TO MYΣTIKO ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΥ ΤΩΝ ΑΛΧΗΜΙΣΤΩΝ

0 0 ψήφοι

Article Rating

H Αλχημεία παραδόξως είναι ένα θέμα για το οποίο έχουν γραφτεί τόσα πολλά και όμως γνωρίζουμε πολύ λίγα. Είναι αλήθεια ότι η τέχνη της Αλχημείας μας είναι κυρίως γνωστή από τα έργα των Ευρωπαίων που ασχολήθηκαν μ’αυτήν. Η Αλχημεία όμως δεν είναι αποκλειστικότητα του δυτικού πολιτισμού. Πολύ σημαντική η γνώση που απέκτησαν οι Ευρωπαίοι από τα βιβλία του ισλαμικού κόσμου. Στην Ινδία και στην Κίνα η αλχημεία αποτελούσε μια γνώση που καλλιεργούσαν συστηματικά για αιώνες, είχε οργανική σχέση με τις κυριαρχούσες θρησκευτικές αντιλήψεις και βασιζόταν σε ένα βαθύ φιλοσοφικό υπόβαθρο.

Που γεννήθηκε η Αλχημεία; Είναι δύσκολο να απαντήσουμε. Κίνα, Αίγυπτος, Μέση Ανατολή, Ελλάδα. EL Kemeia (στα αιγυπτιακά σημαίνει «μαύρη γη»= η επιστήμη της μαύρης γης ή της πρώτης ύλης). Η παράδοση θέλει να ανέρχεται η Ερμητική Τέχνη στον προφαραωνικό θεό-βασιλιά Ερμή. Σ’αυτόν αποδίδουν πολλά αλχημικά κείμενα μεταξύ των οποίων την περίφημη «Σμαραγδένια Πλάκα ( η σμαραγδένιο πίνακα), που χωρίς αμφιβολία είναι η πιο σύντομη περιγραφή του μεγάλου Έργου. Ένας θρύλος θέλει το κείμενο να το ανακαλύπτουν στρατιώτες του Μ.Αλεξάνδρου στα βάθη της Μεγάλης Πυραμίδας της Γκίζας, που υποτίθεται ότι ήταν ο τάφος του Ερμή. Θα ήταν ίδιος που χάραξε τις λίγες γραμμές που συνθέτουν την πλάκα με μια ακίδα διαμαντιού πάνω σε ένα σμαραγδένιο έλασμα. Είναι γνωστή η φράση: “Αυτό που είναι επάνω (στον ανώτερο κόσμο) είναι όπως αυτό που είναι κάτω (στον κατώτερο κόσμο) και αντίστροφα”.

Εκτός από την Αίγυπτο αλχημιστικά κείμενα συναντούμε στην Ταοϊστική παράδοση και πιο πρόσφατα στην Αλεξάνδρεια με τον Ζώσιμο ( αρχές του 4^ου αιώνα μ.χ.). Από την Αλεξάνδρεια μεταφέρθηκε στο Βυζάντιο (5ος αιώνας), πριν περάσει Άραβες. Από τον 7^οέως τον 11^ο αιώνα η αλχημεία εισήχθη σε όλες τις χώρες που είχαν κατακτήσει οι Άραβες και ειδικά στην Ισπανία, που έγινε ένα από τα μεγαλύτερα ερμητικά Κέντρα. Υπάρχουν πολλοί που υποστηρίζουν ότι η Αλχημεία είναι μια μνήμη προκατακλυσμιαίας επιστήμης. Η Αλχημεία και η Αστρολογία θα ήταν λοιπόν μικρά κομμάτια μιας ξεχασμένης γλώσσας, βυθισμένης στο συλλογικό ασυνείδητο, ικανής να ξανανθίσει δια μέσου ορισμένων εμπνευσμένων ατόμων.

Διάσημοι αλχημιστές υπήρξαν οι Alberto Magno, Tomaso D’Aquino, Ruggero Bacone, Arnaldo da Villanoval, Raimondo Lullo, Michele de Nostre-Dame(Nostradamus), Cont di Saint Germain , Rabelαis, Erasmo da Rotterdam και πιο σύγχρονα ο Ι.Newton και ο περίφημος Fulcanelli.

Οι αλχημιστές είναι μοναχικοί τύποι. Ο καθένας λέει τα δικά του και με το δικό του τρόπο. Σπάνια έχουν μαθητές και η παράδοση φαίνεται πως είναι πενιχρή. Ούτε είχαν μυστικούς κύκλους. Ο καθένας τους δούλευε μόνος στο εργαστήριό του. Από την άλλη, δεν πολεμούσαν ο ένας τον άλλο. Αυτό ίσως να οφείλεται στο ότι η αληθινή αλχημεία, ποτέ δεν υπήρξε επιχείρηση ή σταδιοδρομία, αλλά ένα πραγματικό Έργο που ο άνθρωπος το εκτελούσε με σιωπηλή εργασία αυταπάρνησης. Φυσικά υπάρχουν καλοί και κακοί συγγραφείς στην αλχημική φιλολογία, όπως και σε κάθε άλλη. Υπάρχουν επίσης θεαματικά έργα, όπως και έργα ανισόρροπα και παραπλανητικά. Εύκολα ξεχωρίζει κανείς αυτά τα κατώτερα γραπτά από τις άφθονες συνταγές τους, την απρόσεχτη και χονδροειδή σύνταξή τους. τη μυστικοπάθειά τους, τη φοβερή τους ανοησία και την αναίσχυντη επιμονή τους στην κατασκευή του υλικού χρυσού. Τα καλά βιβλία ξεχωρίζουν από την επιμέλεια, τη φροντίδα και τη φανερή νοητική ακεραιότητα του συγγραφέα.

Τα Δυτικά Αλχημιστικά κείμενα μπορούν να χωριστούν σε δύο κατηγορίες

Α) Βιβλία γραμμένα από τους ίδιους τους αλχημιστές, που είναι πολύ λίγα

Β) Σχόλια και ερμηνείες των μη αλχημιστών και που είναι πολυπληθή

Ο κανόνας της πειθαρχίας των αλχημιστών επέβαλε την ανάγκη του μυστικού. Τα αυθεντικά αλχημιστικά κείμενα αποκαλύπτουν κάτι σ’εκείνον που ήδη γνωρίζει το κλειδί της ανάγνωσης, με το οποίο γίνονται κατανοητά τα μηνύματα κρυμμένα πίσω από σύμβολα και εκφράσεις, προφανώς παράλογες και ακατανόητες. Γράφει ο Arteficio: « …Φτωχέ ανόητε! Είσαι τόσο αφελής να πιστεύεις ότι σου διδάσκουμε ανοιχτά και ξεκάθαρα το πιό μεγάλο και πιο σπουδαίο των μυστικών; Εγώ σε διαβεβαιώνω ότι όποιος θελήσει να ερμηνεύσει αυτό που οι Φιλόσοφοι έγραψαν κατά λέξη θα βρεθεί χαμένος στους μαίανδρους ενός λαβυρίνθου από τον οποίο δεν θα μπορέσει να βγει, γιατί δεν θα έχει το νήμα της Αριάδνης να τον οδηγήσει στην έξοδο». Να βρει κανείς το επιθυμητό νήμα της Αριάδνης, παρά τις δυσκολίες είναι εντούτοις δυνατό. Αρκεί να ξέρει πως να ψάξει.

O αλχημιστής Μ.Σεντιβόγκιους (1566-1646), στο βιβλίο του «Το Νέο Φως της Αλχημείας», μας δίνει μια πολύ χρήσιμη πυξίδα για να μη χαθούμε μέσα στο λαβυρινθικό αλχημικό ταξίδι : «…Γιατί αν μπορούσατε να στρέψετε το αυτί σας στις διδασκαλίες της Φύσης, θα ήσαστε αμέσως σε θέση να ελευθερωθείτε από την κηδεμονία των τυπωμένων τόμων. Κατά τη γνώμη μου είναι καλύτερα να μαθαίνουμε από τον ίδιο το δάσκαλο παρά από τον μαθητή του. Ο ένας συγγραφέας εξηγεί τον άλλο. Μερικοί, όμως περιβάλλονται τόσο έντονα από τις δυσκολίες μιας ακατανόητης ορολογίας, ώστε είναι σχεδόν αδύνατον να τους κατανοήσουμε, εκτός και αν τους διαβάσουμε δίπλα-δίπλα με τα γεγονότα της Φύσης. ….Να ξέρεις ότι η Φύση είναι αξιοθαύμαστα απλή και ότι το χαρακτηριστικό σημάδι μιας παιδικής απλότητας είναι αποτυπωμένο πάνω σε κάθε τι που είναι αληθινό και ανώτερο στη Φύση. Αν θέλεις να μιμηθείς τη Φύση πρέπει να πάρεις την απλότητά της σαν πρότυπο σου σε όλες τις εργασίες της Τέχνης».

