«Σχέδιο Καλλικράτης»… η υπέρτατη προδοσία
Το “Σχέδιο Καλλικράτης”, ο νόμος περί Ιθαγενείας και η καταγραφή τού δημοσίου κεφαλαίου είναι κομμάτια από το ίδιο “παζλ”.
Κάποιοι μεθοδεύουν την διάλυση τού Ελληνικού κράτους.
Τελικός τους στόχος, η “απόσχιση” τής Κρήτης.
Ποιός είπε ότι η κυβέρνηση τού Giorgo Papandreou δεν εργάζεται; Εργάζεται… και μάλιστα πυρετωδώς. Το θέμα είναι να γνωρίζεις τι κάνει και βέβαια για ποιούς εργάζεται.
ΜΠΡΟΣΤΑ – ΚΑΙ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΥΤΟ ΘΕΜΑ ΥΨΙΣΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ – Η «ΕΣΧΑΤΗ ΓΡΑΜΜΗ ΑΝΑΣΧΕΣΕΩΣ» ΑΠΟ ΤΙΣ 15 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2009: http://esxatianasxesi.blogspot.com/2009/12/blog-post_9456.html
Για ποιους μπορεί να εργάζεται κάποιος, ο οποίος ήταν υπέρ του Σχεδίου Ανάν, υπέρ της αναγνώρισης τουρκικής μειονότητας στη Θράκη κλπ.;
Για ποιους μπορεί να εργάζεται κάποιος, ο οποίος ως υπουργός εξωτερικών χρηματοδότησε αφειδώς και παρανόμως όλες τις ανθελληνικές ΜΚΟ, που δραστηριοποιούνται στη χώρα;
Για ποιους μπορεί να εργάζεται κάποιος, ο οποίος έφτασε στην πρωθυπουργική θέση, “χρωστώντας” σε Πακιστανούς και Αφρικανούς τη δυνατότητά του να τη διεκδικήσει;
Για ποιους μπορεί να εργάζεται ένας εβραϊκής καταγωγής Αμερικανός υπήκοος, που παριστάνει τον Πρωθυπουργό της Ελλάδας;
Θα ξεκινήσουμε πρώτα από αυτά, τα οποία έχει ήδη κάνει αυτή η κυβέρνηση και κατόπιν θα δούμε υπέρ ποιών συμφερόντων τα κάνει. Τριών μηνών κυβέρνηση και έχει να παρουσιάσει τεράστιο έργο. Έργο, το οποίο δεν τόλμησαν να κάνουν κυβερνήσεις, οι οποίες μας κυβέρνησαν για δεκαετίες ολόκληρες. Σχεδιάζει την αλλαγή του νόμου περί ιθαγένειας και προωθεί το δικαίωμα της ψήφου των μεταναστών στις επόμενες εκλογικές διαδικασίες της τοπικής αυτοδιοίκησης. Έχει ολοκληρώσει το “τιτάνιο” έργο της πλήρους και λεπτομερούς καταγραφής και αποτίμησης του δημοσίου κεφαλαίου. Τέλος ετοιμάζει το περίφημο “Σχέδιο Καλλικράτης”. Αν γνωρίζει κάποιος πώς λειτουργεί το σύστημα, μπορεί να καταλάβει με την πρώτη ματιά ότι όλα αυτά τα φαινομενικά άσχετα μεταξύ τους δεν είναι και τόσο άσχετα. Όλα αυτά είναι συμπληρωματικά κομμάτια του ίδιου “παζλ”.
Το Σχέδιο Καλλικράτης θα είναι η απόλυτη καταστροφή της χώρας. Ακόμα και από ένστικτο να λειτουργεί κάποιος, μπορεί να το καταλάβει. Δεν χρειάζεται καν γνώσεις. Αρκεί να δει ποιοι είναι οι… “ένθερμοι” υποστηρικτές του και αυτόματα θα καταλάβει. Όταν ο πιο “θερμός” υποστηρικτής τής “έμπνευσης” του Γιωργάκη είναι η Ντόρα, αντιλαμβάνεται ότι κάτι συμβαίνει και αυτό το κάτι είναι πάντα εθνικά επικίνδυνο, όταν πρωταγωνιστούν αυτοί οι δύο. Κοντά σ’ αυτούς και όλη η γνωστή νεοταξική “συμμορία” των υπεράνω και “ευαίσθητων”. Όλοι όσοι ήταν υπέρ του Σχεδίου Ανάν. Όλοι όσοι “αγωνιούν” για τα δικαιώματα των “Τούρκων” της Θράκης. Όλοι όσοι “ευαισθητοποιούνται” για την καταπίεση των “Μακεδόνων”. Όλοι όσοι “βιάζονται” να δώσουν ψήφο στους λαθρομετανάστες.
Γιατί το Σχέδιο Καλλικράτης είναι άκρως επικίνδυνο για την εθνική μας επιβίωση; Γιατί θα δημιουργήσει διασπαστικές τάσεις μέσα στον εθνικό κορμό. Θα ενεργοποιήσει “φυγόκεντρες” τάσεις, οι οποίες στα όριά τους θα απειλούν με διάλυση το ίδιο το κράτος. Θα δημιουργήσει συνθήκες “κληρονομιάς” και δεν υπάρχει πιο εύκολο πράγμα να βάλει κάποιους τους “κληρονόμους” να σκοτωθούν μεταξύ τους. Αυτό ακριβώς είναι το Σχέδιο Καλλικράτης. Γι’ αυτόν τον λόγο συνδυάζεται απόλυτα με την αποτίμηση της αξίας του δημοσίου κεφαλαίου και την παροχή δικαιώματος ψήφου στους μετανάστες. Αποτιμά για πρώτη φορά τη δημόσια περιουσία, για να τη μοιράσει στους “κληρονόμους” και ταυτόχρονα συμπεριλαμβάνει αυθαίρετα και νέους δικαιούχους. Ο “κληροδότης” φαίνεται ότι εκτός από τα “παιδιά” του αποκαθιστά επί ίσοις όροις και τους έγχρωμους “κηπουρούς” τού οίκου του.
Τρία είναι τα στοιχεία του, που καθιστούν αυτό το σχέδιο επικίνδυνο. Το πρώτο είναι η δημιουργία των θέσεων αιρετών “περιφερειαρχών”. Το δεύτερο είναι η κατανομή πόρων σ’ αυτές τις περιφέρειες με βάση κάποια δήθεν αντικειμενικά κριτήρια, τα οποία όμως θα είναι στη διακριτική ευχέρεια της κάθε κυβέρνησης να αξιολογεί κάθε φορά. “Αντικειμενικότητα” όμως και “ελληνικές κυβερνήσεις” δεν “συναντώνται” ούτε στα λεξικά. Πόσο μάλλον όταν πίσω από τις επιλογές τους θα κρύβονται ξένα συμφέροντα και “άνωθεν” εντολές. Το τρίτο είναι η σύνδεση των “περιφερειακών” οικονομιών με εθνικού τύπου φόρους όπως είναι ο ΦΠΑ. Με αυτόν τον τρόπο κάποιοι Έλληνες αποκτούν το δικαίωμα να “μαλώνουν” κάποιους άλλους Έλληνες, κατηγορώντας τους για “παρασιτική” διαβίωση. Όπως συμβαίνει σήμερα στην ενιαία υποτίθεται Ευρώπη, που κάποιοι Ευρωπαίοι Γερμανοί “μαλώνουν” τους Ευρωπαίους Έλληνες.
Θα πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά, για να καταλάβει ο αναγνώστης τι θέλουμε να πούμε. Θα ξεκινήσουμε από τα απολύτως δεδομένα. Είναι γνωστό ότι η πιο διεφθαρμένη μορφή της κρατικής διοίκησης συναντάται στους χώρους της τοπικής αυτοδιοίκησης. Δεν υπάρχει αυτήν τη στιγμή “σκουπίδι”, το οποίο να στέκεται στα δυό του τα πόδια και να μην έχει ασχοληθεί με τα “κοινά” στο επίπεδο της τοπικής αυτοδιοίκησης. Δεν λέμε ότι όλοι οι άνθρωποι της τοπικής αυτοδιοίκησης είναι “σκουπίδια”, αλλά λέμε ότι δεν υπάρχει “σκουπίδι”, που να μην ασχολήθηκε μ’ αυτήν.
Όλη η “βρομιά” της κάθε τοπικής κοινωνίας κατόρθωσε και μπήκε στην τοπική αυτοδιοίκηση. Το απόλυτο “κατακάθι”, το οποίο δεν ασχολήθηκε με το ανώτερο επίπεδο πολιτικής, είτε γιατί στερούνταν τυπικών προσόντων είτε γιατί δεν έβλεπε τόσο “κοντά” τη δυνατότητα να κάνει “αρπαχτές”. Η ευκαιρία όλων αυτών των απατεώνων και των καιροσκόπων ήταν η τοπική αυτοδιοίκηση και δεν την άφησαν να πάει χαμένη. Με τον καιρό αυτή η βρομιά έχει επιβληθεί ολοκληρωτικά σε όλους τους χώρους της τοπικής αυτοδιοίκησης. Με εκβιασμούς, απειλές, βολέματα και “ασυλίες”, οι τοπικές κοινωνίες έχουν αποκτήσει τις “ηγεσίες” τους. Μιλάμε για έναν πραγματικό υπόκοσμο, ο οποίος έχει επιβληθεί, χρησιμοποιώντας όλα τα γνωστά μέσα που συνήθως χρησιμοποιεί ο υπόκοσμος
Με το Σχέδιο Καλλικράτης έρχεται η Κυβέρνηση ν’ αναγνωρίσει την “ακεραιότητα” και την “προσφορά” αυτών ανθρώπων. Των διεφθαρμένων παραγόντων, οι οποίοι στην κυριολεξία λυμαίνονται τον χώρο της επαρχίας. Αντί να στείλουν “στρατιές” εισαγγελέων, για να τιμωρήσουν τους κλέφτες, πάνε να τους “ανταμείψουν” με αναβάθμισή τους. Αναβαθμίζουν αυτούς, οι οποίοι με βάση τα πιο επίσημα κρατικά στοιχεία είναι στην κυριολεξία ανάξιοι να διαχειριστούν ακόμα και τα παγκάκια στα πάρκα. Γιατί το κάνουν αυτό; Γιατί τους βολεύουν τα χαρακτηριστικά τους στις μεθοδεύσεις τους. Αυτήν τη διαφθορά της τοπικής αυτοδιοίκησης έχουν σκοπό να τη συγκεντρώσουν κάποιοι σε πιο ισχυρά κέντρα, προκειμένου να την εκμεταλλευτούν στους προδοτικούς τους σχεδιασμούς. Αυτές τις μικρές και ασήμαντες συνιστώσες της τοπικής διαφθοράς θέλουν να τις κάνουν πανίσχυρες συνισταμένες σε ένα πιο διευρυμένο τοπικό επίπεδο.
