Ακολουθεί άρθρο / ανοιχτή επιστολή του Δασκάλου της Φιλοσοφίας και της
Αμφικτυονικής Ιδέας Ίωνα Καρακώστα, σχετικά με την Εθνική μας Ταυτότητα :
(σημεία με έμφαση : Κώστας Σκανδάλης)
Αγαπητέ φίλε Κώστα, Φιλικά — Ιωάννης (Ίων) Καρακώστας
Σ’ ευχαριστώ για τη συνεχή, εκ μέρους σου, ενημέρωσή μου σε θέματα
επίκαιρα και σπουδαία, για τα οποία πρέπει να έχουμε λόγο, εκφράζοντας
ταυτόχρονα τον αντίλογό μας πάνω σε θέσεις, που έχουμε διαφορετική άποψη
και θέση από τους άλλους. Το θέμα στο οποίο αναφέρεσαι για τη συζήτηση
στη Γαλλία, με πρωτοβουλία του προέδρου Νικολά Σαρκοζί, για την έννοια
της «εθνικής ταυτότητας» είναι πολύ επίκαιρο και σπουδαίο θέμα για
συζήτηση και στην Ελλάδα, ώστε να ξεκαθαρίσει το θολό τοπίο, που έχει
σχέση με την έννοια του «Έθνους- κράτους» και την «εθνική μας
ταυτότητα». Επί του προκειμένου, όλες οι πνευματικές και πολιτικές
δυνάμεις της Χώρας θα πρέπει να καθίσουν σ’ ένα τραπέζι διαλόγου και
αντιλόγου, για να μη υπάρχει στο θέμα αυτό σύγχυση και εκμετάλλευση από
τα πολιτικά κόμματα και, επιτέλους, να πάψει η έννοια του Έθνους να
αποτελεί μονοπώλιο της ακροδεξιάς, με αποτέλεσμα οι Έλληνες να
χωρίζονται σε εθνικιστές ακροδεξιούς και διεθνιστές ή πολυπολιτισμικούς
αριστερούς. Η διαπάλη αυτή ανάμεσα τόσο στα πολιτικά κόμματα, όσο και
ανάμεσα στην Ελληνική κοινωνία, οδηγεί το λαό μας σε διάσπαση της
κοινωνικής του συνοχής, με ταυτόχρονη και με το χρόνο, απώλεια της
εθνικής του συνείδησης με τελικό επακόλουθο τη διάλυσή του, ως λαού και
ως έθνους. Στη συνέχεια ακολουθεί το άρθρο μου, που μπορεί να
αναδημοσιευθεί.
ΤΙ ΕΥΡΩΠΗ ΘΕΛΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΟΙΑ Η ΕΘΝΙΚΗ ΜΑΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΣΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΓΙΓΝΕΣΘΑΙ;
Γράφει: Ιωάννης (Ίων) Καρακώστας
(συγγραφέας)*
* *
Απέναντι στο ερώτημα αυτό καλούνται οι λαοί της Ευρώπης να λάβουν
υπεύθυνη θέση και στάση: Τι Ευρώπη θέλουμε; Θέλουμε μια Ευρώπη,
υποταγμένη σε μια διεθνή συνομωσία, που απεργάζεται τη χειραγώγηση των
μικρών λαών και την κατάργηση του «κράτους-έθνους» από τη «Νέα Τάξη
πραγμάτων», που διαμορφώθηκε μετά την κατάρρευση του διπολισμού και την
επικράτηση του μονοπολικού συστήματος; Ή θέλουμε μια Ευρώπη των Λαών-
των Εθνών και των πολιτισμών; Η πρώτη αντίληψη είναι καταφανώς
διαφορετική από τη δεύτερη, διότι σήμερα, η νεοταξίτικη αντίληψη
οραματίζεται την επιβολή μιας παγκόσμιας δικτατορίας με το πρόσχημα του
διεθνισμού, την κατάργηση των μικρών «κρατών — εθνών» και την υποταγή
τους σ’ ένα διεθνές σύστημα διακυβέρνησης με στόχο τη σαλαμοποίηση και
τη μαζικοποίηση των λαών. Τι είναι οι λαοί; Είναι ζυμάρι, που τους
ζυμώνεις και τους βάζεις σ’ ένα καλούπι για να παίρνουν τη μορφή, το
σχήμα και τις διαστάσεις, που καθορίζονται, εκ των προτέρων, από τους
λίγους ισχυρούς; Αυτούς οι οποίοι, στ’ όνομα του διεθνισμού, επιδιώκουν να
υποτάξουν τα εθνικά συμφέροντα των μικρών λαών στα υπερεθνικά, ώστε να τα
ποδηγετεί μια παγκόσμια συγκεντρωτική διακυβέρνηση των ολίγων ισχυρών;
Αυτό είναι οι Λαοί; Όχι, οι Λαοί δεν είναι κάτι τέτοιο. Ο Λαός, ως
έννοια συνυπάρχει με την έννοια του Έθνους, του οποίου είναι συστατικό,
δομικό στοιχείο αυτού.
