Πάνε μήνες που έχω να επικοινωνήσω μαζί σας, γιατί η ζωή κυλάει λίγο αδιάφορα και επαναλαμβανόμενα τον τελευταίο καιρό. Αρκεί να έχεις το στοιχείο της αντοχής, να αντέχει κυρίως η ψυχή σου, η Τρόικα, το κούρεμα, η Κύπρος, δεκάδες δελτία ειδήσεων μας φοβίζουν και μας ταπεινώνουν.
Δεκάδες πολιτικοί δίνουν λύσεις με λόγια που δεν θα πραγματοποιήσουν ποτέ και εγώ δεν έχω τίποτα να σας πω πάνω σε όλα αυτά. Αν είχα δύναμη και κουράγιο μπορεί να έβαζα φωτιά στη Βουλή εν ώρα εργασίας, αλλά δεν το έχω. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι
Σήμερα, όμως, γράφω γιατί έχω κάτι να σας πω.
Εδώ και τρία χρόνια εργάζομαι στις θεραπευτικές κοινότητες του ΚΕΘΕΑ ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ, καταρχήν σαν εθελοντής. Το Σεπτέμβριο του 2010 η Ειρήνη με πήρε από το χέρι και με πήγε στις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού. Σοκ μεγάλο να περάσεις την πόρτα της φυλακής, έστω και εάν ξέρεις ότι θα ξαναβγείς μετά από λίγο. Μπήκα τότε στην κουζίνα της κοινότητας, μέσα στη φυλακή, για να βοηθήσω στο μαγείρεμα.
Κάνω μια παρένθεση. Στις θεραπευτικές κοινότητες του Εν Δράσει τα μέλη είναι εξαρτημένα άτομα από ουσίες που προσπαθούν να απεξαρτηθούν και αυτή η θεραπεία κρατάει χρόνια, και μέσα στη φυλακή, και όταν βγουν αυτή συνεχίζεται. Μπήκα που λέτε στην κουζίνα τους και αρχικά μαγειρέψαμε μαζί και ήταν ωραία να μαγειρεύεις με εκείνα τα κορίτσια. Ομάδα δεμένη, ευγενική, καλοπροαίρετη, οφείλω να ομολογήσω. Μετά πήγα στις ανδρικές φυλακές Κορυδαλλού. Εκεί τα πράγματα ήταν ακόμα πιο ζόρικα.
Και μετά στη Θήβα. Έδινα και έπαιρνα από αυτές τις συναντήσεις. Δεν μου χρωστούσε κανείς τίποτα και δεν χρώσταγα σε κανέναν. Ό,τι ανταλλάσαμε, ήταν από καρδιάς.
Ένας για όλους, όλοι για έναν. Σαν τους τρεις σωματοφύλακες του Αλεξάνδρου Δουμά.
Βελτιώσαμε τις συνταγές της καθημερινότητας, προσπαθήσαμε να τις ελαφρύνουμε δηλαδή, κάναμε εργαστήριο μαρμελάδων και μοιράσαμε τις μαρμελάδες στον κόσμο, η Μόνικα έφτιαξε την ωραιότερη μαρμελάδα που έχω δοκιμάσει ποτέ από καρπούζι, μέχρι και εικονικό εστιατόριο φτιάξαμε για να ξέρουν τα μέλη τι πρέπει να κάνουν σε περίπτωση που -όταν θα βγουν στην ελεύθερη κοινωνία- θέλουν να φτιάξουν κάποιο.
Μέσα στη φυλακή το φαγητό παίζει μεγάλο ρόλο. Είναι η παρηγοριά τους, όπως είναι η παρηγοριά καθενός από εμάς, αλλά και η στήριξη του σώματος.
Μου πρότειναν και δοκίμασα δεκάδες συνταγές. Όλες είχαν μια πληθωρικότητα. Ήταν ο τρίτος σταθμός στη φιλοσοφία της διατροφής που αντιμετώπισα. Τρώω και παρασκευάζω το φαγητό μου και, μέσα από αυτή την ενέργεια, ακουμπάω την ελευθερία.
Μια μέρα, εκεί που τρώγαμε μέσα στα πλαστικά πιατάκια, μας έπεσε η ιδέα. Ας μαζέψουμε όλες αυτές τις συνταγές να τις κάνουμε βιβλίο. Και τις μαζέψαμε, και τις φωτογραφήσαμε μόνοι μας, ερασιτεχνικά. Φτιάξαμε το καλύτερο ψωμί και το φωτογραφήσαμε και το στήσαμε το βιβλίο μόνοι μας, με τους ανθρώπους του τυπογραφείου της Κοινότητας Ιθάκη στη Θεσσαλονίκη. Όλοι, θεραπευτές, διοικητικοί, βάλανε ένα χεράκι, μα τον μεγάλο όγκο τον σπρώξανε τα μέλη των Κοινοτήτων.
Το βιβλίο είναι μια πραγματικότητα πλέον και ο τίτλος του είναι «ΜΑΓΕΙΡΙΚΕΣ ΕΝΤΟΣ». Σε μια στιγμή είπαμε μήπως το πούμε «Μήπως πεινάσατε, κύριε εισαγγελέα;», αλλά μετά είδαμε ότι ήταν λίγο προκλητικό και το αφήσαμε.
Είναι γλυκό και περίπλοκο το βιβλίο μας. Δεν έχει μόνο συνταγές, έχει και ιστορίες. Ιστορίες που αποδεικνύουν ότι κανένας δεν γεννήθηκε παραβατικός. Είναι η κοινωνία, η οικογένεια, το σχολείο, η δουλειά, ο έρωτας, το μίσος, που σε οδηγούν στην παραβατικότητα. Και εάν δεν έχεις αντοχές, πέφτεις μέσα της.
Τα πενιχρά έσοδα που θα προκύψουν από τις πωλήσεις του βιβλίου θα μπουν σε ένα ταμείο να βοηθάει τα παιδιά που δεν έχουν ούτε τσιγάρα να αγοράσουν.
protagon.gr.
Πηγή: Καλά Νέα