Αυτούς, τους οποίους στην κυριολεξία τους εκπαίδευσαν μέσα από τα κομματικά “θερμοκήπια”, για να λεηλατούν πόρους από πάρκα, σιντριβάνια και παγκάκια, τώρα θα τους βάλουν στα μεγάλα “κόλπα”. Θα τους βάλουν να διεκδικήσουν μερίδιο σε μεγαλύτερες “λείες”. Αυτοί, οι οποίοι αποδεδειγμένα “διέπρεψαν” στο να βγάζουν “ξύγκι” από τις “μύγες”, θα τους βάλουν τώρα να διαχειριστούν πραγματικές “αγελάδες” με πλούσια “ξύγκια”. Θα τους βάλουν ν’ αγωνίζονται για τη λεηλασία μεγάλων ποσοστών του κρατικού προϋπολογισμού.
Οι σημερινοί απόλυτα διεφθαρμένοι παράγοντες των δήμων και των κοινοτήτων θα είναι οι ίδιοι που θα συνθέσουν και την “επόμενη” ημέρα της τοπικής αυτοδιοίκησης. Γι’ αυτόν τον λόγο είναι πολλαπλά χρήσιμοι. Είναι απόλυτα βρόμικοι και άρα εκβιάσιμοι. Οι ισχυροί θα ελέγχουν τη “στελέχωση” των περιφερειακών “κυβερνήσεων”, εφόσον θα χρησιμοποιούν ανθρώπους εκβιάσιμους και άρα ελεγχόμενους. Ανθρώπους έμπειρους και με γνώση των ειδικών κοινωνικών και οικονομικών συνθηκών, που επικρατούν σε κάθε περιοχή. Ανθρώπους, που μπορεί να είναι εκβιάσιμοι, αλλά είναι και οι ίδιοι χρήσιμοι ως εκβιαστές άλλων. Ανθρώπους, που έχουν “χτίσει” τη διαπλοκή τους και τα τοπικά ΜΜΕ στις περιοχές τις οποίες λυμαίνονται. Ανθρώπους, που έχουν δημιουργήσει πραγματικούς παρακρατικούς “στρατούς” μέσα από δημοτικές αστυνομίες, δημοτικές επιχειρήσεις κλπ.. Ανθρώπους, που θα “αναγνωρίσουν” σαν “ηγέτες” όποιους θα τους προτείνουν τα εξωθεσμικά κέντρα, που δρομολογούν τις εξελίξεις.
“Ηγέτες”, τους οποίους αυτά τα ύποπτα κέντρα τους γνωρίζουν από τώρα και τους έχουν προετοιμάσει ανάλογα. Πολιτικοί, οι οποίοι πρωταγωνιστούν σήμερα στην κεντρική πολιτική σκηνή, θα “μετακινηθούν” προς την περιφέρεια. Διεφθαρμένοι πολιτικοί από το σύνολο του πολιτικού φάσματος. Όλοι αυτοί, χωρίς ν’ αλλάξουν “αφεντικά”, θα τα υπηρετούν από τα νέα πόστα. Με όλους αυτούς τους έμπειρους της διαπλοκής θα “αναβαθμιστεί” και η ποιότητα της διαπλοκής στην επαρχία. Θα μεταφέρουν το “know how” της Αθήνας ακόμα στις πιο απομακρυσμένες περιοχές της επικράτειας. Θα “αποψιλωθεί” από πρόσωπα η κεντρική πολιτική σκηνή, για να ενισχυθεί η τοπική αυτοδιοίκηση. Λογικό είναι αυτό, εφόσον, όπου υπάρχουν χρήματα για “διανομή”, εκεί υπάρχει συνωστισμός απατεώνων.
Αυτός ο σχεδιασμός θ’ αλλάξει το σύνολο το πολιτικού χάρτη της χώρας. Απλά πράγματα. Όταν η οικονομία στο επίπεδο των περιφερειών θα ρυθμίζεται από τις τοπικές εκλεγμένες “κυβερνήσεις” των τοπικών διεφθαρμένων και διαπλεκομένων, ευνόητο είναι ότι τα τοπικά συμφέροντα θ’ αποκτήσουν κοινή “συνισταμένη”, η οποία δεν θα εκφράζεται από την κεντρική κυβέρνηση. Όταν οι Μακεδόνες ή οι Κρητικοί θα έχουν αποκτήσει ειδικά τοπικά συμφέροντα, τα οποία θα εκφράζουν οι ειδικές τοπικές “κυβερνήσεις”, τι θα γίνεται όταν θα έχουν απέναντί τους όμοιους διεκδικητές κοινών κονδυλίων; Όταν η “επιτυχία” του ενός θα είναι “αποτυχία” του άλλου και αντίστροφα; Όταν η ευκαιρία για “κονόμα” της μίας “κυβέρνησης” γίνει αποτυχία της άλλης; Όταν η απληστία, που μας κατέστρεψε στην Ευρώπη ως κράτος, θα γίνει απληστία τής κάθε περιφέρειας;
Κατανομή πόρων με βάση κριτήρια, τα οποία θα προκαλούν συγκρούσεις μεταξύ των τοπικών “κυβερνήσεων”, θα σημαίνει συγκρούσεις περιφερειών και άρα και των κατοίκων τους. Αυτοί οι πόροι, οι οποίοι θα λειτουργούν σαν “κόκαλο” για τα άγρια, άπληστα και διεφθαρμένα “σκυλιά” της τοπικής αυτοδιοίκησης, θ’ αρχίσουν να παρασέρνουν και τους πληθυσμούς. Θα ενεργοποιηθούν συλλογικά ένστικτα και αυτό είναι πάντα επικίνδυνο. Γιατί εσείς οι Θράκες και όχι εμείς οι Πελοποννήσιοι; Γιατί εσείς οι Ηπειρώτες και όχι εμείς οι Μακεδόνες; Εύκολα πράγματα για έμπειρους απατεώνες. Αυτοί, οι οποίοι “κατασκεύαζαν” στοιχεία, για να ξεγελάνε δήθεν τις Βρυξέλλες, θα “κατασκευάζουν” τα αντίστοιχα στοιχεία, για να ξεγελάνε δήθεν την Αθήνα. Οι πονηροί θα γίνονται πλούσιοι και θα βυθίζονται οι πάντες στην αθλιότητα και δυστυχώς και στη συνενοχή. Τα ίδια που πάθαμε και στην Ευρώπη.
“Ηγέτες”, οι οποίοι θα μπουν μπροστά σ’ αυτήν την αδελφοκτόνα σύγκρουση, θα είναι οι ίδιοι πολιτικοί που μας “χαντάκωσαν” στην Ευρώπη. Οι ίδιοι έμπειροι κλέφτες, που θα σέρνουν πίσω τους όσους θέλουν να πλουτίσουν και πίσω από όλους αυτούς οι αφελείς, οι οποίοι θα θέλουν απλά να επιβιώσουν. Μικροί “Χριστοφοράκοι” θα πλημμυρίσουν και την επαρχία, για να βρουν τους παλαιούς “κολλητούς” τους από την Αθήνα. Αυτό ακριβώς είναι το ζητούμενο. Γιατί; Γιατί αυτός, ο οποίος θα ελέγχει το “κόκαλο” και άρα μια κεντρική κυβέρνηση “δοσίλογων”, θα μπορεί να προκαλεί στην επαρχία συγκρούσεις κατά βούληση. Θα μπορεί να στρέφει τα συλλογικά τοπικά περιφερειακά συμφέροντα εναντίον ομοειδών συμφερόντων. Γι’ αυτόν τον λόγο μιλάμε για διάλυση του κράτους.
Όταν η τοπική αυτοδιοίκηση έχει κριθεί απόλυτα αναξιόπιστη σε όλα όσα έχει αναλάβει να κάνει μέχρι τώρα, αντιλαμβανόμαστε τι θα συμβεί, όταν θα έχει μπροστά της αυτήν τη “λεία”. Όταν οι άνθρωποί της έχουν πλουτίσει στην κυριολεξία από ένα πάρκο, μερικές ξαπλώστρες και μερικά πλακάκια πεζοδρομίων, αντιλαμβανόμαστε τι θα κάνουν όλοι αυτοί, αν έχουν στη διάθεσή τους τα βουνά, τα λαγκάδια και τις παραλίες αυτής της χώρας. Όταν δεν θα “κολλάνε” στο “εμπόδιο” που σήμερα λέγεται δημόσια περιουσία και θα την αντιλαμβάνονται σαν δική τους περιουσία. Όλα θα τα “αναπτύξουν”. Τρίβουν από τώρα τα χέρια τους όλα τα λαμόγια της επαρχίας για την “ανάπτυξη” που υπόσχεται ο “Καλλικράτης”. “Καντόνια” ονειρεύονται. Όλοι “Ελβετοί” αισθάνονται.
Κατανομή εθνικών πόρων και κεφαλαίου με γνώμονα την εξυπηρέτηση των τοπικών συμφερόντων θα σημαίνει και κατανομή των εθνικών υποχρεώσεων σε έναν ανάλογο βαθμό. Θα σημάνει και κατανομή του δημοσίου κεφαλαίου με τον ίδιο γνώμονα. Ξαφνικά, δηλαδή, το δημόσιο κεφάλαιο στη Μακεδονία δεν θα εξυπηρετεί τα κοινά ελληνικά συμφέροντα, αλλά τα στενά μακεδονικά συμφέροντα. Το ίδιο θα συμβεί στη Θράκη, την Κρήτη κλπ.. Επίσης ξαφνικά όμως οι εθνικές υποχρεώσεις στο επίπεδο που θα αφορούν τη Μακεδονία, για παράδειγμα, θα εξυπηρετούνται από την ίδια τη Μακεδονία. Πώς όμως θα εξυπηρετούνται; Με την αυτοδιαχείριση. Άρα, θα μπορεί η Μακεδονία για τους δικούς της λόγους να συνάπτει διεθνή δάνεια με βάση τη δική της αντίληψη περί διαχείρισης.
Τώρα μπορεί να καταλάβει ο αναγνώστης πώς μπαίνει στο “παζλ” του Καλλικράτη το δεύτερο κομμάτι του. Το άλλο πρόσφατο “τιτάνιο” έργο της κυβέρνησης. Η πρωτοφανής για τα ιστορικά δεδομένα της χώρας καταγραφή και αποτίμηση της δημόσιας περιουσίας. Μιας τερατώδους δημόσιας περιουσίας, που όμοιά της έχουν ελάχιστοι λαοί σε ελάχιστα κράτη. Κατά μια διαβολική “σύμπτωση” η καταγραφή και η αποτίμηση αυτής της περιουσίας γίνεται στο διάστημα που αυτή είναι απόλυτα “ίση” με το εξωτερικό μας “χρέος”. Το “χρέος”, το οποίο ενδιαφέρεται να “εξαγοράσει” η Goldman Sachs. Το “χρέος”, το οποίο, αν δεν μπορέσουμε να “ξεπληρώσουμε”, θα μας αναγκάσει να της παραδώσουμε το δημόσιο κεφάλαιο ατόφιο.
