Επιστημονική Φαντασία Ή Υπόνοιες Πραγματικότητας;
Είναι γνωστή σε όλους η σειρά επιστημονικής φαντασίας Star Trek η οποία έχει φανατικούς θαυμαστές σε όλο τον κόσμο. Οι τεχνολογικές καινοτομίες και οι «φανταστικές» τεχνολογίες που είχε συμπεριλάβει στο σενάριό της ακόμα και σήμερα αποτελούν θέμα συζητήσεων μεταξύ επιστημόνων.
Επίσης είναι γνωστό τις τελευταίες δεκαετίες η συζήτηση που γίνεται μεταξύ κύκλων του χώρου της αναζήτησης σχετικά με τους αρχαίους Ελληνικούς ναούς και τα έντονα ενεργειακά φαινόμενα που συμβαίνουν σε αυτούς.
Αν και η πρώτη αντίδραση από πολλούς είναι η γελοιοποίηση για τη ανάλυση τέτοιων θεμάτων, παρόλα αυτά τα ερωτηματικά υπάρχουν.
Παρακολουθείστε το παρακάτω video από τη σειρά star trek the next generation. Ο διοικητής του enterprise μαζί με το πλήρωμά του βρίσκεται σε εγκατελλημένο πλανήτη όπου μία προηγμένης τεχνολογίας συσκευή ανοίγει μια πύλη σε άλλους κόσμους!
Όταν η πύλη λειτουργεί βλέπουμε τους κόσμους στους οποίους ανοίγει η πύλη (gateway). Ένας από αυτούς είναι το εσωτερικό ενός αρχαίου Ελληνικού ναού!
Το ερώτημα που προκύπτει είναι το εξής: Τι είδους φαντασία έπρεπε να είχε ο σεναριογράφος ώστε να συμπίπτει το σενάριό του με τις θεωρίες που κατακλύζουν τη χώρα μας σχετικά με το γεγονός ότι πολλοί αρχαίου Ελληνικοί ναοί μπορεί να είναι ενδεχομένως πύλες προς άλλους κόσμους και πλανήτες;
Ή μήπως είχε πρόσβαση σε πληροφορίες που δεν είναι προσβάσιμες στο ευρύ κοινό και από τις οποίες αντλεί υλικό για το σενάριό του;
Παρακολουθείστε το παρακάτω video και βγάλτε τα δικά σας συμπεράσματα……
Διαβάζοντας τον “Ικαρομένιππο” του Λουκιανού,παρατηρούμε τα εξής:
1. Ξεκινώντας ο Μένιππος,που ο Λουκιανός τον ονομάζει “Ικαρομένιππο“, λόγω του ότι “πετούσε” τον βάζει να μετράει την απόσταση και τη διαδικασία αποκόλλησης από την έλξη της Χθονός για το ταξίδι προς την Σελήνη! Οι αποστάσεις και ο χρόνος ταυτίζονται με τις πραγματικές!
2. Τον βάζει να λέει ότι,συναντά στη Σελήνη ανθρώπους! Μάλιστα αναφέρει και πόλεις! Τον βάζει να λέει ότι, η Σελήνη είναι ο πρώτος σταθμός για το ταξίδι του προς τον Όλυμπο, την κατοικία των θεών, που βρίσκεται μακριά, ενώ στην πορεία προς τα εκεί, αφήνει πίσω του ακόμα και τον Ήλιο!
Και άλλα πολλά! Αν όλα αυτά ήταν μόνο φαντασία, τότε πως (πρωτος) ο Λουκιανός ήξερε ακριβώς τις αποστάσεις, τους χρόνους κλπ.; Ακόμα πολύ αργότερα πως ο Ιούλιος Βερν, έγραψε ότι το ταξίδι προς τη Σελήνη διαρκεί τρεις ημέρες; Θα πείτε, ε, καλά τώρα… οι άνθρωποι εύκολα φαντάζονται! Ε, ας μείνουν φαντασίες. Είναι πιο ευκολοχώνευτες!
Εννοείται ότι στην ΝΑΣΑ έχουν κάνει φύλλο και φτερό και τον Λουκιανό, και όλη την Αρχαία Ελληνική γραμματεία, (και όταν λέμε όλη εννοούμε όλη και αυτήν που “καταστράφηκε” και δεν έφτασε ποτέ σε εμάς) και την μυθολογία. Μυθολογία βέβαια λέγοντας εννοούμε πραγματικά ιστορικά γεγονότα που συνέβησαν πριν χιλιετίες και πέρασαν στις επόμενες γενιές με την μορφή του μύθου. Το θέμα είναι να πάψουμε και εμείς οι μέσοι άνθρωποι να θεωρούμε όλα αυτά σαν μύθους, παραμύθια και περιθωριακές ειδήσεις για “περίεργους”.