Ο Άγγλος Μοναχός Ruggero Bacone: « Η Αλχημεία είναι μια επιστήμη που διδάσκει την παραγωγή μιας ουσία ή ελιξίριο ( elisir), που όταν προβάλλεται πάνω σε ευτελή μέταλλα τα μεταβάλλει σε πολύτιμα, την ίδια στιγμή της προβολής.

Γη (ένστικτο-Άλας-Μόλυβδος)——-Ύδωρ (προσωπικότητα: Ερμής-Υδράργυρος)—–Αέρας (Ψυχή-Άργυρος)—–Αιθέρας-Πυρ-(Πνεύμα-χρυσός).

Αυτή είναι η Τετρακτύς των αρχαίων: τά τέσσαρα στοιχεία ή ριζώματα κατά τόν Πυθαγόρα και την Ορφικοπυθαγόρεια Παράδοση. Η διαδικασία της μεταστοιχειώσεως ανήκει εις την Τετρακτυϊκή γνώση. Μέ την μέθοδο αυτή διευκολύνεται η διέλευση εκ του φυσικού, ορατού πεδίου εις το μυστικό, της υψηλής νοήσης των αιωνίων, άφθαρτων, αγέννητων και αθάνατων Πλατωνικών Ιδεών.

Δίπλα στους πραγματικούς Αλχημιστές, που ονομάζονται Adepti (Μεμυημένοι) και Artisti (Καλλιτέχνες, δηλαδή αυτοί που κατείχαν την Τέχνη), υπήρξαν 2 άλλες κατηγορίες ανθρώπων που προσπαθούσαν να μεταλλάξουν τα μέταλλα :

Α) Οι «φυσικτές» αρχικά και β) Οι σύγχρονοι «alchimisti» στη συνέχεια.

Στην άκρη της Μεγάλης Τέχνης οι «φυσικτές» αποτελούσαν μια κατώτερη τάξη στην οποία υπήρχαν τσαρλατάνοι, τρελοί, απατεώνες, μάγοι, μέντιουμ, πρώην κλεφτοκοτάδες, πονηροί ζητιάνοι και κυρίως εκείνοι οι ανόητοι υπηρέτες του εργαστηρίου, που νόμιζαν ότι είχαν κλέψει από τους αλχημιστές μέρος από τα μυστικά τους.

Οι αλχημιστές, μιμούμενοι τη Φύση στην αργή της εξέλιξη, προχωρούσαν σε ατελείωτες διαδικασίες που διαρκούσαν μήνες και χρόνια. Οι φυσικτές, άνθρωποι ξεδιάντροποι, σπρωγμένοι από τη μισαρή δίψα του χρυσού, δεν μπορούν να παραδοθούν σε τόσο μεγάλη αναμονή. Στην άγνοιά τους νόμιζαν ότι μπορούσαν να αντικαταστήσουν την αργή δράση του χρόνου με την υπερβολική θέρμανση των φούρνων τους και έτσι συχνά μιά έκρηξη ερχόταν να τελειώσει άδοξα την προσπάθειά τους.

Να ποιό είναι το μυστικό της Αλχημείας κατά τον Fulcanelli:

Από το βιβλίο του «Dimore Filosofali» (Φιλοσοφικοί Οίκοι): «Υπάρχει ένα μέσον χειρισμού της ύλης και της ενέργειας κατά τρόπον ώστε να παραχθεί αυτό που οι σημερινοί επιστήμονες θα ονόμαζαν ένα «πεδίο δυνάμεων». Αυτό το πεδίο επιδρά πάνω στον παρατηρητή και τον θέτει σε μια πλεονεκτική θέση απέναντι στο σύμπαν. Από αυτή την πλεονεκτική θέση έχει πρόσβαση σε πραγματικότητες που ο χωροχρόνος, η ενέργεια και η ύλη μας αποκρύβουν συνήθως. Αυτό είναι που εμείς ονομάζουμε «Μεγάλο Έργο». Αλλά η Φιλοσοφική Λίθος; Η παρασκευή του χρυσού; Αυτές δεν είναι παρά εφαρμογές, ειδικές περιπτώσεις. Το ουσιαστικό δεν είναι η μετάλλαξη των μετάλλων, αλλά αυτή του ίδιου του πειραματιζόμενου. Είναι ένα αρχαίο μυστικό που κάθε αιώνα αρκετοί άνθρωποι επανακαλύπτουν».

Ένας ανάλογος αφορισμός ανήκει στον Παρακέλσο ή Philipp Theophrast Von Hohenheim, φαρμακοποιό, αλχημιστή και ροδόσταυρο (1493-1541): «Η Αλχημεία χρησιμεύει για να διαχωρίσουμε το αληθινό από το ψεύτικο».

ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΕΙΣ

1.Ο Εγωιστικός νους είναι περίεργος, βιαστικός, ειδικά όταν καταδιώκεται από την τίγρη του πόνου, αλλά η Τέχνη δεν μπορεί να την μάθει κανείς με την απλή περιέργεια ή μέσα σε λίγες ώρες.

2. Ίσως ελπίζεις ότι θα εμπλουτίσεις την προσωπικότητά σου με γνώσεις, ισχύ και δυνατότητες. Γνώριζε ότι η Αθανασία μπορεί να αποκτηθεί μόνο από τις στάχτες του κατώτερου εαυτού.

3. Για να αρχίσει κανείς την εξόρυξη από τη σπηλιά του χρυσού, χρειάζεται έστω και μια ελάχιστη ποσότητα «Απολλώνιας-Ηλιακής Ενέργειας», εν απουσία της οποίας το Έργο θα οδηγούσε σε σοβαρές συνέπειες.

4. Μην ανάψεις τον φιλοσοφικό φούρνο, εαν δεν ξέρεις να ελέγχεις και να κατευθύνεις τον κεραυνό!..

5. Αν δεν είσαι ώριμος, το φίδι του χρόνου σ’αγκαλιάζει και σε μαγεύει.

Αν δεν είσαι έτοιμος: η αβεβαιότητα σου προσφέρει αναβολές.

Αν δεν αγαπάς την Τέχνη: η σκέψη διασκορπίζεται σε χίλιες σπίθες.

Αν δεν τολμάς : ο φόβος σε καταδικάζει σε αποτελμάτωση.

Να Φλέγεσαι-Να Γνωρίζεις- Να Τολμάς- Να Σιωπάς

Volere-Sapere- Osare- Tacere

*Όταν μιλάμε για «θέληση», δεν σημαίνει ότι πρέπει να δημιουργείς μια προσπάθεια, μια ένταση, σαν να βρισκόσουν μπροστά σε ένα εμπόδιο. Η πραγματική θέληση είναι ελεύθερη από ένταση, από πίεση, από νευρική υπερένταση. Αυτή είναι κάτι που γεννιέται στον κόσμο των μη αντιστάσεων,έξω από τις χωροχρονικές διαστάσεις. Είναι μια πράξη ελεύθερη,αθώα, λεπτή, ξηρά. Είναι το πέταγμα του χελιδονιού, που διασχίζει τον ουρανό με την τέλεια ακινησία των φτερών του.

