Νυξ είναι γνωστή η θεότητα που προσωποποιούσε τη νύχτα. Η Νυξαναφέρεται ιδιαίτερα από τους αρχαίους Έλληνες ποιητές, αλλά η μεγάλη σημασία της στην ελληνική μυθολογία υπερβαίνει τα απλά λογοτεχνικά πλαίσια. Η Νυξ ήταν κυρίαρχη αρχέγονη και κοσμογονική μορφή, την οποία φοβόταν και σεβόταν ακόμα και ο
Ετικέτα: Δήμητρα
ΟΡΦΕΩΣ ΑΡΓΟΝΑΥΤΙΚΑ
Τα κείμενα που αποδίδονται στον Ορφέα και τους μαθητές του, τα μέλη των Ορφικών θιάσων, αποτελούνται από τις ακόλουθες ενότητες (α) Ύμνοι, (β) Αργοναυτικά, (γ) Λιθικά και (δ) Αποσπάσματα. Όπως είναι φανερό, πρόκειται για τα κείμενα που διασώθηκαν από τη
Ο Εσωτερικός Συμβολισμός του Αρχαίου Ελληνικού Χορού
Από τα πανάρχαια χρόνια ο χορός υπήρξε το σύμβολο της συνειδητής παρουσίας της ζωής. Το όργανο που χρησιμοποιεί ο χορός είναι το ανθρώπινο σώμα. Ο Χορός είναι τελετή, είναι συμμετοχή και όχι θέαμα. Είναι δεμένος στενά με τη θρησκεία με τη γιορτή, τη
Αρμονία, Κάδμος και Καβείρια μυστήρια
Καβείριο Λήμνου Στο γάμο του Κάδμου με την Αρμονία έχουμε μια θεογαμία, εφόσον η Αρμονία, σύμφωνα με την Βοιωτική παράδοση, ήταν κόρη του Άρη και της Αφροδίτης ( κάτι ανάλογο έχουμε και στο γάμο του Πηλέα με τη Θέτιδα
Τα αρχαία ελληνικά μυστήρια
Η λέξη Μυστήριο στην αρχαία Ελλάδα σήμαινε το απόρρητο, το μυστικό, το άρρητο μέρος μιας τελετής ή λατρείας οι οποίες δεν γινόταν φανερές σε άτομα που δεν είχαν μυηθεί. Όπως φαίνεται και ετυμολογικά η λέξη παράγεται από το ρήμα Μυείν δηλαδή κλείνω και
ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΑΠΟΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΟΜΗΡΙΚΟ ΥΜΝΟ “ΕΙΣ ΔΗΜΗΤΡΑ”
Η Περσεφόνη με το Ρόδι Εκείνοι που καταγίνονται με τη σπουδή του Εσωτερισμού γνωρίζουν ασφαλώς ότι οι Aγιες Γραφές των Αρχαίων Ελλήνων, δηλ. τα Eργα του Ομήρου, Ησιόδου, Πινδάρου, Ορφέα κ.α., γράφτηκαν για να διατηρήσουν την Εσωτερική Παράδοση. Δε γράφτηκαν
Η διπλή ζωή της ψυχής και ο μύθος του διαμελισμού του Διονύσου
«Όπως έλεγε ο Εμπεδοκλής τον νοητό και τον αισθητο κατά μέρος γίνονται τόποι, όχι ότι πότε ο ένας (ο αισθητός) γίνεται και πότε ο νοητός (διότι πάντα είναι), αλλά ότι η δική μας ψυχή πότε ζει κατά τον νοητό και
“Ο ΥΜΗΤΤΟΣ” ΤΟ ΙΕΡΟΝ ΟΡΟΣ ΤΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ
Από μερικούς αρχαίους και νεώτερους συγγραφείς και τα λιγοστά αρχαιολογικά ευρήματα, όσα οι Ρωμαίοι, ο φανατισμός και η αμάθεια των πρώτων Χριστιανών, με βοηθό το χρόνο, άφησαν σαν φτωχή ανάμνηση περασμένου μεγαλείου, μπορούμε να σχηματίσουμε μιά εικόνα της αρχαίας
Το φως του ‘Ηλιου
Ο Ήλιος παρέμεινε για τους αρχαίους Έλληνες μια ξέχωρη μορφή από αυτή του Απόλλωνα, όπως η Σελήνη μια ξέχωρη μορφή από αυτή της Άρτεμης. Η σύγχυση, που δεν καθιερώθηκε οριστικά παρά στη ρωμαϊκή εποχή, δεn βρίσκεται ούτε στον Όμηρο, ούτε
O Όμηρος και η ονομασία “Ελλάς” – “Έλληνες”
“οι τε είχον Φθίην ήδ’ Ελλάδα καλλιγύναικα Μυρμιδόνες δε καλεύντο και Έλληνες και Αχαιοί”
Τό Υπόμνημα που κατατέθηκε στο ΣτΕ κατά της κατάχωσης του Βωμού
ΥΠΟΜΝΗΜΑ 1. Μιχαήλ Σαμαρτζή του Αντωνίου, υπαλλήλου ΟΤΕ, κατοίκου Καλλιθέας Αττικής, οδός Ηρακλέους αρ. 122 2. Μιχαήλ Πολυχρονάκη του Δημητρίου, αγρότη, κατοίκου Αθηνών, οδός Μοσχονησίων αρ. 38 3. Ευγενίας Σταματοπούλου του Μιχαήλ, ιδιωτικής υπαλλήλου, κατοίκου Αθηνών, οδός Κράτητος αρ. 59
Η πρωτομαγιά έχει της ρίζες της στην αρχαιότητα
Ο Μάιος, σύμφωνα με την παράδοση, πήρε το όνομά του από τη ρωμαϊκή θεότητα Maia (Μάγια), η οποία ονομάστηκε έτσι από την ελληνική λέξη Μαία που σημαίνει τροφός και μητέρα. Η Μάγια ταυτίστηκε με την Ατλαντίδα νύμφη Μαία, τη μητέρα του