Δεν είναι οι πολιτικοί και οι δανειστές που σου καταπατούν την αξιοπρέπεια αλλά εσύ ο ίδιος. Από το 2012 πριν το σαμαρικό μνημόνιο είχαν ξεκινήσει χώρες από την Φιλανδία μέχρι την Τσεχία να λένε στα μούτρα του κάθε υπουργίσκου που δήθεν διαπραγματευόταν: “Φύγετε από την Ε.Ε.”, “Έξω από την Ευρωζώνη” με όλες τις φεντεραλιστικές φυλλάδες της Ε.Ε να χλευάζουν τους κοπρίτες, ανάξιους, κλεφτρόνια Έλληνες. Τίποτε ο Έλληνας, εκεί, είχε στυλώσει τα πόδια σαν μουλάρι στον ανήφορο και ήθελε Ευρώπη πάση θυσία.
Έβγαινε ο Σόιμπλε από το 2014 και σε κάθε αποστροφή του λόγου του για την Ελλάδα ανέφερε το Grexit. Έφτασε να χαρακτηρίσει ως ηλίθιο στο να εφαρμόζει τις μεταρρυθμίσεις τον ελληνικό λαό αφού στον εκπρόσωπό του το απεύθυνε και όλοι γελάσαμε. Καμία αντίδραση οι Έλληνες. Θέλουν Ευρώπη κι ας χαρακτηρίζονται ως ηλίθιοι της “ευρωπαϊκής οικογένειας”. Γίναμε το “χαζό παιδί χαρά γεμάτο” της ναζιστοπαρέας των Βρυξελλών
Φτάσαμε στο σήμερα όπου το Κολλέγιο των Επιτρόπων της Ε.Ε πρωτοστατούντος του Ζαν Κλωντ Γιούνκερ να σου δίνει διορία τρεις μήνες για να μην σε πετάξει έξω από τα ανοιχτά σύνορα της Ε.Ε, έξω από τα ίσα δικαιώματα που θα έχουν οι πολίτες των υπόλοιπων κρατών-μελών της Ε.Ε αν δεν πνίξεις πρόσφυγες στο Αιγαίο. Αυτό σού ζητάνε, Ευρωέλληνα. Στο είπε άλλωστε και η Frontex: Αν δεν επαναπροωθηθούν εν πλω στην Τουρκία τα σαπιοκάραβα με 7 μποφόρ, δεν φυλάσσονται τα σύνορα της Ε.Ε. Όταν αυτοί λένε φύλαξη συνόρων της Ε.Ε, εννοούν να ανοίξει πυρ η Ελλάδα, να τρυπήσει βάρκες για να μην ακουμπήσει βρώμικο πόδι Ασιάτη στην καθαγιασμένη ευρωπαϊκή γη.
Εσύ όμως εκεί, είσαι ικανός να πνίξεις κόσμο για να λέγεσαι “Ευρωπαίος πολίτης”. Ποια αξιοπρέπεια ακριβώς υπερασπίζεται κάποιος όταν δεν έχει κανένα πρόβλημα να γίνει λιγότερο άνθρωπος και περισσότερο Ευρωπαίος; Έχεις προσπεράσει 7 ολόκληρα χρόνια τους συμπολίτες σου είτε είναι άστεγοι, είτε ανασφάλιστοι, είτε αυτόχειρες, είτε καταθλιπτικοί και το βλέμμα σου μόνο στο ΑΤΜ να μπει το ευρώ και να νιώσεις ότι σήμερα παρέμεινες “άνθρωπος”. Διότι το κεφάλι σου πλέον έχει γίνει πλακέ σαν το ναζιστικό νόμισμα εγκεκριμένο από την τράπεζα των Βρυξελλών ενώ η αξία του πέφτει σε ποιότητα όσο ανεβαίνει το ευρώ.
