Δικαίωμα είναι το παρεχόμενο προς όλα τα κοινωνικά άτομα μέσο της συντηρήσεως και δυναμικής τους ανελίξεως εκ της λειτουργίας των φυσικών νόμων, όπως το δικαίωμα της υπάρξεως της ζωής τους, το δικαίωμα της ενεργείας της ψυχής τους δια των οργανικών τους φύσεων, γιατί όλα τα κοινωνικά άτομα δεν είναι ανεξάρτητα μεταξύ τους κατά την ενεργητική τους ζωή, δεν είναι ανεξάρτητα της όλης λειτουργίας των κόσμων ούτε από μόνα τους κεχωρισμένα δύνανται να υπάρξουν και ανελιχθούν, ούτε από μόνα τους υπήρξαν ποτέ ανεξάρτητα κατά την ανέλιξή τους μέχρι του σημείου ή της εξελικτικής βαθμίδας στην οποία ευρίσκονται ήδη και χαρακτηρίζονται ως νοητικά όντα
Το ότι η λειτουργία της φύσεώς τους είναι άρρηκτα συνδεδεμένη προς τις λειτουργίες των κόσμων μέσα στους οποίους ευρίσκονται, ζουν και ενεργούν, το ότι επίσης η ψυχή τους είναι συνδεδεμένη άρρηκτα προς την ενότητά του όλου των κόσμων, αυτό τους παρέχει το δικαίωμα να απολαμβάνουν όλα τα μέσα της ζωής και προόδου τους, τα παρεχόμενα από τις λειτουργίες του όλου των με ενότητα εργαζομένων κόσμων.
Ουδέν των νοητικών δύναται να αρνηθεί τα δικαιώματα αυτά των άλλων, γιατί δεν δύναται να διασπάσει την ενότητα αυτών προς το όλο των κόσμων. Η άρνηση της αποδοχής των δικαιωμάτων αυτών των όντων είναι άρνηση του καθήκοντος το οποίο έχουν να πληρούν προς τα άλλα όντα. Και η άρνηση αυτή εκδηλουμένη εμφανίζει τα (όντα) εκ των οποίων εξεδηλώθει ότι δεν έχουν συνείδηση ούτε του σκοπού της ύπαρξής τους, ούτε καν και αυτού του ΕΙΝΑΙ τους, το οποίο έφερε η θεία δημιουργία στην νοητική του κατάσταση.
Τα νοητικά όντα είναι προορισμένα από την θεία δημιουργία να εκδηλώσουν και ενεργήσουν δια γνώσεως. Δι’ αυτής προάγονται και κατανοούν το έργο αυτής και τις σχέσεις τους προς την ενότητα του όλου των κόσμων και στις ηθικές αρχές οι οποίες πρέπει να διακανονίζουν τις σχέσεις τους, όπως δι’ αυτών εκπληρούται η ανελικτική διανοητική τους πρόοδος και η εξέλιξή τους προς τα πεδία των νοητικών κόσμων.
ΗΘΙΚΗ ΑΡΧΗ
ΗΘΙΚΗ ΑΡΧΗ για τα νοητικά όντα είναι η αναγνώριση των φυσικών τους δικαιωμάτων, η αναγνώριση των φυσικών δικαιωμάτων των άλλων και η προστασία τους. Η αναγνώριση αυτή δεν είναι τίποτε άλλο παρά εκπλήρωση καθήκοντος, καθήκοντος το οποίο επιβάλει αυτή η ίδια η λειτουργία της Φύσεώς τους, αυτό το ίδιο το ψυχικό τους ΕΙΝΑΙ, να εκπληρούται, όπως μη διασπάται η ενότητα αυτών και παρεμποδίζεται η ανελικτική τους πρόοδος.
Η γνώση των δικαιωμάτων επί της ζωής και της προόδου των όντων και η αναγνώριση των δικαιωμάτων των άλλων, τα υποχρεώνει να είναι πάντοτε εναρμονισμένα στις σχέσεις τους προς το σύνολο των νοητικών όντων. Το γεγονός αυτό τα χαρακτηρίζει ως ενεργούντα με συνείδηση του σκοπού τους δηλαδή ως έχοντα διανόηση από την οποία διέπονται οι πράξεις τους. Αντίθετες ενέργειες δια των πράξεών τους τα χαρακτηρίζει ως ασυνείδητα. Ασυνείδητες δε ενέργειες δια πράξεων είναι επαναστατικές κατά του έργου της θείας δημιουργίας, κατά των όρων της φυσικής τους ζωής, κατά της προόδου αυτών, κατά της ηθικής τους εμφανίσεως και κατά του σκοπού τους.
Οι μύστες, προς τους οποίους αποκαλύπτονται οι θείες αλήθειες της Φύσεως, δεν δύνανται να εμφανίζονται στα διανοητικά τους έργα ως ασυνείδητοι γιατί το αντίθετο θα τους εκτόπιζε του σκοπού τους.
