Το καλύτερα διατηρημένο σύστημα αποχέτευσης της νεολιθικής εποχής ανακαλύφθηκε σε οικιστικό σύνολο λίγο έξω από τον διάσημο μυκηναϊκό οικισμό στο Διμήνι (4.800 π.χ.).
Ίχνη συστήματος αποχέτευσης έχουν εντοπιστεί σε μεμονωμένες οικίες του μυκηναϊκού οικισμού, αλλά ποτέ πριν σε τόσο καλή κατάσταση.
Αποτελείται από δίκτυο λιθόκτιστων αυλάκων. Σώζεται σε μήκος 4.00μ., έχει πλάτος 0,40μ., είναι κατασκευασμένο από 2 παράλληλες σειρές με ακατέργαστες πέτρες και καλύπτεται από σχιστόπλακες. Δυστυχώς, όρυγμα νεότερης καλλιεργητικής δραστηριότητας προκάλεσε φθορές και διακοπή της συνέχειάς του.
Οι εργασίες των αρχαιολόγων της ΙΓ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, συνεχίζονται…
«Η έρευνα δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί και η εικόνα των αρχιτεκτονικών κατάλοιπων είναι αποσπασματική,
«Παρά την έλλειψη ολοκληρωμένης εικόνας, το εν λόγω σύνολο προσθέτει μία μικρή έστω ψηφίδα στα ευρήματα και στο χάρτη της έκτασης του μυκηναϊκού οικισμού. Η αύξηση του πληθυσμού την περίοδο της ακμής του πυκνοδομημένου οικισμού, είχε ως συνέπεια την επέκταση της κατοίκησης στις ανατολικές παρυφές του, σύμφωνα με τον πολεοδομικό σχεδιασμό που διέπει όλο τον οικισμό».
Οπως αναφέρει ανταπόκριση της Γλυκερίας Υδραίου για τον «Ταχυδρόμο» (Πανθεσσαλική Εφημερίδα) «Οι μυκηναϊκές οικίες που ανακαλύφθηκαν, βρίσκονται εκτός του χώρου που είχε ήδη ανασκαφεί, σε παρακείμενο οικόπεδο, χρονολογούνται στην ίδια φάση με το μυκηναϊκό ανάκτορο του Διμηνιού, τον 13ο π Χ αιώνα».
Οπως όλα δείχνουν, ο οικισμός ήταν μεγαλύτερος απ’ ό,τι πιστεύαμε μέχρι σήμερα.
Ο μυκηναϊκός οικισμός Διμηνίου
Η πρώτη ανασκαφή έγινε το 1886 από τους Lolling και Wolters, οι οποίο ανέσκαψαν το μυκηναϊκό θολωτό τάφο που είναι γνωστός ως Λαμιόσπιτο. Το 1901 ο Βαλέριος Στάης ανακάλυψε τον θολωτό τάφο στο λόφο του Νεολιθικού οικισμού. Εργάστηκε συστηματικά με τον Χρήστο Τσούντα έως το 1905. Οι έρευνές τους ανέδειξαν τη σπουδαιότητα του συνοικισμού. Τις ανασκαφές συνέχισε μετά το 1977 ο Γιώργος Χουρμουζιάδης.
Ο προϊστορικός αυτός οικισμός καλύπτει μια έκταση πάνω από 100 στρέμματα, αλλά τα όριά του δεν μπορούν να προσδιοριστούν με σαφήνεια, καθώς εκτείνεται κάτω από τα σπίτια του σύγχρονου οικισμού. Διέθετε οχυρωμένη ακρόπολη, διαδοχικούς περιβόλους, οικίες και τάφους.
Ο κεντρικός πυρήνας του οικισμού ερευνήθηκε επιστάμενα από την Δρ. Βασιλική Αδρύμη-Σισμάνη, η οποία ανέλαβε δράση το 1980. Περιλαμβάνει ένα επιβλητικό κτιριακό συγκρότημα (Μέγαρο Α και Β), έναν κεντρικό δρόμο με καλοχτισμένες ιδιωτικές οικίες εκατέρωθέν του, αλλά και μεμονωμένες οικίες. Στα πλαίσια σωστικών ερευνών, εντοπίστηκαν οικίες, βιοτεχνικές εγκαταστάσεις, καθώς και τάφοι της Ύστερης Εποχής Χαλκού (1600-1100 π.Χ.).
«Το 2001 οι ανασκαφές αποκάλυψαν μια μυκηναϊκή πόλη και ένα ανακτορικό συγκρότημα που πιστεύεται, ότι θα μπορούσε να είναι μέρος της αρχαίας Ιωλκού. Μια εγχάρακτη πέτρα και ένα εγχάρακτο όστρακο επιβεβαιώνουν την γραφή Γραμμική Β».
Υπολογίζεται ότι κάθε χρόνο επισκέπτονται το Διμήνι τουλάχιστον 10.000 τουρίστες.
«Πραγματοποιούμε εκπαιδευτικές περιηγήσεις στα σχολεία, που εκδηλώνουν μεγάλο ενδιαφέρον τόσο για τον νεολιθικό οικισμό, όσο και για τους δύο θολωτούς μυκηναϊκούς τάφους, που είναι επίσης επισκέψιμοι. Όταν ολοκληρωθεί, το 2014 η κατασκευή των στέγαστρων των Μεγάρων Α΄ και Β΄, στα πλαίσια έργου του ΕΣΠΑ, θα είναι επισκέψιμος και ο μυκηναϊκός οικισμός του Διμηνίου» αναφέρει η Σταματία Αλεξάνδρου.
Διαβάστε για τον μυκηναϊκό οικισμό του Διμηνιού:http://odysseus.culture.gr/h/3/gh351.jsp?obj_id=2501
Δείτε το δοκυμαντέρ του Ζήνωνος Δ. Ράμμου για το Διμήνι και το Σέσκλο: http://documentarygr.blogspot.gr/2010/12/blog-post.html
Πηγή: Καλά Νέα
