«Τρίτο Μάτι» ή Μάτι DEVA έχει ονομαστεί στον εσωτερισμό ο αδένας επίφυση.
Τα ομηρικά έπη, τα ποιήματα του Ησίοδου και οι ινδικές Πουράνες αναφέρονται συμβολικά σ’ αυτό με την περιγραφή Τιτάνων και Κυκλώπων, οι οποίοι είχαν ένα μάτι στο μέτωπο.
Σύμφωνα με την Ε.Π. Μπλάβατσκυ, οι Κύκλωπες ήταν ανθρώπινα όντα με τέσσερα χέρια, ένα κεφάλι και τρία μάτια. Μπορούσαν να βλέπουν μπροστά και πίσω, αφού το ένα μάτι ήταν τοποθετημένο στο πίσω μέρος της κεφαλής. Ανέπτυξαν την υπερφυσική όραση και έβλεπαν τους εσωτερικούς κόσμους χρησιμοποιώντας την υπόφυση και την επίφυση.
Αντίθετα με ό,τι πιστεύεται, η ανθρωπότητα δεν είχε πάντα την ίδια μορφή με τη σημερινή ούτε τις ίδιες δυνατότητες. Οι αποκρυφιστές πιστεύουν πως η ψυχική και η πνευματική εξέλιξη συμβαδίζουν με τη φυσική και ότι οι εσωτερικές αισθήσεις, οι οποίες ήταν έμφυτες στις πρώτες φυλές των ανθρώπων, ατρόφησαν με την ανάπτυξη των εξωτερικών αισθήσεων. Έτσι σε κάποια μακρινή στιγμή του παρελθόντος, εξασθένησε η πνευματική όραση και το «Τρίτο Μάτι» άρχισε να χάνει τη δύναμή του και βαθμιαία απολιθώθηκε, μέχρι που εξαφανίστηκε. Βυθίστηκε μέσα στο κεφάλι και κρύβεται εκεί προφυλαγμένο και απρόσιτο.
Αυτό συνέβη προς το τέλος της τέταρτης φυλής, όταν οι θείες ικανότητες του ανθρώπου έγιναν υπηρέτες των φυσιολογικών και ψυχικών παθών, τα οποία άρχισαν να ξυπνάνε μέσα του.
Σήμερα το «Τρίτο Μάτι» στην πλειοψηφία των ανθρώπων δεν λειτουργεί, αλλά άφησε μάρτυρα της ύπαρξής του ένα μικρό όργανο, το κωνάριο ή επίφυση.
Η εσωτερική παράδοση αναφέρει ότι η λειτουργία της επίφυσης είναι στενά συνδεδεμένη μ’ αυτήν της υπόφυσης και το άνοιγμα του «Τρίτου Ματιού» γίνεται μέσω υπόφυσης. Η υπόφυση δίνει ενέργεια στη θέληση και η επίφυση στην ενορατική αντίληψη.
Σύμφωνα με τη ροδοσταυρική κοσμοθεωρία, αυτός που επιθυμεί πνευματική όραση πρέπει να γίνει ανιδιοτελής, διότι ο ανάξιος άνθρωπος διατρέχει μεγάλο κίνδυνο από την αλόγιστη χρήση αυτής της δύναμης. Γι’ αυτό ο μυημένος δεσμεύεται με τους πιο σοβαρούς όρκους πως δεν θα χρησιμοποιήσει ποτέ αυτή τη δύναμη για το ατομικό του συμφέρον ούτε για να γλιτώσει από τον πόνο.
Για να αποκατασταθεί η επαφή με τους εσωτερικούς κόσμους, χρειάζεται η επαναφύπνιση της υπόφυσης και της επίφυσης. Κι αυτό μπορεί να επιτευχθεί με εσωτερική εκπαίδευση.
Ο υποψήφιος πρέπει να διάγει ηθική ζωή αφιερωμένη στην πνευματική σκέψη.
Μετά από ένα χρονικό διάστημα απαραίτητο για την εγκαθίδρυση του ρεύματος της πνευματικής ενέργειας, διδάσκεται κάποιες ασκήσεις που θέτουν την υπόφυση σε κραδασμό. Αυτός ο κραδασμός την ωθεί να προσκρούσει και να παρεκκλίνει ελαφρά από την πληρέστερη γραμμή δύναμης, η οποία με τη σειρά της προσκρούει στην επόμενη γραμμή, και η διαδικασία συνεχίζεται, μέχρι να χαθεί η δύναμη του κραδασμού. Μοιάζει με τον τρόπο που το χτύπημα μιας νότας στο πιάνο προκαλεί μια σειρά αποήχων, οι οποίοι με τη σειρά τους δημιουργούν κραδασμό στις άλλες χορδές που είναι κουρδισμένες στα κατάλληλα διαστήματα. Όταν μέσω του αυξανόμενου κραδασμού της υπόφυσης, οι γραμμές δύναμης παρεκκλίνουν τόσο, ώστε να φτάσουν στην επίφυση, το αντικείμενο της εργασίας επιτυγχάνεται και γεφυρώνεται το χάσμα μεταξύ των δύο οργάνων. Από τη στιγμή που δομείται ο άνθρωπος, γίνεται διορατικός και μπορεί να κατευθύνει το βλέμμα του όπου θέλει.
