διαβάζουμε στο amnesty.org.gr
Όπως σας είχαμε πει στην προηγούμενη επικοινωνία μας, η Συνθήκη για το Εμπόριο των Όπλων τέθηκε για υπογραφή από τις χώρες – μέλη του ΟΗΕ στις 3 Ιουνίου.
Μέχρι στιγμής έχουν υπογράψει 67 χώρες, ανάμεσά τους και η Ελλάδα.
Χρειαζόταν 50 επικυρώσεις για να τεθεί άμεσα σε υπογραφή η Συνθήκη, επομένως τα νέα είναι πολύ ευχάριστα. Η Διεθνής Αμνηστία διεκδικούσε μια Συνθήκη για τον έλεγχο του εμπορίου των όπλων από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 και θα συνεχίσουμε να πιέζουμε τις κυβερνήσεις να υπογράψουν, να επικυρώσουν και να εφαρμόσουν αυστηρά τη συνθήκη το συντομότερο δυνατό.
ΡΟΥΜΑΝΙΑ: ΤΕΛΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΥΠΕΡ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΡΟΜΑ
ΗΣτις 28 Μαΐου 2013, το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο και Δικαστήριο Δικαιοσύνης της Ρουμανίας απέρριψε την έφεση των αρχών της Κλουζ – Ναπόκα και αποφάσισε τελεσίδικα πως το Δημαρχείο της πόλης διέπραξε διάκριση εναντίον των κατοίκων Ρομά που υπέστησαν εξαναγκαστική έξωση από το κέντρο της πόλης τoν Δεκέμβριο του 2010! Αυτή είναι η δεύτερη τέτοιου είδους απόφαση του σώματος ισότητας της Ρουμανίας, σύμφωνα με την οποία μια τοπική αρχή κρίθηκε υπεύθυνη για διακρίσεις εναντίον κοινότητας Ρομά. Η Ομάδα Εργασίας Οργανώσεων της Κοινωνίας των Πολιτών, η Διεθνής Αμνηστία και το Ευρωπαϊκό Κέντρο για τα Δικαιώματα των Ρομά αποδέχθηκαν με ενθουσιασμό την Δικαστική απόφαση, με βάση την οποία ο Δήμος υποχρεούται να πληρώσει περίπου 2.000 ευρώ, το υψηλότερο δυνατό πρόστιμο για περιπτώσεις εθνικών διακρίσεων, όπως ορίζεται από τον νόμο ισότητας των Ρομά. Ευχαριστούμε πολύ σε όλους και όλες που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμά μας και ανέλαβαν δράση για να στηρίξουν τα αιτήματα της κοινότητας!
Τι συνέβη; -> Στις 17 Δεκεμβρίου 2010, περίπου 350 άνθρωποι από 76 οικογένειες Ρομά εκδιώχθηκαν διά της βίας από το κέντρο της πόλης Κλουζ-Ναπόκα, στη Ρουμανία. Σαράντα οικογένειες μεταστεγάστηκαν σε νεόδμητες μονάδες, στα περίχωρα της πόλης, κοντά στη χωματερή απορριμμάτων και σε ένα πρώην χώρο απόρριψης χημικών αποβλήτων. Η παρεχόμενη στέγαση ήταν πλήρως ανεπαρκής. Σε τριάντα πέντε από αυτές τις οικογένειες δεν προσφέρθηκε κάποια εναλλακτική στέγαση, με αποτέλεσμα να μείνουν άστεγες. Κάποιες οικογένειες φιλοξενούνταν από συγγενείς, ενώ άλλες έφτιαξαν αυτοσχέδια σπίτια κοντά στις παρεχόμενες μονάδες στέγασης.
