Η λέξη δράμα σημαίνει την δράση δηλαδή την πράξη αλλά και το αποτέλεσμα μιας πράξεως. Η έκφραση Ιερό[1] Δράμα της εξελικτικής πορείας της φύσεως είναι γενικά ένας πολύ σημαντικός σταθμός της εξελίξεως της θείας Φύσεως ο οποίος εμφανίζει νέα και πολύ σημαντικά δεδομένα στην θεία Φύση. Δεδομένα που δίνουν μια νέα και πολύ σημαντική τροπή στην εξελικτική της πορεία. Η εκδήλωση των ιερών δραμάτων είναι αποτέλεσμα της δράσεως του Ιερού Πυρός [2].
ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΙΕΡΟ ΔΡΑΜΑ:
Η εμφάνιση της ατομικής ψυχής
Με την εκδήλωση στην Φύση της Μεριστής και της Αμέριστης ουσίας ο σκοπός της εκπορεύσεως της Φύσεως δεν περατώνεται. Το υλικό πυρ εκδηλώνεται ως μία κοσμογονική δύναμη η οποία έχει ως αποτέλεσμα την εκδήλωση αρχικά των αεριοδεστέρων υλικών μορφών (νεφελώματα), κατόπιν των γαλαξιών με τα ηλιακά συστήματα και γενικά των διάφορων υλικών μορφών του σύμπαντος.
Επιστέγασμα της δράσεως της κοσμογονικής δυνάμεως είναι η εμφάνιση τη Ατομικής ψυχής, η οποία αποτελεί έναν πολύ σημαντικό σταθμό στην εξελικτική πορεία της Φύσεως και είναι το πρώτο ιερό δράμα στην εξελικτική της πορεία. Η εμφάνιση της ατομικής ψυχής, ως γνωστόν[3], είναι το αποτέλεσμα της εισόδου της αμέριστης ουσίας εντός των ατόμων της ατομικής (ή μεριστής) ουσίας και της άρρηκτης σύνδεσης του συγκεκριμένου αυτού ατόμου της μεριστής ουσίας με την αμέριστη ουσία. Το πρώτο αυτό ιερό δράμα της εξελικτικής πορείας της Φύσεως χαρακτηρίζεται και ως η Εκπνευμάτωση της ύλης, γιατί το υλικό άτομο γίνεται ατομική ψυχή η οποία προορίζεται να εξελιχθεί σε πνεύμα και αυτό να ακολουθήσει μια άπειρη εξελικτική πορεία στον άπειρο χρόνο. Αυτό και μόνον δείχνει πόσο σημαντικό είναι το πρώτο ιερό δράμα της εξελικτικής πορείας της Φύσεως καθώς έχουμε κάτι εντελώς νέο, το Πνεύμα που εμφανίζεται για πρώτη φορά.
Από τα προλεχθέντα συνάγεται ότι η εκδήλωση της νοητικής πνευματικής φύσεως εκ της μη νοητικής είναι το πρώτο ιερό δράμα της εξελικτικής πορείας της Φύσεως και ότι η ψυχική ατομικότητα έχει υλική υπόσταση αφού αποτελείται από ένα άτομο της ατομικής ουσίας (βλέπε και στην παράγραφο 6). Αυτά ανατρέπουν πολλές από τις καθιερωμένες απόψεις των θρησκειών και δίνουν άλλη διάσταση στην έννοια του πνεύματος.
ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΙΕΡΟ ΔΡΑΜΑ:
Η εμφάνιση της ζωικής νοήσεως
Ο σκοπός της δημιουργίας δεν περατώνεται με την εκπνευμάτωση της ύλης. Οι ατομικές ψυχές για να εκδηλωθούν στο φυσικό τους περιβάλλον και μέσω της εκδηλώσεώς τους να εξελιχθούν έχουν ανάγκη οργανισμών. Οι οργανισμοί είναι τα πολύτιμα μέσα που είναι απαραίτητα στην ατομική ψυχή για να επικοινωνήσει με το περιβάλλον που βρίσκεται, να εκδηλώσει τις δυνάμεις της, να πλουτίσει το γνωσιολογικό της περιεχόμενο και να εξελίχθη. Για τον λόγο αυτόν η κοσμογονική δύναμη, που εδώ τώρα ονομάζεται φυσιογονική δύναμη, θα δράσει έτσι ώστε από την ανόργανη ύλη να σχηματίσει η οργανική ύλη που είναι απαραίτητη για τον εν συνεχεία σχηματισμό οργανισμών. Κατόπιν φυσιογονική δύναμη, που εδώ πλέον χαρακτηρίζεται ως οργανική δύναμη, (με την μορφή του ζωικού πυρός) θα δράσει ώστε να σχηματισθούν οργανισμοί για τις ατομικές ψυχές και μάλιστα ανάλογοι του εξελικτικού τους επιπέδου. Έτσι οι πρώτοι οργανισμοί είναι οι οργανισμοί των ιών και κατόπιν των μονοκυττάρων οργανισμών. Εν συνεχεία η οργανική δύναμη, που τώρα ονομάζεται φυτική ενεργούσα δύναμη, συντελεί στην εκδήλωση της φυτικής ζωής και παράγει τα διάφορα φυτά που είναι απαραίτητα για τον περαιτέρω σκοπό της δημιουργίας. Οι προαναφερθέντες οργανισμοί αποτελούν το πρώτο ([4]) στάδιο στην εμφάνιση αυτοαναπαραγόμενης ζωής.
Η φυτική ζωή δεν είναι ο τελευταίος σκοπός της εξελικτικής πορείας της Φύσεως. Έτσι η φυσιογονική δύναμη εκδηλώνει νέα δράση προς περαιτέρω εξέλιξη, η οποία έχει ως αποτέλεσμα την εμφάνιση των οργανισμών των ζώων και γενικά των οντοτήτων ζωικής φύσεως. Οι Ζωικές Φύσεις, εκτός από την δυνατότητα της αυτοαναπαραγόμενης ζωής, έχουν αίσθηση και δυνατότητα αυτοκινήσεως δηλαδή της κατά βούληση κινήσεώς τους. Στις ζωικές Φύσεις θα εκδηλωθεί η πρώτη δυνατότητα νοήσεως, η ζωική νόηση και εδώ περατώνεται το δεύτερο ιερό δράμα της εξελικτικής πορείας της Φύσεως.
Η εκδήλωση της ζωικής νοήσεως είναι ένα πολύ σημαντικό γεγονός στην εξελικτική πορεία της φύσεως γιατί η ατομική ψυχή εξελισσόμενη αποκτά οργανισμούς, όχι μόνον με δυνατότητα αίσθησης, αυτοαναπαραγομένης ζωής και αυτοκίνησης, αλλά και νοητικής λειτουργίας. Η λειτουργία αυτή θα της επιτρέψει να επικοινωνήσει με το περιβάλλον της και να εκδηλώσει αισθήματα και συναισθήματα.
ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΙΕΡΟ ΔΡΑΜΑ:
Η εμφάνιση της λογικής νοήσεως
Ο σκοπός της δημιουργίας δεν περατώνεται με την εκδήλωση της ζωικής νοήσεως. Οι ατομικές ψυχές για να εξελιχθούν στο φυσικό τους περιβάλλον έχουν ανάγκη αφενός μεν τελειότερων οργανισμών, αφετέρου δε τελειότερου νοητικού οργάνου. Η φυσιογονική δύναμη (με την μορφή πλέον του πνευματικού πυρός), θα δράσει και πάλι, ώστε εκ της ζωικής νοήσεως να προκύψει η λογική νόηση (ή συνείδηση) της ανθρώπινης ψυχής, η οποία εξασφαλίζει στις ψυχικές αυτές οντότητες νοητική δύναμη υψηλότερη, τιμιότερη και περισσότερο ελεύθερη. Η λογική νόηση εκδηλώθηκε στο τελειότερο των ζώων του γήινου περιβάλλοντος, που είναι ο άνθρωπος, ώστε να καταστεί το λογικό ζώο αυτού του περιβάλλοντος.