Στο σημείο αυτό μπορεί κάποιος να εκτιμήσει και το “έργο” των προηγούμενων κυβερνήσεων και κυρίως αυτής του Σημίτη, στην οποία συμμετείχε και ο ίδιος ο “αθώος” Giorgo. Ο ιδιαιτέρως πολυέξοδος Giorgo, εφόσον τότε ήταν η εποχή που ως υπουργός Εξωτερικών μοίραζε χρήματα με το “τσουβάλι” σε όλες τις ΜΚΟ. Ο αναγνώστης μπορεί πλέον να καταλάβει τι ακριβώς έκανε η “ισχυρή” του Ελλάδα σε εκείνους τους χρόνους. Μπορεί να καταλάβει την αυτοκτονική πολιτική στον τομέα της μισθολογικής πολιτικής του κρατικού μηχανισμού.
Μπορεί να καταλάβει γιατί ο θλιβερός Σημίτης έδινε αυξήσεις και επιδόματα με το “τσουβάλι”. Μπορεί να καταλάβει γιατί χρηματοδοτούνταν τα πάντα χωρίς κανέναν έλεγχο. Όποιος άπλωνε το χέρι του, έσπευδε το κράτος να του το γεμίσει με χρήμα. Η εξήγηση είναι πλέον απλή. Δεν είχαμε εξωτερικό χρέος, για να μας αναγκάσει να “υποθηκεύσουμε” το δημόσιο κεφάλαιο και κάποιοι ανέλαβαν -σίγουρα με το αζημίωτο- να το δημιουργήσουν. Σε μια αυτοκτονική “κούρσα” αυξήσεων και παροχών προς τους δημοσίους υπαλλήλους άρχισε να δημιουργείται το τεράστιο χρέος με “προοπτική” αύξησης αυτού, εφόσον δέσμευε το κράτος σε μόνιμες υποχρεώσεις, οι οποίες καλύπτονταν αποκλειστικά με δάνεια. Δάνεια, των οποίων οι όροι συνεχώς γίνονταν χειρότεροι.
Με την παροχή “ασυλίας” και την ατιμωρησία των ιδίων ανθρώπων ενθαρρύνθηκε η διαφθορά και αυτό εκτόξευσε το χρέος σε απίθανα “ύψη”. Οι Έλληνες πλήρωναν πολλαπλάσια απ’ όλους τους υπόλοιπους λαούς το σύνολο των κρατικών επενδύσεων. Έπαιρναν οι διεφθαρμένοι “ψίχουλα” και οι Έλληνες πλήρωναν τα πάντα πανάκριβα, αναζητώντας νέα και ακόμα πιο απεχθή δάνεια. Ήταν η εποχή που οι διάφοροι “Χριστοφοράκοι” αλώνιζαν τις κρατικές υπηρεσίες, μοιράζοντας “χαρτζιλίκια” στους διεφθαρμένους υπάλληλους. Αν σ’ αυτήν την αθλιότητα και τη σπατάλη προσθέσει κάποιος και τους Ολυμπιακούς Αγώνες, μπορεί να καταλάβει πώς φτάσαμε το χρέος μας στο σημερινό ύψος.
Γι’ αυτόν τον λόγο εταιρείες σαν την Goldman Sachs δάνειζαν και ξαναδάνειζαν σε μια χώρα, η οποία απλώς ξόδευε, χωρίς να έχει κάποιον συγκεκριμένο αναπτυξιακό στόχο. Τώρα αποκαλύπτονται οι επιδιώξεις τους. Όλα γίνονταν με έναν και μόνο σκοπό. Να φτάσει το χρέος στο επίπεδο εκείνο, το οποίο θα τους επέτρεπε να διεκδικήσουν το κολοσσιαίο και αμύθητης αξίας ελληνικό δημόσιο κεφάλαιο. Να φτάσει το χρέος στο επίπεδο εκείνο, το οποίο θα οδηγούσε την Ελλάδα στην οικονομική “ασφυξία” και θα την έκανε ευάλωτη στη λεηλασία. Θα την οδηγούσε στο σημείο να μην έχει καμία άλλη λύση πέρα από το “ξεπούλημα” της περιουσίας της. Στο σημείο εκείνο, που τα “πικρά” λόγια των προδοτών να φαίνονταν λογικά και να εμφανίζονταν σαν η μοναδική λύση.
Ο κρυφός τους στόχος είναι εύκολο ν’ αποκαλυφθεί μέσα από απλές συγκρίσεις. Η Αργεντινή, για παράδειγμα, είναι πιο μεγάλο κράτος από την Ελλάδα και βρέθηκε αντιμέτωπη με τα ίδια φαινόμενα που την οδήγησαν στη χρεοκοπία. Πότε όμως οδηγήθηκε στη χρεοκοπία; Όταν έφτασε στα όριά της. Τα όριά της ήταν τα 50 δισεκατομμύρια δολάρια. Δεν την άφησαν να πάει πιο “πάνω”. Δεν τους συνέφερε να πάει πιο “πάνω”, γιατί προφανώς δεν είχαν κάτι ακριβότερο να της αρπάξουν. Η μικρή Ελλάδα γιατί “αφέθηκε” από τους δανειστές της ν’ αγγίξει το απίστευτο ποσό των 250 δισεκατομμυρίων; Γιατί δεν βάρεσε “μπιέλα” στα 40 δισεκατομμύρια; Αυτό δεν είναι κάτι περίεργο; Πώς προσδιορίζονταν τα όριά της; Τι έβλεπαν οι δανειστές της “πίσω” από αυτήν και συνέχιζαν να της δανείζουν;
Το μόνο που υπήρχε, για να διασφαλίσει τα χρήματά τους στην Ελλάδα, ήταν το δημόσιο κεφάλαιό της. Έκαναν έναν πρόχειρο υπολογισμό και την έφτασαν εκεί όπου τους συνέφερε να φτάσει. Οι δανειστές μας, δηλαδή, γνώριζαν την αξία της δημόσιας περιουσίας πολύ πριν την υπολογίσει η κυβέρνησή μας. Αυτή η περιουσία ήταν ο στόχος τους και στην εξυπηρέτηση αυτού του στόχου τούς βοήθησαν οι προδότες Σημίτηδες. Οι προδοτικές ηγεσίες ανάγκασαν το κράτος να φέρεται σαν τον αφελή δανειολήπτη, ο οποίος παίρνει και ξαναπαίρνει καταναλωτικά δάνεια και δεν βλέπει ότι η τράπεζα έχει βάλει στο “μάτι” το σπίτι του. Νομίζει ότι βρήκε το “μυστικό” του εύκολου πλουτισμού και δεν βλέπει ότι είναι θέμα χρόνου να βρεθεί στον δρόμο. Νομίζει ότι ξεγελάει τις αφελείς τράπεζες με “κατασκευασμένες” δικαιολογίες και δεν καταλαβαίνει ότι ο ίδιος είναι ένα αφελές “κουνέλι”, που παίζει ανέμελο μπροστά σε μια πεινασμένη “ύαινα”.
Το Σχέδιο Καλλικράτης δεν είναι άσχετο με όλη αυτήν την κατάσταση. Στην πραγματικότητα ολοκληρώνει αυτόν τον σχεδιασμό. Χωρίς αυτό το σχέδιο οι νέοι “κατακτητές” της χώρας δεν μπορούν να ολοκληρώσουν τις επιδιώξεις τους. Γιατί; Γιατί οι διεφθαρμένοι της Αθήνας είναι πολύ λίγοι και πολύ αδύναμοι, για να τους παραδώσουν αυτήν την περιουσία. Δεν μπορεί η εξουσία της Αθήνας να παραδώσει το δημόσιο κεφάλαιο στους ξένους δανειστές. Αν πάνε οι ξένοι στην επαρχία -σαν νέοι ιδιοκτήτες του δημοσίου κεφαλαίου- να το τεμαχίσουν και να το πουλήσουν σε επίσης ξένους “επενδυτές”, θα χυθεί αίμα. Κανένα “χαρτί” της Αθήνας δεν σου επιτρέπει να πας στον Γράμμο και να μοιράσεις οικόπεδα σε Γερμανούς “επενδυτές”, για να χτίσουν σαλέ. Με τις κλωτσιές θα φύγουν όλοι οι “επενδυτές”. Οι τοπικές κοινωνίες “πονάνε” αυτό το κεφάλαιο, που το έχουν ποτίσει με το αίμα τους και είναι βέβαιο ότι δεν θα δεχθούν “πλημμύρα” ξένων αρπακτικών εποίκων.
Για να επιτύχουν οι δανειστές μας τους στόχους τους, απαιτούν τη συνενοχή των τοπικών κοινωνιών. Γι’ αυτόν τον λόγο χρειάζονται τους κακοποιούς της επαρχίας. Το “χαρτί” της κυβέρνησης της Αθήνας θα γίνει “χαρτί” της “κυβέρνησης” της περιφέρειας και μετά τα πράγματα αλλάζουν. Οι τοπικοί κακοποιοί θα τους φέρουν στην επαρχία σαν “επενδυτές”. Οι δανειστές της Αθήνας με λίγα δάνεια παραπάνω θα εξασφαλίσουν συνενόχους και στην επαρχία. Δάνεια χωρίς κόστος γι’ αυτούς, εφόσον η περιουσία αυτή έτσι κι αλλιώς έχει υπολογιστεί με βάση οριακά χαμηλές αξίες. Λίγα “καθρεπτάκια” και “χάντρες” θα δώσουν στους “ιθαγενείς” της επαρχίας και αυτοί μόνοι τους θα τους ανοίξουν τις “πόρτες”. Λίγες μίζες θα πάρουν οι “κυβερνήσεις” της επαρχίας και θα μιμηθούν την κυβέρνηση Σημίτη. Πριν καν οι νέοι και ξένοι ιδιοκτήτες ξεκινήσουν οι ίδιοι την κατάτμηση και την πώληση αυτής της περιουσίας, θα πάρουν τα “μαχαίρια” οι επαρχιώτες μόνοι τους. Για ν’ “αναπτύξουν” τις περιοχές τους.
Τώρα μπαίνει στη θέση του και το τρίτο κομμάτι του παζλ, για να δει κάποιος ολοκληρωμένο το Σχέδιο Καλλικράτης. Το κομμάτι εκείνο, που αφορά τα δικαιώματα των λαθρομεταναστών. Γι’ αυτόν τον λόγο δεν “βιάζονται” να δώσουν ψήφο στους μετανάστες στις εθνικές εκλογές. Δεν τους ενδιαφέρει σ’ αυτήν τη φάση το δικαίωμα αυτό. Την κεντρική κυβέρνηση εύκολα ή δύσκολα τη “διορίζουν” και χωρίς τη βοήθειά τους. Τους φτάνει ο Giorgo στην παρούσα φάση. Εκεί που χρειάζονται τη “βοήθεια” των μεταναστών είναι στην εκλογή των τοπικών “κυβερνήσεων”. Εκεί που χρειάζονται “κοινό” είναι η υποστήριξη των επιλογών αυτών των “κυβερνήσεων”, εφόσον αυτές οι επιλογές μπορεί να είναι εις βάρος των ελληνικών συμφερόντων.
