Η ανταλλαγή ήχων απετέλεσε την πρώτη μέθοδο επικοινωνίας των ανθρώπων. Για τη μετάδοση τους είτε απλής μορφής είτε πιο σύνθετης, χρησιμοποιήθηκαν απλά συστήματα όπως το τύμπανο και το ηχητικό κέρας. Από την αρχαιά εποχή η ανάγκη επικοινωνίας για στρατηγικούς σκοπούς ανάγκασε τους ανθρώπους να εφευρίσκουν νέους τρόπους γρήγορης και αποτελεσματικής αναμετάδοσης των πληροφοριών.
Η ανάρτηση του κυκλικού ηχητικού κέρατος, επέτρεπε εύκολα την περιστροφική κίνησή του προς όλες τις κατευθύνσεις. Αυτό ήταν κατασκευασμένο από κόκκαλο ζώων και ήταν βασισμένο στην ηχώ και στην αντήχηση που πολλαπλασίαζε τον ήχο και μπορούσε να ακουστεί 3-5 χιλιόμετρα και μπορούσε να αλλάξει πολύ εύκολα κατεύθυνση περιστρεφόμενο.
Ο ακουστικός τηλέγραφος του Αλέξανδρου αποτελούνταν από ένα τρίποδο ύψους περίπου τεσσάρων μέτρων, ενωμένο στην κορυφή, από την οποία ξεκινούσε ένα σχοινί που κρατούσε ένα στρογγυλό ηχητικό κέρας μεγάλου μεγέθους. Η ανάρτηση ήταν τέτοια που επέτρεπε την κυκλική περιστροφή του κέρατος ώστε το σήμα να πηγαίνει προς όλες τις κατευθύνσεις.
Αποτελούνταν από μια γιγάντια κυκλικά αναδιπλωμένη σάλπιγγα που είχε τη μορφή ηχητικού κέρατος και ήταν αναρτημένη από ένα τρίποδο ύψους τεσσάρων μέτρων για την ευχερή περιστροφή της και μετάδοση του σήματος προς κάθε κατεύθυνση.
Πιθανότατα να λειτουργούσε και αντίστροφα ως εντοπιστής ήχων οπότε πρόκειται και για το πρώτο ακουστικό ραντάρ της ιστορίας. Στην ουσία επρόκειτο για ένα μέσο ενισχύσεως και κατευθύνσεως του φωνητικού κύματος, ένα σύστημα τηλεφωνίας με μεγάλη χρησιμότητα σε στρατηγικούς σκοπούς.