ΓΟΥΑΤΕΜΑΛΑ: ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΚΑΤΑΔΙΚΗ
Η καταδίκη του πρώην Προέδρου – Στρατηγού της Γουατεμάλας, Efraín Ríos Montt, για γενοκτονία και εγκλήματα κατά στης ανθρωπότητας κατά της διάρκεια της θητείας του, είναι μία ιστορική νίκη και ένα σημαντικό βήμα στον εθνικό αγώνα για δικαιοσύνη. O Rios Montt καταδικάστηκε σε 80 χρόνια ως ηθικός αυτουργός για τον φόνο 1.771 ανθρώπων και για τον εξαναγκαστικό εκτοπισμό ακόμα περισσότερων, κατά την διάρκεια ένοπλων συγκρούσεων στη Γουατεμάλα, την περίοδο 1982-1983. Κατά την διάρκεια του εμφύλιου πολέμου (1960-1996) πάνω από 200.000 άνθρωποι έχασαν την ζωή τους ή αγνοούνται. Οι ένοπλες δυνάμεις της Γουατεμάλας παραμένουν ιδιαίτερα αρνητικές και μη συνεργάσιμες στην παροχή πληροφοριών και στην περεταίρω έρευνα εγκλημάτων που διαπράχθηκαν κατά την διάρκεια του εμφυλίου. Σύμφωνα με τη Διεθνή Αμνηστία, η συγκεκριμένη καταδίκη θα πρέπει να λειτουργήσει ως υπενθύμιση για την τωρινή κυβέρνηση, όσον αφορά το χρέος της απέναντι στα θύματα πολέμου.
ΚΕΝΥΑ: ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ – ΕΛΠΙΔΑ ΓΙΑ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΑΛΛΑΓΗ
Όταν πέθανε ο άντρας της, η Alice Beti και τα δύο της παιδιά έμειναν σχεδόν άστεγοι. Η περιουσία του άντρα της είχε περάσει στα πεθερικά της, ενώ απειλούνταν με έξωση από το σπίτι τους στην Κένυα. Όταν η Alice πήγε σε μία συνάντηση που οργανώθηκε από τοπικούς ακτιβιστές έμαθε ότι, με βάση το οικογενειακό Δίκαιο της χώρας της δικαιούταν να κληρονομήσει ένα κομμάτι της περιουσίας του άντρα της. Συνειδητοποιώντας ότι τα δικαιώματά της είχαν καταπατηθεί, αποφάσισε να πάει την υπόθεσή της στο τοπικό Ανώτατο Δικαστήριο. Η Alice κέρδισε την υπόθεση και εξακολουθεί και ζει με τα δύο της παιδιά στο σπίτι τους. Παράλληλα, ηγείται ενός οργανισμού που βοηθάει της γυναίκες να χειριστούν το τοπικό δικαστικό σύστημα. Η ιστορία της Alice είναι αντιπροσωπευτική των εμπειριών εκατοντάδων γυναικών που έχουν πάρει μέρος σε Προγράμματα Εκπαίδευσης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που οργανώνονται από το 2009 από τη Διεθνή Αμνηστία και από τοπικές οργανώσεις στην Κένυα. Κατά την διάρκεια των σεμιναρίων, ειδικά εκπαιδευμένα μέλη της κοινότητας αναπτύσσουν σημαντικά θέματα, όπως είναι ο βιασμός, η αιμομιξία κ.λ.π. και καθοδηγούν τα θύματα στην προσπάθεια τους να διεκδικήσουν αποζημίωση.
ΟΥΖΜΠΕΚΙΣΤΑΝ : ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΘΗΚΕ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 14 ΧΡΟΝΙΑ ΚΡΑΤΗΣΗΣ!
