Γράφει η Ζωή Τσιάμου / [email protected] / http://sxeseiszois.wordpress.com/
«Τίποτα ανθρώπινο δεν είναι σταθερό. Αν το γνωρίζεις καλά αυτό, δεν πρόκειται να είσαι πολύ χαρούμενος όταν έρχεται η ευτυχία, ούτε πολύ λυπημένος»
Ισοκράτης
Ο άνθρωπος από την στιγμή που συνειδητοποιεί την ύπαρξη του, ξεκινάει το κυνήγι. Το κυνήγι της απόλυτης, υπέρτατης ευτυχίας. Ένα κυνήγι που είναι πολύ διαφορετικό για τον καθένα. Με διαφορετικά όπλα, διαφορετικές τακτικές, διαφορετικά θηράματα.
Η ευτυχία για τον καθένα είναι διαφορετική. Οι αντιλήψεις του καθενός για τον ορισμό της ευτυχίας έχουν μεγάλη ποικιλία. Για κάποιους το κυνήγι της καλής δουλειάς, των χρημάτων, της καλής ζωής, των ακριβών αυτοκινήτων και μεγάλων σπιτιών και η απόκτηση τους, είναι η ολοκλήρωση τους, ή έτσι πιστεύουν τουλάχιστον.
Για άλλους η εύρεση του «άλλου μισού» τους και ένας καλός γάμος, είναι ο,τι ονειρεύονται για να βρεθούν κοντά στην ευτυχία.
Ο ορισμός της ευτυχίας, βέβαια, μπορεί να αλλάζει και βάση ηλικίας και αναγκών.
Στα 8, ευτυχία ήταν να μας πάρουν δώρο την αγαπημένη μας κούκλα.
Στα 12, ένα ποδήλατο.
Στα 17, να περάσουμε στην σχολή που θέλουμε.
… Και μεγαλώνοντας οι απαιτήσεις ευτυχίας αυξάνονται. Και την δυσκολεύουμε τόσο πολύ να μας πλησιάσει γιατί ο πήχης μας έχει ανέβει πολύ ψηλά.
Τόσο ψηλά που καμιά φορά της το κάνουμε ακατόρθωτο να έρθει κοντά μας.
Θυμηθείτε όταν αποκτήσαμε εκείνη την κούκλα.
Η χαρά ήταν απερίγραπτη. Νιώθαμε πως είχαμε αγγίξει την ολοκλήρωση.
Δεν χρειαζόμασταν τίποτα άλλο..
Για κάποιες εβδομάδες (πολύ λέω;), ήταν η μόνη μας ασχολία. Την σέρναμε μαζί μας όπου και να πηγαίναμε.
…Αλλά όπως για όλα, αυτή η αίσθηση της ολοκλήρωσης δεν κρατάει για πάντα, για την ακρίβεια δεν κρατάει ούτε καν πολύ.
Η κούκλα έπαψε να μας φαίνεται τόσο λαμπερή. Αρχίσαμε να βλέπουμε ψεγάδια. Ψεγάδια που ίσως να μην υπήρχαν, αλλά το μάτι μας συνήθισε την εικόνα της και έπαψε πια να μας συγκινεί όπως στην αρχή.
…Οπότε σταδιακά την παραπετάξαμε σε μια άκρη…ψάχνοντας για το επόμενο συγκλονιστικό παιχνίδι ευτυχίας.
Πόσο διαφορετικά πράττουμε σήμερα ως ενήλικες;
Κυνηγάμε την ευτυχία. Εστιάζουμε πάνω της, ξεχνώντας να απολαύσουμε την πορεία προς αυτή, και όταν τελικά την βρούμε καταλαβαίνουμε ότι δεν είναι «τόσο ευτυχία» τελικά.
Και δεν μπορούμε να αντιληφθούμε γιατί συμβαίνει αυτό. Ή μήπως δεν θέλουμε να αντιληφθούμε αυτό που είναι τόσο ξεκάθαρο, αλλά και τόσο καλά κρυμμένο ως μυστικό ευτυχίας;
Αν μπορούσαμε για μια στιγμή να κατανοήσουμε πόσο ρευστά είναι όλα στη ζωή μας, θα γλιτώναμε μεγάλη ταλαιπωρία.
Η ευτυχία είναι κρυμμένη στα μικρά καθημερινά πράγματα. Σε αυτά που παίρνουμε συνήθως ως δεδομένα και τα προσπερνάμε.
Η ευτυχία δεν είναι μόνιμη κατάσταση. Δεν είναι κάτι που το αποκτάς και μπορείς να το κρατήσεις για πάντα.
Η ευτυχία είναι στιγμές. Όμορφες στιγμές. Στιγμές που μας συγκλονίζουν, μας κάνουν να χαμογελάμε. Μας φέρνουν κοντά στην ολοκλήρωση.
Είναι στιγμές που μας κάνουν να νιώθουμε περήφανοι…Είναι η επίτευξη ενός στόχου.
Η πραγμάτωση του.
Η προσπάθεια επίτευξης είναι αυτό που έχει στο τέλος την μεγαλύτερη σημασία.
Είναι αυτή που μας έμαθε, μας δίδαξε. Μας έκανε να εκτιμήσουμε την ολοκλήρωση.
Αλλά η ολοκλήρωση είναι στιγμές.
Δεν κρατάει για πάντα το συγκεκριμένο αίσθημα ευφορίας .
Πρέπει να μάθουμε να την ζούμε την ευτυχία, την ολοκλήρωση, όσο την έχουμε στα χέρια μας. Όσο την ακουμπάμε, την αγγίζουμε.
Όσο πέφτουμε για ύπνο αγκαλιά μαζί της.
Πρέπει να κοιμόμαστε νιώθοντας ευλογημένοι που κοιμόμαστε και την έχουμε στην αγκαλιά μας.
… το επόμενο πρωί ίσως ξυπνήσουμε και δεν κοιμάται πια δίπλα μας.
Πηγή: Καλά Νέα
