Η Έριδα (αρχαϊκή ονομασία Ἔρις) ήταν θεότητα της αρχαιότητας. Ήταν κόρη της Νυκτός και θεά της ζήλιας, της διχόνοιας, του τσακωμού και του καυγά. Έσπερνε τη διχόνοια ανάμεσα σε θεούς και σε ανθρώπους. Κατά άλλους ήταν αδερφή του Άρη. Παριστάνεται συνήθως να κουτσαίνει ή να καμπουριάζει, εκτός όταν σπέρνει τα ζιζάνια, οπότε ομορφαίνει και παίρνει καλό παρουσιαστικό, όπως μας λέει ο Όμηρος στην Ιλιάδα.
Ο Ησίοδος γράφει στα «Έργα και Ημέραι», ότι όταν είναι καλή, μας παροτρύνει να είμαστε εργατικοί….
Όταν οι θεοί δεν την κάλεσαν στον γάμο του Πηλέα και της Θέτιδος, αυτή από θυμό άφησε με τρόπο ένα χρυσό μήλο, το κατόπιν γνωστό και ως «μήλο της Έριδος», να κατρακυλήσει ώστε να το δουν οι καλεσμένοι θεοί και να το ζηλέψουν. Το μήλο αυτό έφερε την επιγραφή «τῇ καλλίστῃ«, δηλαδή αφιερωμένο στην ομορφότερη ( θεά).
Ήταν φυσικό λοιπόν οι τρεις παρευρισκόμενες θεές, η Ήρα, η Αθηνά και η Αφροδίτη να διεκδικήσουν το μήλο, η κάθε μία για τον εαυτό της.
Αυτά είναι τα παιδιά της Έριδος που τόσο πολύ ταλαιπωρούν τους θνητούς στη διάρκεια της ζωής τους.
Πηγή: mythiki-anazitisi
Είδε ο Δίας τον τσακωμό και είπε στον Ερμή να τις πάει γρήγορα στον Πάρη για να διαλέξει αυτός, τρόπον καλλιστειών, ποια θα πάρει το μήλο. Έτσι και έγινε.
Για να τον καλοπιάσει, η Αθηνά του έταξε πνευματική σοφία, και η Ήρα δύναμη σωματική.
Η Αφροδίτη όμως του έταξε την ωραία Ελένη, την πιο όμορφη γυναίκα του κόσμου.
Ο Πάρης, μην ξέροντας ότι η ωραία Ελένη ήταν γυναίκα του Μενελάου, έδωσε το μήλο στην Αφροδίτη. Με την αρπαγή της Ελένης από τον Πάρη άρχισε λοιπόν κατά τον μύθο ο Τρωικός πόλεμος και η Έρις πέτυχε αυτό που ήθελε.
Ως παιδιά της Έριδος θεωρούνται που κι αυτά δημιουργήθηκαν χωρίς την επέμβαση θεϊκού σπέρματος, ήταν:
Υσμίνες: Συμπλοκές,Θεές της μάχης κόρες της έριδος.
Φιλονικία: λογομαχία, μάλωμα, ανταγωνισμός, αντιμαχία.
Λιμός: πείνα από έλλειψη αγαθών.
Άλγεα: Τα δυσάρεστα, τα επώδυνα, τα θλιβερά.
Νείκεα: Οι φιλονικίες, μαλώματα, επίπληξη.
Ανδροκτασίες: Σφαγή ανδρών.
Άτη: Αναστάτωση, αναταραχή, σύγχυση, απάτη, αφανισμός.σφάλμα,παράβαση
Αμφιλογίες: Διαμάχη-Διαπάλη μέσω του λόγου .Οι Διαφωνίες
Δυσνομία: Παραμόρφωση και διαταραχή των Νόμων
η Λήθη: Λησμονιά, αγνωμοσύνη
Ψεύδεα: Η μή απόδοση της Αλήθειας
Οι Φόνοι: Αφαίρεση της Ζωής
Ο Όρκος: που τιμωρούσε τους επίορκους, όσους δηλαδή καταπατούσαν τον όρκο που είχαν δώσει.