6. Γνώριζε ακόμη : από την στιγμή που εισχωρήσεις στην εμπειρία (και όχι απλά στη θεωρία) δεν μπορείς να επιστρέψεις πίσω. Ή ξεπερνάς την Άβυσσο ή χάνεσαι μέσα της (σε καταπίνει)

7. Ποιο άτομο είναι ικανό να μπει σ’αυτή τη διαδικασία μεταμόρφωσης; Ποιά προσόντα πρέπει να έχει;

P.Kausik: « Η μοναδική ιδιότητα που ένας νους πρέπει να διαθέτει για να τολμήσει την μεταμόρφωση είναι η συνειδητοποίηση ότι σ’ολόκληρη τη ζωή του δεν υπάρχει τίποτα το αξιόλογο και το σπουδαίο. Εαν πιστεύετε ότι στη ζωή σας υπάρχει ακόμα κάτι το αξιόλογο μην αρχίσετε αυτό το περιπετειώδες και επικίνδυνο ταξίδι. Εάν πιστεύετε ότι υπάρχει μια γυναίκα ή ένας άντρα,ς που σας περιμένει σε κάποιο μέρος για να σας κάνει ευτυχισμένους ή ότι η τύχη μπορεί να σας χαρίσει πλούσια και ευχάριστη ζωή, είναι καλύτερα να περιμένετε πρώτα να διαλυθούν αυτές οι ψευδαισθήσεις. Έως ότου ελπίζετε σε κάποιο μελλοντικό συμβάν, δεν είστε στο σωστό δρόμο. Θα είστε έτοιμοι για το Αλχημικό Έργο, μόνο όταν δείτε ότι η ζωή που ζείτε από το πρωί ως τη νύχτα, στο δρόμο ή στο τιμόνι μιας Rolls-Royce, είναι ανόητη, χυδαία και ασήμαντη. Το μόνο άτομο κατάλληλο να ξεκινήσει ένα τέτοιο ταξίδι είναι αυτό που κατάλαβε ότι δεν έχει πια τίποτε να χάσει. Οτιδήποτε μπορεί να καταστραφεί δεν έχει σημασία».

Εκτός από την αλληγορία των μετάλλων θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε ένα άλλο, οποιοδήποτε παράδειγμα για να περιγράψουμε τις φάσεις της αυτοπραγμάτωσης . Π.χ. μια συνταγή μαγειρικής, όπου ακατέργαστα υλικά μετατρέπονται σ’ ένα εύγευστο έδεσμα, οδηγίες συναρμολόγησης μιας συσκευής, την «τέχνη συντήρησης της μοτοσυκλέτας» όπως περιγράφεται στο μπεστ- σέλερ του Ρόμπερτ Πίρσινγκ ή ένα ταξιδιωτικό χάρτη που μας υπόσχεται ένα εξωτικό προορισμό. Θυμηθείται τους 10 ταύρους ζεν, την ιστορία με τον επιστάτη, το αφεντικό και τους υπηρέτες που χρησιμοποιεί ο Γκουρτζίεφ ή τους δώδεκα άθλους του Ηρακλή, την Αργοναυτική εξτρατεία, το έπος του Γκιλγκαμές, τη μυητική περιπλάνηση του Οδυσσέα, τη Θεογονία του Ησίοδου, τα στάδια της εξόδου από το σπήλαιο του Πλάτωνα και τόσα άλλα παραδείγματα. Ολόκληρη η αρχαιοελληνική μυθολογία μπορεί να διαβαστεί ώς ένα μυητικό βιβλίο αυτογνωσίας και αλχημικής αυτοϋπέρβασης.

To Mέγα Έργο παρ’ ότι είναι μια μοναδική ενιαία διαδικασία χωρίζεται, για διδακτικούς σκοπούς, σε επτά στάδια που εμπίπτουν σε τρεις περιόδους της Αυτογνωσιακής πορείας.

Ι. OPERA AL NERO (Nigredo)

Έργο στο Μαύρο (Σκοτεινό Έργο) ή και Σήψη (Putrefazione). Αντιστοιχεί στον χειμώνα και την σπορά. Ο σπόρος πρέπει να πεθάνει στη γη για να βλαστήσει νέο φυτό. Ας θυμηθούμε ότι σώμα=σήμα=τάφος της ψυχής. Τάφος από το Φάος=φως και Τ=στάσις. Η κρυστάλλωση του φωτός. (Πλάτωνος Κρατύλος 427b).

Συμβολίζεται από το κοράκι και από τον αποκεφαλισμό: θάνατος του κοινού ανθρώπου. Αντιστοιχεί και στον άθλο του Ηρακλή,στον υδροχόο, που καθάρισε τον κόπρο από τους σταύλους του Αυγεία.

Κάθαρση του κοινού πυρός και Σταθεροποίηση του Φιλοσοφικού Υδραργύρου.

Αυτή η φάση διακρίνεται σε τρία στάδια:

Calcination =ασβεστοποίηση=πυράκτωση=αποτέφρωση

Xημική διεργασία κατά την οποία ένα υλικό θερμαίνεται σε υψηλή θερμοκρασία, αλλά χαμηλότερη από το σημείο τύξης, ούτως ώστε να απελευθερωθούν όλα τα αέρια συστατικά. Αξιοποιείται στην παραγωγή του ασβέστη (εξ’ου και το όνομα calce=ασβέστης), του τσιμέντου και του γύψου. Χρησιμοποιείται επίσης στο πρώτο στάδιο εξαγωγής μετάλλων από διάφορα μεταλλεύματα. Είναι μια διαδικασία που ακολουθείται και στα εργαστήρια παραγωγής οργανικών και ανόργανων βαφών και ιαμάτων . Από τις οργανικές ενώσεις αποβάλλονται το διοξείδιο του άνθρακα και το νερό.

Στην αλχημεία θέρμανση της ουσίας μέχρι που αυτή να γίνει στάχτη. Στο αλχημικό πείραμα η πυράκτωση αντιπροσωπεύεται από το θειικό οξύ, το οποίο οι αλχημιστές το έφτιχναν από μια φυσική ουσία που ονόμαζαν ¨βιτριόλι”.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ: Συμβολίζει την καταστροφή του «εγώ» με την έννοια του εγωκεντρισμού και των προσκολήσεων στον υλικό κόσμο. Η πυράκτωση αρχίζει από το κέντρο (τσάκρα) στη βάση της σπονδυλικής στήλης. Μέταλλο : μόλυβδος, Πλανήτης : Kρόνος. Ο Κρόνος, όπως και ο θάνατος παριστάνεται να κρατά στο ένα χέρι το δρεπάνι και στο άλλο μια κλεψίθρα : θάνατος στον χρόνο και αναγέννηση στο άχρονο…

2. Dissolution (Διάλυση/αποσύνθεση): Η διάλυση της στάχτης που προήλθε από την Πυράκτωση μέσα προσωπικότητας (αλλαγή διαμονής του ίδιου ατόμου). Αυτή την αλλαγή κατάστασης την πραγματοποιούν γυμνασμένα διάμεσα, πολλά άτομα που δρουν στον παραψυχολογικό χώρο καθώς και ωρισμένοι κάτω από την επιρροή ψυχεδελικών ουσιών. Από αυτό το πεδίο είναι δυνατόν να επιδράσεις πάνω στο πυκνό υλικό επίπεδο διαμέσου του αιθερικού στοιχείου. Έως στο νερό. Ανάλογη διαδικασία γίνεται και με τις φυτικές ουσίες, απ’όπου και πρέπει να δανείστηκαν οι αλχημιστές την αναλογία. Αντιπροσωπεύει μια περαιτέρω διάλυση των τεχνητών κι επιπρόσθετων δομών της ψυχής με μια καθολική κατάδυση στο ασυνείδητο. Στη διάρκειά της ο συνειδητός νους εγκαταλείπει τον έλεγχο, επιτρέποντας έτσι την ανάδυση «θαμένου» υλικού. Η διεργασία της Διάλυσης μπορεί να βιωθεί από κάποιον σαν ροή, σαν εγκατάλειψη σε δημιουργικότητα χωρίς προκαταλείψεις, αυθαίρετους περιορισμούς, πρέπει και δεν πρέπει. Λαμβάνει χώρα στο κέντρο των γεννητικών οργάνων. Μέταλλο : Κασσίτερος, Πλανήτης Δίας

3. Separation (διαχωρισμός): Η απομόνωση των διάφορων μερών με φιλτράρισμα και πέταγμα του μη αυθεντικού και χωρίς αξία υλικού, παρομοίως με την επεξεργασία των φυτικών ουσιών. Στο αλχημικό πείραμα, ο Διαχωρισμός αντιπροσωπεύεται από το ανθρακικό νάτριο το οποίο διαχωρίζεται από το νερό και φαίνεται σαν λευκή σόδα. Οι αλχημιστές ονόμαζαν αυτή την ένωση «Νάτρον», όνομα με το οποίο εννοούσαν την τάση όλων των αλάτων να σχηματίζουν στερεά σώματα ή ιζήματα. Σχετίζεται με το Κέντρο της κοιλιάς (ηλιακό πλέγμα), την αναπνοή, τη νέα ενέργεια στο σώμα και την ανανέωση. Μέταλλο: σίδηρος. Πλανήτης: Άρης Ο Διαχωρισμός είναι η διεργασία του σπασίματος των δεσμών που εμποδίζουν την πρόσβασή μας στην Αληθινή μας φύση και αποκλείουν το εσωτερικό φως από το να λάμπει.

ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΣ

…….. Λεπτός Ανώτερος Κόσμος (Devayana)

Διαχωρισμός…………..

… …Λεπτός Κατώτερος Κόσμος (Pitryana=Αστρικός)

Το ψυχικό εγώ που χαρακτηρίζει το kama-manas (κοινός υδράργυρος) διαχωρίζεται από το πυκνό φυσικό σώμα (Θ) και βρίσκεται στην υπερφυσική αστρική σφαίρα. Μια παρόμοια αλλαγή κατάστασης ( φυσική κατάσταση των περισσότερων ανθρώπων μετά το θάνατο του φυσικού σώματος) δεν μεταβάλλει ούτε την συνείδηση, ούτε την κατεύθυνση του ατόμου. Αυτή η κατάσταση παραμένει μέσα στα στενά προσωπικά όρια και αποτελεί μόνο μια διεύρυνση της ότου ενεργεί κανείς σ’αυτό το επίπεδο δεν έχει επιτευχθεί ο Αλχημικός ή μυητικός θάνατος, ή θάνατος των φιλοσόφων, που είναι μετάλλαξη. Spagiria = η απλή μετάλλαξη του κοινού μολύβδου σε κοινό χρυσό.

……………………………………………………………………………………………………………

ΟΔΗΓΙΕΣ

1. Συγκέντρωσε αυτό που είναι διασκορπισμένο σ’εκείνο τον τόπο χωρίς χαρά. Επανόρθωσε το εσωτερικό ελάττωμα και πέταξε προς το Πυρ της πληρότητας.

2. Κάθισε, ηρέμησε το νου και διαλογίσου βαθειά σ’αυτό που σε σπρώχνει να σκέπτεσαι, να προβάλεις γεγονότα-πράγματα, να συγκεντρώνεις υπεροψία, διασημότητα, αξία (στα μάτια των άλλων), ματαιοδοξία, υλικό πλούτο και πλούτο γνώσεων.

3. Aκολούθησε την ενέργεια της ευχαρίστησης ή του πόνου. Παρατήρησέ τα όλα, όπως θα μπορούσες να παρατηρήσεις ένα εξωτερικό αντικείμενο που βρίσκεται μπροστά σου.

4. Να είσαι σταθερός στην πρακτική της παρατήρησης : για μέρες, μήνες ή χρόνια. Παρατηρώντας να παραμένεις αποταυτισμένος παρατηρητής, σταθερό κεντρικό ηλιακό σημείο στην ίδια σου την σεληνιακή παλίρροια (άμπωτη-πλημμυρίδα). Πρέπει να είσαι σαν τον ήλιο που στρέφεται γύρω από τον εαυτό του. Δεν πρέπει να παρασύρεσαι από τις τιτάνιες δυνάμεις που υπάρχουν στο ψυχικό σου διάστημα ή στο «Ερμητικό σου Δοχείο». Αν επιμείνεις η επαναποκτηθείσα «ηλιακή ισχύς» θα διαλύσει τις σεληνιακές δυνάμεις που σε συμπιέζουν μέχρι την τελική τους διάλυση.

5. Η παρατήρηση πρέπει να κατευθύνεται στις «αντιδράσεις», στις διαδικασίες που γεννούνται μέσα σου από ένα συγκεκριμένο ερέθισμα. Έτσι παρτήρησε π.χ. την ενέργεια-ευχαρίστηση της λαιμαργίας πως γεννιέται, πως εξαπλώνεται στη συνείδηση και πως ωριμάζει ως την αντικειμενική της έκφραση. Παρατήρησε την ενέργεια του σεξουαλικού πυρός πως γεννιέται, πως σε καταλαμβάνει, πως σε συμπιέζει, πως σε κυριεύει. Παρατήρησε το πυρ της αυτοεπιβεβαίωσης ή της ματαιοδοξίας κ.λ.π. πως γεννιούνται, ωριμάζουν και σε καθορίζουν.

6. Στην καθαρή παρατήρηση, το πυρ του νου πρέπει να σιωπήσει: Οι ακτίνες του πρέπει να διαλυθούν , ο εσωτερικός μονόλογος εμποδίζει την καθαρή παρατήρηση. Η σκέψη ανοίγει, επομένως κλείσε ερμητικά την πόρτα.

7. Όταν ακούς ένα μουσικό κομμάτι, πρέπει να ακούς χωρίς παρεμβολές σκέψεων, διαφορετικά δεν ακούς. Να είσαι προσεκτικός, βαθειά προσεκτικός στην παρούσα στιγμή. Ούτε πρέπει να χάνεσαι στο αντικείμενο της παρατήρησης. Πρέπει να είσαι του γεγονότος και της αλχημικής διεργασίας. Πρέπει πάνω απ’όλα να έχεις το κουράγιο να παρατηρήσεις με ΑΜΕΣΟ ΤΡΟΠΟ τις εφήμερες φωτιές που έχεις ανάψει και συντηρείς. Αυτή η διαδικασία αποτελεί την «ΚΑΘΟΔΟ ΣΤΟΝ ΑΔΗ». Ο «σπόρος» μας πρέπει να θαφτεί, πρέπει να πεθάνει για να γεννηθεί σε ΝΕΑ ΖΩΗ.

8. Πριν επιχειρήσεις τον «πλήρη διαχωρισμό» πρέπει να καθαρίσεις (διαλύσεις) την ουσία, επιβαρυμένη και μεταμορφωμένη σε μόλυβδο από το το πήξιμο συγκεκριμένων δυνάμεων και να σταθεροποιήσεις το «Κέντρο της Υδραργυρικής Συνείδησης» ή Υδραργυρικό πυρ (Μαγνητικό Κέντρο).

9. Να γνωρίζεις ότι οι πρωταρχικές φάσεις είναι οι πιό σημαντικές, αλλά συχνά υποτιμούνται και φθάνει κανείς στο άνοιγμα της Πύλης χωρίς την απαραίτητη «Αξιοπρέπεια». (Αξιοπρέπεια είναι να ζεις και να παρατηρείς με μάτι ισορροπημένο, με θετική αποστασιοποίηση. Είναι και το να μην εκπλήσσεσαι από τίποτε, γιατί κάθε πράγμα είναι στη σωστή θέση. Η αξιοπρέπεια ανήκει σ’εκείνον που αν και ζει στον κόσμο δεν είναι αυτού του κόσμου. Η αξιοπρέπεια δεν είναι μια έννοια, αλλά ένας τρόπος Ύπαρξης, που υπερβαίνει κάθε δυισμό ψυχολογικό (και το ίδιο το καλό-κακό).

10. Εαν παρατηρώντας δεις ότι παρασύρεσαι από το δάγκωμα του «Λεπιδωτού Δράκου» μην πας πάρα πέρα. Αναγνώρισε ότι δεν είσαι έτοιμος. Αν συνεχίσεις το έργο θα βρεθείς μπλεγμένος μέσα στις πολύπλοκα χαοτικές προβολές του Δράκου. Για να αρχίσεις να βγάζεις τον Χρυσό από τη δική σου «σπηλιά» χρειάζεται ένα ελάχιστο κομμάτι Ηλιακότητας.

11. Αυτόν τον Δράκο πρέπει να τον αντιμετωπίσεις, γιατί αυτός δίνει την αρχή στο Έργο. Κάτω απ’αυτόν κοίτεται δυνάμει η πρώτη αλχημική (ή φιλοσοφική) ύλη.

