Κάποτε πριν χρόνια, άκουσα κάποιον σε κήρυγμα από τηλεοράσεως, να λέει ότι τα ζώα δεν έχουν ψυχή. Φαίνεται μπερδεύουν την ψυχή και το συναίσθημα με την λογική. Τα ζώα δεν έχουν, όλοι λέμε, λογική, όπως ο άνθρωπος. Όμως πώς να έχουν ανθρώπινη λογική; Τότε δεν θα ήταν ζώα. Αλλά άνθρωποι. Ας μη αναφέρω ζωώδεις συμπεριφορές ανθρώπων μέσα στην Ιστορία, γιατί θα ξεφύγω από το θέμα.
Επανέρχομαι. Πως είμαστε σίγουροι ότι τα ζώα δεν έχουν την δική τους λογική και τους δικούς τους κώδικες επικοινωνίας. Εδώ βλέπουμε οργανωμένες κοινωνίες εντόμων, που ξεπερνούν κατά πολύ το δικό μας λογικό κοινωνικό μπάχαλο. Αλλά και πως εξηγείτε το ότι πολλά είδη ζώων έχουν έναν και μοναδικό σύντροφο μέχρι τον θάνατο. Δεν είναι αυτό συναίσθημα παντοτινής αγάπης; Το συναίσθημα αυτό (όπως και πολλές άλλες συμπεριφορές συναισθηματικής φύσεως στα ζώα) δεν είναι γέννημα ψυχής;
Πως μπορεί να λέγεται ότι τα ζώα δεν έχουν ψυχή όταν για την ανθρώπινη δεν είμαστε ακόμη σίγουροι; Δεν είμαστε σίγουροι, όχι περί υπάρξεως ή όχι, αλλά περί τίνος πρόκειται.
Για την επιστήμη βρίσκεται υπό έρευνα, αν και δεν την απασχολεί ιδιαίτερα αφού δεν μπαίνει σε μικροσκόπιο. Όσο για την θρησκευτική πλευρά η άποψη της είναι δογματική. Δόγμα είναι ένα καθορισμένο πλαίσιο σκέψης, το οποίο δεν αλλάζει με τίποτα και έξω από αυτό, κάθε αντίθετη άποψη χαρακτηρίζεται αίρεση και ανοησία. Έτσι ο δογματισμος επικράτησε σε όλες της εκδηλώσεις της ζωής μας και πρέπει να πειθαρχουμε υποχρεωτικα σε αυτόν για να είμαστε αποδεκτοί από το σύστημα.
Κατά την δική μου αδογμάτιστη γνώμη, τα ζώα και τα πτηνά έχουν ψυχή αισθήματα και την δική τους λογική. Και τα δόγματα των ανθρώπων που βγάζουν αποφάσεις για αυτά, δεν έχουν καμία απολύτως σημασία και φυσικά τα αφήνουν αδιάφορα. Το μόνο που έχει σημασία είναι ότι ο εχθρός των ζώων, της Φύσης και του πλανήτη ολοκλήρου, είναι ο άνθρωπος με τα κάθε είδους δόγματα του και την …λογική του.
Εδώ (δογματικό είναι αυτό) λέει: «…ψυχή των ζώων είναι η ζωή του σώματός τους. Δεν υπάρχει όμως ουσία της ψυχής, είναι μόνο ενέργεια. Πεινούν, πηδούν, χορεύουν, γιατί δεν έχουν τίποτα άλλο εκτός από τα ενεργούμενα μέσω του σώματος…»
Είναι όμως έτσι… ; Για δείτε το βίντεο… η μια ψυχή έφυγε και η άλλη σπαράζει… ψυχή…
Επανέρχομαι. Πως είμαστε σίγουροι ότι τα ζώα δεν έχουν την δική τους λογική και τους δικούς τους κώδικες επικοινωνίας. Εδώ βλέπουμε οργανωμένες κοινωνίες εντόμων, που ξεπερνούν κατά πολύ το δικό μας λογικό κοινωνικό μπάχαλο. Αλλά και πως εξηγείτε το ότι πολλά είδη ζώων έχουν έναν και μοναδικό σύντροφο μέχρι τον θάνατο. Δεν είναι αυτό συναίσθημα παντοτινής αγάπης; Το συναίσθημα αυτό (όπως και πολλές άλλες συμπεριφορές συναισθηματικής φύσεως στα ζώα) δεν είναι γέννημα ψυχής;
Πως μπορεί να λέγεται ότι τα ζώα δεν έχουν ψυχή όταν για την ανθρώπινη δεν είμαστε ακόμη σίγουροι; Δεν είμαστε σίγουροι, όχι περί υπάρξεως ή όχι, αλλά περί τίνος πρόκειται.
Για την επιστήμη βρίσκεται υπό έρευνα, αν και δεν την απασχολεί ιδιαίτερα αφού δεν μπαίνει σε μικροσκόπιο. Όσο για την θρησκευτική πλευρά η άποψη της είναι δογματική. Δόγμα είναι ένα καθορισμένο πλαίσιο σκέψης, το οποίο δεν αλλάζει με τίποτα και έξω από αυτό, κάθε αντίθετη άποψη χαρακτηρίζεται αίρεση και ανοησία. Έτσι ο δογματισμος επικράτησε σε όλες της εκδηλώσεις της ζωής μας και πρέπει να πειθαρχουμε υποχρεωτικα σε αυτόν για να είμαστε αποδεκτοί από το σύστημα.
Κατά την δική μου αδογμάτιστη γνώμη, τα ζώα και τα πτηνά έχουν ψυχή αισθήματα και την δική τους λογική. Και τα δόγματα των ανθρώπων που βγάζουν αποφάσεις για αυτά, δεν έχουν καμία απολύτως σημασία και φυσικά τα αφήνουν αδιάφορα. Το μόνο που έχει σημασία είναι ότι ο εχθρός των ζώων, της Φύσης και του πλανήτη ολοκλήρου, είναι ο άνθρωπος με τα κάθε είδους δόγματα του και την …λογική του.
Εδώ (δογματικό είναι αυτό) λέει: «…ψυχή των ζώων είναι η ζωή του σώματός τους. Δεν υπάρχει όμως ουσία της ψυχής, είναι μόνο ενέργεια. Πεινούν, πηδούν, χορεύουν, γιατί δεν έχουν τίποτα άλλο εκτός από τα ενεργούμενα μέσω του σώματος…»
Είναι όμως έτσι… ; Για δείτε το βίντεο… η μια ψυχή έφυγε και η άλλη σπαράζει… ψυχή…
Πηγή: ΕΝΝΕΑ ΕΤΗ ΦΩΤΟΣ