Αυτό είναι που τους ενδιαφέρει σ’ αυτήν τη φάση. Να υπάρχουν στην επαρχία ξένοι με δικαιώματα. Δικαιώματα, τα οποία ξεκινάνε από την ψήφο και καταλήγουν στην ιδιοκτησία. Η ανοχή των επαρχιωτών σε ξένους ιδιοκτήτες με δικαιώματα θ’ ανοίξει τις “πόρτες” και για τους υπόλοιπους ξένους, οι οποίοι θα “αναπτύξουν” το πρώην δημόσιο κεφάλαιο. Θα ανοίξει τις πόρτες στους εποίκους, οι οποίοι θα μονιμοποιήσουν την κατάκτηση της χώρας. Γι’ αυτόν τον λόγο τούς είναι χρήσιμοι οι μετανάστες στο επίπεδο της τοπικής αυτοδιοίκησης. Μια ακραία και ανθελληνική επιλογή ενός μελλοντικού “Κρητικάρχη” μπορεί να μην βρίσκει την υποστήριξη των Κρητικών, αλλά μπορεί να σκορπίσει κύματα ενθουσιασμού στους “Νεοκρητικούς” ψηφοφόρους του, αλβανικής, πακιστανικής, βρετανικής ή γερμανικής καταγωγής.
Οι ίδιοι άνθρωποι, που ψήφισαν τον Giorgo στις εσωκομματικές εκλογές του ΠΑΣΟΚ, θα κληθούν να ψηφίσουν και τους eklektous τους στις δημοτικές εκλογές. Χρησιμοποιούμε λατινικούς χαρακτήρες, για να μπορούν να καταλάβουν τι λέμε και όλοι οι πολύχρωμοι “Νεοέλληνες”, όπου κι αν αυτοί βρίσκονται στην επικράτεια. Θέμα χρόνου είναι οι ξένοι με τα δικαιώματα να φέρουν νέους ξένους και να μετατρέψουν τους Έλληνες σε μειονότητα μέσα στην ίδια τους την πατρίδα. Συμφέρει τους ξένους να φέρνουν ξένους, γιατί με τον τρόπο αυτόν γίνεται πιο ασφαλής η παραμονή τους σε έναν ξένο τόπο. Συμφέρει και τους προδότες να έρθουν νέοι ξένοι, γιατί εξασφαλίζουν συνενόχους έτοιμους να θυσιαστούν, για να τους προστατεύσουν. Συμφέρει και τους ξένους “επενδυτές”, γιατί εξασφαλίζουν την προστασία των ιδιοκτησιών τους από τους τοπικούς “Ινδιάνους”, οι οποίοι θα έχουν τη φαεινή ιδέα ν’ αντιδράσουν.
Καλλικράτης και Σύνταγμα… Καμία σχέση
Το συγκεκριμένο “σχέδιο” δεν είναι απλά αντισυνταγματικό, αλλά πέρα από κάθε λογική του Συντάγματος. Αλλάζει στην ουσία το ίδιο το Πολίτευμα. Αλλάζει τον ίδιο τον “χάρτη” των πολιτικών δικαιωμάτων. Μετατρέπει ένα αμιγώς εθνικό κράτος σε μια χαλαρή “συνομοσπονδία” ημιαυτόνομων Καντονιών. Στην αρχή οικονομικά “ημιαυτόνομων” περιφερειών …και μετά “βλέπουμε”.
Γιατί μιλάμε απευθείας για κατάλυση του Συντάγματος και προσπάθεια ανατροπής του πολιτεύματος; Γιατί τα αποτελέσματα αυτού του σχεδιασμού όχι απλά δεν σέβονται καμία από τις υπάρχουσες διατάξεις του Συντάγματος, αλλά στην κυριολεξία δεν τα “χωράει” το Σύνταγμα ούτε στο τυπικό ούτε στο ουσιαστικό επίπεδο. Μέσα στο Σύνταγμα προβλέπεται, για παράδειγμα, με απόλυτο τρόπο η “ιεραρχία” της ελληνικής διοίκησης. Τι “θέση” μπορεί να έχει σ’ αυτήν την “ιεραρχία” ένας εκλεγμένος “Μακεδονάρχης”, ο οποίος θα είναι πολλαπλάσια πιο ισχυρός από πολλούς βουλευτές και κομματάρχες και πιο ασθενής μόνον από τον Πρωθυπουργό ή τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης της χώρας;
Ποια η σχέση του ιεραρχικά με έναν “Κρητικάρχη” ή έναν “Θρακάρχη”, με τους οποίους θα τον χωρίζει διαφορά απόλυτα καταγεγραμμένων ψήφων; Πού θα συναντιούνται όλοι αυτοί, για να συζητήσουν τα προβλήματά τους και να υπερασπιστούν τους ρόλους τους, όταν η υπάρχουσα Βουλή δεν τους “χωράει”; Θα χτίσουμε νέα “Βουλή των Λόρδων”; Η Αθήνα γι’ αυτούς θα είναι η Πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους ή η “ουδέτερη ζώνη”, στην οποία θα λύνουν τις μεταξύ τους διαφορές, που εκφράζουν οι δικές τους “πρωτεύουσες”; Ακόμα και σε μια ασήμαντη κρατική εκδήλωση θα υπάρχει πρόβλημα. Ακόμα και σε μια παρέλαση. Ο “Μακεδονάρχης” στις εκδηλώσεις της Θεσσαλονίκης θα στέκεται πίσω μόνον από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τον Πρωθυπουργό και μπροστά από όλους τους υπουργούς του ελληνικού κράτους;
Πού θα συναντιούνται αυτοί οι μεγαλοπαράγοντες της περιφερειακής εξουσίας με τους συνεργάτες τους, που θα είναι οι δεκάδες δήμαρχοι της κάθε περιφέρειας; Θα χτίσουμε τοπικές Βουλές; Ποια θα είναι η σχέση αυτών των δημάρχων-συμβούλων με τους τοπικούς βουλευτές, εφόσον πολλοί από αυτούς θα έχουν πιο “ισχυρή” λαϊκή εντολή απ’ αυτούς; Ο εκπρόσωπος του ελληνικού λαού θα είναι κατώτερος από τον εκπρόσωπο των Μακεδόνων ή των Θρακών στην περιφέρειά του; Η μακεδονική ή η θρακική εξουσία θα είναι ισχυρότερη από την ελληνική εξουσία στην κάθε περιφέρεια;
Αν αυτά αφορούν το τυπικό επίπεδο, υπάρχουν άλλα, τα οποία αφορούν το ουσιαστικό επίπεδο και τα οποία είναι πολύ χειρότερα. Γιατί; Γιατί η ύπαρξή αυτών των αιρετών αρχόντων απειλεί με διάσπαση της έννοιας, η οποία περιγράφεται από τον όρο “Εθνικά Συμφέροντα” και τα οποία προστατεύει το Σύνταγμα ως το πλέον θεμελιώδες καθήκον του. Το Σύνταγμα προβλέπει ότι τα συμφέροντα των Ελλήνων είναι κοινά και εκφράζονται από τη νόμιμη κυβέρνηση, όπως αυτή εκλέγεται με βάση τις διατάξεις του. Τα συμφέροντα όλων των Ελλήνων από τον Έβρο έως την Κρήτη και από την Κέρκυρα έως τη Ρόδο. Αυτών των συμφερόντων η κοινή συνισταμένη είναι τα Εθνικά Συμφέροντα και αυτά τα διαχειρίζεται η νόμιμη κυβέρνηση.
Όλες οι νόμιμες εξουσίες της χώρας ξεκινάνε από τη Λαϊκή Κυριαρχία και έχουν ως στόχο την προστασία των Εθνικών Συμφερόντων αυτού του κυρίαρχου λαού. Πόσο μπορούν ν’ απειληθούν αυτά τα γενικά συμφέροντα από κάποιον παράγοντα, ο οποίος εκλέχθηκε ειδικά από κάποιους Έλληνες, για να εξυπηρετεί τα “ειδικά” τους συμφέροντα; Πού φτάνουν αυτά τα “ειδικά” συμφέροντα σε σχέση με τα γενικά εθνικά συμφέροντα; Σε ενδεχόμενη σύγκρουση μεταξύ των υπηρετών του εθνικού συμφέροντος και αυτών των ειδικών τοπικών συμφερόντων ποιος υπερτερεί;
Τι αξία θα έχει μια κοινή απόφαση αυτών των ειδικών “υπηρετών” σε σχέση με αυτήν του Πρωθυπουργού και άρα της νόμιμης κυβέρνησης; Τι θα γίνεται όταν το κόμμα, που αναλαμβάνει την επίσημη κρατική εξουσία μέσω των νόμιμων εκλογών, δεν θα ελέγχει κάποιους περιφερειάρχες, οι οποίοι μπορεί να είναι στελέχη ενός αντιπάλου κόμματος; Θα παρακαλάνε οι μεν τους δε να δεχθούν και να εφαρμόσουν τις αποφάσεις τους; Ποιος θα κρίνει το ποιος υπερτερεί σε μια μεταξύ τους διαφωνία; Η δικαστική εξουσία τι επιπλέον αρμοδιότητες πρέπει ν’ αποκτήσει, προκειμένου να ρυθμίζει αυτού του είδους τα συμφέροντα, τα οποία ως τέτοια μπορεί να γίνουν και συγκρουόμενα; Πόσες συνταγματικές αλλαγές πρέπει να γίνουν, για να καλυφθούν οι νέες ανάγκες;
Αν σ’ αυτό προσθέσει κάποιος και την απευθείας σύνδεση της τοπικής αυτοδιοίκησης με έναν εθνικό φόρο, όπως είναι ο ΦΠΑ, εύκολα καταλαβαίνουμε ότι θα επέλθει το χάος και το γενικό “βραχυκύκλωμα” του Συντάγματος. Γιατί; Γιατί το κράτος έχει υποχρεώσεις απέναντι στους πολίτες του. Υποχρεώσεις άμεσες και οι οποίες συνδέουν απευθείας το κράτος με τον ίδιο τον πολίτη. Υποχρεώσεις, οι οποίες περιγράφονται στο θεμελιώδες άρθρο 21. Υποχρεώσεις, οι οποίες προστατεύουν τη νεότητα του πολίτη, την υγεία του, τα γηρατειά του κλπ.. Όμως, αυτές οι υποχρεώσεις του κράτους απαιτούν οικονομικούς πόρους για να έλθουν εις πέρας. Τι γίνεται όταν αυτοί οι πόροι φεύγουν από τα “χέρια” του κράτους και μοιράζονται και σε άλλους φορείς; Σε μια τέτοια περίπτωση δεν πρέπει να μοιραστούν και οι υποχρεώσεις του κράτους; Με το Σχέδιο Καλλικράτης το κράτος δεν μπορεί να “φτάσει” απευθείας στον πολίτη, εφόσον παρεμβάλλεται η τοπική αυτοδιοίκηση.