Αυτή η εξελικτική πορεία της φυσιογονικής δυνάμεως η οποία εμφάνισε σταδιακά πρώτα την ζωική νόηση και κατόπιν την ανθρώπινη ψυχή δείχνει ότι η άποψη της «παλαιάς διαθήκης», σύμφωνα με την οποία τα πάντα έγιναν από τον Γιαχβέ με την γνωστή φράση «είπε και εγένετο», δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Αντίθετα έχουμε, αφενός μεν μια συνεχή εξελικτική πορεία, αφετέρου η εκπόρευση νέων ουσιών εκ του Χάους συνεχίζεται ή άλλως η «δημιουργία» δεν περατώθηκε αλλά συνεχίζεται και θα συνεχίζεται στον άπειρο χρόνο. Οι αλήθειες αυτές είναι άγνωστες σε όσους μένουν μόνον με τις γνώσεις που έχουν αποκτήσει από την «παλαιά διαθήκη» και δεν έχουν επιστημονική κατάρτιση ή τουλάχιστον έλλειψη δογματισμού, ώστε να δουν την αλήθεια όπως αυτή διατυπώνεται στην ελεύθερη από φανατισμούς βιβλιογραφία.
Στην ελληνική παράδοση η εμφάνιση της λογικής νοήσεως περιγράφεται με τον μύθο του τιτάνα Προμηθέως. Η λέξη «προμηθεύς» σημαίνει προνόηση ή πρόνοια που είναι σύνθετη λέξη, παραγόμενη από τις λέξεις προ και μήτις (λογική διανόηση). Κατά τον μύθο αυτόν ο Προμηθεύς (προ-μήτις) έκλεψε το Πνευματικό Πυρ από τον πνευματικό Όλυμπο και το έδωσε στον πλέον εξελιγμένο ζωικό οργανισμό της Γης, τον άνθρωπο, ώστε να αποτελέσει τον νέο του Συνδετικό Λόγο. Αυτό συνιστά την διαφορά του ανθρώπου από τα άλλα ζώα γιατί αποτέλεσε την εξέλιξη της Ζωικής Νοήσεως σε Λογική Νόηση. Με την εκδήλωση της λογικής νοήσεως περατώνεται το τρίτο εξελικτικό δράμα της εξελικτικής πορείας της Φύσεως.
Η μεταβολή της Ζωικής Νοήσεως σε Λογική Νόηση συντελέσθηκε ως εξής, σύμφωνα με την μυστηριακή παράδοση που διδάσκετε στα αρχαία ελληνικά μυστήρια: Ο δημιουργικός Αιθέρας (ο οποίος εικονίζεται ως ο Προμηθεύς) του περιβάλλοντος της μητέρας μας Γης δέχθηκε την περίπτυξη του Πνευματικού Πυρός κάποια στιγμή που οι αστρολογικές συνθήκες εμφάνισαν ευνοϊκούς όρους. Αυτό το πνευματικό πυρ επηρέασε τον αιθέρα του γήινου περιβάλλοντος και μεταφέρθηκε ως μεταμορφωτικός συνδετικός λόγος στο πλέον εξελιγμένο ον της Γης, τον άνθρωπο, δίνοντας του την δυνατότητα να μεταβάλλει την μέχρι τότε Ζωική του Νόηση σε Λογική Νόηση.
Η εκδήλωση της λογικής νοήσεως είναι ένα πολύ σημαντικό γεγονός στην εξελικτική πορεία της φύσεως γιατί η ατομική ψυχή εξελισσόμενη αποκτά οργανισμούς, όχι μόνον με δυνατότητα αίσθησης, αυτοαναπαραγομένης ζωής και αυτοκίνησης, αλλά και Λογικής νοητικής λειτουργίας. Η λειτουργία αυτή θα επιτρέψει στην ψυχή, όχι μόνον να επικοινωνήσει με το περιβάλλον της και να εκδηλώσει αισθήματα και συναισθήματα, αλλά και να το κατανοήσει και να ανακαλύψει τους Φυσικούς Νόμους και να προσαρμοστεί προς αυτούς.
ΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ ΙΕΡΟ ΔΡΑΜΑ:
Η εμφάνιση της γνωστικής νοήσεως
Ο σκοπός της δημιουργίας δεν περατώνεται με την εκδήλωση της λογικής νοήσεως. Οι ατομικές ψυχές για να εξελιχθούν περαιτέρω στο φυσικό τους περιβάλλον έχουν ανάγκη, αφενός μεν τελειότερων οργανισμών, αφετέρου το νοητικό τους όργανο να αποκτήσει την δυνατότητα να κατανοήσει και αφομοιώσει γνώσεις πνευματικής φύσεως. Η φυλογονική δύναμη θα δράσει και πάλι ώστε ο άνθρωπος με την λογική νόηση να αποκτήσει την δυνατότητα να ανακαλύψει και κατανοήσει τους φυσικούς νόμους και να προσαρμόσει την ζωή του προς αυτούς και έτσι αποκτά πλέον την γνωστική νόηση. Τώρα ο άνθρωπος έχει πλέον την δυνατότητα να κατανοήσει ότι έχει πάθη τα οποία πρέπει να εξαλείψει. Με την εκδήλωση της γνωστικής νοήσεως περατώνεται το τέταρτο ιερό δράμα της εξελικτικής πορείας της Φύσεως.
Στην εκδήλωση του τετάρτου ιερού δράματος συνετέλεσε η εξέλιξη του ανθρωπίνου πνεύματος που κατέκτησε την γνωστική νόηση. Η γνωστική νόηση είναι προϊόν της λογικής νοήσεως και την αποκτά εκείνος που θα γνωρίσει την Αλήθεια, αυτό που απλά λέγεται Γνώση. Σε αυτό το στάδιο έρχεται αρωγός ο πάντα πρόθυμος πνευματικός κόσμος των αθανάτων πνευμάτων (των Θεών κατά την Ελληνική παράδοση).
Αλήθεια είναι η πραγματική γνώση της λειτουργίας της όλης εργαζομένης Φύσεως η οποία (λειτουργία) γίνεται με βάση τους φυσικούς νόμους τόσον της νοητικής όσο και της μη νοητικής Φύσεως. Η γνώση αυτή είναι προορισμένη για όλα τα όντα της θείας Φύσεως, γιατί αυτός είναι ο σκοπός τους. Η απόκτηση αυτής της γνώσεως συντελείται δια της εκδηλώσεως των ψυχικών δυνάμεων των όντων και της λειτουργίας αυτών των δυνάμεων σε αρμονία προς τους Φυσικούς Νόμους.
Η απόκτηση αυτής της γνώσεως συντελείται βαθμιαία και ανάλογα με την δυναμική εξέλιξη των όντων. Τα μυσταγωγικά σκηνώματα, όταν αυτά λειτουργούν υπό την διεύθυνση πραγματικών μυσταγωγών, έχουν ως προορισμό να βοηθήσουν τους μύστες αποκτήσουν την γνώση ταχύτερα, ώστε να πραγματοποιήσουν αυτό το ουσιαστικό πρώτο βήμα προόδου, την κατάκτηση της γνωστικής νοήσεως.
Γνώση είναι η κατανόηση της Αληθείας από τις πνευματικές οντότητες. Λέγοντας γνώση εννοούμε την κατανόηση σε όλο τους το βάθος των λειτουργούντων νόμων της καθόλου Φύσεως, τις λειτουργίες της φύσεως των όντων και της πνευματικής φύσεως υπέρτερων του ανθρώπου όντων. Η γνώση αυτή είναι ανάλογη προς την δυναμική κατάσταση των ψυχών και προς την ικανότητα της οργανικής φύσεως των όντων. Η γνώση γενικά είναι η μεταμορφωτική δύναμη της ψυχής.
ΤΟ ΠΕΜΠΤΟ ΙΕΡΟ ΔΡΑΜΑ:
Η πνευματική αναγέννηση.