Τι είναι, λοιπόν, Έθνος;* *
Η έννοια «Έθνος» είναι έννοια πολιτισμική, διότι η οντότητα αυτή
λειτουργεί διαχρονικά, ως ατομική και συνολική συνείδηση και θέληση όλων
ανεξαιρέτως των φορέων της ιδέας αυτής.* **Το έθνος, ως ιστορική έννοια
και πολιτισμική οντότητα, είναι διαχρονική και εκφράζει τη συνείδηση και
τη θέληση του ιστορικά βιούντος υποκειμένου, δηλαδή του λαού. * Είναι
ιστορικά διαπιστωμένο ότι, ολόκληρες και πανίσχυρες αυτοκρατορίες και
Ενώσεις κρατών, κατέρρευσαν, όπως Ρωμαϊκή, Βυζαντινή, Οθωμανική, Ε.Σ.Σ.Δ
κ. ά. Το Ελληνικό, όμως, έθνος, υπάρχει 3000 και παραπάνω χρόνια, ως
ιστορική έννοια και πολιτισμική οντότητα. Ας θυμηθούμε τι λέει για το
έθνος ο εθνικός μας ποιητής Κωστής Παλαμάς:
*Έλληνες, ό, τι είστε, μην ξεχνάτε,/ δεν είστε απ’ τα χέρια σας,/ μονάχα,
όχι, χρωστάτε/ και σ’ όσους ήρθαν, πέρασαν/ θα ‘ρθούνε θα περάσουν,/
κριτές θα μας δικάσουν/ οι αγέννητοι, οι νεκροί!
*Ακόμα, ο Χ. Τρικούπης, ο μεγάλος πολιτικός της
νεότερης Ελλάδας, είπε: *«Το έθνος θέλει να ζήσει και θα ζήσει» *
και ο βραβευμένος ποιητής μας Οδυσσέας Ελύτης γράφει*:
«Το όνομά μας είναι η ψυχή μας».
*Το «Έθνος», λοιπόν, σαν τέτοια οντότητα υπόκειται μόνο στο *
δίκαιο που πηγάζει από την ιστορία και όχι από την έννομη θέληση της
εκάστοτε εξουσίας.
κράτος να το υποδουλώνει, να το καταργεί, να του περιορίζει τα όρια,
ποτέ, όμως, δεν μπορεί να το καταργεί ή να το εξαφανίζει, ως Έθνος.
Διότι τα κράτη μπορεί να σβήνουν, οι πατρίδες να ζουν, τα έθνη, όμως,
δεν πεθαίνουν.**
Το Ελληνικό Έθνος, ως πολιτισμική οντότητα και παράδοση, το οποίο
ενδυναμώθηκε και ατσαλώθηκε με το ιστορικό του γίγνεσθαι μέσα στο
συγκεκριμένο χώρο από την κλασική Ελλάδα με τις πόλεις — κράτη και τις
Συμπολιτείες μέχρι το Βασίλειο του Φιλίππου και του Μεγάλου Αλεξάνδρου
έως τη σημερινή Ελλάδα, που πέρασε μέσα από πολλές και μακροχρόνιες
κατοχές, δεν υποτάσσεται εξουσιαστικά μέσα σ’ ένα ανιστόρητο και
αυθαίρετο νομικό πλαίσιο, το οποίο διαρρηγνύει τη συνοχή μιας ιστορικής
και μακραίωνης πολιτισμικής πραγματικότητας. Η ιστορική, πολιτισμική
έννοια του «Έθνους, ως διαχρονική, αποτελεί τον υπέρτατο Καταστατικό,
Χάρτη της συνείδησης και της θέλησης του ιστορικά βιούντος υποκειμένου
που ενσωματώνεται σε αυτή την έννοια και ως εκ τούτου, νόμοι, θεσμοί,
διεθνείς συμφωνίες κ.λ π, σαν προϊόντα της έννομης θέλησης μιας
ιστορικής στιγμής, δεν ισχύουν σε ότι αφορά την οντότητα Έθνος. Αυτοί δε
που υποστηρίζουν την ιδέα του «Έθνους» με αυτή την έννοια, δεν μπορεί να
θεωρούνται εθνικιστές ή σοβινιστές, αλλά εθνιστές, δηλαδή πατριώτες.