Πώς θα υπηρετήσει το κράτος τον πολίτη, όταν αυτή η ιδιότητα θα αποκτήσει πολλαπλές μορφές; Όταν αυτός θα είναι ταυτόχρονα καί Έλληνας καί Μακεδόνας με δικαιώματα σε διαφορετικές “πίτες”; Θα εξυπηρετεί το ελληνικό κράτος τον Έλληνα πολίτη μέχρι έναν βαθμό και στη συνέχεια θα αναλαμβάνει η “Μακεδονία” να τον εξυπηρετήσει ως “Μακεδόνα”; Πού θα φτάνουν οι υποχρεώσεις του κράτους και πού θα ξεκινάνε αυτές της τοπικής αυτοδιοίκησης; Το κράτος θ’ αναλαμβάνει την προστασία της “νεότητας” των Ελλήνων και η κάθε περιφέρεια θ’ αναλαμβάνει την προστασία των “γηρατειών” των συντοπιτών της; Την προστασία των ανέργων ποιος θα την αναλάβει; Την υγεία των πολιτών ποιος θα την αναλάβει; Την παιδεία των πολιτών ποιος θα την αναλάβει;
Από τη στιγμή που μοιράζονται πόροι, οι οποίοι προβλέπονται για την εξυπηρέτηση υποχρεώσεων, ευνόητο είναι ότι μοιράζονται και οι υποχρεώσεις. Επιπλέον, ένας φόρος, όπως ο ΦΠΑ, ο οποίος συνδέεται άμεσα με την κατανάλωση και άρα με τον πλούτο της κάθε περιοχής, θα δημιουργήσει πρόσθετα προβλήματα. Κάποιοι θα εξασφαλίζουν μεγαλύτερους πόρους, για να εξυπηρετήσουν τις υποχρεώσεις τους από κάποιους άλλους. Κάποιοι πλούσιοι πολίτες πλουσίων περιφερειών θ’ αρχίσουν να δημιουργούν “αποστάσεις” από τους υπόλοιπους. Η Μακεδονία, για παράδειγμα, εξαιτίας του πλούτου της και άρα λόγω των αυξημένων εσόδων -λόγω ΦΠΑ-, θα έχει καλύτερα σχολεία ή νοσοκομεία από τη φτωχότερη Ήπειρο; Τα Ελληνόπουλα της Μακεδονίας θα πηγαίνουν σε ζεστά σχολεία και τα Ελληνόπουλα της Ηπείρου θα δίνουν αγώνα επιβίωσης σε παγωμένες αίθουσες;
Μπορεί το Σύνταγμά μας να “υποδεχθεί” αυτήν την αλλαγή; Μπορεί ένα Σύνταγμα ενός ενιαίου εθνικού κράτους να “προσαρμοστεί” σε μια αυθαίρετη “καντονοποίηση”; Αυτό δεν είναι μόνον παράνομο, αλλά και ανήθικο. Γιατί πολέμησε υπέρ της Ελλάδας ένας φτωχός Ηπειρώτης στην Πίνδο το 40; Για να παρακαλάει τους πλούσιους Έλληνες να μην αφήνουν τα εγγόνια του να παγώνουν στο σχολείο; Γιατί πολέμησε ένας φτωχός Κρητικός στη Μάχη της Κρήτης; Για να παρακαλάει τους πλούσιους Έλληνες να εξασφαλίσουν στα εγγόνια του μια ανθρώπινη περίθαλψη; Όλοι αυτοί πολέμησαν για μια Ελλάδα, η οποία θα ήταν υποχρεωμένη να κάνει το καλύτερο δυνατό για όλους τους Έλληνες.
Οι Έλληνες πολέμησαν για να ΑΠΑΙΤΟΥΝ από το κράτος και όχι για να παρακαλάνε άλλους Έλληνες. Αυτές οι κοινές υποχρεώσεις του ελληνικού κράτους απέναντι σε κοινές θυσίες των πολιτών του είναι που μας κάνουν ένα αμιγώς ενιαίο κράτος και όχι μια χαλαρή ομοσπονδία “Καντονιών”. Οι κοινές θυσίες για την κοινή πατρίδα μάς κάνουν όλους συμμέτοχους επί ίσοις όροις στο κοινό μας “πιάτο”. Στο πλούσιο “πιάτο”, όπως αποδείχθηκε με την τελευταία καταγραφή της δημόσιας περιουσίας. Αυτά διασφαλίζει το σημερινό Σύνταγμα και είναι παράνομος και ανήθικος όποιος τα θέτει υπό αμφισβήτηση.
Καταλαβαίνει ο αναγνώστης τι λέμε; Καταλαβαίνει τους κινδύνους; Σ’ αυτήν την περίπτωση δεν υπάρχει σύμπτωση ή αφέλεια. Μιλάμε για ολόκληρη μεθόδευση, η οποία έχει όλα τα χαρακτηριστικά μιας καλοστημένης συνομωσίας. Το Σχέδιο Καλλικράτης δεν είναι μια “ατυχής” έμπνευση του νεόκοπου στην πολιτική, άσχετου και παντελώς ασήμαντου Ραγκούση. Δεν έχουν περάσει πολλές ημέρες από τότε που αποκαλύφθηκε ότι ο νόμος περί Ιθαγένειας ήταν απλή αντιγραφή μιας “πρότασης” γνωστής “ευαίσθητης” ΜΚΟ. Είναι προφανές ότι το σχέδιο αυτό έχει προετοιμαστεί αρκετό καιρό πριν την ανάληψη της εξουσίας από τον Giorgo. Έχει προετοιμαστεί από τα “αφεντικά” του και όχι από τον ίδιο. Για την εφαρμογή του συγκλίνουν ταυτόχρονα πολλές αντισυνταγματικές αθλιότητες, προκειμένου να μιλάμε για ατυχείς συμπτώσεις.
Είναι προφανές ότι υπάρχει ξένος “δάκτυλος” πίσω από αυτό το σχέδιο. Είναι προφανές ότι εμπλέκονται μέσα σ’ αυτό γνωστές ΜΚΟ και οι ακόμα γνωστότεροι ξένοι χρηματοδότες τους. Γι’ αυτόν τον λόγο μιλάμε για συνομωσία και όχι για τυχαία ηλιθιότητα. Σ’ αυτήν την περίπτωση έχουμε ένα καλοσχεδιασμένο “προϊόν” με πολλά λειτουργικά “εξαρτήματα” και όχι έναν άμορφο “σωρό” από τυχαία “σκουπίδια”. Άνθρωποι, με γνώσεις πάνω στη λειτουργία του συστήματος, εργάστηκαν, με στόχο να διαλύσουν το ελληνικό κράτος. Να το διαλύσουν οργανωμένα, χρησιμοποιώντας τις δικές του δυνάμεις και χωρίς να χρειαστεί να κάνουν στρατιωτικές επεμβάσεις οι ίδιοι.
Ο κρυφός στόχος τού “Καλλικράτη” είναι η “απόσχιση” τής Κρήτης Άρα, με βάση όλα αυτά, μπορούμε να έρθουμε στην “ταμπακέρα”. Ποια είναι η “ταμπακέρα” σ’ αυτήν την περίπτωση; Τι ενδιαφέρει όσο τίποτε άλλο τους ισχυρούς της καταρρέουσας πλέον Νέας Τάξης Πραγμάτων; Η Κρήτη. Η γη του Μίνωα και του Ιδομενέα. Το “αεροπλανοφόρο” της Μεσογείου. Η τελευταία ελπίδα των Αγγλοσαξόνων -μπροστά στο ενδεχόμενο της κατάρρευσης της Νέας Τάξης- να παραμείνουν και την επόμενη “ημέρα” ως ισχυροί παράγοντες στο ανατολικό άκρο της Μεσογείου. Η τελευταία τους ελπίδα -μέσα στο χάος της αποθνήσκουσας Νέας Τάξης- να παραμείνουν “ζωντανοί” στο παιχνίδι του ιμπεριαλισμού. Η τελευταία τους ελπίδα να ελέγξουν -ερήμην των υπολοίπων Ευρωπαίων- τον βασικό “δρόμο” των πετρελαίων. Ο υπέρτατος στόχος της Βρετανίας και των ΗΠΑ, που αυτήν τη στιγμή “σφυροκοπούν” με όλα τα μέσα την Ελλάδα.
Ρωτάμε λοιπόν εμείς οι αφελείς ή καχύποπτοι. Τι θα γίνει αν στο άμεσο μέλλον αναλάβει “Κρητικάρχης” ένα άτομο, όπως η Ντόρα Μητσοτάκη για παράδειγμα; Ένα άτομο γνωστό για τις σχέσεις του με την Νέα Τάξη; Ένα άτομο “χαϊδεμένο” από τον άθλιο Μπους; Ένα άτομο, που έφαγε “ψωμάκι” από τους Αγγλοσάξονες και άρα τους “χρωστά”; Αν οι Αγγλοσάξονες -όπως εύκολα αποδεικνύεται- έχουν φλέγοντα συμφέροντα στην Κρήτη, σε ποιον θ’ απευθυνθούν, για να τους εξυπηρετήσει; Δεν χρειάζεται δηλαδή να είναι κάποιος μάντης ή κατάσκοπος, για να προβλέψει σε ποιους θ’ απευθυνθούν, για να τους εξυπηρετήσουν. Ο Μητσοτάκης είναι αυτός που τους “χρωστά” και σ’ αυτόν θ’ απευθυνθούν. Αυτός μόνον μπορεί να τους λύσει όλα τα προβλήματα στην Κρήτη.
Μπορεί οι Κρητικοί να μην συμπαθούν ιδιαίτερα τον Μητσοτάκη, αλλά ο Μητσοτάκης ελέγχει την Κρήτη. Είναι γνωστό ότι στα χρόνια της εγκληματικής κομματικοποίησης του κρατικού μηχανισμού στην Κρήτη ο Μητσοτάκης στην πραγματικότητα “μητσοτακικοποιούσε” το μερίδιο της Νέας Δημοκρατίας. Με τον τρόπο αυτόν κατόρθωσε να δημιουργήσει ένα ολόκληρο παρακράτος στην Κρήτη. Ένα παρακράτος, το οποίο μπορούσε να ελέγχει τη νομή των κρατικών πόρων και βέβαια των κρατικών θέσεων στην Κρήτη. Ένα παρακράτος, το οποίο ξεκινάει από την Εκκλησία της Κρήτης και φτάνει μέχρι τα “βαποράκια” των Ζωνιανών. Ένα παρακράτος, το οποίο με τη δύναμή του μπορούσε να δημιουργεί “πλούσιους” παράγοντες με τη χορήγηση κρατικών χρημάτων, αλλά και ισχυρούς ένοπλους κακοποιούς με τη χορήγηση δικαστικής “ασυλίας”.
