Επί τη ευκαιρία της εθνικής γιορτής σας επισυνάπτω ένα έμμετρο από τη συλλογή μου "Μα-Δα-Γας-Ικάρα" (Μά το Δία η γή τού Ίκαρου) πού, κατά την ταπεινή μου γνώμη, ετυμολογεί τό όνομα Μαδαγασκάρη.
Εκτός από τη φυλή Antandroy στό νότιο μέρος τού νησιού, τα τραγούδια και οι χοροί της οποίας θυμίζουν τόσο τα Ηπειρώτικα όσο και τα Ποντιακά, το πρώτο συνθετικό "Andria" συναντάται σε όλα τα ονόματα των ευγενών της πρωτεύουσας,όπως π.χ.
Andriarimanana
Andrianasolo
Andriajatovo κλπ.
[taxopress_postterms id="1"]
Κι' επειδή, πάντα κατά την ταπεινή μου γνώμη, άλλο "ανδρειοσύνη" κι' άλλο "(β)ρωμηοσύνη" της μαστίχας (καί της μάστιγας) των ραγιάδων, καιρός είναι, φρονώ, σε αντικατάσταση αυτής της τελευταίας (καίτοι πολυυμνηθείσης από νομπελίστες ποιητάδες καί εθνικούς μουσικοσυνθέτες) να προτάξουμε τον όρο "Ελληνοσύνη" σε αντικατάσταση τού όρου "Ελληνισμός"
Καθ'ότι ο όρος "Ελληνισμός" κακώς μέχρι σήμερα χρησιμοποιείται γιά να υποδηλώση το σύνολον των Ελλήνων κατοίκων της Ελλάδος και τού εξωτερικού.
Δέν είναι όλοι οι ελληνόφωνοι 'Ελληνες.
'Ελληνες είναι όσοι αισθάνονται Έλληνες ακόμα κι' άν δεν μιλάνε την Ελληνική γλώσσα (π.χ. Βαλερύ Ζισκάρ Ντ'εσταίν)
Όσοι δηλαδή ασπάζονται τον Ελληνισμό σάν κοσμοθεώρηση, σαν κοσμοιδέαση, σάν φιλοσοφία, ή ακόμα σάν θεισμό (αυτό το τελευταίο -εννοείται- γιά όσους πιστεύουν στό Ευριπίδειο "φύσει πεφυκός θείον" των αρχαίων και των νέων Ελλήνων – ήτοι γιά όσους δεν είναι άθεοι – διότι άλλο άθρησκος κι' άλλο άθεος…)
Έλληνες είναι όσοι εκστασιάζονται με τα γονίδια εν δονήσει στο μαντείο τών Δελφών, στην Ολυμπία, στη θέα τού Ερμή τού Πραξιτέλη, της Αφροδίτης της Μήλου, της Νίκης της Σαμοθράκης καί όχι μπροστά σε πτώματα μούμιες – λείψανα – εικόνες πού (δήθεν) κλαίνε.
Έλληνες είναι όσοι προφυλάσσουν, αναστυλώνουν, συντηρούν, επαναφέρουν στά εφ'ώ ετάχθησαν τούς προγονικούς ιερούς τόπους καί δέν εντοιχίζουν τα όσια ελληνικά σε μεταγενέστερους ξενόφερτους χώρους θρησκείας
Έλληνες είναι όσοι σέβονται την πνευματική – πολιτισμική κληρονομιά τών προγόνων, πού γαλούχησε εκατοντάδες γενηές ως τα σήμερα καί δεν την καπηλεύονται τη μιά αναφερόμενοι στά σύμβολα τού ελληνικού πανθέου γιά παράδειγμα ή επίκληση ή καιροσκοπική χρήση προβοκάτσιας πρός άντληση καί στήριξη ιδεών κι' επιχειρημάτων καί την άλλη αποκαλώντας τα "θείσκους" ή "γιά τα πανηγύρια" βάζοντάς τα στην ίδια μοίρα με τούς Γιαχβάδες καί τούς Αλλάχηδες.
Έλληνες είναι αυτοί πού, τουλάχιστον, σέβονται αυτούς πού σέβονται καί τιμούν τά πατρώα κατά τα πατρώα ειωθότα, επιεικώς το ίδιο όπως σέβονται τούς τσολιάδες πού τιμούν το μνημείο τού άγνωστου στρατιώτη, ή τις ιέρειες τού Απόλλωνος στην αφή της Ολυμπιακής φλόγας, καί δεν τούς περιγελούν άν φορέσουν πατρώα ενδυμασία ή απονείμουν τιμές στούς μαραθωνομάχους ή τους θερμοπυλομάχους, ή άν κάνουν γάμο ή βαφτίσια κατά τον ελληνικό αρχαιολατρευτικό τρόπο σε κάποια ερείπια (δυστυχώς μόνο τέτοια άφησε η μεταγενέστερη βιαίως εισαχθείσα θρησκεία) ελληνικών ναών καί τεμένων.
Καί, τέλος, Έλληνες είναι όσοι πιστεύουν στην αρετή της α-λήθειας, της μή λησμοσύνης
Διότι η α-λήθεια είναι συνάμα αρετή καί καθήκον των Ελλήνων
Τών ολίγων, πολύ ολίγων – φεύ – Ελλήνων τόσο τού ελλαδικού χώρου όσο και της διασποράς.
Χαίρομαι, φίλοι μου, (όσοι με αισθάνεστε έτσι)
κι' αγαπημένοι της ζωής συμπορευτές (όλους σας αισθάνομαι έτσι)
πού στο διάβα της τρίτης ηλικίας επιτέλους αισθάνομαι Έλληνας.
Έλληνας της Ελληνοσύνης της διασποράς πού πιστεύει με θέρμη στον Ελληνισμό.
Δηλαδή τον Ηρακλειτ-ισμό
Τόν Σωκρατ-ισμό
Τόν Πλατων-ισνό
Τον Ευριπιδ-ισμό
Τόν Ορφ-ισμό της Γαίας Θεάς (μητέρας Φύσης)
καί όχι τον α-θεισμό (πού ποτέ δεν υπήρξε στην Ελλάδα)
Έλληνας με πολύ σφρίγος..
τόσο πού να αντιστρέφω μου τη ροή τού χρόνου…
κι' αντί γιά "τρίτη ηλικία…
να χρησιποποιώ τον όρο "τρίτη νεότητα"
Εύχομαι το ίδιο σε όλους σας (τουλάχιστον τούς γηραιότερους)
Με πολλή φιλότητα
Ζείρων