Ειδικότερα, η Ελλάδα χρειάζεται να αντιτάξει τη δική της Εθνική
στρατηγική, μέσα από το Ευρωπαϊκό γίγνεσθαι και την πολιτική της
εξέλιξης της Ενωμένης Ευρώπης σε ενιαίο παράγοντα συνύπαρξης, ειρήνης,
φιλίας και ασφάλειας για τους λαούς της Ευρώπης και του κόσμου
γενικότερα. Με την Ε.Ε είμαστε ισότιμοι εταίροι και απαιτούμε μια Ευρώπη
των Λαών-Εθνών και των Πολιτισμών, που να προωθεί την ανάπτυξη μιας
κοινής εξωτερικής πολιτικής και μιας πολιτικής ασφάλειας με την
καθιέρωση θεσμών ικανών να προστατεύουν την εδαφική ακεραιότητα, την
ασφάλεια και την εθνική ανεξαρτησία των κρατών- εθνών – μελών της
Ένωσης. Η Ελλάδα, ως Έθνος και λαός, είναι φίλη Χώρα με όλες τις χώρες
και προ πάντων με τις γείτονες, όταν, όμως και αυτές, σέβονται τα
κυριαρχικά της δικαιώματα, την εδαφική της ακεραιότητα και την εθνική
της ανεξαρτησία.
Ιδιαίτερα επισημαίνεται τούτο το σημαντικό: *Επειδή η Ενωμένη Ευρώπη
βρίσκεται ακόμα στο πειραματικό στάδιο και δεν γνωρίζουμε, αν το πείραμα
αυτό θα πετύχει για μια ενιαία Ευρώπη των Λαών- Εθνών και των
Πολιτισμών, οι Έλληνες δεν θα πρέπει να παρασύρονται, αυτή τη στιγμή,
στη δίνη της αντίληψης για την εξαφάνιση του «έθνους – κράτους». Διότι
η ιστορική, πολιτισμική έννοια του έθνους, ως διαχρονική, αποτελεί τον
υπέρτατο πολιτισμικό Χάρτη της συνείδησης και της θέλησης του ιστορικά
βιούντος υποκειμένου, που ενσωματώνεται σε αυτή την έννοια. Έτσι, ενόψει
αυτής της ιστορικής αλήθειας, καμιά διεθνής συμφωνία ή συνθήκη δεν
μπορεί να ισχύει και καμία εξουσία δεν μπορεί να ενδίδει σε αυθαίρετες
και ανιστόρητες θελήσεις. *
Η «Νέα Τάξη πραγμάτων», για να σαλαμοποιήσει του λαούς, δημιούργησε τα
αθρόα μεταναστευτικά και προσφυγικά ρεύματα των λαών προς την Ευρώπη και
αλλαχού, για αναζήτηση εργασίας και καλύτερης τύχης και συνέβαλε στο
αναγκαστικό ξερίζωμά τους από τις εστίες τους, λόγω των πολέμων και της
συνεπεία αυτών ενδημούσας ανεργίας, φτώχειας, πείνας και δυστυχίας. Οι
οικονομικοί μετανάστες είναι κυνηγημένοι, ξεριζωμένοι από τις εστίες
τους λαοί, που αναζητούν μια όαση στον πλανήτη γη για να ζήσουν. *Δεν
είναι παράνομοι, είτε έχουν, είτε δεν έχουν χαρτιά για παραμονή και
εργασία σε μια άλλη χώρα*. Έχουν κι αυτοί πατρίδα και, αν είχαν εκεί
εργασία, δεν θα εγκατέλειπαν ποτέ την πατρίδα τους. Γι’ αυτό, εκτός του
ότι η ακολουθούμενη πολιτική της ενσωμάτωσής τους στις κοινωνίες των
χωρών, όπου βρίσκουν εργασία, είναι παντελώς αδιανόητη, αλλά ταυτόχρονα
είναι και ρατσιστική, διότι μια τέτοια πολιτική θέλει ν’ αλλάξει τη
συνείδησή τους, να ξεχάσουν τη δική τους πατρίδα – Χώρα και να
ενσωματωθούν με το λαό μιας άλλης χώρας με διαφορετική κουλτούρα, ήθη,
έθιμα, παραδόσεις, θρησκεία κ.λ.π.