Οι άνθρωποι, τα πλέον εξελιγμένα νοητικά όντα της γης, όταν δεν κατανοούν τα φυσικά τους δικαιώματα ούτε εκδηλώνουν προς εκπλήρωση το καθήκον τους, δια του οποίου αναγνωρίζονται τα δικαιώματα των άλλων, όταν δεν εκδηλώνουν τον νόμο της αγάπης και τον νόμο της ελευθερίας στις σχέσεις τους, όταν τις σχέσεις τους δεν τις διέπουν αυτές οι ηθικές αρχές, όταν δεν ασκούν πράξεις αρετής, δεν δύναται να δοθεί σ’ αυτούς άλλος χαρακτηρισμός, παρά ότι ενεργούν ασυνείδητα και προς την ίδια τους ζωή και πρόοδο και προς (την ζωή και πρόοδο) των άλλων και ότι βαδίζουν ασυνείδητα προς εκπλήρωση του σκοπού και του σκοπού των άλλων.
Οι άνθρωποι βαδίζοντες ασυνείδητα δεν αναγνωρίζουν τα δικαιώματά τους, δεν εκπληρώνουν καθήκον με την αναγνώριση των δικαιωμάτων των άλλων και ως εκ τούτου στις σχέσεις τους επικρατούν μόνον ανωμαλίες και συγχύσεις.
Οι μύστες έχουν να εκπληρώνουν και άλλα καθήκοντα εκτός της αναγνωρίσεως των δικαιωμάτων των άλλων, τα καθήκοντα να αποκαλύπτουν μετά προπαρασκευή, τις θείες αλήθειες της Φύσεως, τις πραγματικές γνώσεις προς τους αμύητους προς αυτές ανθρώπους, προς τον σκοπό να προαχθούν αυτοί νοητικά για να γνωρίσουν τα φυσικά τους δικαιώματα και να εκπληρώνουν το καθήκον τους προς τους άλλους. Τα δικαιώματα αυτά επιβάλλονται προς τους μύστες και όταν πράγματι τα ασκούν τότε προάγονται ψυχικά και τότε μόνον αποκτούν το δικαίωμα της αποκαλύψεως προς αυτούς από θειότερα πνεύματα, θειοτέρας γνώσεως, σχέση έχουσα προς την μεταμόρφωσή της οργανικής τους φύσεως και απόκτηση ενεργητικού μέσου της ψυχής τους καθαρά πνευματικού.
Η μη άσκηση των ηθικών αρχών της αγάπης, της ελευθερίας, του δικαιώματος και του καθήκοντος των μυστών, ο μη χαρακτηρισμός τους ως διαβιούντων ενάρετα, τους αποστερεί κάθε πνευματικής συνδρομής και αποκαλύψεως θειοτέρων γνώσεων. Διότι η εμφανιζόμενη κατάστασή τους δια της μη ασκήσεως των ηθικών αρχών δεν είναι ούτε ηθική, ούτε ενάρετη ούτε δύναται να κατανοήσει και ασκήσει άλλες αρετές, τις οποίες ασκούν υπέρτερες του ανθρώπου πνευματικές υπάρξεις.
Η υπερπήδηση των ορίων της βαθμίδας της ανθρωπίνης ζωής υπό των ανθρωπίνων ψυχών προαπαιτεί διανόηση φωτεινή. Φωτεινή διανόηση είναι εκείνη η οποία συνεχώς τροφοδοτείται υπό υπερτέρων πνευματικών όντων τα οποία ενσυνείδητα συνεχίζουν στους πνευματικούς κόσμους το έργο της θείας δημιουργίας, το έργο της μεταμορφώσεως των ενεργητικών τους μέσων, εκ των οποίων εκπέμπονται ακτίνες φωτός δια να δημιουργούν νέες αρμονίες στους νοητικούς κόσμους του Σύμπαντος.
Για να τροφοδοτείται αυτή η διανόηση πρέπει να είναι δεκτική αυτών των ακτίνων. Δεκτική διανόηση είναι εκείνη η οποία στις ενεργητικές της σχέσεις ασκεί τις ηθικές αρχές και δι’ αυτών εμφανίζει αρμονίες προς τις άλλες, εκείνη η οποία συναισθάνεται την ενότητα αυτής προς τους νόμους της θείας δημιουργίας, εκείνη η οποία συνεχίζει το έργο της θείας δημιουργίας.
Στη συνέχεια θα εξετάσουμε αναλυτικότερα την έννοια των αρετών τις οποίες πρέπει να ασκούν οι μύστες στις καθόλου προς τους ομοίους τους σχέσεις και προς τις ενέργειές τους τις αναφερόμενες στην διανοητική και ηθική τους προαγωγή αλλά και προς εκπλήρωση του καθήκοντός τους να διδάσκουν τις αρετές προς άλλους ανθρώπους για να προάγονται βάσει αυτών οι ανθρώπινες κοινωνίες.
Σπυρίδων Νάγος – Απόσπασμα από το “Αλήθεια Ελευθερία Γνώση”