Έτσι ο υποψήφιος γίνεται ενορατικός κατά βούληση. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι μπορεί να εισέλθει και να λειτουργήσει μέσα σ’ αυτούς τους κόσμους. Απλώς «βλέπει». Παρόλο που εκπαιδεύτηκε, για να διακρίνει τον αληθινό κόσμο από τον ψεύτικο (των επιθυμιών), μοιάζει λίγο με το φυλακισμένο, ο οποίος μπορεί να δει τον κόσμο από τα κάγκελα της φυλακής, αλλά δεν μπορεί να λειτουργήσει σ’ αυτόν.
Ο υποψήφιος πρέπει να επιτύχει τον έλεγχο του νου με τη συγκέντρωση. Κι αυτό γίνεται, όταν δεν υπερλειτουργούν οι εξωτερικές αισθήσεις.
Κατά τη διάρκεια του ανθρώπινου βίου, τροχοπέδη στην πνευματική ανάπτυξη είναι η έντονη δραστηριότητα των φυσιολογικών αισθήσεων. Στις Ινδίες και στο Θιβέτ ορισμένοι γιόγκι κατοικούν σε μια τρύπα μέσα στη γη. Μέσα σ’ αυτό το σκοτάδι, στην απόλυτη σιωπή, δεν υπάρχει καμιά τροφή για τις εξωτερικές αισθήσεις, οι οποίες αποναρκώνονται με το διαλογισμό. Κι όταν πάψουν να λειτουργούν, δεν απορροφούν πια την ψυχική ενέργεια που προορίζεται για τα αιθερικά κέντρα, με αποτέλεσμα αυτά να ξυπνήσουν. Τότε ο γιόγκι αρχίζει να «βλέπει», να «ακούει», να «μυρίζει» και να «αγγίζει» στοιχεία στις ανώτερες περιοχές. Ο νους παύει να διασκορπίζεται κι αποκτά δύναμη.
Ο έλεγχος του νου επιτυγχάνεται με τη δύναμη της θέλησης, γι’ αυτό και το προηγούμενο βήμα είναι η δραστηριοποίηση της υπόφυσης και κατά συνέπεια της επίφυσης.
Η κατάλληλη δίαιτα, η νηστεία, η σωστή αναπνοή και ο διαλογισμός είναι απαραίτητα για το ξύπνημα του «Τρίτου Ματιού».
Οι Ινδοί ψυχοφυσιολόγοι, υποστηρίζουν ότι για την ανάπτυξη ανώτερων ψυχικών διαδικασιών είναι απαραίτητη η κυριαρχία στις λειτουργίες του οργανισμού, όπως της αναπνοής, όπου με τις απαραίτητες ασκήσεις γίνεται δυνατή η άντληση ενέργειας από την ατμόσφαιρα που μας περιβάλλει. Επίσης είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι οι γενετικοί αδένες, όρχεις και ωοθήκες, ασκούν την πιο μεγάλη επίδραση στη δύναμη και ποιότητα του πνεύματος, η δε αφαίρεσή τους ακόμη και σε ηλικιωμένο άτομο, προκαλεί μεταβολές στην πνευματική κατάσταση. Ταυτόχρονα η προσωρινή κατάργηση των σεξουαλικών ορέξεων είναι απαραίτητη.
Επομένως η ψυχική ανάπτυξη συμβαδίζει με την παράλληλη ανάπτυξη της κυριαρχίας πάνω στα διάφορα συστήματα του οργανισμού.
Με την ενεργοποίηση και λειτουργία του «Τρίτου Ματιού» επιτυγχάνεται η απόκτηση της έκτης αίσθησης, της διόρασης με την οποία το άτομο συλλαμβάνει αλήθειες χωρίς τη νοητική επεξεργασία, χωρίς δηλαδή αυτές να περάσουν από το φίλτρο της λογικής. Επίσης, επιτυγχάνεται η αντίληψη μορφών κατασκευασμένων από λεπτότερη αιθερική ύλη, όπως είναι, για παράδειγμα, τα στοιχειακά πνεύματα της φύσης. Και τέλος, επιτυγχάνονται η αποστολή σκεπτομορφών και η τηλεπαθητική επικοινωνία (γι’ αυτό, σύμφωνα με τον εσωτερισμό, οι άνθρωποι των πρώτων φυλών δεν επικοινωνούσαν μεταξύ τους μέσω του λόγου, αλλά τηλεπαθητι\κά μέσω του «Τρίτου Ματιού» που διέθεταν).