Ο Mamadali Makhmudov, γνωστός συγγραφέας από το Ουζμπεκιστάν, απελευθερώθηκε στις 19 Απριλίου, μετά από 14 χρόνια κράτησης κάτω από απάνθρωπες και σκληρές συνθήκες. Ο Μakhmudov καταδικάστηκε τον Φεβρουάριο του 1999 για φερόμενη συμμετοχή σε μία σειρά από εκρήξεις στο Τασκέντ, την πρωτεύουσα του Oυζμπεκιστάν. O Μakhmudov κατηγορήθηκε για προσπάθεια βίαιης ανατροπής της συνταγματικής τάξης, δημιουργία απαγορευμένων δημόσιων και θρησκευτικών οργανώσεων, καθώς και σύσταση εγκληματικής οργάνωσης. Ο Μakhmudov αρνήθηκε όλες τις κατηγορίες και ανέφερε πως υπέστη βάναυσα σωματικά και ψυχολογικά βασανιστήρια κατά τη διάρκεια της προδικαστικής του κράτησης, όπως για παράδειγμα, τοποθέτηση βελόνων κάτω από τα νύχια του, καθώς και επαναλαμβανόμενες απειλές κατά της ζωής του. Η απελευθέρωση του Makhmudov είχε οριστεί για τον Φεβρουάριο του 2013. Στις 8 Απριλίου, όμως, του ίδιου χρόνου, ο Makhmudov καταδικάστηκε σε 3 επιπλέον χρόνια φυλάκισης με την κατηγορία ότι παραβίασε νόμους της φυλακής, χωρίς όμως να έχει προηγηθεί κάποια σχετική ενημέρωση από τις αρχές των φυλακών για την εν λόγω παραβίαση. Μετά την τελευταία αυτή ανατροπή, ο Makhmudov έστειλε ένα γράμμα στον Πρόεδρο του Ουζμπεκιστάν ζητώντας την απελευθέρωσή του βασιζόμενος στην πολύ άσχημη κατάσταση της υγείας του. Πιστεύεται πως η απελευθέρωσή του ήταν το αποτέλεσμα μια μεγάλης προσπάθειας πίεσης από κυβερνητικούς και μη διεθνείς οργανισμούς, συμπεριλαμβανομένης και της Διεθνούς Αμνηστίας.
ΚΟΥΒΑ: ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΘΗΚΕ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ – ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ
Ο ανεξάρτητος δημοσιογράφος και κρατούμενος συνείδησης Calixto Ramón Martínez Arias απελευθερώθηκε στις 9 Απριλίου, μετά από επτά μήνες κράτηση σε φυλακή στη Κούβα, χωρίς ωστόσο να του έχουν απαγγελθεί κατηγορίες. Από τη μέρα της σύλληψής του, στις 16 Σεπτεμβρίου 2012, μέχρι την απελευθέρωση του, ο Calixto Ramón Martínez Arias προχώρησε σε δύο απεργίες πείνας για να διαμαρτυρηθεί για την κράτηση του. Η τελευταία απεργία πείνας διήρκησε 22 μέρες και έλαβε τέλος μόνο όταν οι αρχές της Κούβας δεσμεύτηκαν για την απελευθέρωση του. Μετά την σύλληψη του, ο Calixto Ramón Martínez Arias είπε ότι ο δικηγόρος του δεν είχε καμία πρόσβαση στον φάκελο της υπόθεσης του. O Ramón ευχαρίστησε τη Διεθνή Αμνηστία για την υποστήριξη της, καθώς και για τη διεθνή κινητοποίηση που προκάλεσε γύρω από την υπόθεση του. Όπως ο ίδιος δήλωσε, η απελευθέρωση του ήταν απόρροια όλης αυτής της κινητοποίησης.
ΙΝΔΙΑ: ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΤΗΚΑΝ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΑΥΤΟΧΘΟΝΩΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ
Στις 18 Απριλίου 2013, το Ανώτατο Δικαστήριο της Ινδίας αποφάσισε ότι, η κοινότητα αυτοχθόνων Dongria Kondh στην Orrisa θα έχει την τελική απόφαση στο πλάνο δημιουργίας μεταλλείου βωξίτη από μία αγγλική επιχείρηση. Η απόφαση θα πρέπει να παρθεί πριν τις 18 Ιουλίου 2013. Πρόκειται για μία σημαντική νίκη στην προσπάθεια αναγνώρισης των δικαιωμάτων των αυτοχθόνων κοινοτήτων στην Ινδία. Η σπουδαία αυτή εξέλιξη ήταν το αποτέλεσμα μιας μεγάλης προσπάθειας που δόθηκε, για πάνω από μία δεκαετία, από τοπικές κοινότητες, τοπικούς και διεθνείς οργανισμούς, συμπεριλαμβανομένης και της Διεθνούς Αμνηστίας. Οι ζωές και η τύχη 8.000 μελών της κοινότητας Dongria Kondh απειλούνταν για πάρα πολλά χρόνια από το ενδεχόμενο δημιουργίας μεταλλείου Βωξίτη.
Πηγή: Καλά Νέα