12. Εαν ξέρεις να παρατηρείς, θα αντιληφθείς πως οι κατώτερες αποκρυσταλλωμένες φωτιές αναμένες και αυτοτροφοδοτούμενες, θα μειωθούν σε ισχύ και προωθητική δύναμη. Ταυτόχρονα θα μπορέσεις να πειραματιστείς την σταθεροποίηση ή την ακινητοποίηση του Υδραργυρικού πυρός.

13. Θυμήσου ότι οι Αλχημικές φάσεις δεν διαχωρίζονται αυστηρά, αλλά επικαλύπτονται.

14. Για να παρατηρήσεις χρειάζεται να τοποθετηθείς στη σωστή εστιακή απόσταση από το αντικείμενο της παρατήρησης. Εαν υπάρχει μεγάλη απόσταση αυτό δεν διακρίνεται, εαν υπάρχει μεγάλο πλησίασμα το αντικείμενο είναι θολό, ασαφές. Αυτό είναι το έργο της εξισορρόπησης του Υδραργυρικού (ή ηλιακού) Κέντρου, που αφ’ενός πρέπει να απαγκιστρωθεί από την ταύτιση με τις μορφές του κατώτερου πυρός, να διαχωριστεί, να ξεφύγει από το αγκάλιασμα του Δράκου. Από την άλλη πρέπει να βρεί μια σταθερότητα ώστε να παρατηρεί χωρίς να παρασύρεται από τις κινήσεις των μεταλλικών συμπλεγμάτων (κινήσεις αποκρυσταλλωμένων ψυχικών οντοτήτων, θετικών ή αρνητικών : συλλογικά αρχέτυπα).

1)Σεληνιακός υδράργυρος(εγώ)—–2)Φιλοσοφικός Υδράργυρος (ψυχή =παρθένα Θεά=το φως που νερό δεν μπορεί να σβύσει)—-3)Καθαρό Πνεύμα (Χρυσός).

15. Το τιτανικό διάστημα κατοικείται από οντότητες κρυσταλλωμένες διαφόρου ποιότητας. Μερικές από αυτές τις οντότητες θα μπορούσαν να παρουσιαστούν στη συνείδηση του παρατηρητή, που, μη παραμένοντας σταθερή και ακίνητη στον εαυτό της, θα μπορούσε να απορροφηθεί, πιστεύοντας αυτό που στην πραγματικότητα δεν είναι. Η οντότητα μπορεί να είναι θετική ή αρνητική. Μπορεί να είναι η εικόνα του Μεσσία, του πολεμιστή, το πνεύμα της φυλής. Μπορεί να είναι η δύναμη της ίδιας της οργανικής ουσίας και γι αυτό η συνείδηση θα αισθανθεί σαν ένα γιγάντιο οργανικό σώμα, κ.λ.π. Πρόσεχε και παρέμεινε πάντα ήρεμος, γαλήνιος, πάντα παρών και απαθής παρατηρητής. * Εσύ δεν είσαι το παρατηρούμενο προϊόν, ακόμα και αν αυτό το προϊόν μπορεί να παρουσιαστεί με την ελκυστική προοπτική της επιτυχίας.

16. Ο ολικός διαχωρισμός μπορεί να γίνει όταν οι κατώτερες φλόγες σβήσουν: να διαχωρίσεις πριν επανορθώσεις και σταθεροποιήσεις, σημαίνει να οδηγείσαι στον κόσμο των σκιών και όχι των Θεών. Η ύλη του Έργου πρέπει πρώτα να καθαριστεί, να πληθεί, να ξασπρίσει ή να απανορθωθεί. Ο χρυσός δεν μπορεί να εξαχθεί γιατί η ουσία έχει βαρύνει από το στοιχείο Μόλυβδος. Αυτό το μέρος του έργου ονομάζεται και αποτέφρωση γιατί η Ουσία κάτω από τη δράση του πυρός, εγκαταλείπει τις προσμείξεις και τα εύλεκτα υλικά.

17. Εκείνος που συγκεντρώνεται και απορροφάται γύρω από τον Κεντρικό Υδραργυρικό Πόλο, δεν επιζητεί πλέον εξωτερικά και χονδροειδή ερεθίσματα. Όποιος ξέρει να εξουδετερώνει την εξωστρεφή ροπή των δυνάμεων, επιστρέφει στην Πρωταρχική Ολική Κατάσταση και δοκιμάζει τη Θεία (Sulfurea) χαρά της Αρμονίας.

18. Η ταύτιση και η απορρόφηση του Ηλιακού Υδραργυρικού Κέντρου με την ουσία-μητέρα (matermateria) Θ, σε έχει φέρει σε μια θέση σεληνιακής συμπίεσης. Είναι η πτώση. Θειάφι (Ζολφο) και υδράργυρος θάφτηκαν στον φιλοσοφικό τάφο (σπήλαιο του Πλάτωνα). Πρέπει λοιπόν, να ξυπνήσουμε συνθλίβοντας το σωματικό άλας, διαμέσου της προβολής του Πρωταρχικού Πυρός.

19. Η μεταφυσική άγνοια σε γέμισε με ανοιχτές πληγές. Τι κάνεις; Προσπαθείς να θεραπευτείς με το ύπουλο φάρμακο-ναρκωτικό της ευχαρίστησης;

Δεν έχεις καταλάβει…

20. Ευλογημένος εκείνος που ξέρει να κατασκευάζει ένα «τάφο» με τα ίδια του τα χέρια. Ο θάνατος των Σοφών δεν είναι ο θάνατος εκείνων που αγνοούν την Τέχνη. (Πέθανε πριν πεθάνεις, για να μη πεθάνεις όταν πεθάνεις (μυητικός θάνατος) .

21. Την Θεά-Ύλη πρέπει να την επανορθώσεις, να την καθαρίσεις και να την ανυψώσεις στον Ουρανό. Η χαοτική κίνηση της Μαύρης θεάς πρέπει να δαμαστεί, να ρυθμοποιηθεί και να σταματήσει. Η επιθυμία-πάθος-συμπιέζουν. Η αυτοεπιβεβαίωση, η ματαιοδοξία και η υπεροψία δένουν. Πρέπει να κατευνάσεις τη δίψα που ζητάει «κοινό νερό». (βλ.Ευαγγέλιο Κανά: εγώ θα σου δώσω το νερό με το οποίο δεν θα ξαναδιψάσεις)

22. Το σώμα του πάθους (ασταθής ψυχή) είναι ένα κράμα από «υγρές» φωτιές, που σε δένουν στο αντικείμενο γεγονός της επιθυμίας-πάθους. Αυτό το ελκτικό-απωθητικό πυρ πρέπει να το υποτάξεις και να το εξουδετερώσεις. Αυτό το κράμα πρέπει να το διασπάσεις. Αναβλίζει τότε μια «υδραργυρική αισθαντικότητα», ελεύθερη, ελαφριά και όμως σταθεροποιημένη, η οποία παρατηρώντας δεν έλκεται από τη βαρύτητα των μετάλλων. Σ’αυτή την κατάσταση μπορείς και να δράσεις, εάν το νομίζεις, αλλά σαν αληθινός Αρχιτέκτονας.

Sahasrara Κοσμική Συνείδηση

Ajna Θέληση πνευματική

Visuddha Εν-Λογος Δημιουργική Δράση

… . … …ηλιακός υδράργυρος (Αντακαράνα)

(ανώτερο νοητικό)

Anahata

.. .; … …σεληνιακός υδράργυρος …; …;. …………………………………………………………

(κατώτερο νοητικό=kamamanas)

Manipura : ηλιακό-προσωπικό κέντρο Συναισθηματικο-επιθυμητικό εγώ

Svadhisthana : ιερο-σεξουαλικό κένρο Οργανική δημιουργική δράση

Muladara : Θ (κέντρο του κόκυγα) Aυτοεπιβεβαίωση σαν Ψυχοφυσικό εγώ

Tο νοητικό πυρ κάτω από την επιρροή αυτών των κατώτερων εστιών, δρά για την ικανοποίησή τους, καθιστώντας την ψυχική ενέργεια ευαίσθητη και επιρρεπή σ’αυτή τη γραμμή δράσης και έκφρασης. Ο ψυχισμός έτσι διαποτισμένος και κορεσμένος, επιζητεί συνεπώς την επανάλειψη αυτής της συμπεριφοράς. Η συνεχής επανάλειψη ενισχύει τους μηχανισμούς της προσωπικότητας. Γίνεται έτσι αντιληπτό πως η συνείδηση (ο καθαρός Υδράργυρος) έχει εγκλωβιστεί κάτω από την εξουσία της σεληνιακής ισχύος.

