Αμερικανοί ειδικοί μας δίνουν ελπίδες ότι θα μπορούμε κάποια στιγμή στο μέλλον να γιατρεύουμε μόνοι μας τις τραυματισμένες καρδιές μας.
Συγκεκριμένα, με την έρευνά τους διαπίστωσαν ότι μια ικανότητα που νομίζαμε ότι την είχαν μόνο τα αμφίβια (την αναγέννηση του καρδιακού μυός), τη διαθέτουν τελικά και τα θηλαστικά, στα οποία ως γνωστόν ανήκει και ο άνθρωπος. Πιο ειδικά, απέδειξαν ότι και τα ποντίκια μπορούν να αυτοϊαθούν και να αναπλάσουν σχεδόν πλήρως τον καρδιακό τους μυ.
Τώρα, οι ειδικοί προσπαθούν να κατανοήσουν πληρέστερα την όλη διαδικασία της αυτοΐασης στα θηλαστικά, ώστε να την αντιγράψουν φαρμακευτικά ή ίσως και χειρουργικά και να βρουν τρόπο να εξωθήσουν και τον ανθρώπινο οργανισμό να «επισκευάζει» μόνος του τυχόν βλάβες στον καρδιακό μυ.
Όσον αφορά στο συγκεκριμένο πείραμα των ερευνητών, έγινε στο Πανεπιστήμιο του Τέξας. Εκεί αφαίρεσαν από νεογέννητα πειραματόζωα περίπου το 15% του καρδιακού μυός τους. Περίπου 21 μέρες αργότερα, παρατηρήθηκε σημαντική αναγέννηση του καρδιακού μυός των πειραματόζωων και μετά από 2 μήνες η καρδιά των ποντικιών λειτουργούσε πλέον σχεδόν απόλυτα φυσιολογικά.
Οι ειδικοί προσπάθησαν να επαναλάβουν το πείραμα με ηλικιωμένα ποντίκια και διαπίστωσαν ότι -δυστυχώς- η επιτυχία δεν επαναλήφθηκε. Αυτό έδειξε ότι η δυνατότητα αναγέννησης του καρδιακού μυός ατονεί με την ηλικία. Εντούτοις, αυτό ισχύει για τα ποντίκια. Πιθανόν στον άνθρωπο ο ίδιος μηχανισμός να λειτουργεί με άλλα δεδομένα και ίσως με την κατάλληλη παρέμβαση (φαρμακευτική ή άλλη) να ενεργοποιείται και να αποδίδει ακόμα σε μεγάλη ηλικία. Για να επιτευχθεί αυτό, θα πρέπει πρώτα οι ειδικοί να διαπιστώσουν με ποια ακριβώς γονίδια ρυθμίζεται η αναγέννηση του καρδιακού μυός στα ποντίκια και στον άνθρωπο.
Ο επικεφαλής της έρευνας, καθηγητής Eric Olson από το Πανεπιστήμιο του Τέξας, είπε σχετικά τα εξής:
«Καταφέραμε να αποδείξουμε ότι τη δυνατότητα της ανάπλασης του καρδιακού μυός δεν τη διαθέτουν αποκλειστικά τα ψάρια και τα αμφίβια, αλλά και τα θηλαστικά. Πιστεύουμε ότι τη διαθέτει και ο ανθρώπινος οργανισμός, αλλά πιθανόν για πολύ μικρό χρονικό διάστημα αμέσως μετά τη γέννησή του και όχι εφ’ όρου ζωής.
Στόχος μας τώρα είναι να εντοπίσουμε επακριβώς τα γονίδια που εμπλέκονται στην αναγέννηση της καρδιάς στα ποντίκια και να καταφέρουμε να τα διεγείρουμε, ώστε να μπορούν να επισκευάσουν βλάβες της καρδιάς τους ακόμα και σε μεγάλη ηλικία. Όταν το καταφέρουμε στα ηλικιωμένα ποντίκια, τότε πιστεύω ότι θα ανοίξει ο δρόμος για να δοκιμάσουμε την τεχνική και στον άνθρωπο.
Αρχικά θα δοκιμαστεί σε εμφραγματίες, επειδή η καρδιά τους συχνά υφίσταται εκτεταμένες βλάβες και η τυχόν αυτοΐαση τμήματος του καρδιακού μυός τους θα ήταν σωτήρια».
Πηγή: Καλά Νέα … Υπάρχουν κι αυτά