Σύμφωνα πάλι με τη ροδοσταυρική κοσμοθεωρία, η αφύπνιση του «Τρίτου Ματιού» επιτρέπει στον άνθρωπο να επανακτήσει την ικανότητα αντίληψης στους ανώτερους κόσμους, με συνέπεια όλες οι λεωφόροι της γνώσης να είναι ανοιχτές και να έχει στη διάθεσή του ένα τρόπο απόκτησής της, που οι άλλες μέθοδοι έρευνας να φαίνονταν παιδικά παιχνίδια. Ο Μύστης που έχει ενεργοποιήσει το «Τρίτο Μάτι», έχει συνεχόμενη συνείδηση και έχει γεφυρώσει τον κόσμο των νεκρών με αυτόν των ζωντανών.
Στους αρχαίους παραδοσιακούς πολισμούς, όλοι οι πνευματικοί αρχηγοί και οι πολιτικοί και θρησκευτικοί άρχοντες έπρεπε να έχουν επιτύχει την επαναλειτουργία του «Τρίτου Ματιού».
Στην Aίγυπτο, το στέμμα των Φαραώ είχε πάνω του το φίδι (τον Ουραίο). Αυτό συμβολίζει τον αδένα, ο οποίος, όταν ενεργοποιείται, λάμπει και προβάλλει στο αιθερικό σαν φλόγα που έχει το σχήμα φιδιού, όπως οι «γλώσσες» της φωτιάς που μοιάζουν με φίδια. Γι’ αυτό και το φίδι στην εσωτερική παράδοση είναι το σύμβολο του πυρός.
Στην Κίνα, οι Μανδαρίνοι, για να συμβολίσουν τη λειτουργία του «Τρίτου Ματιού», τοποθετούσαν στο κεφάλι τους ένα φτερό από παγώνι. Αλλά και αλλού βρίσκουμε το συμβολισμό αυτό μ’ έναν κόμπο δεμένο στο μέτωπο.
Όσον αφορά τα επτά κέντρα ενέργειας (τσάκρας), το έκτο βρίσκεται στο μυελικό πλέγμα, στο πλέγμα επίφυσης, ανάμεσα στα φρύδια. Είναι το Άτζνα ή Άγκια Τσάκρα. Η ονομασία του δηλώνει εξουσία, διοίκηση, δύναμη χωρίς όρια. Ο πλανήτης-κυβερνήτης του είναι ο Κρόνος, ο οποίος συμβολίζει την ηλιακή αρσενική φύση. Η θεότητά του είναι ο Σίβα-Σάκτι, σύμβολο της βασικής πολικότητας. Ο Σίβα έχει πλήρη εξουσία πάνω σε όλες τις όψεις του εαυτού. Το «Τρίτο Μάτι» του Σίβα είναι το όργανο της διόρασης. Όταν ο Σίβα γίνεται αιώνιος, δεν είναι χωρισμένος από τη Σάκτι. Ο Σίβα είναι ο χορηγός της γνώσης. Η Σάκτι δίνει τη γνώση της απεριόριστης αλήθειας, της επίγνωσης της μη δυαδικότητας.
Όποιος διαλογίζεται πάνω σ’ αυτό το τσάκρα εκριζώνει κάθε αμαρτία και βρωμιά, έχει την προσοχή του προσηλωμένη σ’ ένα σημείο και γίνεται γνώστης του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος. Βρίσκεται σε μια κατάσταση μη δυαδικής συνείδησης, είναι ικανός να κατανοεί την εσωτερική έννοια της κοσμικής γνώσης και μπορεί να παράγει γραφές. Ενσωματώνει όλα τα στοιχεία στην αγνότερη μορφή ή ουσία τους και κάθε εξωτερική ή εσωτερική αλλαγή παύει να μοιάζει με πρόβλημα. Στα αρχαία ινδικά κείμενα αναφέρεται ότι σ’ αυτό το τσάκρα δρουν οι ανώτερες δυνατότητες, όχι μόνο το Μάνας (ανώτερος νους) αλλά και το Βούδι (διαίσθηση).