Ο ΣΩΚΡΑΤΗΣ απο πλευρας του ειχε πει κατά τη διάρκεια ενός διαλόγου του με τον Σιμμία, ο Σωκράτης δίνει την παρακάτω περιγραφή : “Η Γη αυτή, αν τη δει κανείς από ψηλά, μοιάζει σαν τις σφαίρες (μπάλες), που έχουν φτιαχτεί από δώδεκα χρωματιστά είδη δέρματος“. Περιγράφει δηλαδή τη Γη , αφ’ ένος σφαιρική, αφεταίρου πολύχρωμη, λόγω ιδιομορφιών του εδάφους κυρίως αλλά και της θαλάσσης, όπως φαίνεται από το διάστημα (1. “Η Ιερή Γεωγραφία Της Ελλάδος Ν.Λίτσα , εκδ.ΕΣΟΠΤΡΟΝ)
Εχουμε ΚΑΙ μια προσέγγιση μόνο στην Σελήνη με τα κείμενα του Λουκιανού οπου μπαίνουν τα θεμέλια του λογοτεχνικού είδους που σήμερα γνωρίζουμε ως “λογοτεχνία της επιστημονικής φαντασίας”. Αυτό αποδίδεται στον Λουκιανό από όλους τους ιστορικούς και ερευνητές της επιστημονικής φαντασίας και είναι φυσικό αν σκεφτεί κανείς ότι το “ταξίδι στη Σελήνη” που περιγράφει είναι η πρώτη ιστορική και λογοτεχνική καταγραφή ενός παρόμοιου εγχειρήματος. Όχι μόνο η μόνη λογοτεχνική αποστολή στο εξωγήινο περιβάλλον, αλλά και η πρώτη περιγραφή ενός διαπλανητικού πολέμου, που θα την ζήλευαν ακόμη και οι σημερινοί συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας του είδους “διαστημική όπερα”. Κυρίως δυο είναι τα διαπλανητικά έργα του Λουκιανού : “Αληθής ιστορία” (λόγος πρώτος και δεύτερος) και “Ικαρομένιππος” ή “Υπερνέφελος”
Στο βιβλίο του ερευνητή-συγγραφέα Γ. Λευκοφρύδη “Κοσμοσκάφος Στα-Γύρο-Έψιλον“, αναπτύσεται η θεωρία ότι ο Αριστοτέλης ενέκρυπτε στα έργα του και κύρίως στο Οργάνων Όργανο, έναν μυστικό κώδικα, η αποκρυπτογράφηση του οποίου οδηγεί στην κατασκευή διαστημοπλοίου Κοσμοσκάφους, για να επισκευφθεί ο άνθρωπος τον αστερισμό του Λαγού. Την ύπαρξη μυστικού κώδικα στα έργα του Αριστοτέλη επιβεβαιώνει και ο πυρηνικός επιστήμονας, κατασκευαστής του ελληνικού αμυντικού υπερόπλου “Άρτεμις“, Γ. Γκιόλβας, και ο οποίος υπήρξε μέλος της ομάδας Κατράκη , η οποία, παράλληλα με τη ΝΑΣΑ, εργάζονταν προς αποκρυπτογράφηση κειμένων του Αριστοτέλλη. Ο Γ.Γκιόλβας διαφώνησε με τον Λευκοφρύδη ως προς την κοινοποίηση της υπάρξεως μυστικού αριστοτελλικού κώδικά, χωρίς όμως να δηλώνει ξεκάθαρα αν η θεωρία του Κοσμοσκάφους επιβεβαιώθηκε από την ομάδα του ή τη ΝΑΣΑ.
Πέρα από τον μυστικό κώδικα, ο Γ. Λευκοφρύδης αναφέρει και διάφορους υπαινιγμούς του Αριστοτέλλους, για δυνατότητα πτήσης : … δεν είναι αναγκαστικό να περπατήσει ένα ανθρώπινο πλάσμα προκειμένου να μετακινηθεί… , και … μην αποκαλείτε φτερωτό ότι συμβαίνει να πετά, διότι πολλά πετούμενα έχουν φτερά, χωρίς να είναι φτερωτά….
Ο Πλούταρχος στην πραγματεία του Περί του προσώπου του εμφαινομένου εν τω κύκλω της Σελήνης, ένα διάλογο οκτώ ατόμων που περιέχεται στον τόμο “Ηθικά“, συζητούν για όλες τις εώς τότε (επιστημονικές) θεωρίες για τη Σελήνη και στα πλαίσια της συζήτησης αναφέρεται ένα φανταστικό ταξίδι στη Σελήνη , που αφορά τη μετά θάνατο ζωή…
Στο μυθιστόρημα “Των υπέρ Θούλην απίστων” του Αντώνιου Διογένη (1ος π.Χ αιών.), το οποίο σώζεται σήμερα σε αποσπάσματα, ενώ περίληψή του έχει διασώσει ο Φώτιος στη “Βιβλιοθήκη” του, γίνονται αναφορές για προσεγγίσεις στην Σελήνη, όπου εμπλέκονται φανταστικοί ήρωες όσο και ιστορικά πρόσωπα, όπως π.χ. ο διάσημος τότε αστρολόγος Αστραίος. Όμως παρά το γεγονός ότι ο Φώτιος διέσωσε, έστω περιληπτικά, το έργο, όταν ο Διογένης φτάνει στο ταξίδι του ήρωα του προς τη Σελήνη “… χάνει την υπομονή του και αρνείται να αναμεταδώσει τα όσα “άπιστα” (τα απίστευτα) θα είχε να πει για το ταξίδι ο Αντώνιος Διογένης “. Τόσο πολύ υπερβολικά τα θεώρησε, ώστε δεν τα εξιστόρησε, προς μεγάλη μας λύπη, αφού από καμιά άλλη πηγή δεν παραδίδονται λεπτομέρειες για αυτή τη λογοτεχνική πτήση στη Σελήνη. Να τονιστεί ότι πρόκειται για το πρώτο ταξίδι προς την Σελήνη στην παγκόσμια λογοτεχνική δημιουργία…..
Πηγή: ΙχώρΚοσμος