Ο σκοπός της δημιουργίας δεν περατώνεται με την εκδήλωση της γνωστικής νοήσεως. Οι ατομικές ψυχές που έχουν εξελιχθεί στο φυσικό τους περιβάλλον έχουν ανάγκη ενός νέου περιβάλλοντος πέραν του γήινου. Τώρα ο άνθρωπος έχει πλέον κατανοήσει ότι έχει πάθη και ότι πρέπει να τα εξαλείψει ώστε να κατακτήσει την σοφία και να επιτύχει την πνευματική του αναγέννηση. Επιπλέον, εκτός από την απαλλαγή από τα πάθη του πρέπει να εκδηλώσει στο ψυχικό του κέντρο τους νόμους της ηθικής και της αρετής όπως τους εννοούν οι μύστες. Τα πάθη όμως είναι συσσωρευμένες ενέργειες οι οποίες, όταν επιχειρήσουμε να τις περιορίσουμε ή συγκρατήσουμε, μεγαλώνουν και αν δεν βρουν διέξοδο μπορεί να γίνουν δυνατότερες από τη λογική. Γι’ αυτό ο «ΘΑΝΑΤΟΣ» των παθών είναι οδυνηρός αλλά θα μας οδηγήσει στην «ΑΝΑΣΤΑΣΗ» μας, δηλαδή στην πνευματική αναγέννηση που θα μας δώσει την δυνατότητα να οδεύσουμε στους χώρους του ανεσπέρου φωτός (έκτο ιερό δράμα). Με θάνατο των παθών, την πνευματική μας αναγέννηση και την εκδήλωση της Σοφίας περατώνεται το πέμπτο ιερό δράμα της εξελικτικής πορείας της Φύσεως.
Αυτός ο «θάνατος» και η εν συνεχεία «ανάσταση» αποτέλεσε το κεντρικό στοιχείο όλων των λειτουργησάντων μυσταγωγικών σκηνωμάτων από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Έτσι έχουμε τον θάνατο του Διόνυσου του Ζαγρέως ο οποίος ακολούθως ανίσταται ως Διόνυσος ο Ελευθερέας. Στην Χριστιανική θρησκεία έχουμε ανάλογο συμβολισμό που είναι ο οδυνηρός σταυρικός θάνατος του Χριστού (γιατί ο θάνατος των παθών είναι οδυνηρός) και η εν συνεχεία ανάσταση του που γιορτάζεται μετά ακριβώς από την εαρινή ισημερία. Πρέπει να σημειωθεί ότι όλες σχεδόν οι θρησκείες περιλαμβάνουν αυτόν τον συμβολισμό, δηλαδή κατά την εαρινή ισημερία οι ήρωες τους πεθαίνουν και στη συνέχεια ανασταίνονται.
Με την κατάκτηση της σοφίας ο μύστης αποκτά την δυνατότητα να αναβαθμιστεί στις τάξεις των αθανάτων πνευμάτων δηλαδή να αποθεωθεί. Τα αθάνατα πνεύματα πάντα επεμβαίνουν παρέχοντα ουσιαστική βοήθεια, όπως είναι η κάθοδος του Αθανάτου Πυρός του πνευματικού Ολύμπου, ώστε τα πλέον εξελιγμένα ανθρώπινα πνεύματα να μπορέσουν να περάσουν ταχύτερα αυτούς τους εξελικτικούς σταθμούς, μέσω των πραγματικών μυσταγωγικών σκηνωμάτων δια δοκιμασιών και καθαρμών, κατά το γνωστό λόγιο «όπως ο χρυσός δοκιμάζεται δια του πυρός, έτσι και ο δίκαιος θα καθαριστεί δια του πυρός».
Οι πρώτοι χριστιανοί, αν και οι σύγχρονοι δεν το γνωρίζουν, συμβόλιζαν την κάθοδο του Αθανάτου Πυρός του πνευματικού Ολύμπου και την απόκτηση της σοφίας με τον «παράκλητο» (πνευματικός Όλυμπος) και το «άγιο πνεύμα», το οποίο υπό μορφή φλογών επικάθισε στα μέτωπα των 12 αποστόλων. Κατόπιν τούτου οι απόστολοι (κατά την χριστιανική παράδοση) απόκτησαν σοφία κλπ.