Οι G8 ν’ αφήσουν τα προσχήματα και να δημιουργήσουν προοπτικές ανάπτυξης
στις υπανάπτυκτες χώρες, ώστε οι λαοί να βρίσκουν εργασία και να
παραμένουν στις χώρες τους και να μην αναγκάζονται να εκπατρίζονται προς
αναζήτηση καλύτερης τύχης. Εμείς οι νεοέλληνες και όχι μόνο, σήμερα, εδώ
στην Ελλάδα βιώνουμε μια ιδιόρρυθμη κατάσταση. Έχουμε πάθει σχεδόν ολική
αμνησία, έχουμε ανερμήνευτα κενά μνήμης και συμπεριφορά απόλυτης
σύγχυσης. Πολλοί ελάχιστοι θυμούνται το μοναδικό και ανεπανάληπτο
πολιτισμό μας, που οι πιο πολλοί νεοέλληνες έχουν ξεχάσει. Κανένας δεν
σκέφτεται να θέσουμε, ως λαός, σε λειτουργία την τεράστια μηχανή
παραγωγής αρχαιοελληνοπρεπούς παιδείας και συνείδησης, που έχει ανάγκη η
Χώρα μας, για να σηκωθεί και να τραβήξει ξανά το δρόμο της μοναδικότητας
και της εξαίρεσης, στις τέχνες του πολιτισμού, που πρώτη αυτή δίδαξε.
Ξεχνάμε ακόμα και την εθνική μας ιστορία. Ξεχνάμε τους αγώνες του έθνους
μας και τα Όχι που είπε ο Ελληνισμός στη μακραίωνα ιστορία του. Θα
πρέπει να γνωρίζουμε ότι το ΌΧΙ σημαίνει Αντίσταση και Αντίσταση
σημαίνει Ύπαρξη. Γι’ αυτό το φιλοσοφικό Αξίωμα που πρέπει να έχουμε όλοι
υπόψη μας είναι τούτο*: «Όσο υπάρχουμε αντιστεκόμαστε και όσο
αντιστεκόμαστε υπάρχουμε»*. Επίσης, η παγκοσμιότητα, η
πολυπολιτισμικότητα, ο κοσμοπολιτισμός της «Νέας Τάξης πραγμάτων», μαζί
με την έξαρση του θρησκευτικού δογματισμού -φανατισμού, πάνε για να
ριζώσουν για τα καλά στη χώρα μας, στη Χώρα των Αξιών και του πανάρχαιου
ανθρωποκεντρικού Ελληνικού πολιτισμού. Εμείς οι Έλληνες δεν είναι
δυνατόν να είμαστε μετανάστες και εξόριστοι μέσα στον ίδιο τον τόπο μας
και πάνω απ’ όλα δεν είναι δυνατόν να μεγαλώνει μια καινούργια γενιά
μέσα σ’ ένα ανθελληνικό κλίμα. Η κοινωνία μας είναι ανοικτή σε όλους.