Σε βλέπουν σε απευθείας μετάδοση στα μπλόκα, σε βλέπουν να κρεμάς γραβάτες σε δέντρα στο Σύνταγμα, σε βλέπουν να απλώνεις χέρια για ένα κιλό πατάτες, σε βλέπουν να μην αντέχεις άλλο και Γ Ε Λ Α Ν Ε. Παράλληλα ζητάνε κι άλλα όμως δεν έχουν ξεκινήσει ακόμα το καλό μακελειό διότι ακόμη δεν έφτασε η στιγμή που θα ξεκινήσουν να πετάνε κόσμο από τα σπίτια τους σώζοντας τις ιδιωτικές τους τράπεζες. Ακόμα δεν έχουν βάλει λουκέτο στην δημόσια υγεία και παιδεία. Ακόμα το γλέντι των ναζιστών δεν ξεκίνησε. Αυτό το ξεχνάς, αξιοπρεπή Ευρωέλληνα.
Ξεχνάς ότι ακόμη κι αν δεν ανεβάσουν τις εισφορές στο ασφαλιστικό εσύ σπίτι σε λίγο δεν θα έχεις διότι παράλληλα τρέχει ο στόχος των ισοδυνάμων, τρέχει ο Φόρος Ακινήτων, τρέχει η αύξηση στο λογαριασμό ρεύματος, τρέχει η ιδιωτικοποίηση του νερού, τρέχει η διάταξη για το πλαστικό χρήμα, τρέχουν τα Θέλω τους με χίλια και εσύ έχεις κολλήσει την όπισθεν στο κιβώτιο ταχυτήτων σου και πας με χίλια προς τα πίσω.
Αξιοπρέπεια με το ζόρι δεν αποκτιέται. Να παρακαλάς να σού πάρουν την χώρα για να καλύψεις το κόμπλεξ σου ότι δεν είσαι ξανθός, ψηλός, γαλανομάτης σαν Σκανδιναβός δεν είναι απαίτηση δικαίου, είναι αποδοχή κατάντιας.
Σε διώχνουν, δεν σε θέλουν, παράλληλα απαιτούν το κεφάλι σου στο σακούλι των μεταρρυθμίσεων και εσύ δεν έχεις τα κότσια να τούς πεις ένα “ρε, άει στο διάολο”, ένα “μαζέψτε τα όλα τα ευρωπαϊκά σας και την κωλοσημαία σας και δρόμο”.
Δεν έχεις την γενναιότητα να πεις σε κανένα καθίκι που σε προσβάλλει και σε απειλεί “έξω από το σπίτι μου”. Κι αυτό γιατί καταβάθος δεν νιώθεις την Ελλάδα για σπίτι σου πλέον. Είναι τέτοια η αναξιοπρέπειά σου που θέλεις να σώσεις τα τσιμεντένια ντουβάρια σου που έχυσες ιδρώτα να αποκτήσεις (και μαύρο χρήμα, μεταξύ μας) κι ας μην έχουν θεμέλια σε χώμα που χύθηκε αίμα για να ελευθερωθεί.
Η αξιοπρέπεια δεν είναι σύνθημα πολιτικό είναι όρκος ζωής. Είναι πιο αναγκαία από τον αέρα, το νερό και την τροφή. Αλλά αυτή η λεπτομέρεια δεν φουσκώνει ούτε το πορτοφόλι σου, ούτε την επαρχιωτίλα του ραγιά που την σέρνεις σαν λάσπη κολλημένη στο ευρωπαϊκών προδιαγραφών παντελόνι σου. Σε αυτό το παλατομπουρδέλο της Ε.Ε με φόρα και ζητωκραυγές ως κακομοίρης μπήκες και ως κακομοίρης θα βγεις.
Στις βαλίτσες σου στοίβαξες τα πάντα για το μεγάλο ταξίδι σου στην Ευρώπη μόνο που ξέχασες κρεμασμένο το ραμμένο από γενιές ολόκληρες παλτό της αξιοπρέπειας.-