ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΟΜΑΔΑ ΠΑΥΣΑΝΙΑΣ
Φωτογραφική επιμέλεια ΧΡΟΝΟΣ
Τι θα λέγατε για ένα ταξίδι στο χρόνο; Να πάμε πίσω στα χρόνια της τουρκοκρατίας , γύρω στα 1800.
Όπως θα ξέρετε οι περισσότεροι Τούρκοι έβαζαν φόρους το λεγόμενο ”χαράτσι”….
Όταν θέλουμε σήμερα να πούμε ότι επιβλήθηκε υπερβολική φορολογία ή ότι το ποσό που ζητήθηκε για μια υπηρεσία ή για μια κοινωνική εκδήλωση ήταν πολύ μεγάλο χρησιμοποιούμε συνήθως τη λέξη «χαράτσωμα».
Η λέξη αυτή προέρχεται από τον προσωπικό, κεφαλικό φόρο, που πλήρωναν οι υπόδουλοι και λεγόταν «χαράτσι». Ανάλογα με την οικονομική κατάσταση, αλλά και την ηλικία κλιμακωνόταν. Με τον καιρό διαμορφώθηκαν τρία επίπεδα. Xαράτσι δεν πλήρωναν οι γυναίκες, τα παιδιά, οι γέροι, και οι ανάπηροι. Επρόκειτο για τακτικό φόρο, επιβάλλονταν όμως και άλλοι φόροι σε έκτακτες περιστάσεις για τους δρόμους, τα γεφύρια, τις δαπάνες του στρατού, των δημοσίων υπαλλήλων κ.λπ.
Ακόμη πλήρωναν φόρους εκείνοι που είχαν τη νομή και κατοχή γαιών, των λεγομένων άφθαρτων, γιατί κυριότητα των φθαρτών ονομαζόμενων γαιών είχαν μόνο μουσουλμάνοι. Εκτός από τις ιδιωτικές εκτάσεις (μούλκια), υπήρχαν δημόσιες που παραχωρούνταν με αντάλλαγμα την παροχή στρατιωτικών υπηρεσιών στους μπέηδες, ζαΐμηδες και σπαχήδες και εκείνες που ανήκαν σε θρησκευτικά ιδρύματα (τα βακούφια). Η είσπραξη των φόρων από αυτούς γινόταν μέσω των βοεβόδων. Οι φόροι όμως που πλήρωναν οι Ρωμιοί δεν τελειώνουν εδώ, καθώς υπήρχαν έγγειοι φόροι, η δεκάτη και τα δοσίματα. Από προϊόντα, όπως το βαμβάκι, το λάδι, ο καπνός, το σιτάρι και το κριθάρι, έδιναν το ένα δέκατο. Υπήρχαν, εξ άλλου, φόροι για τα βοσκοτόπια, τα αμπέλια, ταχυδρομικά τέλη, τελωνειακοί δασμοί κ.λπ.
Αρκετοί λοιπόν, για ν αποφεύγουν τον φόρο που τους είχε επιβληθεί στην γεωργική τους παραγωγή έκρυβαν μέσα
σε τεραστία πιθάρια μέρος της παραγωγής τους και εν συνεχεία τα έθαβαν ώστε να εμφανίζουν μικρότερες ποσότητες στους δερβέναγες της περιοχής.
Πρόσφατα λοιπόν γίναμε μάρτυρες αυτού του γεγονότος! Κατά την επίσκεψη μας σε ορεινή περιοχή της Βοιωτίας (σε κάποιο μοναστήρι της περιοχής) μάθαμε αυτή την ιστορία όχι μόνο στα λόγια αλλά και στην πράξη. Ο μοναχός μας ξενάγησε και μάλιστα εκτός από τα πιθάρια που έχουν ξεθάψει κατά καιρούς, μας έδειξε και ένα που είναι ακόμα έτσι όπως το βρήκαν κατά τ΄ όργωμα του χωραφιού τους.
Ο μοναχός μας είπε ότι κατά την εκσκαφή του χώρου πριν χρόνια για την δημιουργία ξενώνα, η ”φαγάνα΄΄ του εκσκαφέα χτύπησε πάνω στο πρώτο πιθάρι και μάλιστα ο οδηγός του μηχανήματος πετάγεται από την θέση του και τον παραμερίζει,ψάχνοντας με τα χέρια του μέσα στο πιθάρι φωνάζοντας για λίρες….Τελικά άνθρακας ο θησαυρός γιατί όλα τα πιθάρια είχαν μέσα στάρι και καλαμπόκι όπως μας ειπε.
Τέλος να πούμε ότι πρόκειται για ένα υπέροχο μέρος με αναλλοίωτα κομμάτια φύσης. Ενώ ο περιηγητής θα μπορέσει να δει και τα δεκάδες αγριογούρουνα (εκτροφής) που έχουν αφεθεί ελεύθερα στο βουνό και έχουν πολλαπλασιαστεί.
το πρώτο πιθάρι που χτύπησε η φαγάνα και είχε λασπωμένο στάρι.
Το δεύτερο πιθάρι που βρέθηκε και είχε μέσα καλαμπόκι.ΔΕΙΤΕ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ
Πηγή: ΒΙΣΑΛΤΗΣ