Δεν είμαστε ρατσιστές, ούτε εθνικιστές. Είμαστε πρώτα Έλληνες. Και θα
επαναλάβω αυτό που είχε πει, άλλοτε, σε παρόμοιες στιγμές της παγκόσμιας
ιστορίας, ο Βυζαντινός φιλόσοφος Γεώργιος Γεμιστός, ο Πλήθων: *«Έλληνες
εσμέν το γένος, ως η φωνή και η πάτριος παιδεία μαρτυρεί». *Εδώ στην
Ελλάδα επικρατεί μια περίεργη αντίληψη: Όποιος υποστηρίζει την ιδέα του
«έθνους- κράτους» ή γενικά μιλάει για ελληνικό έθνος, εθνική ιστορία
κ.λ.π αποκαλείται εθνικιστής, ρατσιστής. Όμως, παραφράζοντας το μεγάλο
Ινδό πολιτικό και φιλόσοφο Μαχάτμα Γκάντι, θα πω τούτο: *Είμαι εθνιστής,
όχι εθνικιστής. Ο εθνισμός μου περιλαμβάνει όλα τα έθνη της γης και την
ευτυχία ολόκληρου του κόσμου. Δεν θέλω η πατρίδα μου, η Ελλάδα, να
φυτρώνει από τη στάχτη άλλων εθνών. Δεν θέλω η Ελλάδα να εκμεταλλευθεί,
ούτε ένα έθνος. Θέλω η Ελλάδα να έχει δύναμη, ώστε να ενισχύει άλλα πιο
αδύνατα κράτη- έθνη. Ταυτόχρονα, όμως, θέλω και μια Ενωμένη Ευρώπη της
συνύπαρξης όλων των Λαών- Εθνών και όλων των Πολιτισμών, **που
επιτυγχάνεται με τη συνεννόηση, την αμοιβαία κατανόηση, την αποδοχή και
το **σεβασμό στη διαφορετικότητα των άλλων. *Όμως, η συνοχή για
συνύπαρξη θα προέλθει μέσα από τη διαλεκτική σύζευξη των αντιθέσεων,
διότι με τη διαλεκτική εισάγεται, όχι μόνο ο διάλογος, αλλά και ο
αντίλογος, δια του οποίου ελέγχεται η εγκυρότητα της αντίθετης άποψης
και εξευρίσκεται η αλήθεια. * ***
Όλοι εμείς, ως Έλληνες, είμαστε υπεύθυνοι και υπόλογοι απέναντι στο
Έθνος μας και στην ιστορία μας, η οποία θα μας καταδικάσει και δεν θα
μας συγχωρέσει, ποτέ, για το έγκλημα που συντελείται σήμερα σε βάρος του
Ελληνισμού, με την ένοχη ανοχή μας ή με την ηχηρή σιωπή μας. Η Αξία της
αρχαιοελληνικής παιδείας είναι πολλή μεγάλη και προς τα εκεί πρέπει να
στραφεί το ενδιαφέρον της σημερινής Πολιτείας, αν θέλουμε, ως
Ελληνοσύνη, να πίνουμε το γάργαρο νερό που αναβλύζει από τις
αρχαιοελληνικές πηγές των προγόνων μας και να αντιμετωπίζουμε τους κάθε
λογής δοκησισοφούντες, οι οποίοι θέλουν να κόψουν τον ομφάλιο λώρο, που
άρρηκτα συνδέει την αρχαία με τη σύγχρονη Ελλάδα, χωρίς, βέβαια, τούτο
να σημαίνει επιστροφή στο παρελθόν και στείρα προγονολατρεία, αλλά πεδίο
αγώνα για σπουδή, μελέτη, μάθηση και καλλιέργεια του αυθεντικού αρχαίου
και αθάνατου Ελληνικού πνεύματος. Όλοι οι πνευματικοί άνθρωποι θα πρέπει
να βγουν απ’ το καβούκι τους και δεν θα πρέπει να κομπορρημονούν
κρυπτόμενοι, αλλά να φιλοσοφούν μαχόμενοι, όπως και ο μεγάλος νεοέλληνας
ποιητής και οραματιστής Άγγελος Σικελιανός, ο οποίος, με τους παρακάτω
στίχους του, μας καλεί και μας προτρέπει:
Ομπρός, βοηθάτε να σηκώσουμε τον ήλιο πάνω απ’ την Ελλάδα.
Ομπρός, βοηθάτε να σηκώσουμε τον ήλιο πάνω απ’ τον κόσμο!
Τι, ιδέτε, κόλλησεν η ρόδα του βαθιά στη λάσπη,
κι α, ιδέτε, χώθηκε τ’αξόνι του βαθιά μες στο αίμα!
Ομπρός παιδιά και δεν βολεί μονάχος του ν’ ανέβει ο ήλιος.
Σπρώχτε με γόνα και με στήθος να τον βγάλουμε απ’ τη λάσπη,
σπρώχτε με στήθος και με γόνα, να τον βγάλουμε απ’ το γαίμα.
Δέστε ακουμπάμε απάνω του, ομόαιμοι αδελφοί του:
Ομπρός, αδέρφια, και μας έζωσε με τη φωτιά του,
Ομπρός, ομπρός κ’ η φλόγα του μας τύλιξε, αδερφοί μου!
Ομπρός, οι δημιουργοί του, την αχθοφόρα ορμή Σας,
Στυλώστε με κεφάλια και με πόδια, μη βουλιάξει ο ήλιος.**
* *
*Αθήνα, 3η Νοεμβρίου 2009 *