Όταν αυτό το παρακράτος πάρει υπό τη διαχείρισή του το σύνολο του δημοσίου κεφαλαίου της Κρήτης, τι θα κάνει; Όταν αυτό θα αποφασίζει πραγματικά για τα όσα αφορούν τη νομή των κερδών αυτού του τεράστιου κεφαλαίου; Έναν δημόσιο δρόμο μεταξύ Ηρακλείου και Χανίων διαχειρίστηκε ο Μητσοτάκης και άλλαξε ολόκληρο τον κοινωνικό “χάρτη” της Κρήτης. Τι θα μπορεί να κάνει, αν διαχειριστεί τα πάντα πάνω στην Κρήτη; Όταν θ’ αρχίσει να διαχειρίζεται τεράστιες ποσότητες κεφαλαίου με γνώμονα τα δικά του ιδιωτικά συμφέροντα και βέβαια αυτών που βρίσκονται πίσω του; Ο Μητσοτάκης “χορεύει” χωρίς “όργανα”. Φαντάζεται κάποιος τι “γυροβολιές” θα ρίξει, όταν θα έχει τα “νόμιμα” μέσα; Ακόμα προσπαθούν κάποιοι να καταλάβουν πώς οι Βρετανοί απέκτησαν την ιδιοκτησία των χιλιάδων στρεμμάτων κρητικής γης από τη μονή Τοπλού.
Μιλάμε για τρομακτικά πράγματα. Τι θα γίνει λοιπόν αν στο άμεσο μέλλον μια Ντόρα στον ρόλο του “Κρητικάρχη” παρακάμψει τον κρατικό σχεδιασμό στα δημόσια έργα και επιλέξει έναν ειδικό κρητικό σχεδιασμό; Όταν, ως επικεφαλής της Κρήτης και με τεράστιο κεφάλαιο υπό τη διαχείρισή της, βγει ν’ αναζητήσει δάνεια από το άπληστο διεθνές τραπεζικό σύστημα; Όταν υπό τις “ιαχές” των αλλοδαπών “Νεοκρητικών” θα σχεδιάζει το μέλλον της πολυεθνικής “Νέας Κρήτης”; Όταν, ως “Κρητικάρχης”, θα υποθηκεύει ανεξέλεγκτα το κρητικό κεφάλαιο, για να πάρει δάνεια από το εξωτερικό; Όταν με δεδομένο το “κατακάθι”, που δραστηριοποιείται στην τοπική αυτοδιοίκηση, αρχίσουν να έρχονται τα “δάνεια” από το εξωτερικό και απλώνονται τα γνωστά “χέρια” πάνω σ’ αυτά; Δάνεια, τα οποία θα αλυσοδέσουν την Κρήτη στους μελλοντικούς πιστωτές της, οι οποίοι δεν είναι άλλοι από τα γνωστά “αφεντικά” της Ντόρας και του πατέρα της.
Ό,τι και να κάνει, “επιτυχία” θα έχει στον διχασμό. Αν ως “Κρητικάρχης” “ζητάει” και δεν “παίρνει” από την κεντρική κυβέρνηση, θα φέρει σε σύγκρουση τους “αδικημένους” Κρητικούς με κάποιους άλλους Έλληνες πιο “ευνοημένους”. Αν “ζητάει” και “παίρνει”, θα επιτύχει το ίδιο με αντεστραμμένους τους όρους. Σε κάθε περίπτωση θα θεμελιωθεί κατάσταση ενδοελληνικής σύγκρουσης. Μια κατάσταση, η οποία θα θεμελιώσει μόνιμες διαφορές. Η Κρήτη, για παράδειγμα, μπορεί να διαθέτει κεφάλαιο -το οποίο να ενδιαφέρει τους διεθνείς “επενδυτές”-, για να “χρηματοδοτήσει” μια ακριβή κατάσταση για τον εαυτό της. Η Ήπειρος έχει δικό της τέτοιο κεφάλαιο; Σήμερα το κεφάλαιο είναι δημόσιο και όλοι έχουν ίσο μερίδιο στο ελληνικό κεφάλαιο, όπου κι αν βρίσκεται αυτό. Πώς θα μετατραπεί αυτό το κεφάλαιο σε τοπικό κεφάλαιο; Τους Ηπειρώτες ποιος θα τους “αποζημιώσει” για την απώλεια του κρητικού κεφαλαίου τους; Τους Κρητικούς ποιος θα τους “αποζημιώσει” για την απώλεια του μακεδονικού κεφαλαίου τους;
Τι θα γίνει λοιπόν σε μια υποθετική περίπτωση, όταν η Ντόρα ως “Κρητικάρχης” φερθεί σαν τον Σόιμπλε; Όταν μπροστά στην απειλή της εθνικής “χρεοκοπίας” προσπαθήσει να σώσει την πλούσια την Κρήτη από αυτήν την τύχη, όπως κάνουν οι Γερμανοί απέναντι στην Ελλάδα; Όταν αποφασίσει να “μαλώσει” τον “Μακεδονάρχη” ότι δεν μπορούν οι Κρητικοί να πληρώνουν τις αδυναμίες των Μακεδόνων; Τι θα γίνει αν ένας “Μακεδονάρχης” κάνει το αντίστοιχο, λέγοντας ότι οι Μακεδόνες δεν μπορούν να ξεπληρώνουν με τον δικό τους κόπο τα κρητικά “δάνεια” της σπατάλης; Όταν υπάρχουν απειλές, υπάρχουν και όρια …και τα όρια κάποτε ξεπερνιούνται. Ποια θα είναι τα “όρια” σ’ αυτήν την περίπτωση;
Τι γίνεται όταν πανίσχυροι αιρετοί -και άρα φυσικοί ηγέτες ειδικών “κατηγοριών” Ελλήνων- έρχονται σε σύγκρουση μεταξύ τους; Για να προστατεύσει ο “Κρητικάρχης” τους Κρητικούς, θα τους αποσχίσει από τους “αδύναμους” Συνέλληνες; Για να προστατεύσει ο “Μακεδονάρχης” τους Μακεδόνες, θα τους αποσχίσει από τους “σπάταλους” Συνέλληνες; Ελέγχοντας οι ξένοι όλους τους διεφθαρμένους “περιφερειάρχες” και τα μεγάλα ΜΜΕ, μπορούν να δώσουν ό,τι ένταση τους βολεύει σ’ αυτήν τη σύγκρουση. Μπορούν να τη φτάσουν μέχρι το εμφυλιοπολεμικό επίπεδο. Όλοι βλέπουμε τι συμβαίνει σήμερα με τους αγρότες. Με την υπερπροβολή των προκλητικών δηλώσεων ενός αστοιχείωτου χαφιέ του ΚΚΕ, όπως είναι ο Μπούτας, κινδυνεύουν οι αγρότες να μισηθούν από το Πανελλήνιο.
Όταν στη θέση αυτού του αστοιχείωτου προβοκάτορα μπει ένας πολύ πιο έμπειρος πολιτικός, τι θα συμβεί; Αν για παράδειγμα επαναληφθούν επεισόδια, όπως αυτά με τους Κρητικούς αγρότες στο λιμάνι του Πειραιά, τι θα γίνει, αν κάποιος “Κρητικάρχης” σπεύσει να “προστατεύσει” τους Κρητικούς από τη βία και το “μίσος” του ελληνικού κράτους εναντίον της Κρήτης; Μηχανισμούς καταστολής και προβοκάτορες χρειάζονται αυτές οι επικίνδυνες μεθοδεύσεις και το σύστημα διαθέτει καί τα δύο σε άφθονες ποσότητες.
Ο οποιοσδήποτε δοσίλογος Περιφερειάρχης θα μπορεί ανά πάσα στιγμή να “στήσει” μια κατάσταση, η οποία μπορεί μέσα σε λίγες μέρες να μας καταστρέψει. Με εκατό ανεγκέφαλα πρεζόνια, που θα “ταΐζει” σε κάποια τοπική ποδοσφαιρική ομάδα, μπορεί να στήνει κάθε Κυριακή σκηνικό σύγκρουσης και πολέμου. Πραγματικά αδέρφια δολοφονούν το ένα το άλλο για ένα χωράφι. Είναι δυνατόν να έχει κάποιος τόσα μέσα και να μην οδηγήσει έναν λαό στα μίση; Πόσο μάλιστα έναν λαό που μισεί, όπως ο Μητσοτάκης και η οικογένειά του. Ο Μητσοτάκης, που σήμερα είναι πιο επικίνδυνος από ποτέ, μετά από τον εξευτελισμό που υπέστη από τον ελληνικό λαό στις πρόσφατες εσωκομματικές εκλογές της Νέας Δημοκρατίας. Ο Μητσοτάκης, που είναι δεδομένο ότι θα προσπαθήσει -πριν εγκαταλείψει τα εγκόσμια- να εκδικηθεί αυτόν τον λαό, που τον στέλνει στον τάφο “αδιάβαστο”.
Τώρα που η Ντόρα έχασε τη μάχη για την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, θα δώσει η ίδια νέα μάχη στην Κρήτη. Το πόσο σημαντική είναι αυτή η μάχη για την ίδια και την οικογένειά της είναι αντιληπτό από τα δευτερεύοντα. Εκεί που ψάχναμε όλοι να βρούμε πού κρύβεται η κλαίουσα παντρεμένη χήρα, έκανε δημόσια εμφάνιση την “κατάλληλη” στιγμή. Τη στιγμή της δημόσιας παρουσίασης του Σχεδίου Καλλικράτης. Εμφανίστηκε, για να δηλώσει την υποστήριξή της σ’ αυτό το Σχέδιο. Είμαστε βέβαιοι ότι “επιστρατεύτηκε” στην κυριολεξία από τον πατέρα της, προκειμένου να κάνει αυτήν την εμφάνιση. Την εμφάνιση της “πίκρας”, σαν απλή βουλευτής της αντιπολίτευσης. Χωρίς σφουγκοκολλάριους και αυλικούς να την περιτριγυρίζουν, όπως γινόταν στην εποχή που εμφανιζόταν σαν “τσαρίνα”.