ΤΟ ΕΚΤΟ ΙΕΡΟ ΔΡΑΜΑ:
Η κατάκτηση της τέλειας αθανασίας [5]
Ο σκοπός της δημιουργίας δεν περατώνεται με την εκδήλωση της σοφίας. Οι ατομικές ψυχές που έχουν εξελιχθεί στο φυσικό τους περιβάλλον και έχουν επιτύχει την πνευματική τους αναγέννηση είναι πλέον ώριμες να εγκαταλείψουν το γήινο περιβάλλον και να οδεύσουν στους χώρους του ανέσπερου φωτός. Τώρα ο άνθρωπος έχει εκδηλώσει μέσα του όλους τους Φυσικούς Νόμους της Ιερής Δεκάδας, αλλά για να οδεύσει στους χώρους του ανέσπερου φωτός πρέπει πρώτον να επιτύχει την πλήρη απελευθέρωση του από τις προσκολλήσεις στο γήινο περιβάλλον και κατόπιν να επιτύχει την απόκτηση του Πνευματικού του Οργανισμού και να γίνει αποδεκτός από τους ενοίκους του νέου περιβάλλοντος στο οποίο θα οδεύσει.
Ο τρόπος απόκτησης του Πνευματικού Οργανισμού αποτέλεσε και αποτελεί το μεγαλύτερο μυστικό των μυσταγωγικών σκηνωμάτων και τίποτε σχετικό δεν διέρρευσε σε αμύητους. Ήταν και είναι μυστικό! Στο σημείο όμως αυτό ας θυμηθούμε το γνωστό «όταν ο μαθητής είναι έτοιμος, τότε έρχεται ο διδάσκαλος», γιατί τα αθάνατα πνεύματα (αυτά που οι Έλληνες χαρακτηρίζουν ως Θεούς) πάντα επεμβαίνουν παρέχοντα ουσιαστική βοήθεια προς τους αποκαθαρμένους μύστες. Ας απαλλαγούμε λοιπόν από τα πάθη μας και τις ψευδείς μας δοξασίες και ας περιμένουμε. Ο διδάσκαλος δεν θα αργήσει να εμφανιστεί και ούτε θα ολιγωρήσει!
Με την απόκτηση αθανάτου πνευματικού οργανισμού ο μύστης αποκτά αθανασία και αναβάθμιση στις τάξεις των αθανάτων πνευμάτων. Αυτή είναι η αποθέωση και εδώ περατώνεται το έκτο ιερό δράμα της εξελικτικής πορείας της Φύσεως. Το τι επακολουθεί το αγνοούμε, όμως ο νόμος της εξελίξεως μας πληροφορεί ότι υπάρχουν άπειρες εξελικτικές βαθμίδες προς τις οποίες καλούμαστε να οδεύσουμε…..
ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ ΤΑΚΑΣ, φυσικός και πτυχιούχος της νομικής
[1] Τα προσδιοριστικά επίθετα «ιερό» (δράμα) ως και «θεία» (Φύση) χρησιμοποιούνται προς ένδειξη του σεβασμού που πρέπει να τρέφουμε προς τις διεργασίες που γίνονται μέσα στην μητέρα μας Θεία Φύση (ιδέ σχετικά στο θέμα «Φυσικές εορτές»2).
[2] Η λέξη πυρ/πυρός χρησιμοποιείται στην σύγχρονη νεοελληνική γλώσσα σε σύνθετές λέξεις π.χ. πυροσβεστήρας κλπ και έχει αντικατασταθεί με την λέξη φωτιά (από το φως). Η λέξη όμως που αποδίδει όλη την ζητούμενη έννοια είναι το πυρ, το οποίο δεν είναι μόνο φως αλλά και θερμότητα που εκπορεύονται και εκ των δύο ουσιών της Φύσεως (μεριστής και αμέριστου) δια της συλλειτουργίας τους.
[3] Βλέπε στο περί ψυχής θέμα
[4] Πολλοί θεωρούν ως πρώτο σταθμό τους κρυστάλλους, οι οποίοι έχουν την δυνατότητα αναπαραγωγής ομοίων ακριβώς με αυτούς κρυστάλλων.
[5] Δεν αναφέρουμε τίποτε για τα πέραν του 6ου ιερά δράματα, γιατί μόνον τα αθάνατα πνεύματα της φύσεως γνωρίζουν σχετικά.