ΙΙ. ΟPERA AL BIANCO ( ALBEDO) Λεύκανση

Συμβολίζεται με τον άσπρο κύκνο, την Aurora την Ρωμαϊκή θεότητα της αυγής, την βάπτιση με την λευκή περιστερά (χριστιανικός συμβολισμός). Στον μικρόκοσμο της φύσης του ανθρώπου η Ψυχή είναι ο αντιπρόσωπος ή Αντιβασιλέας του Δημιουργού. Αυτή κυβερνά τον νου και ο νους κυβερνά το σώμα.

Περιλαμβάνει τα στάδια 4,5 και 6

4. Conjunction= Ένωση, Σύνδεση. Η επανένωση των στοιχείων που διασώθηκαν από τη διεργασία του Διαχωρισμού και η δημιουργία μιάς νέας ουσίας, του νιτρικού καλίου, την οποία οι αλχημιστές ονόμαζαν «Άλας». Το αδρανές ίζημα παρομοιαζόταν σαν παιδί που γεννιέται. Η σύνδεση-ένωση των θηλυκών και αρσενικών κομματιών της προσωπικότητας (δεξί και αριστερό ημισφαίριο) σε ένα νέο οργανικό όλον. Ο αληθινός Εαυτός είναι Ερμαφρόδιτος. Οι αλχημιστές αναφέρονταν σ’αυτό το στάδιο σαν την «Ελάσσονα Λίθο», μετά το οποίο ο αναζητητής μπορεί να δει καθαρά τι απαιτείται για την επίτευξη μιας διαρκούς και μονιμότερης φωτισμένης κατάστασης συνείδησης. Η διεργασία αυτή λαμβάνει χώρα στο κέντρο της καρδιάς. Μέταλλο: χαλκός, πλανήτης : Αφροδίτη. Η Αφροδίτη γενιέται από τον αφρό της θάλασσας.

5. Fermentation= Ζύμωση. Η Ζύμωση είναι διεργασία σε δύο βήματα. Αρχίζει με τη Σήψη του ερμαφρόδητου «παιδιού», με αποτέλεσμα τον θάνατό του και την ανάστασή του σε ένα νέο επίπεδο ύπαρξης. Στη συνέχεια η Ζύμωση συνεχίζεται με την εισροή νέας Ζωής στο προϊόν της Ένωσης για να το ενδυναμώσει και να εξασφαλίσει την επιβίωσή του.Η διεργασία αυτή αρχίζει με την έμπνευση της πνευματικής δύναμης Άνωθεν που αναζωογονεί, ενεργοποιεί και φωτίζει τον Αλχημιστή. Η άφιξη αυτή προαναγγέλεται από φωτεινή παρουσία χρωμάτων και γεμάτα νόημα οραμάτων, γνωστή σαν «Ουρά του Παγωνιού».

Η Ίρις, πεμπτουσία των στοιχείων,
ο Αιθήρ των Πυθαγορείων,
πραγματοποιεί διά του ονόματός της
την σύνδεση όλων των στοιχείων
εις το ανώτερο νοητικό του φιλοσόφου

Η Ίρις είναι στη Θεογονία του Ησίοδου κόρη του Θαύμαντα (αέρα, φιλοσοφική απορία-θαυμασμός του νοητικού) και της Ηλέκτρας, του πυρός (ανώτερου νοητικού). Ο Θαύμας με τη σειρά του είναι γιος του Πόντου (ύδωρ=συναίσθημα) και της Γης. Σύνδεσις ουρανού και γής η Ίρις, είναι κατά τόν Πλάτωνα η φιλοσοφία.

Ανέβασμα της κουνταλίνι (ή τσι) στο κέντρο του λαιμού.

Μέταλλο: Υδράργυρος των φιλοσόφων. Πλανήτης: Ερμής

6. Distillation= Aπόσταξη. Ο βρασμός και η συμπύκνωση του διαλύματος που προήλθε από τη Ζύμωση για την αύξηση της καθαρότητας και της αγνότητάς του (όπως η απόσταξη κρασιού για φτιάξιμο κονιάκ). Ο εξευγενισμός των ψυχικών δυνάμεων που είναι απαραίτητος για να διασφαλίσει ότι δεν θα υπάρξουν «ακαθαρσίες» από τον εγωκεντρισμό. Η προσωπική Απόσταξη αποτελείται από μια μια ποικιλία ενδοσκοπικών τεχνικών, οι οποίες ανεβάζουν τα ενδοψυχικά περιεχόμενα στο ανώτατο δυνατό επίπεδο, ελεύθερα από ευσυγκινησίες και συναισθηματισμούς.

Η Απόσταξη κορυφώνεται στο Τρίτο Μάτι, στη δυναμική περιοχή μεταξύ των αδένων της υπόφυσης και επίφυσης, στο Κέντρο μεταξύ των Φρυδιών.

Μέταλλο: Άργυρος, Πλανήτης: Σελήνη

Μερικοί διακρίνουν μια ακόμη φάση πριν από την Κόκινη:

OPERA AL GIALLO (citrinitas) ή Χαntosi Περίοδος κιτρινίσματος. Οι περισσότεροι όμως την ταυτίζουν με την Τρίτη ή Rubedo. Ta χρώματα και τα σύμβολα χρησιμοποιούνται,όπως είπαμε από τους αλχημιστές με μεγάλη ελευθερία. Συνίσταται στην απόκτηση της καθαρής συνειδητότητας πέρα από τον χώρο-χρόνο.

ΙΙΙ. ΟPERA AL ROSSO (Rubedo) Περίοδος του κοκκινίσματος.

Συμβολίζεται με τον Φοίνικα

Μέταλλο χρυσός, Πλανήτης: Ήλιος, στον χριστιανισμό αντιστοιχεί με την ανάσταση του Χριστού, με το «ένδοξο σώμα».

Περιλαμβάνει το τελικό στάδιο:

7. Coagulation= Συμπύκνωση

Φτιάξιμο της Φιλοσοφικής Λίθου ή Διαμαντένιου Σώματος. Καθίζηση του εξευγενισμένου και αποκαθαρμένου φυράματος από την προηγούμενη διεργασία. Στο χημικό Πείραμα αντιπροσωπεύεται από την ουσία Red Pulvis Solaris, η οποία είναι κόκκινο-πορτοκαλιά σκόνη καθαρού θειαφιού ανάμικτη με μια υδραργυρική θεραπευτική ουσία, το ερυθρό οξείδιο του υδραργύρου. Το όνομα Pulvis Solaris σημαίνει «Σκόνη του Ήλιου» και οι αλχημιστές πίστευαν ότι, σαν προσθήκη, είχε την ικανότητα να τελειοποιεί κάθε ουσία (Προβολή ή πολλαπλασιασμός). Ο φωτισμένος Δάσκαλος μπορεί να συντελεί στον εξευγενισμό και άλλων ατελών ψυχών.

H Συμπύκνωση βιώνεται σαν ένα Τρίτο Σώμα χρυσού και λαμπερού φωτός, ένα μόνιμο πια όχημα συνείδησης, το οποίο ενσωματώνει τις πιο ψηλές ενατενίσεις. Σ’αυτό το στάδιο απελευθερώνεται το Ελιξίριο στο αίμα με συνέπεια την αναγέννηση του σώματος. Μια εγκεφαλική αμβροσία λέγεται ότι απελευθερώνεται μέσα από την διαντίδραση της φαλλικού σχήματος επίφυσης με την κολπικού σχήματος υπόφυση. Η ουράνια αυτή τροφή ή Viaticum, όπως λέγεται καταφέρνει να ζωογονεί τα κύτταρα του σώματος.

Η καθαρή και μόνιμη συνειδητότητα (φώτιση) αναδύεται από το κορυφαίο Κέντρο της κεφαλής.

