διαβάζουμε στο protagon.gr το άρθρο της Τρισεύγενης Κόλλια
Ένα από τα γεγονότα που με ανησυχούν (έως με τρομάζουν) όσο μεγαλώνω, είναι αυτή η δυσανάλογη σχέση ανάμεσα στη δύναμη του ανθρώπινου μυαλού και στην εκμετάλλευσή της προς όφελός μας όταν μας τυχαίνει η γνωστή σε όλους μας «στραβή».
Κρίνοντας από προσωπική (και όχι μόνο) εμπειρία εκπλήσσομαι με την ευκολία που θέτουμε τον εαυτό μας σε αδιέξοδα.
Με την εμφάνιση κάποιου – πολλές φορές αμφιβόλου σημαντικότητας – προβλήματος χωρίς καμία σχεδόν προσπάθεια, φυλακίζουμε το «είναι» μας στο στριμόκωλο κλουβί της απόγνωσης και της μοιρολατρίας σα να μην υπάρχει
Ωστόσο, ακόμα κι έτσι να είναι τα πράγματα, υπάρχει ελπίδα. Το γεγονός ότι το μυαλό μας δουλεύει τόσο άμεσα και αποτελεσματικά προς την κατεύθυνση της κλάψας, σημαίνει ότι μπορεί να αποδόσει το ίδια καλά και προς την αντίθετη.
Ο βασικός λόγος που, κατά τη γνώμη μου, δικαιολογεί την πεσιμιστική λειτουργία της νόησής μας, είναι ο εγωισμός. Από αυτόν προκύπτει η λανθασμένη εκτίμηση σημαντικότητας της κατάστασης, η απόδοση παραπάνω βαρύτητας στην πληγή που προκλήθηκε σ’ αυτόν λόγω του προβλήματος και τελικά η μη αντικειμενική κοστολόγηση του ίδιου του προβλήματος με αποτέλεσμα να μας επηρεάζει περισσότερο απ’ όσο του αναλογεί.
Και τώρα το πιο εντυπωσιακό. Όταν ύστερα από ένα χρόνο, ένα μήνα, μία μέρα ή ακόμα και ένα εικοσάλεπτο από τη στραβή, προκύψει ένα οποιοδήποτε συμβάν που θα συντελέσει στο ίσιωμα του στραπατσαρισμένου μας εγωισμού το πρόβλημα, ως δια μαγείας, συρρικνώνεται. Ο μεγεθυντικός φακός που είχε μπαστακωθεί πάνω από την κατάσταση αποσύρεται και τα πράγματα στο κεφάλι μας αποκτούν και πάλι τις πραγματικές τους διαστάσεις. Με εκπληκτική άνεση ο ίδιος μας ο εαυτός, μάς δίνει απλόχερα το κλειδί που ξεκλειδώνει το κλουβί του αδιεξόδου και της απόγνωσης όπου μας είχε χώσει.
Και για να μην παρεξηγηθώ, σε καμία περίπτωση δεν θέλω με τα λεγόμενά μου να εξισώσω όλα τα προβλήματα και να γειώσω τα βάσανα που αναμφισβήτητα τραβάει ο καθένας μας στους δύσκολους καιρούς που ζούμε. Αλλά είναι κρίμα, από δικές μας άστοχες εκτιμήσεις, να επωμιζόμαστε περισσότερα από τα απολύτως σοβαρά, ειδικά όταν το φορτίο μας είναι ήδη πολύ βαρύ.
Πηγή: Καλά Νέα