Μπορούμε να παρομοιάσουμε το Άτζνα Τσάκρα μ’ ένα μάτι, μια κρυστάλλινη σφαίρα ή ένα μαγικό καθρέπτη, που συμβολίζουν τα παράθυρα της ψυχής. Πάνω στον καθρέπτη αντανακλώνται όλα τα γεγονότα του Σύμπαντος. Όταν η δύναμη Κουνταλίνι, η οποία κοιμάται στη βάση του νωτιαίου μυελού, φτάσει στο Άτζνα Τσάκρα, ο Μύστης δέχεται την αρετή της καθαρής όρασης των πραγμάτων, αλλά δεν έχει φτάσει ακόμα στην τελική άνθηση των δυνατοτήτων που φέρει μέσα του. Για να το επιτύχει πρέπει η Κουνταλίνι να φθάσει ως την κορυφή, στο τσάκρα Σαχασράρα. Όταν ο Μύστης κατορθώσει να ενώσει το Άτζνα με το Σαχασράρα, φτάνει στην τελική άνθηση των δυνατοτήτων του και λυτρώνεται.
Ο Καρτέσιος (Descartes) έλεγε πως, αν η ψυχή είναι ενωμένη με όλα τα μέρη του σώματος, θα πρέπει να υπάρχει ένα μέρος στο οποίο θα εξασκεί ειδικότερα τις λειτουργίες της. Και επειδή ούτε η καρδιά ούτε ο εγκέφαλος μπορούν να είναι το ειδικό αυτό μέρος, συμπέρανε ότι αυτό ήταν ένας μικρός αδένας που είναι συνδεδεμένος με τον εγκέφαλο. Επέλεξε δηλαδή την επίφυση σαν έδρα της ψυχής. Αλλά και ο Γαληνός έλεγε πως η επίφυση ρυθμίζει τη ροή των σκέψεων.
Αν παρατηρήσουμε προσεκτικά, θα αντιληφθούμε ότι η γνώση βρίσκεται σκόρπια παντού. Είναι ανάγκη να γίνει μια προσπάθεια όχι μόνο για τη σύνθεση όλων αυτών των κομματιών αλλά και μια συγκριτική μελέτη μεταξύ τους.
Έχει φτάσει η στιγμή που ο άνθρωπος στη φάση που διανύει, στην εποχή του Υδροχόου, πρέπει ν’ αρχίσει το έργο της ανανέωσής του. Πρέπει ν’ αναπτύξει την ψυχή του, για να ανακτήσει τις χαμένες του δυνατότητες. Υπάρχει ανάγκη για πνευματική ανανέωση, κι αυτό θα γίνει μόνο, αν γνωρίσει ποιος είναι και δει τα «χέρια του Θεού» παντού γύρω του. Είναι ανάγκη να έρθει και πάλι σε επαφή με τον εαυτό του, τη φύση και τους νόμους της.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Λεξικό της Ψυχολογίας, N. Γ.Παπαδόπoυλoς, Αθήνα 1994.
Εγχειρίδιο Φυσιολογίας, Α Despopoulos Ι S. Silbemagl,Ιατρικές εκδόσεις Λίτσας.
Ψυχολογία, Ν .Γ. Παπαδόπoυλος, Αθήνα.
Η Μεταφυσική Δομή του Ανθρώπου,Οmraam Mikhael Aivanhov
Κέντρα και Αιθέρια Σώματα,Εκδόσεις Prosveta.
Εγκέφαλος, Συνείδηση και Συμπεριφορά, Ε. Καφετζόπουλος, ΕκδόσειςΕξάντας Εκδοτική.
Η Παραψυχολογία,Β.Ν.Πούσκιν Ι Α.Π.Ντούμπροφ,Εκδόσεις Κ.Κακόπουλος.
Oυπανισάντ του Γίογκα, Μεταφρ: Γ.Τζαμαλούας, Εκδόσεις Δωδώνη.
Μυστική Διδασκαλία, Ε.Π.Μπλαβάτσκυ.
Κέντρα Ενέργειας του Σώματος, Ηarish Johari, Εκδόσεις: Διόπτρα.
Η Ροδοσταυρική Κοσμοθεωρία,Μaχ Heindel, Εκδόσεις : Ιάμβλιχος.
Η Ψυχή και ο Μηχανισμός της, Αλίκη Α. Μπέιλη, Εκδόσεις Κέδρος.
Βασική Ενδοκρινολογία, Δ. Α. Κούτρας Ι Δ. Α. _Αδαμόπoυλoς Ι Σ. Α. Pάπτης Ι Α. Μ. Σουβατζόγλου, Επιστημονικές Εκδόσεις Γ. Παρισιάνος.
Κεντρικό Νευρικό Σύστημα και Αισθητήρια, Δ. Βλάχος, Επιστημονικές Εκδόσεις: Παρισιάνος.
Ο Άνθρωπος, αυτός ο Άγνωστος,Aλέξις Κάρρελ, Εκδόσεις Αρίων.
Melatonin and the Pineal Gland, Editors Yvan Tovitov Ι Josephine Arendt Ι Paul
From Basic Science to Clinical Application, Excerpta Medica 1993