VEDANTA ALCHIMIA QABBLAH

ΑΤΜΑ ΘΕΙΟ (Zolfo) ΑΝΩΤΕΡΗ ΤΡΙΑΔΑ

Σφαίρα του Αιτιατού Κέτερ : Κορώνα

(Ananda ) Χόχμα : Σοφία

Μπιινά :Νοημοσύνη

BUUDDHI KΑΘΑΡΟΣ ΥΔΡΑΡΓΥΡΟΣ MEΣΑΙΑ ΤΡΙΑΔΑ

Γκέμπουρα: Δύναμη,

Χέσεντ: Επιείκια,

Τιφερέτ: Ομορφιά

Ανώτερη λεπτή σφαίρα

Μάνας

……………………………………………………………………………………………………………………………………………………

Κατώτερη λεπτή σφαίρα Σεληνιακός ΚΑΤΩΤΕΡΗ ΤΡΙΑΔΑ Υδράργυρος

κάμα-μάνας Χοντ: Η δόξα

ή Αστρικό Νετσάχ: Η νίκη

Ιεσόντ: Η βάση

ΑΙΘΕΡΟ-ΦΥΣΙΚΟ ΑΛΑΣ-ΜΟΛΥΒΔΟΣ Χονδροειδής σφαίρα

(Sthula) ΜΑΛΚΟΥΤ

Αυτό το πύρινο Σώμα της Δόξας για να υπάρξει δεν έχει ανάγκη την υποστήριξη του Κρόνου (Saturno). Η πραγματικότητά του μπορεί να εκδηλωθεί διαμέσου Άτμα-Βούδδι-Μάνας, η Αγία αυτή τριάδα αντιστοιχεί στον Κόσμο των Ιδεών ή των Αρχετύπων του Πλάτωνα. Οι «ιδέες», τα πρότυπα, είναι πάνω από χρόνο και χώρο, αιώνιες και ολοζώντανες. Με την ενέργειά τους προβάλλουν τον αισθητό κόσμο, χλωμή και πρόσκαιρη απομίμηση του αιώνιου και άφθαρτου.

«Τι μπορώ να σου πω παιδί μου; Δεν έχω να σω πω παρά αυτό: Δεν είμαι αυτός που γνώριζες, αλλά έχω βγεί από τον παλαιό εαυτό για να κατοικήσω σ’ένα νέο σώμα άϋλο, δημιουργημένο από τη θεία χάρη. Δεν έχω πια χρώμα, ούτε μορφή, ούτε μέγεθος, όλα αυτά μου είναι ξένα. Τώρα παιδί μου μπορείς να με βλέπεις με τα φυσικά μάτια, αλλά δεν μπορείς να καταλάβεις τι είμαι εγώ…» Corpus Ermeticum

ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΕΠΙΛΟΓΟΥ

1. Πρόσεχε να μη πέσεις σ’αυτή την παγίδα: μπορεί να συμβεί ο διαχωρισμός και η ένωση με το «Θειάφι» να είναι απατηλές, γιατί γενικά έχει επιτευχθεί μόνο η «αίσθηση» του διαχωρισμού από τον σεληνιακό κόσμο. Είναι το κοινό προσωπικό εγώ που αισθάνεται αποχωρισμένο από σκέψεις και συναισθήματα. Με άλλα λόγια μπορεί να δοκιμάσεις μια αντανάκλαση του πραγματικού διαχωρισμού και της ενοποίησης δια μέσου του αισθητικού νου (κάμα-μάνας), που είναι περιφερικό και έμμεσο όργανο της αντίληψης και γνώσης του κοινού Υδραργύρου.

2. Θα μπορούσες και να έχεις ένα κάποιο έλεγχο των ενεργειών κατακτώντας μια ικανοποιητική εγωική ελευθερία και όμως να μπορεί να πέσεις στην αλαζονεία και στην κατάχρηση αυτής της ελευθερίας.

3. Υπάρχει ένα σημείο του «διαχωρισμού», στο οποίο πραγματοποιείται μια στάση στην κατεύθυνση της φυσικής ζωικής λειτουργίας, που , αν δεν παρεμβάλλετο η αλχημική θα συνέχιζε τη φυσική της κίνηση. Σ’αυτή την κατάσταση το εμπειρικό εγώ, αισθάνεται «χαμένο» και απογοητευμένο, γιατί του λείπει το στήριγμα, η σχέση, η έκφραση. Αισθάνεται μυρωδιά θανάτου και αγωνίζεται να ξαναποκτήσει δύναμη και ζωντάνια. Χρειάζεται ασφαλής συνειδητότητα, βαθύς πόθος πραγματικής απελευθέρωσης και Αγάπη για την Τέχνη για να ξεπεραστεί αυτό το κρίσιμο σημείο. Να θυμάσαι ότι η «Αλχημική λαχτάρα» είναι ένα πάρα πολύ ισχυρό μέσον, ένα τέχνασμα, ένα εργαλείο κατάλληλο να ισχυροπιήσει την μαγνητική σου αύρα, που με τη σειρά της προκαλεί γεγονότα.

4. Η Σταθερότητα που σου μίλησα δεν είναι ακαμψία, γιατί δεν έχει τίποτε το ψυχικό ή φυσικό.

5. Η Α-πάθεια δεν είναι απολίθωση (σκλήρυνση) ή απουσία ευαισθησίας.

6. Η Παντοδυναμία δεν είναι βία ή προσπάθεια κατάχρησης, αλλά μια στιβαρή (κραταιά) ηρεμία, γεμάτη ακλόνιτη πίστη-βεβαιότητα. Είναι συνείδηση ότι Είσαι και ότι το Είναι είναι Αθάνατο. Είναι πληρότητα και ολοκλήρωση.

Υ.Γ. ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

Ο Υδράργυρος είναι ο παρατηρητής. Έχουν μιλήσει για τον παρατηρητή ο Κρισναμούρτι, οι Δάκαλοι Ζεν, οι Βουδιστές και πολλοί άλλοι. Ο Παρατηρητής αρχικά είναι ο κοινός υδράργυρος, ένα ασυνήθιστο μέταλλο, υγρό και στερεό ταυτόχρονα. Ο παρατηρητής πρέπει να καθαριστεί. Ο υγρός υδράργυρος πρέπει να σταθεροποιηθεί. Το έργο αρχίζει όταν «δείτε» ότι είναι αδύνατο να αλλάξετε, ότι κι αν κάνετε.

Όταν ο παρατηρητής γίνεται σιωπηλός, ο Υδράργυρος σταθεροποιείται και το παρατηρούμενο αρχίζει να αποκαλύπτεται. Υπάρχει όμως ένα διάστημα κενού. Αν ο παρατηρητής έχει κρυσταλλωθεί έχει χάσει την ευαισθησία του. Αποκαλύπτεται μόνο ανοησία και ληθαργικότητα. Έρχεται στην επιφάνεια ο ασυνείδητος παρατηρητής (ανόητος και κουτός). Σ’αυτό το σημείο πολλοί εγκαταλείπουν το έργο.

Θέρμανση: πειθαρχία της παρατήρησης. Χρειάζεται όμως πολύ θάρρος και ενέργεια

Αλχημική φλόγα: Να παρατηρείς την ίδια σου τη βλακεία, χωρίς να αγχωθείς και να αηδιάσεις. Πολλοί σ’αυτό το σημείο γυρίζουν πίσω. Ο νους δραπετεύει προς τις τεχνικές και τις μεθόδους ελέγχου, αλλά με αυτόν τον τρόπο δεν θα αποκτήσεις ποτέ την αυτοπειθαρχία της παρατήρησης, την ενέργεια για να παρατηρήσεις αυτό που είναι. Εαν είμαι χαζός είμαι χαζός και μπορώ να είμαι αυτό χωρίς να ντρέπομαι ή να μου δημιουργείται σύμπλεγμα ενοχής ή κατωτερότητας. Αλλά ούτε να είστε υπερήφανοι λέγοντας: «Είμαι υπερήφανος που μπορώ να δω ότι είμαι χαζός!», γιατί έτσι κατασκευάζεται μια άλλη μορφή αναπλήρωσης. Το εγώ δεν μπορεί, ούτε ενδιαφέρεται να αποκαλύψει την αλήθεια, θέλει μόνο να επεκταθεί…

(Δρ. Π.Κάουσικ : «Υπήρξα μαρξιστής, μελέτησα τη Βεδάντα, τον Βουδισμό Ζεν, τον Χριστιανισμό, τον μυστικισμό, τον σουφισμό και μια μέρα ξαφνικά αντιλήφθηκα ότι είχα μόνο μια επιφανειακή πληροφόρηση και ότι δεν ήξερα απολύτως τίποτα. Τότε έγινα σιωπηλός. Έγινα κουτός, αμαθής. Το να βλέπεις την σκοτεινή πλευρά του εαυτού σου και να παραμένεις σ’αυτήν είναι θέρμανση, είναι η πειθαρχία της παρατήρησης».)

