Στην Γερμανία και συγκεκριμένα στο Μόναχο χτίζεται το τείχος της ντροπής για να διαχωρίσει τους ντόπιους από 160 νεαρούς πρόσφυγες που έχουν εγκατασταθεί στην περιοχή. Το τείχος του μίσους ξεπερνά τα 3,65 μέτρα και έχει αρχίσει να χτίζεται στο προάστιο Neurperlach του Μονάχου. Ενώ η τάση του ρατσισμού και της ξενοφοβίας γίνεται ορατή μέσα στην Ευρώπη, υπαρχουν φωτεινά παραδείγματα (και όχι εξαιρέσεις) που στέλνουν μηνύματα αλληλεγγύης και ανθρωπιάς. Ένα τέτοιο αποτελεί το παράδειγμα του μουσικού σχολείου Αλίμου που βρέθηκε αυτή την φορά στην “καρδιά του τέρατος”.
Επικοινωνήσαμε μαζί τους την Πέμπτη 24 Νοεμβρίου και συγκεκριμένα με τον καθηγητή κλασικής κιθάρας Δημήτρη Αρβανιτίδη. Γυρνούσαν με το καράβι στην Ελλάδα. Ο Δημήτρης Αρβανιτίδης μας έκανε γνωστή την πράξη αλληλεγγύης των μαθητών βγαλμένη από το μποι των ονείρων τους, παιγμένη με τα καλύτερά τους όργανα.
Το μουσικό σχολείο Αλίμου ήταν καλεσμένο από την κοινότητα Παλλάδιο και από το προξενείο να δώσει μια συναυλία για το προσφυγικό στο “σπίτι των καλλιτεχνών” όπου σε αυτό έχουν παίξει πολύ μεγάλοι καλλιτέχνες. Τα παιδιά την ώρα που έδιναν την συναυλία τους, προβαλλόταν οπτικοακουστικό υλικό, ταινίες του Αγγελόπουλου και φωτογραφίες γνωστών φωτορεπόρτερ όπως του κ. Μπεχράκη.
Οι μαθητές από την Ελλάδα ακόμα, είχαν εκφράσει την επιθυμία τους να προβούν σε μια πράξη αλληλεγγύης, παίζοντας μουσική στο τείχος της ντροπής στο Μόναχο! Στην αρχή όπως μας ενημέρωσε ο κ.Αρβανιτίδης ήταν αρνητικός αλλά μετά κάλεσαν τον υφυπουργό εξωτερικών κ.Αμανατίδη ο οποίος επικοινώνησε με το προξενείο και πήραν άδεια να παίξουν στο τείχος στις 22 Νοεμβρίου.
“Οι φωνές γκρεμίζουν το τείχος. Φίλοι από την Ελλάδα” γράφει το πανό που άφησαν οι μαθητές στο τείχος της ντροπής (φωτογραφία).
“Παίζαμε κομμάτια της Ελένης Καραϊνδρου και του Μάνου Χατζιδάκι την ώρα που οι Μπουλντόζες έχτιζαν το τείχος. Ήταν συγκλονιστική εικόνα. Πραγματικά ανατρίχιασα. Νιώσαμε δέος, που προσφέραμε την μουσική μας ενάντια στο τείχος, ενάντια στα σύνορα” λέει ο καθηγητής Δημήτρης Αρβανιτίδης.
“Την ώρα που παίζαμε μουσική, οι μπουλντόζες έχτιζαν το τείχος. Ήταν ανατριχιαστικό”
“Αυτή η πράξη δείχνει πως τα παιδιά που ασχολούνται ένα χρόνο με αυτό το πρόγραμμα δεν μαθαίνουν απλά μουσική αλλά ευαισθητοποιούνται παράλληλα. Έτσι και αλλιώς ήταν τα ίδια που πρότειναν την δράση στο τείχος.”
“Ήταν αδύνατο να δούμε τα προσφυγόπουλα. Δεν υπήρχε οπτική επαφή μαζί τους”
Το μουσικό σχολείο Αλίμου είναι γνωστό πως συμμετέχει σε διάφορες δράσεις αλληλεγγύης. Την προηγούμενη χρονιά έπαιξαν για τους ανήλικους στις φυλακές του Αυλώνα ενώ σκοπεύουν να παίξουν για τις γυναίκες κρατούμενες στις Φυλακές Κορυδαλλού
Όπως σημείωνει ο κ.Αρβανιτίδης “ψάχνουμε χώρους για να κάνουμε συναυλίες και να ευαισθητοποιούμε τον κόσμο. Το συγκρότημά μας λέγεται “Νόστος” γιατί νοσταλγούμε τα όνειρα μας. Τα παιδιά ταξιδεύουν με αυτά τα όνειρα” αναφέρει ο κ. Αρβανιτίδης