Είναι προφανές πλέον ότι άλλαξαν τα σχέδια της οικογένειας και αυτή πρέπει να προσαρμοστεί πάνω στα νέα δεδομένα. Αυτό, το οποίο μπορεί να προβλεπόταν ως αποστολή για κάποιον άλλο πρόθυμο “μητσοτακικό”, θ’ αναγκαστεί να το κάνει η ίδια. Θα δώσει τη μεγάλη μάχη της, προκειμένου να κρατήσει τον απόλυτο έλεγχο του κρητικού παρακράτους. Τη μάχη με την νέα ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, η οποία θα προσπαθήσει να “απομητσοτακικοποιήσει” τον κρατικό μηχανισμό στην Κρήτη. Είναι απολύτως βέβαιο ότι στο άμεσο μέλλον η Ντόρα όλο και περισσότερο θα ασχολείται με τα τοπικά προβλήματα της Κρήτης. Όλο και περισσότερο θα μοιράζεται τα “οράματά” της για την “Νέα Κρήτη” με τους γνωστούς πρόθυμους. Μπορεί σε κάποια “κρητικά” ακροατήρια να θέλει μεταφραστές και σε κάποια άλλα πιστολάδες, αλλά αυτό θα κάνει. Θα αγωνιστεί, για να διατηρήσει όσο το δυνατόν αλώβητο το υπάρχον μητσοτακικό παρακράτος και θα προσπαθήσει να το επεκτείνει.
Η πρώην “Καρπενησιώτισσα” όλο και πιο τακτικά θα θυμάται ότι μικρή έτρεχε στους δρόμους της Χαλέπας. Με αυτό ως μέσον θα “επιστρέψει” στην κεντρική πολιτική σκηνή, όπως ταιριάζει σε μια γνήσια κόρη του Μητσοτάκη. Ως εκβιάστρια. Θα αρχίσει να διαμορφώνει το “προφίλ”, που θα την εμφανίζει σαν την γνήσια “Κρητικάρχισσα” και θα αρχίσει να παίζει το παιχνίδι της προβοκάτσιας με στόχο να φέρει σε σύγκρουση την Κρήτη με την υπόλοιπη Ελλάδα. Όταν ελέγχεις ένα παρακράτος, είναι εύκολο να δρομολογείς τέτοιες καταστάσεις. Είναι εύκολο να προκαλείς μια εξουσία -η οποία εκ του νόμου έχει δικαίωμα να ασκεί βία, όταν ξεπερνούνται τα όρια της νομιμότητας- και να σπρώχνεις πάνω σ’ αυτήν αφελές “κρέας”.
Υπέρτατο καθήκον των Κρητικών είναι να σταματήσουν τις επικίνδυνες μεθοδεύσεις του Εφιάλτη και της κόρης του. Να βοηθήσουν -και κυρίως οι νεοδημοκράτες- όσο μπορούν στην “αποσυναρμολόγηση” του μητσοτακικού παρακράτους στην Κρήτη. Η τύχη τους είναι ότι “ξεσκεπάστηκε” αυτό το παρακράτος στο σύνολό του στην πρόσφατη μάχη της Ντόρας για την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας. Ακόμα κι αυτοί, οι οποίοι με “επαγγελματική” προσήλωση παρίσταναν τους “εχθρούς” του Μητσοτάκη, αποκαλύφθηκαν. Πάνω στην αγωνία τους να εκλεγεί η Ντόρα, αναγκάστηκαν να πάρουν θέση υπέρ της και αυτό τους αποκάλυψε. Οι Κρητικοί γνωρίζουν ακριβώς ποιοι είναι αυτοί, που, αν δεν τους προλάβουν τώρα, θα γίνουν οι μελλοντικοί “δήμιοί” τους. Το κάψιμο της Συναγωγής στα Χανιά από Βρετανούς και Αμερικανούς πράκτορες είναι ένα πρώτο “δείγμα” αυτών που πρόκειται ν’ ακολουθήσουν. Της μοναδικής Συναγωγής στην Ελλάδα, που για “μυστηριώδεις” λόγους αφηνόταν αφύλακτη.
Μαντεία εκ τού ασφαλούς Να γίνουμε εκ του ασφαλούς μάντεις; Αυτήν τη στιγμή δρομολογούνται σχέδια διαμελισμού της χώρας. Σχέδια, τα οποία εξυπηρετούνται από “αφελείς” εμπνεύσεις τύπου Καλλικράτης. Σχέδια απλά και χιλιοεφαρμοσμένα από την πλευρά των ιμπεριαλιστών. Σχέδια, τα οποία έχουν εφαρμοστεί ελάχιστα χιλιόμετρα μακριά από την “πόρτα” μας. Με αυτόν τον τρόπο “διέλυσαν” τη Σερβία. Με τον ίδιο σχεδιασμό, που επιβλήθηκε από τους ίδιους ανθρώπους σε προδότες των λαών τους. Όποιος γνωρίζει τι έγινε στη Σερβία, μπορεί να γίνει “μάντης” για τα όσα αφορούν το μέλλον της Ελλάδας. Η Σερβία, που έδωσε τον υπερπάντων αγώνα της στο Κόσσοβο, έχασε το Μαυροβούνιο, χωρίς ν’ αντισταθεί καθόλου.
Τα ανάλογα προβλέπεται να γίνουν και στην Ελλάδα. Από τη Θράκη θα ξεκινήσει το πρόβλημα. Από την περιοχή αυτή, που εύκολα μπορεί να γίνει “Κόσσοβο”. Γι’ αυτόν τον λόγο -και εν μέσω οικονομικής κρίσης- μας “έστειλαν” από την Ευρώπη το επείγον “φιρμάνι” να σεβαστούμε τα θρησκευτικά δικαιώματα της μειονότητας και “παράλληλα” μας δίνουν “εντολή” -παράνομη- να τους αναγνωρίσουμε και το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού και άρα τα εθνικά τους “δικαιώματα”. Εν μέσω κρίσης και υπό την κυβέρνηση του Giorgo, που ο ίδιος εργάστηκε προς αυτήν την κατεύθυνση, μας δίνουν “εντολή”. Δίνουν εντολή στον Giorgo να παραβεί τη Συνθήκη της Λοζάνης και αυτός θα πρέπει ως Έλληνας πρωθυπουργός ν’ αντισταθεί, υπερασπιζόμενος τα εθνικά μας συμφέροντα. Να “αντισταθεί” υπέρ της Συνθήκης αυτός, ο οποίος πρώτος ως υπουργός Εξωτερικών την αμφισβήτησε.
Εκεί θα ξεκινήσουν το πρόβλημα για αντιπερισπασμό. Για να μην φαίνεται πού πραγματικά “κοιτάνε”. Για να μην φαίνεται ότι το “Μαυροβούνιο” έχουν στο “μάτι” και όχι το απλά χρήσιμο “Κόσσοβο”. Γιατί θα ξεκινήσουν όλα από τη Θράκη; Γιατί εκεί είναι εύκολη η “σερβοποίηση” της κατάστασης. Θα βάλουν μια “κυβέρνηση” δικών τους προβοκατόρων, που θα “κουρδίζει” τις δύο θρησκευτικές κοινότητες της περιοχής. Με εύνοιες ή αδικίες θα τους “κουρδίζουν” και θα τους φέρουν σε ανταγωνιστικές θέσεις. Από εκεί και πέρα ο ανταγωνισμός -και μάλιστα υπό συνθήκες οικονομικής κρίσης- είναι εύκολο να μετατραπεί σε ανοικτή σύγκρουση. Οι θρησκευτικές μειονότητες θα γίνουν εθνικές μειονότητες κατά τα πρότυπα της Σερβίας αλλά και της δικής μας Κύπρου.
Ξαφνικά εκεί δεν θα υπάρχουν Έλληνες πολίτες διαφορετικού θρησκεύματος. Εκεί θα υπάρχουν Έλληνες και Τούρκοι. Έλληνες “ενωτικοί” και Τούρκοι “αυτονομιστές”. Κοντά σ’ αυτούς και όλοι οι αλλοδαποί μετανάστες, που βρίσκονται στην περιοχή. Γι’ αυτόν τον λόγο συμβαίνουν πολύ ύποπτα πράγματα σε όλη την περιοχή της Θράκης. Λίγες ημέρες πριν γραφεί αυτό το κείμενο υπήρχε έγγραφη καταγγελία των αστυνομικών του νομού Έβρου ότι μέλη διαφόρων ΜΚΟ προκαλούν την ελληνική αστυνομία και ξεσηκώνουν σε βίαιη αντίδραση τους λαθρομετανάστες. Την ίδια ώρα “αλωνίζουν” οι Τούρκοι πράκτορες της ΜΙΤ, τρομοκρατώντας τους μουσουλμανικούς πληθυσμούς, προκειμένου να τους προσδέσουν στην πολιτική της Τουρκίας και πάλι με τη βοήθεια των χρηματοδοτούμενων από τον Giorgo ΜΚΟ. Αν ανοίξει εκεί η “τρύπα”, είναι εύκολο να μεταφερθεί το ίδιο πρόβλημα παντού στην Ελλάδα και άρα και στην Κρήτη. Στην Κρήτη, όπου, λόγω των νέων νόμων, μαζί με τους “ενωτικούς” Έλληνες Κρητικούς θα υπάρχουν και οι αλλοδαποί “αυτονομιστές”.
Όλοι αυτοί οι άνθρωποι, οι οποίοι, λόγω Ραγκούση, θα απολαμβάνουν τα ίδια πολιτικά δικαιώματα με τους Κρητικούς, θα περιμένουν το “δημοψήφισμα” του 2012, για να λύσουν τις διαφορές τους μ’ αυτούς. Για να μην εφησυχάζονται κάποιοι με τις υπάρχουσες πληθυσμιακές αναλογίες στην Κρήτη, θα πούμε τα εξής απλά. Ό,τι έγινε στη Σερβία, μας αφορά εμάς τους Έλληνες, γιατί βρισκόμαστε στο ίδιο στόχαστρο των ιδίων συμφερόντων. Ό,τι εγκληματικό έγινε στη Σερβία, μπορεί να γίνει και εις βάρος μας. Η Σερβία παγιδεύτηκε και ακρωτηριάστηκε χωρίς καμία αντίσταση. Παγιδεύτηκε στο πολυεθνικό Κόσσοβο και έχασε το Μαυροβούνιο, στο οποίο δεν υπήρχε καν ξένη μειονότητα. Το 80% του πληθυσμού του είναι και δηλώνουν Σέρβοι. Το δημοψήφισμα χάθηκε για τη Σερβία με ένα ταπεινό 55,4%. Ένα ποσοστό, το οποίο, αν κάποιος σκεφτεί πόσα και τι μεγέθους συμφέροντα εξυπηρετούσε, θα καταλάβει ότι είναι αποτέλεσμα βέβαιης νοθείας. Αυτά όλα πρέπει να τα γνωρίζουν οι Κρητικοί, για να ξέρουν τι θα κληθούν ν’ αντιμετωπίσουν στο άμεσο μέλλον.
