(…) ‘Οταν το λιοντάρι είδε τον εαυτό του στο πηγάδι, από την οργή του δεν μπόρεσε να ξεχωρίσει τον εχθρό απ’ το ίδιο του το είδωλο.
Νόμισε εχθρό του το είδωλό του και τέλος, τράβηξε το σπαθί του εναντίον του ίδιου του εαυτού του.
Ω τάδε, έχεις δει τόσες κακίες στους ανθρώπους, οι οποίες είναι αντανάκλαση του χαρακτήρα σου.
Αντανακλάται επάνω τους η ύπαρξή σου, η διπροσωπία σου, η τυρρανικότητά σου, η κακιά μέθη σου.
Αυτός είσαι εσύ, τραυματίζεις τον ίδιο τον εαυτό σου και μόνος σου μπλέκεις γύρω σου την κλωστή του αναθέματος.
Δεν μπορείς να δεις στον εαυτό σου φανερά αυτές τις κακιές ιδιότητες, γιατί αν τις έβλεπες θα γινόσουν εχθρός του ίδιου του εαυτού σου.
Ω αγαθέ άνθρωπε, ορμάς κι εσύ εναντίον του ίδιου σου του εαυτού, σαν εκείνο το λιοντάρι που επιτέθηκε εναντίον του εαυτού του.
Εάν έφτανες στον πυθμένα του πηγαδιού θα αντιλαμβανόσουν ότι η ανθρώπινη εκείνη μορφή ανήκε σε σένα (…)
ΜΕΣΝΕΒΙ -ΤΖΕΛΑΛΕΝΤΙΝ ΡΟΥΜΙ