Τα απομεινάρια μίας αρχαίας Γης βρίσκονται σφηνωμένα βαθιά στον μανδύα του πλανήτη μας, από την εποχή που ένα τεράστιο ουράνιο σώμα συγκρούστηκε μαζί του και δημιουργήθηκε το φεγγάρι, υποστηρίζουν επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ. Αν η εικασία είναι σωστή, θα χρειαστεί επανεξέταση των επιστημονικών θεωριών γύρω από τον σχηματισμό πλανητών, λένε οι ειδικοί.
Στις αρχές αυτού του μήνα, την ίδια περίοδο που Γερμανοί ερευνητές ενίσχυαν με στοιχεία τη θεωρία γέννησης του φεγγαριού από μία σύγκρουση της Γης με τη Θεία, μία ομάδα επιστημόνων του Χάρβαρντ δημοσιοποίησε τα αποτελέσματα δικής της δουλειάς, που υποστηρίζουν, ουσιαστικά, την ύπαρξη μίας αρχαίας Γης στο εσωτερικό του πλανήτη μας.
Συγκεκριμένα, η ομάδα πιστεύει ότι μία προηγουμένως ανεξήγητη ισοτοπική αναλογία, από βαθιά μέσα στη Γη, μπορεί να είναι το σημάδι ενός υλικού με ηλικία που ξεπερνά την ημερομηνία της αρχαίας σύγκρουσης. Μπορεί, δηλαδή, να είναι η ηχώ της αρχαίας Γης, όπως ήταν πριν διαλυθεί και ξαναγεννηθεί, 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια στο παρελθόν.
Τότε, σύμφωνα με την κρατούσα θεωρία, σχηματίστηκε και το φεγγάρι, όταν η Γη συγκρούστηκε με ένα ουράνιο σώμα στο μέγεθος του Άρη, με το όνομα Θεία, παράγοντας τέτοια ζέστη, που ολόκληρος ο μανδύας του πλανήτη έλιωσε, πριν κάποια από τα συντρίμμια του εκτοξευθούν στο διάστημα και δημιουργήσουν τον δορυφόρο μας.
Η σύγκρουση με τη Θεία δεν έλιωσε ολόκληρη τη Γη
Τώρα, η ομάδα από το Χάρβαρντ, με επικεφαλής τον Επίκουρο Καθηγητή Sujoy Mukhopadhyay, πιστεύει ότι βρήκε στοιχεία που υποστηρίζουν την ιδέα πως μόνο ένα μέρος της Γης έλιωσε, και ότι ένα αρχαίο κομμάτι της, που επιβίωσε της σύγκρουσης, υπάρχει, μέχρι σήμερα, βαθιά στο εσωτερικό του μανδύα της.
Μέρος του ενός ημισφαιρίου της Γης γλίτωσε από τη σύγκρουση με τη Θεία, λένε οι επιστήμονες του ΧάρβαρντΟι ειδικοί της ομάδας του καθηγητή Mukhopadhyay δεν αμφισβητούν ότι η ενέργεια που απελευθερώθηκε από τη σύγκρουση της Γης με τη Θεία ήταν αρκετή για να λιώσει ολόκληρος ο πλανήτης. Μόνο που πιστεύουν ότι δεν κατανεμήθηκε ομοιόμορφα σε ολόκληρη την αρχαία Γη, σύμφωνα με δηλώσεις του ίδιου, στην Ευρωπαϊκή Ένωση Γεωχημείας.Το αποτέλεσμα αυτού του φαινομένου, πάντα με βάση τη δουλειά των επιστημόνων του Χάρβαρντ, ήταν να λιώσει και να εξατμιστεί μεν εντελώς το ημισφαίριο στο οποίο έγινε η σύγκρουση, να προστατευθεί δε ένα μέρος του αντίθετου ημισφαιρίου, με αποτέλεσμα να γλυτώσει από την ενέργεια που μετέτρεψε τον υπόλοιπο πλανήτη σε έναν ωκεανό μάγματος.Αναλύσεις ισοτόπων φανέρωσαν τα υπολείμματα της αρχαίας ΓηςΓια να φτάσει στο παραπάνω συμπέρασμα, η ομάδα συνέκρινε τις αναλογίες ισοτόπων ευγενών αερίων από βαθιά μέσα στον μανδύα της Γης, με τις αναλογίες ισοτόπων από σημεία του μανδύα πιο κοντά στην επιφάνεια. Βρήκαν ότι η αναλογία Ηλίου-3 προς Νέον-22 από τον αβαθή μανδύα είναι σημαντικά υψηλότερη, σε σχέση με την αντίστοιχη αναλογία από τον βαθύ μανδύα.
Περαιτέρω στοιχεία παρείχε η ανάλυση των αναλογιών των ισοτόπων του Ξένου (Ξένον-129 προς Ξένον-120). Όπως και στην περίπτωση των ισοτόπων ηλίου και νέου, η ανάλυση έδειξε ότι τα υλικά από τον βαθύ μανδύα έχουν χαμηλότερη αναλογία, σε σχέση με εκείνη των ίδιων υλικών που βρίσκονται κοντά στην επιφάνεια. Το σημαντικότερο όμως ήταν ότι, επειδή το ισότοπο του ξένου, Ξένον-129, παράγεται από τη ραδιενεργή διάσπαση του ισοτόπου του ιωδίου, Ιώδιο-129, οι ερευνητές ήταν σε θέση να χρονολογήσουν το αρχαίο τμήμα του μανδύα, τοποθετώντας την ηλικία του, περίπου, στα πρώτα 100 εκατομμύρια χρόνια της ιστορίας της Γης.Ανατροπή των μοντέλων δημιουργίας πλανητών;“Η γεωχημεία δείχνει ότι υπάρχουν διαφορές μεταξύ των αναλογιών των ισοτόπων ευγενών αερίων στα διαφορετικά μέρη της Γης, και αυτές οι διαφορές πρέπει να εξηγηθούν. Αν η θεωρία μας αποδειχθεί σωστή, μπορεί να βλέπουμε την ηχώ της αρχαίας Γης, από μία εποχή πριν τη σύγκρουση [σ.σ. της Γης με τη Θεία]”, σχολίασε σχετικά ο Mukhopadhyay.
Πόσο ακριβή είναι τα μοντέλα μας για τις συγκρούσεις και τον σχηματισμό πλανητών;