Ερμητικό κλείσιμο: Κανένας ατμός δεν πρέπει να εξέρχεται. Εάν υπάρχει ένα άνοιγμα στο δοχείο δεν θα πραγματοποιηθεί η μεταμόρφωση. Πως να σφραγίσουμε το δοχείο; Με την ασάλευτη συγκέντρωση και προσήλωση στο Έργο. Σπάζουμε την σφραγίδα όταν, για να κατευνάσουμε την σύγχιση και την ανησυχία μας, πηγαίνουμε στο Μπαρ ή στον κινηματογράφο, ανάβοντας την τηλεόραση, σερφάροντας στο ίντερνετ, μαγειρεύοντας, διαβάζοντας κλπ. Οτιδήποτε είναι καλό αρκεί να μας απαλλάξει από το βάρος της συνειδητοποίησης. Στην πραγματικότητα όμως όλες αυτές οι διασκεδαστικές ασχολίες είναι ένας εχθρός, όταν χρησιμοποιούνται σαν αναισθητικό, γιατί μας εμποδίζουν να αλλάξουμε κάνοντας υποφερτή την κατάστασή μας. Ο κόσμος λέει πιστεύοντας ότι είναι μεγάλη σοφία ότι «Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία!». Αυτή η ελπίδα που δεν στηρίζεται στην κατανόηση και την προσπάθεια είναι ένα κοινό ναρκωτικό που αποκοιμίζει και μας κρατάει δέσμιους στην άγνοιά μας. Κάθε Γκουρού, όσο φωτισμένος και να είναι δεν μπορεί να κάνει άλλο από να σας δείξει το μονοπάτι. Δεν μπορεί να υποστεί την θέρμανση στη θέση σας. Ένας πραγματικός δάσκαλος δεν θα προσπαθήσει ποτέ να μειώσει τη θερμότητα, εαν βλέπει αυτό που συμβαίνει. Όλοι μιλούν για μάντρα, μεθόδους διαλογισμού, προσευχές και διάφορα τελετουργικά, αλλά είναι όλοι τρόποι παρεμβολής στο πραγματικό, για να μην αντιμετωπίσουν αυτό που είναι. Δεν υπάρχει τρόπος να κατανοήσεις την πραγματικότητα, εκτός από το να είσαι απόλυτα με αυτήν και να παρατηρείς αυτό που διαστρεβλώνει την παρατήρηση. Ο διαστρεβλωτής διαλύεται με τη σωστή παρατήρηση και τότε απομένει αυτό που είναι.

Το νοητικό Πυρ επιδρώντας με τη θερμότητα και την ακτινοβολία του κατακαίει τις «εικόνες» μέσα στην ανθρώπινη αύρα και τις εξαϋλώνει. Οι εικόνες μέσα στην ανθρώπινη αύρα μοιάζουν με πολαπλά κελύφη, των οποίων η ποιότητα προσδιορίζεται απότην πυκνότητα, τη σκληρότητα, την φωτεινότητα και την διαπερατότητα. Αυτά τα κελύφη παρεμβάλλονται ανάμεσα στην προσωπικότητα και τον Ανώτερο Εαυτό. Κάθε ροή και αντανάκλαση του Ανώτερου προς το κατώτερο διαφοροποιείται και αλλοιώνεται στο μέτρο και την ποιότητα που επιτρέπει και επιβάλλει το εικονογραφημένο αρχείο ( το μορφοποιητικό κέντρο του Γκουρτζίεφ). Η δημιουργία μιας άλλης ανώτερης σε ρυθμό και ποιότητα εικόνας και η τελική κατάλυση κάθε εικόνας (παραμένει η καθαρή πνευματική Ουσία),είναι οι σταθμοί στην εξελικτική ανθρώπινη πορεία. Τούτη η διαδικασία συνεπάγεται ένα αποτέλεσμα που η ανθρώπινη προσωπικότητα αντιλαμβάνεται είτε ως πόνο (ψυχονοητικό-φυσικό), είτε ως ψυχική χαρά που φέρνει αγαλλίαση.

Ο Σιωπηλός Παρατηρητής ή ο Φύλακας της Σιωπής ή ο Φύλακας Άγγελος

Είναι ο εκπρόσωπος του Ανώτερου Εαυτού, ο οποίος, στέκοντας στο κατώφλι του Ανώτερου και παρατηρώντας το κατώτερο, γίνεται ο μεταλλάκτης της ανώτερης πύρινης ενέργειας σε παλμούς λιγώτερο δυναμικούς, ώστε να ακτινοβολούν την ανθρώπινη διάνοια χωρίς να την κατακαίουν και να την καταστρέφουν. Προσπαθεί να στείλει στο βυθισμένο στην ύλη άνθρωπο το μήνυμα από τον Ανώτερο Εαυτό, το οποίο ακούγεται σαν φωνή που πηγάζει από την ανθρώπινη εσωτερική ύπαρξη (φωνή της Συνείδησης ή και φωνή της σιγής). Αντιστοιχεί στη Θεοσοφική «Άντακχαράνα», τη γέφυρα που ενώνειτο κατώτερο με το ανώτερο νοητικό.

Ο κοινός ανθρώπινος νους είναι διασπασμένος, μια άμορφη μάζα.Δεν έχει μορφή, ούτε ατομικότητα. Ένα διασπασμένο πολυπρόσωπο εγώ, χωρίς πραγματική υπόσταση. Εγώ είμαι μια μπερδεμένη μάζα συναισθημάτων, σκέψεων, ενστίκτων, συνηθειών και ερεθισμάτων. Κάθε μέρος του εαυτού είναι σε σύγκρουση με όλα τα άλλα μέρη. Το να δημιουργήσουμε μια ολοκλήρωση ή μια εξατομίκευση σημαίνει να μεταμορφώσουμε τον ψυχισμό, να δημιουργήσουμε μια άνιμα (ψυχή). Λίγοι έχουν μια ψυχή. Και όμως, ενδιαφερόμαστε για την μετενσάρκωση, το κάρμα και το ένα κομμάτι το άλλο για να βρεί μια απάντηση. Αλλά πριν κατανοήσουμε τι σημαίνουν η μετεμψύχωση, η ζωή και η αγάπη, είναι ουσιαστικό να ολοκληρώσουμε την ατομικότητά μας. Αυτή η ολοκλήρωση είναι ακριβώς το πρώτο βήμα της Αλχημείας.

EΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

1) Καρλ Γιουνγκ: Ροζάριουμ Φιλοσοφόρουμ, Εκδ.Σπαγειρία

2)Marie-Luise Von Franz: Αλχημεία, Ψυχολογική ερμηνεία και συμβολισμός, εκδ. Ιάμβλιχος

3) Μιχαήλ Σεντιβόγκιους: Το Νέο Φως της Αλχημείας

4) Αλχη: Εκδ. Αρχέτυπο

5) Gareth Knight: Μάγοι και Αλχημιστές, εκδ. Ιάμβλιχος

6) Καρλ Γιουνγκ: Το Μυστικό του Χρυσού Λουλουδιού, εκδ. Σπαγειρία

7) Fulcanelli, Le Mystere des Cathedrales,Brotherhood of Life

8) Fulcanelli: Dimore Filosofali, Edizioni Mediteranee

9) Martin S. Alchemy and Alchemists,,No Exit Press

10) C.Jung: Psychology and Alchemy

11) Berthelot M., Οι Αρχαίοι Έλληνες Αλχημιστές και η Γένεση της Αλχημείας