Μία νέα έρευνα αναφέρει ότι ο πρώτος πλήρης σκελετός ανθρώπου που είχε γιγαντισμό ανακαλύφθηκε κοντά στη Ρώμη. Έχοντας ύψος περίπου 2.02m αυτός ο άνθρωπος θα έπρεπε να φαίνεται σαν ένας γίγαντας για τη Ρώμη του 3ου αι. Κ.Ε., όπου το ύψος ενός μέσου ανθρώπου έφθανε τα 1.67m. Αντιθέτως, σήμερα ο πιο ψηλός άνθρωπος του κόσμου έχει ύψος 2.51m.
Η ανακάλυψη τέτοιων σκελετών είναι σπάνια γιατί ο ίδιος ο γιγαντισμός είναι από μόνος του κάτι εξεζητημένο, και σήμερα επηρεάζει περίπου 3 ανθρώπους ανά ένα εκατομμύριο στον παγκόσμιο πληθυσμό. Η κατάσταση αυτή εκδηλώνεται από την παιδική ηλικία όταν μία δυσλειτουργία της υπόφυσης προκαλεί αναπτυξιακή ανωμαλία. Έως σήμερα δύο μερικώς διατηρημένοι σκελετοί, ο ένας από την Πολωνία και ο άλλος από την Αίγυπτο είχαν ταυτοποιηθεί σαν «πιθανές» περιπτώσεις γιγαντισμού στην αρχαιότητα, αλλά το Ρωμαϊκό αυτό δείγμα είναι το πιο πρόσφατο ξεκάθαρο παράδειγμα.
Ο περίεργος αυτός σκελετός βρέθηκε το 1991 κατά τη διάρκεια μίας ανασκαφής στη νεκρόπολη της πόλης Fidenae, μία περιοχή που ήταν κάτω από τον άμεσο έλεγχο της Ρώμης. Εκείνη την περίοδο, η ανασκαφική εταιρεία της Ρώμης που διεύθυνε την ανασκαφή παρατήρησε ότι ο τάφος του άνδρα αυτού ήταν ασυνήθιστα μακρύς. Έπρεπε όμως να γίνει αργότερα και μία ανθρωπολογική μελέτη που κατέληξε ότι και τα οστά που περιείχε ο τάφος ήταν ασυνήθιστα μεγάλα και λίγο καιρό μετά στάλθηκαν αλλού για περαιτέρω ανάλυση.
Για να καταλήξουν οι αρχαιολόγοι αν ο σκελετός αυτός ήταν παράδειγμα ανθρώπου που είχε γιγαντισμό, έγινε εξέταση των οστών και βρέθηκαν στοιχεία φθοράς στο κρανίο που συμφωνούν με την ύπαρξη όγκου στην επίφυση, ο οποίος την διατάραξε και έτσι προκάλεσε την υπερπαραγωγή της αυξητικής ορμόνης.
Άλλα στοιχεία, όπως τα δυσανάλογα μακρά άκρα και ότι τα οστά συνέχιζαν να μεγαλώνουν και μετά την ενηλικίωση κάνουν πολύ πιο πιθανή τη διάγνωση του γιγαντισμού. Ο πρόωρος θάνατός του—πιθανόν μεταξύ 16 και 20 ετών—είναι επίσης μία ένδειξη γιγαντισμού που συνδέεται με καρδιαγγειακά και αναπνευστικά προβλήματα, παρόλο που η αιτία θανάτου παραμένει άγνωστη σε εμάς.
Τα κτερίσματα που συνόδευαν το σώμα του μπορούν να προσφέρουν επίσης περισσότερα στοιχεία για την ταυτότητα του νεκρού. Ωστόσο, στην συγκεκριμένη περίπτωση τα οστά του «Ρωμαίου γίγαντα» δεν βρέθηκαν με άλλα αντικείμενα μαζί, κάτι που είναι αναμενόμενο για την εποχή εκείνη και ίσως να αποδεικνύει ότι ήταν ένα απλό μέλος της κοινότητάς του, όπως όλοι οι άλλοι.
Η αλήθεια είναι ότι δεν γνωρίζουμε πολλά για τον ρόλο και την παρουσία γιγάντων στον Ρωμαϊκό κόσμο, παρά μόνο μία αναφορά από τον 2ο αι. Κ.Ε. για τον αυτοκράτορα Μαξιμίνο από την Θράκη που περιγράφεται στις πηγές σαν «ανθρώπινο βουνό». Ωστόσο, έχουμε αναφορές ότι η υψηλή κοινωνία της Ρώμης αρέσκονταν στους διασκεδαστές που παρουσίαζαν ανατομικές ανωμαλίες, όπως καμπούρηδες και νάνοι—έτσι μπορούμε να υποθέσουμε ότι η παρουσία ενός γίγαντα θα προκαλούσε αρκετό ενδιαφέρον και περιέργεια.
Στην φωτογραφία βλέπετε το οστό από την κνήμη του “γίγαντα” σε σύγκριση με το αντίστοιχο οστό ενός “φυσιολογικού” Ρωμαίου της ίδιας εποχής.
Πηγή: ΑΝΕΞΗΓΗΤΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ
