Όταν οι άνθρωποι αγαπούν αυτό που κάνουν, τότε δίνονται “ψυχή τε και σώματι” με αποτελέσματα που είναι εξαιρετικά. Μέσα στην ανυποληψία της οργάνωσης του κράτους είδαμε φαινόμενα όπως ομάδες φοιτητών να πρωτεύουν σε διεθνείς διαγωνισμούς, designers από την Θεσσαλονίκη να κερδίζουν διεθνή βραβεία, παραγωγούς ποιοτικών γεωργικών προϊόντων με πωλήσεις 100% στο εξωτερικό, οι Εθνικές μας ποδοσφαίρου, μπάσκετ και πόλο να κατακτούν διεθνείς διακρίσεις.
Καθώς μπήκα στο γυμναστήριο του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, η διάθεσή μου έγινε παράξενη. Ένα μείγμα ευχαρίστησης και πικρίας. Υποδειγματικοί χώροι, καθαριότητα, ομορφιά. Όλα οργανωμένα, κάρτες μέλους για είσοδο, συνοδοί να εξηγήσουν και να ξεναγήσουν, ευγένεια παντού. Ατέλειωτη ευχαρίστηση.
Μα συνάμα και πικρία από την σύγκριση με τον υπόλοιπο δημόσιο τομέα, ακόμη και με το υπόλοιπο Πανεπιστήμιο. Την διαφορά την καταλαβαίνεις από την αρχή, αρκεί να επισκεφτείς τις ιστοσελίδες των τμημάτων. ‘Αλλες υποδειγματικές, με όλες τις απαραίτητες πληροφορίες, άλλες βαριεστημένες, υπναλέες, χωρίς καμιά διάθεση για πληροφόρηση. Ούτε καν για το ίδιο το Επιστημονικό Διδακτικό Προσωπικό.
Είναι αλήθεια ότι έχω την εντύπωση ότι τα τελευταία χρόνια κάτι άρχισε να κινείται. Αλλά δεν αρκεί αυτό, για έναν χώρο που θα’ πρεπε να βρίσκεται στην πρωτοπορία της κοινωνίας.
Σε μια σειρά “ενημερωτικών ομιλιών” που είχα παρακολουθήσει στο Πανεπιστήμιο πέρυσι το 2011 για την Αρχιτεκτονική και Πολεοδομική εξέλιξη της Θεσσαλονίκης, στο τέλος ρώτησα την Καθηγήτρια κ. Γερολύμπου. Καλά όλα αυτά. Μπορείτε όμως να μου πείτε αν είστε ευχαριστημένη από τον τρόπο που έχει κτιστεί το Πανεπιστήμιο, μετά τα πρώτα κτίρια των Αρχιτεκτόνων Κώστα Φινέ και Ντίνου Παπαϊωάννου; Η απάντησή της θα έλεγα ότι ήταν σκωπτική για τον τρόπο που εφαρμόστηκαν στην πράξη οι θεωρίες
Οι μικρές οάσεις αξιοπρέπειας, όπως του πανεπιστημιακού γυμναστηρίου, δείχνουν ότι κάποιοι έχουν την παιδεία και καταλαβαίνουν ότι η συλλογική προσπάθεια, που δεν έχει σαν κίνητρο το υλικό αλλά το ψυχικό αντάλλαγμα, είναι η μητέρα κάθε καλού και ποιοτικού αποτελέσματος και το κυριότερο, ανταποδοτικού για την κοινωνία. Δεν μπορεί να θεωρείται ότι κάποιος έχει σωστή παιδεία αν δεν είναι μέσα στην κουλτούρα του η διάθεση προσφοράς που είναι από τα ευγενή συναισθήματα του ανθρώπου.
thessalonikimesaapoeikones.blogspot.gr via 3feeet.blogspot.gr
Πηγή: Καλά Νέα
