Ανοικτή επιστολή του Υπάτου Συμβουλίου των Ελλήνων Εθνικών προς τους 300 εκπροσώπους του Ελληνικού λαού αναφορικά με την (επιτέλους!) στοιχειώδη φορολόγηση του εκκλησιαστικού πλούτου.
Για μία χώρα που βρίσκεται στα πρόθυρα της πτώχευσης, κάθε μέτρο που αποσκοπεί στην ακύρωση ή έστω μείωση του πολυεπίπεδου πλιάτσικου που γίνεται στην οικονομία της, είναι αν μη τι άλλο λογικό και σαν τέτοιο χαιρετίζουμε την χθεσινή δημοσιοποίηση από πλευράς της κυβέρνησης ότι στο νέο φορολογικό νομοσχέδιο περιλαμβάνεται και μια στοιχειώδης φορολόγηση της ασύδοτης έως σήμερα ορθόδοξης θεοκρατίας. Μιας θεοκρατίας η οποία στέκεται υλικά επάνω σε μια κολοσσιαία περιουσία που ισούται σχεδόν με το σύνολο των ετήσιων κρατικών εσόδων και επάνω στην διεκδίκηση πολλών εκατομμυρίων στρεμμάτων δημόσιων αλλά και ιδιωτικών εκτάσεων σε όλη την χώρα. Μιας θεοκρατίας που σε βάρος της εθνικής οικονομίας ακμάζει μέσα από περίπου 3.000 ναούς και μονές και περίπου 7.000 «εκκλησιαστικούς φορείς» που παριστάνουν τα ΝΠΔΔ. Μιας θρασύτατης θεοκρατίας που από χθες έχει λυσσάξει να προσπαθεί να αποτρέψει τα περιλαμβανόμενα στο νομοσχέδιο με τις γνωστές πιέσεις της προς πολιτικούς που μπορεί με τον α ή β τρόπο να εκβιάσει.
Είναι αυτοί που υφάρπαξαν τις τελευταίες δύο δεκαετίες απίθανα μεγάλα ποσά ευρωπαϊκού χρήματος που φυσικά οι αποστολείς του το προόριζαν για αναπτυξιακές και όχι. θεοκρατικές επενδύσεις, είναι αυτοί που με πολύμορφες πιέσεις και εκλογικούς εκβιασμούς κατόρθωσαν τα τελευταία χρόνια να μην πληρώνουν τίποτε απολύτως σε μια οικονομία μάλιστα που βυθιζόταν κατακόρυφα στα απίθανα ελλείμματα που τώρα καλούνται να πληρώσουν οι εργαζόμενοι και το κοινωνικό κράτος.
Μέχρι την 1η Ιανουαρίου 2004 η Πολιτεία, που βεβαίως το 1997 είχε γενναιόδωρα όσο και παράλογα αποποιηθεί τον Φόρο Μεγάλης Ακίνητης Περιουσίας που όφειλαν αυτοί (ν.2459/97) και είχε επίσης το 2003 δεχθεί να πληρώνει από τον κρατικό προϋπολογισμό το 25% των εισφορών του ταμείου ασφάλισης των κληρικών, φορολογούσε τουλάχιστον τα «δηλούμενα» ακαθάριστα έσοδα των ναών τους με 35%, αν και αυτοί φρόντιζαν να τα παρουσιάζουν σχεδόν μηδενικά ώστε σχεδόν μηδέν να πληρώνουν. Ακόμα όμως και αυτή την παρωδία φορολόγησής τους, πίεσαν και κατάφεραν να την καταργήσουν με τον ν.3220/04, με τον οποίο οι πολιτικοί που τον συνέταξαν και τον ψήφισαν, στις παραμονές των εκλογών του 2004, έβλαψαν συνειδητά την εθνική οικονομία. Και λέμε συνειδητά, αφού κανείς δεν μπορεί να πειστεί πως δήθεν αγνοούσαν ότι αυτό το υποτιθέμενο 35% (25% αρχικά που το 1968 αυξήθηκε σε 35%) τους το ζητούσε η πολιτεία από τότε που είχε σκανδαλωδώς δεχθεί να πληρώνει κατευθείαν από τον κρατικό προϋπολογισμό τους μισθούς όλου του ανθρωπίνου δυναμικού της ορθόδοξης θεοκρατίας!