Μέσα σε λίγους μήνες οι Αγγλοσάξονες -και όσοι βρίσκονται πίσω από αυτούς- θα “αλώσουν” την Κρήτη. Στην κυριολεξία θα διώξουν τους Κρητικούς από το νησί τους. Αρκεί να κερδίσουν το δημοψήφισμα και μετά θα τα ελέγξουν όλα μέσα σε ελάχιστες μέρες. Θα την παγιδεύσουν σε νέους δανεισμούς, για να της αποσπάσουν με φαινομενικά “νόμιμο” τρόπο αυτό το οποίο σήμερα θεωρείται δημόσιο κεφάλαιο και δεν αγγίζεται. Θα βάλουν στη διοίκησή της ό,τι παρακρατικό και παράνομο στοιχείο υπάρχει στην Κρήτη, ώστε να την “αλυσοδέσουν” στους εκβιασμούς τους και στις “άνωθεν” επιβεβλημένες αναγκαστικές πολιτικές.
Αυτό το κεφάλαιο θα το κατατμήσουν και θα το πουλήσουν στη διεθνή αγορά, προκειμένου να μεταφέρουν στο νησί νέους ξένους έποικους. Πραγματικούς έποικους ιδιοκτήτες και όχι άκληρους λαθρομετανάστες. Πλούσιους εποίκους και όχι φτωχούς λαθρομετανάστες. Τους λαθρομετανάστες τους χρησιμοποιούν μόνον σήμερα και εις βάρος των ελληνικών συμφερόντων. Στην επόμενη φάση δεν θα τους θέλουν, γιατί απλούστατα δεν θα τους έχουν ανάγκη και δεν θα έχουν λόγο να τους ανέχονται. Τότε θα έχουν τους δικούς τους ανθρώπους, για να υπερασπίζονται τα συμφέροντά τους εις βάρος των ιθαγενών “Ινδιάνων”. Ούτε ο Χίτλερ δεν είχε τόσο απόλυτες φιλοδοξίες για την κατάκτηση του νησιού. Απλά πράγματα, τα οποία τα είδαμε να συμβαίνουν στο ξεπουλημένο πλέον Μαυροβούνιο.
Ας αποδείξει κάποιος ότι όλα αυτά τα οποία ισχυριζόμαστε είναι υπερβολές ή ψέματα και εμείς θα αποσύρουμε ολόκληρο το κείμενο σαν λάθος. Προκαλούμε λοιπόν τον κύριο Ραγκούση να μας απαντήσει στα επιχειρήματά μας. Τον κύριο Ραγκούση, ο οποίος μάλλον δεν έχει καταλάβει πού έχει “μπλέξει” και τι ακριβώς έχει αναλάβει να φέρει εις πέρας. Είναι προφανές ότι δεν γνωρίζει τον ρόλο του Εβραίου Giorgo ή Jeff ή Joseph. Είναι προφανές ότι δεν κατάλαβε ακόμα ότι η “αντιπαροχή” που έδωσε για την “εκτόξευση” της καριέρας του είναι επικίνδυνη. Πολύ επικίνδυνη. Ως νησιώτης έπρεπε να γνωρίζει ότι είναι επικίνδυνο να πηγαίνει κάποιος στα βαθιά νερά με μόνο μέσο μια “σχεδία” μιας εφήμερης πολιτικής καριέρας. Είναι “βαθιά” τα “νερά” της προδοσίας και ο Ραγκούσης θα κινδυνεύσει με τη χαλαρή “σχεδία” του. Οι προδότες δεν κοιμούνται τα βράδια και μέχρι να φτάσουν στα σπίτια τους κοιτάνε πολλές φορές πίσω τους.
Οι Έλληνες πρέπει να είναι σε διαρκή και μόνιμη επαγρύπνηση, σεβόμενοι την τελευταία εντολή ενός Συντάγματος, το οποίο σήμερα βρίσκεται αντιμέτωπο με έναν “θανάσιμο” κίνδυνο. Πρέπει οι Έλληνες να είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμοι να προκαλέσουν “τρικυμία”, προκειμένου να “πνίξουν” τους προδότες. Οι προδότες, οι οποίοι, όπως δείχνουν τα πράγματα, δεν πρόκειται να σταματήσουν πουθενά και ο λαός θα πρέπει να είναι σε πλήρη ετοιμότητα για να τους αντιμετωπίσει. Κάποιοι θα τραβήξουν το “σκοινί” στα άκρα και πρέπει να γνωρίζουν ότι στα άκρα δεν υπάρχει έλεος. Το ίδιο το Σύνταγμα δεν προβλέπει κανένα έλεος. Ας το γνωρίζουν από τώρα, γιατί θα το αντιμετωπίσουν σύντομα, αν δεν υποχωρήσουν στις άθλιες μεθοδεύσεις τους.
Γι’ αυτόν τον λόγο κάνουμε και μια ύστατη έκκληση στη Δικαστική Εξουσία να παρατήσει για λίγο το “ιερό” καθήκον της να μετράει τα φραγκοδίφραγκα των μισθών της και ν’ ασχοληθεί και λίγο με τον νόμο. Να ασχοληθεί και λίγο με την προστασία του Συντάγματος. Να κάνει αυτό για το οποίο πληρώνεται να κάνει και να μην πληρώνεται γι’ αυτό που κάνει. Να καλέσει μερικούς πολιτικούς στα γραφεία της και να τους προειδοποιήσει για την παρανομία όλων αυτών που μεθοδεύουν. Να τους απειλήσει ακόμα και με φυλάκιση με την κατηγορία της απόπειρας κατάλυσης του Συντάγματος και της ανατροπής του Πολιτεύματος. Καλό θα είναι να χτυπήσει μερικά “καμπανάκια” για κάποιους μελλοντικούς πραξικοπηματίες, πριν αρχίσουν να χτυπάνε οι “καμπάνες” για όλους τους υπεύθυνους και άρα και για την ίδια.
Οι λαϊκές “καμπάνες”, οι οποίες δύσκολα αντιμετωπίζονται. Οι “καμπάνες”, οι οποίες είναι θέμα χρόνου να ακουστούν στην απειλούμενη πατρίδα μας. Μια πατρίδα, η οποία έχει δείξει μέσα στον χρόνο ότι πάντα βρίσκει τα απαραίτητα αποθέματα δυνάμεων ν’ αντιδράσει, έστω και την τελευταία στιγμή. Είναι προφανές ότι όλοι αυτοί -εκτός όλων των άλλων- αγνοούν και την ιστορία αυτής της πατρίδας. Ξεχνάνε το πιο απλό πράγμα. Στην Ελλάδα δεν ψάχνεις να βρεις τον “μπελά” σου, γιατί τις περισσότερες φορές… καταφέρνεις και τον βρίσκεις. Είναι “αγαθό”, το οποίο παρέχεται σε αφθονία σ’ αυτούς που το αναζητούν. Αυτό γινόταν πάντα και είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα γίνει και πάλι.
Η Νέα Τάξη καταρρέει και είναι θέμα χρόνου να αφεθούν οι λαοί ελεύθεροι -έστω και σε συνθήκες χάους- να τιμωρήσουν μόνοι τους τόσο τους προδότες όσο και τους επίορκους κρατικούς λειτουργούς, που τους επέτρεψαν να προδώσουν. Το θηρίο “αιμορραγεί” ανεξέλεγκτα πλέον και δεν θα συνεχίσει για πολύ την πορεία του. Καλό είναι όλοι αυτοί οι λακέδες των ιμπεριαλιστών να γνωρίζουν σε ποιους “ετοιμοθάνατους” επενδύουν το μέλλον τους, γιατί δεν είναι πλέον καθόλου βέβαιο ότι θα απολαμβάνουν την προστασία τους στο άμεσο μέλλον. Μπορεί κάποιοι να έχουν υποχρεώσεις στον “χαϊδευτή” Μπους, αλλά μπορεί επίσης πολύ σύντομα αυτά τα “χάδια” να μην εξασφαλίζουν τίποτε απολύτως.
Με το έλλειμμα των ΗΠΑ να φτάνει στο απίστευτο ποσό των 1,6 τρις δολαρίων, σύντομα οι διάφοροι “Μπους” θα αγωνίζονται για τη δική τους επιβίωση στη δική τους χώρα και θα “ξεχάσουν” τα αυτοκρατορικά τους σχέδια. Μαζί με αυτά όμως θα “ξεχάσουν” και τους υπηρέτες τους. Θα αναγκαστούν να τους “ξεχάσουν”, γιατί δεν θα έχουν την πολυτέλεια να τους “θυμούνται”. Στέρεψαν τα χρήματα των “Μήδων” και θα κινδυνεύσουν οι “μηδίσαντες”.
Ένα περίεργο πράγμα… κάθε φορά που κινδυνεύουν οι “μηδίσαντες”, εμφανίζεται στο προσκήνιο η Μακεδονία να ζητάει… τα “κεφάλια” τους.
Τραϊανού Παναγιώτης
Πρόεδρος του ΕΑΜ.Β
Υ.Γ.: Να μην ξεχάσουμε να δώσουμε και τα συγχαρητήριά μας και στον αυτόκλητο προστάτη των δικαίων του ελληνικού έθνους. Ο διαβόητος αρχηγός του ΛΑΟΣ και υπάλληλος του Μητσοτάκη δεν έχει δημοσιοποιήσει ακόμα την άποψή του για το Σχέδιο Καλλικράτης. Ο συνήθως φλύαρος “πατερούλης” είναι αφύσικα “βουβός” στη συγκεκριμένη περίπτωση. Προφανώς έχει βρει άλλους τρόπους να υπερασπίζεται τα συμφέροντα των Ελλήνων. Τρόπους, τους οποίους εμείς μπορεί να μην καταλαβαίνουμε, αλλά μας αρκεί που τους καταλαβαίνει ο ίδιος. Τρόπους, που κατά τη γνώμη του μας “θωρακίζουν” ως έθνος, όπως η μετονομασία της Λεωφόρου Κηφισίας σε Λεωφόρο Μεγάλου Αλεξάνδρου ή της Λεωφόρου Μεσογείων σε Λεωφόρο Τάσσου Παπαδόπουλου.
Εδώ όμως προκύπτει ένα άλλο θέμα. Εμείς μπορεί να μην καταλαβαίνουμε πώς γίνεται η “θωράκιση” του έθνους με αυτές τις μεθόδους, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχουμε και κάποιες άλλες “παράλληλες” απορίες. Εφόσον η “θωράκιση” επιτυγχάνεται με τη μετονομασία οδών και λεωφόρων, γιατί ο σχεδόν αριστερός -σύμφωνα με δική του δήλωση- αρχηγός του ΛΑΟΣ δεν πρότεινε την αλλαγή του ονόματος της Λεωφόρου Βασιλίσσης Σοφίας σε Λεωφόρο Ολυμπιάδος ή τη Λεωφόρο Βασιλέως Κωνσταντίνου σε Λεωφόρο Πτολεμαίου; Αν είναι να “θωρακιστούμε”, να το κάνουμε μέχρι τα “δόντια”. Γιατί δεν το πρότεινε; Μήπως ο Έλληνας και δημοκράτης φοβάται το “σκήπτρο” του δανικής καταγωγής «Κοκού»;
Πηγή: http://kostasxan.blogspot.com/2010/02/blog-post_08.html
