Ο Αριστοτέλης στα «Μεγάλα Ηθικά» τονίζει εμφατικά: «Αφού σκοπεύουμε να μιλήσουμε για ηθική, θα πρέπει πρώτα να εξετάσουμε ποιανού κλάδου αποτελεί το ήθος. Μπορούμε ν’ απαντήσουμε με συντομία πως αποτελεί μέρος της πολιτικής και καμιάς άλλης. Διότι δεν είναι δυνατόν να κάνει κανείς πολιτική χωρίς να έχει οντότητα, θέλω να πω να είναι σπουδαίος. Το να είναι κανείς σπουδαίος σημαίνει να έχει αρετές. Αν κάποιος λοιπόν πρόκειται να ενεργήσει σωστά στην πολιτική, πρέπει να είναι σπουδαίος στο ήθος».
Η καταστροφική πορεία στην οποία οδηγείται η χώρα με μαθηματική ακρίβεια, η οικονομική και κοινωνική σκλαβιά στην οποία καθημερινά σπρώχνονται βίαια τα κατώτερα αλλά και τα μικρομεσαία κοινωνικά στρώματα μέχρι την πλήρη εξόντωσή τους, δεν αμφισβητείται πλέον από κανένα.
Κάθε μέρα στην μαύρη τρύπα που άνοιξαν οι εκλεγμένοι από εμάς πολιτικοί, εξαγγέλλονται νέα μέτρα αφαίμαξης και τα δελτία ειδήσεων των ΜΜΕ ηχούν ως αναγγελτήρια θανάτου της χώρας. Απουσιάζουν, όμως, έστω και κοινό αίσθημα, οριστικές καταδίκες πολιτικών προσώπων και δήμευση περιουσιών που δεν δικαιολογούνται φορολογικά.
Για να πραγματοποιηθεί η απώλεια της πλασματικής εθνικής κυριαρχίας και της ανύπαρκτης κοινωνικής αξιοπρέπειας οι Ελληνικές πολιτικές δυνάμεις που κυβερνούν τον τόπο από την ίδρυση του, προπολεμικά, μεταπολεμικά και μέχρι σήμερα, στο σύστημα της διαχείρισης του κράτους διαφοροποίησαν λίγο το Οθωμανικό καθεστώς. Έτσι τοποθέτησαν την κομματικοποίηση, τη θέσπιση κανόνων διαφθοράς για να νομιμοποιηθεί ο πολιτικός καρεκλοκενταυρισμός τους, τη ληστεία δημοσίου χρήματος και τη συμφωνηθείσα ατιμωρησία της. Έγιναν καθεστώς η συνειδητή προφύλαξη των μεγαλοφοροφυγάδων, η διαπλοκή κράτους- οικονομικών παραγόντων και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, η ανάπτυξη με υπηρεσίες και όχι με παραγωγή, η αποθάρρυνση της επιστημονικής έρευνας και της τεχνολογίας, ο μηδενισμός της ανάπτυξης παραγωγής. Αυτά επιβίωσαν με τη συνειδητή απουσία Παιδείας κριτικής σκέψης και παραγωγής στρατηγικού σχεδιασμού για τη χώρα, δηλαδή Σχολών Φιλοσοφίας, η φυγή κεφαλαίων στο εξωτερικό χωρίς έλεγχο κ.λ.π.
Όλα αυτά έγιναν επειδή δεν υπήρξε και δεν υπάρχει από τις ηγεσίες της χώρας μας πολιτικό ήθος.
Το ήθος δεν είναι μία εξαϋλωμένη έννοια των αδυνάτων, αλλά το θεμέλιο της κοινωνικής και πολιτικής ζωής.
Σαν αποτέλεσμα όλων αυτών, φτάσαμε στο σημείο να εξετάζεται αν το «κούρεμα» θα γίνει με βάση το Ελληνικό ή το Αγγλικό δίκαιο, δηλαδή αμφισβητείται ακόμη η ηθικότητα και του Ελληνικού δικαίου, ο ακρογωνιαίος λίθος της ψευδαίσθησης της δικαίωσης του απλού λαού.
Πότε θα συνειδητοποιήσουμε την εξαθλίωση μας και την ανηθικότητα της νοοτροπίας, “Τι με νοιάζει εμένα; Εγώ θα σώσω τον κόσμο;”