Η συνειδητή βλάβη στην εθνική οικονομία συνεχίστηκε ωστόσο και τον Δεκέμβριο του 2004, με τον άλλον σκανδαλώδη νόμο 3296/04 (άρθρο 6) με τον οποίο μηδενίστηκε ο ετήσιος φόρος που όφειλαν οι θεοκράτες για τα εισοδήματά τους από εκμίσθωση των αμέτρητων εμπορικού χαρακτήρα ακινήτων τους. Και σαν να μην έφθανε αυτό, οι εκπρόσωποι του Ελληνικού λαού δέχθηκαν μετά από λίγο, με τον ν.3247/05, να μην καταβάλλουν οι ναοί και τα μοναστήρια ούτε φόρο αυτόματου υπερτιμήματος ούτε τέλος συναλλαγής! Κοντολογίς, η ίδια η Ελληνική Πολιτεία, δια του κοινοβουλίου της, αποδέχθηκε παραλόγως να χάνει ανά έτος η εθνική οικονομία μερικά δισεκατομμύρια ευρώ -και να ενισχύει ισόποσα τα θησαυροφυλάκια των θεοκρατών- την ώρα που έρχεται σήμερα να βασανίζει την αγορά με αύξηση ΦΠΑ αποσκοπώντας να κερδίσει τμήμα μόνο από τα όσα ήδη χάρισε ετησίως, και μάλιστα επί αρκετά έτη, στους άπληστους θεοκράτες.
Ευχόμαστε οι εκπρόσωποι του Ελληνικού λαού να φανούν αυτήν την φορά τιμιότεροι απέναντι στην πατρίδα μας και στο μέλλον των παιδιών μας και να μην υποχωρήσουν μπροστά στις πιέσεις των θεοκρατών που γνωρίζουμε ότι ήδη τους ασκούνται και η στοιχειωδώς δίκαιη (γιατί ακόμα υπολείπεται της πραγματικά δίκαιης) φορολόγησή τους που ανακοινώθηκε με το φορολογικό νομοσχέδιο να γίνει επιτέλους νόμος τους κράτους.
Ευχόμαστε επίσης και να υλοποιηθεί σύντομα η υπεραναγκαία πλέον λαϊκότητα του κράτους και ο απόλυτος διαχωρισμός Πολιτείας – Εκκλησίας. Για το καλό της δεύτερης άλλωστε, αφού επιμένοντας να ζει στην εποχή του Βασίλειου Βουλγαροκτόνου και να προκαλεί βάναυσα το λαϊκό συναίσθημα, δεν έχει καταλάβει ότι ουσιαστικά είναι κάτι ανάλογο με τον Λουδοβίκο τις παραμονές του 1789. Ο «λαός Ισραήλ» τον οποίο με ζήλο αινεί στους ναούς της, έχει να της προσφέρει από τις μακραίωνες οικονομικές του εμπειρίες μία σοφότατη ρήση: «ακόμα και η μικρή ζημιά μπορεί ν’ αποτελέσει κέρδος».
Έλληνες βουλευτές, εκπρόσωποι του λαού,
ελπίζουμε να σταθείτε στο ύψος που απαιτεί το αξίωμά σας, η Ελλάδα, η Δημοκρατία, αλλά και τα αυστηρά πια προστάγματα των καιρών.
Μετά τιμής
Ύπατο Συμβούλιο των Ελλήνων Εθνικών
Α.π. 224 / 16.3.2010
