Σήμερα σύμφωνα με την χριστιανική πίστη γιορτάζει το όνομα Βαρβάρα. Ποιο όμως είναι το αντίστοιχο ελληνικό όνομα, πώς προκύπτει το γυναικείο όνομα Βαρβάρα και ποια η σημασία της λέξης; Ποια ήταν η νύμφη Αβαρβαρέα ή Αβαρβαρέη;
Ας πάμε να ξετυλίξουμε το κουβάρι του Μύθου και της ιστορίας μας. Αναζητώντας τη λέξη «ΒΑΡΒΑΡΟΣ», που όλοι λίγο πολύ γνωρίζουμε την σημασία της, βρισκόμαστε σε μια αναφορά για την νύμφη Αβαρβαρέα ή Αβαρβαρέη.
Γράφει ο Όμηρος στην Ραψωδία Ζ στ. 20-28:
«Δρῆσον Εὐρύαλος καὶ Ὀφέλτιον ἐξενάριξε βῆ δὲ μετ Αἴσηπον καὶ Πήδασον, οὕς ποτε νύμφη νηῒς Ἀβαρβαρέη τέκ ἀμύμονι Βουκολίωνι. Βουκολίων ἦν υἱὸς ἀγαυοῦ Λαομέδοντος πρεσβύτατος γενεῇ, σκότιον δέ ἑ γείνατο μήτηρ ποιμαίνων ὄεσσι μίγη φιλότητι καὶ εὐνῇ, ἡ ὑποκυσαμένη διδυμάονε γείνατο παῖδε καὶ μὲν τῶν ὑπέλυσε μένος καὶ φαίδιμα γυῖα Μηκιστηϊάδης καὶ ἀπ ὤμων τεύχε ἐσύλα»
Μετάφαση:
«Αφού τον Δρήσον γύμνωσε και αντάμα τον Οφέλτιν ο Ευρύαλος, στον Αίσηπον και Πήδασον εχύθη, που χε γεννήσ η Ναϊάς, η νύμφη Αβαρβαρέη, του αψόγου Βουκολίωνος, που τέκνον ήταν πρώτο του θείου Λαομέδοντος από κρυφήν μητέρα ως έβοσκε τα πρόβατα κοιμήθη με την νύμφη και δύο τέκνα δίδυμα του γέννησεν εκείνη αυτών των δύο νέκρωσε τ ανδρειωμένα μέλη ο Μηκιστηάδης κι έπειτα και τ άρματα τους πήρε».
ΑΒΑΡΒΑΡΕΗ/Α ήταν το πανάρχαιο όνομα μιας Νύμφης. Όπως αφηγείται ο Όμηρος η Αβαρβαρέα γνωρίσθηκε με ένα νέο πολύ καλής οικογενείας αμύμονα, τον Βουκολίωνα, γιο της νύμφης Καλύβης και του Λαομέδοντα, γιο του Ίλου, ιδρυτή της Τροίας.
Ο Βουκολίωνας με την Αβαρβαρέη συνεζεύχθηκαν σε ένα υπαίθριο ηλιόλουστο βοσκότοπο, κάτω από το φως του ήλιου, έξ ου και η Ναϊάδα καλείται «Χρυσή».
Από την ένωσή τους απέκτησαν δύο δίδυμους γιους, τον Αίσηπο και τον Πήδασο, μετέπειτα ήρωες του Τρωικού Πολέμου, τους οποίους σκύλευσε ο Ευρύπυλος, Βασιλιάς του Ορμενίου της Θεσσαλίας, και ένας από τους μνηστήρες της Ωραίας Ελένης.
Ο μύθος της Αβαρβαρέης ενισχύει την άποψη για τη φυλετική συγγένεια Ελλήνων και Τρώων, αφού οι τελευταίοι μιλούσαν την ελληνική γλώσσα και δεν ήταν βάρβαροι, αλλά πολιτισμένοι όπως οι Αχαιοί.
Ενώ οι άλλοι συγγραφείς δεν αναφέρουν αυτή τη Νύμφη, ο Ησύχιος γράφει ότι οι «Αβαρβαρέαι» ή «Αβαρβαλαίαι» ήταν μία ολόκληρη τάξη από Νύμφες.
Το όνομα λοιπόν της Ναϊάδας Αβαρβαρέας, προέρχεται από το στερητικό «Α» και τη λέξη «ΒΑΡΒΑΡΟΣ».
Είναι αυτή δηλαδή που «δεν είναι βάρβαρη» επομένως είναι Ελληνίδα, η οποία ομιλεί τέλεια την ελληνική γλώσσα.
Όμως όταν η ζοφερή θρησκεία της αγάπης εγκαταστάθηκε δία της βίας στον ιερό τόπο των Ελλήνων, αμαύρωσε οποιαδήποτε έννοια ελληνική.
Πατώντας πάντα πάνω σε ελληνικά έθιμα και παραδόσεις άλλαξαν τις έννοιες λερώνοντας και καθιστώντας ανήθικο κάθε τι ελληνικό.
Έτσι, το να φέρει κάποια γυναίκα το όνομα Αβαρβαρέη και να θυμίζει πως είναι Ελληνίς και όχι βάρβαρη, δεν ήταν κάτι που συνέφερε τους κατακτητές ψυχών.
Εφεξής η γυναίκα θα λέγεται Βαρβάρα, θα είναι ξένη δηλαδή, βάρβαρη και όχι Ελληνίδα, θα φέρει το σκοτάδι των βαρβάρων και όχι τον ήλιο των Ελλήνων.
Ποτέ ξανά δεν θα ονομαζόταν μια γυναίκα Αβαρβαρέη. Ποτέ ξανά δεν θα έφερνε το προσωνύμιο «Χρυσή».
Και πλέον πολλοί από εμάς ξέρουμε το γιατί.
Έρευνα αρθρογραφία και συλλογή πληροφοριών έγινε από την Γιώβη Βασιλική.
Απόσπασμα ενός μεγαλύτερου άρθρου μου που δημοσίευσα εδώ στην Μυθική Αναζήτηση το 2019. με τον τίτλο :“Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΛΕΞΗΣ ΒΑΡΒΑΡΟΣ ΚΑΙ Η ΝΥΜΦΗ ΑΒΑΡΒΑΡΕΗ”
