά οι … «δανειστές» – αλήθεια ποιος δανείζει τελικά σε ποιον το ‘ χουμε σκεφτεί;.
Το σύγχρονο οικονομικό « Νταχάου »
Κι αυτό και μόνο ,το ότι ακούστηκε η φωνή μας συνιστά μέγα αμάρτημα και ριζικό ολίσθημα στη δογματική λογική της υποταγής, στο οικονομικό « Νταχάου» που έχει επιβληθεί πρώτα στους Έλληνες υπό τύπου καθαρτηρίου ή ντους δηλητηριωδών ουσιών (δανείων που χρηματοδοτούν άλλα δάνεια) ώστε να εξιλεωθούν από τις αμαρτίες του παρελθόντος και το αμαρτωλό DNA τους.
Στο ίδιο « Νταχάου» επιδιώκεται όμως να μπουν σταδιακά όλοι οι λαοί της Ευρώπης, εάν δεν δεχθούν να προσαρμοστούν θέλοντας και μη στη στρατιωτική οικονομική πειθαρχία (ή στη στρατιωτικοποιημένη μονομερή και μόνιμη λιτότητα ) της κας Μέρκελ.
Κανείς δεν συμφωνεί με αυτήν την πολιτική της οικονομικής ασφυξίας…Απλώς όλοι την αποδέχονται γιατί δεν έχουν ή νομίζουν ότι δεν έχουν έξοδο διαφυγής.. Αυτήν την έξοδο διαφυγής που θα σημάνει και την έξοδο από την κρίση και δεν μπορεί να είναι τίποτε άλλο από μια πολιτική απάντηση ελπίδας, προοπτικής, ισότητας, ισοπολιτείας και αλληλεγγύης των λαών της Ευρώπης.
Ο ιμάντας της ασφυκτικής οικονομικής λιτότητας που μας οδηγεί σε νέο Μεσαίωνα, μπορεί και πρέπει να φύγει από τον λαιμό των λαών της Ευρώπης…
Εάν δεν γίνει αυτό τότε δεν θα είναι η Ελλάδα που κινδυνεύει με έξοδο από την ένωση αλλά η ίδια η Ευρώπη με έξοδο από τον ίδιο τον εαυτό της, την πρωτογενή ουσία που τη γέννησε και κατά συνέπεια με οριστική απώλεια της ύπαρξής της.
Ας αποφασίσουμε όλοι τώρα και ας το δείξουμε συνολικά και αποφασιστικά στους συνομιλητές ότι ο μη φόβος, το ευθύ βλέμμα και οι ώμοι ψηλά, είναι οριστική και αμετάκλητη απόφασή μας και όχι πολιτικός τακτικισμός ή σημαία ευκαιρίας.
Είναι η φύση μας ως λαού και ως έθνους. Μόνο εάν το αποφασίσουμε εμείς θα έχει ουσία, νόημα και υπόσταση, η διαπραγμάτευση της κυβέρνησης και του κάθε υπουργού οικονομικών που βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της μάχης.
Ας είμαστε προετοιμασμένοι ….και… έτοιμοι για όλα!
Της Δ. Σακελλαρίου
