Πυθαγόρειο Ταρώ

Κόσμος

Έχει δύο πρόσωπα που κοιτάζουν σε διαφορετικές κατευθύνσεις, ένα χρυσό αρσενικό πρόσωπο που κοιτάζει προς τα δεξιά και ένα θηλυκό ασημένιο πρόσωπο που κοιτάζει προς τα αριστερά. Χρυσές και ασημένιες ακτίνες φωτός βγαίνουν από το σώμα σαν αύρα.

Καθώς χορεύει, το δεξί πόδι πατάει σταθερά σε ένα κομμάτι χρυσής γής, ενώ το αριστερό πόδι είναι βυθισμένο σε ασημένιο τρεχούμενο νερό.

Το δεξί χέρι κρατάει ένα χρυσό κλειδί ναού με σχήμα μανιβέλας, που δείχνει προς τον ουρανό (ανατολή) και το αριστερό χέρι ένα ασημένιο κλειδί που δείχνει κάτω προς την γη (δύση).

Ενα βιολετί φουλάρι σε σχήμα Υ, κρέμεται από τους ώμους κρύβοντας το φύλο της φιγούρας. Αντιπροσωπεύει το αιώνιο πνεύμα. Στην Αλχημεία το γράμμα Υ αναπαριστά το Rebis. Το ελληνικό γράμμα Υ έχει την έννοια του Υγιές (αυθεντικό, ολόκληρο, αληθινό), Ύστατου (τελευταίο, υπέρτατο), Ύψιστου (εξιδανικευμένο). Το γράμμα Υ εμφανίζεται και στο κινέζικο Yin-Yang το οποίο είναι το σύμβολο του μεγάλου ενοποιού.

Ο χορός της φιγούρας λαμβάνει χώρα μέσα σε ένα οβάλ (ωοειδές) σχήμα (αναλογία ύψους-πλάτους 1061:612) που οριοθετείται από δύο φίδια ή δύο δράκοντες. Δεξιά ένας χρυσο-κόκκινος άπτερος δράκος (αλχημιστικό θείο – θειάφι) και αριστερά ένας πράσινος δράκος με ασημένια φτερά (υδράργυρος), καταβροχθίζει ο ένας την ουρά του άλλου στην κορυφή και στον πάτο του οβάλ σχήματος. Κάθε δράκος είναι ταυτόχρονα κολπικό (στόμα) και φαλλικό σύμβολο (ουρά). Οι ουροβόροι δράκοι συμβολίζουν την αιωνιότητα. Η ζωή είναι ένας δράκος που αδιάκοπα δημιουργεί και ρημάζει τον εαυτό του. Επίσης συμβολίζουν τον ήλιο και το φεγγάρι που διαδέχεται το ένα το άλλο. Η αρχή κάθε νέου κύκλου της ζωής δεν αρχίζει από το σημείο που άρχισε ο προηγούμενος γιαυτό και η φιγούρα περικλείεται από έλλειψοειδή σχήμα και όχι κύκλο. Η έλλειψη αντιπροσωπεύει την ανάπτυξη και όχι την επανάληψη του κύκλου.

Το 612 είναι η αριθμητική απεικόνιση του ΖΕΥΣ και το 1061 είναι η αριθμητική απεικόνιση του ΑΠΟΛΛΩΝ. Είναι γνωστό και ίσως όχι τυχαίο γιατί οι αρχαίοι Ελληνες έδιναν ονόματα στους θεούς του με γεωμετρική – κοσμολογική σημασία.

Στη κάτω αριστερά γωνία υπάρχει ένα στολισμένο κεφάλι ταύρου με ανοιξιάτικα λουλούδια, σε κυριάρχο πράσινο φόντο. Στην κάτω δεξιά γωνία υπάρχει ένα κεφάλι λιονταριού σε πορτοκαλί και κίτρινο φόντο. Στην πάνω δεξιά γωνία υπάρχει ένα κεφάλι αετού στολισμένο με φύλλα φθινοπώρου σε κυρίαρχο κόκκινο φόντο. Στην πάνω αριστερή γωνία υπάρχει ένα κεφάλι γέρου νέγρου σε κυρίαρχο μπλε φόντο. Ετσι συμβολίζονται τα τέσσερα βασίλεια (χλωρίδα, πανίδα, ορυκτά, άνθρωπος) και αυτό δηλώνει η φράση Unum mundum sum, “I am the One World”.

Αυτά τα αρσενικά ζώα ήταν που έβλεπε στα οράματά του ο Εζεκιήλ (Εζεκιήλ 1:10) και αναφέρονται στην Αποκάλυψη του Ιωάννη (4:7).

Τα ζώα αυτά επίσης ταιριάζουν με τα σύμβολα των ζωδίων (ταύρος ΒΑ, λέων ΒΔ, σκορπιός ΝΔ, Υδροχόος ΝΑ)

Ο συνολικός σχεδιασμός της φιγούρας Κόσμος, ένας κύκλος μέσα σε ένα τετράγωνο, συμβολίζει τον τετραγωνισμό του κύκλου, το μέγιστο αλχημιστικό έργο (Magnum Opus). Το τετράγωνο αντιπροσωπεύει την γήινη – επιστημονική πραγματικότητα (τα τέσσερα στοιχεία της φύσης κλπ) και ο κύκλος το άπειρο – πνευματική – θρησκευτική πραγματικότητα. Ετσι και τα δύο μαζί αντιπροσωπεύουν την αρμονική ένωση της επίγειας και της επουράνιας αλήθειας. Η ίδια δομή βρίσκεται και στην κινέζικη παράδοση. Ο εσωτερικός κύκλος απεικονίζει το επουράνιο βασίλειο (Yang) και το εξωτερικό τετράγωνο απεικονίζει το επίγειο βασίλειο (Yin). Η ένωση των δύο αποτελούν τον Ιερό Γάμο του Ουρανού και της Γης, την συνένωση της αιώνιας παγκόσμιας αλήθειας με την προσωρινή χειροπιαστή αλήθεια. Ο κύκλος αντιπροσωπεύει το πνεύμα και το τετράγωνο την ύλη. Ο κύκλος βρίσκεται μέσα στο τετράγωνο άρα το πνέυμα είναι ενσωματομένο στην ύλη.

Ο αριθμός 21, είναι ο αριθμός της θεϊκής σοφίας αφού είναι απότέλεσμα του 3 (αριθμός θεϊκός) και του 7 (μυστική σοφία). Η φιγούρα αντιπροσωπεύει την ολοκλήρωση του κόσμου και ίσως δεν είναι τυχαίο ότι μόλις ανατέλει ο 21ος αιώνας. (0+1+2+3+4+5+6 = 21)

“Τρεις φορές πέρασε τις επτά πύλες. Κάθε μέρα από τις επτά του Καρναβαλιού ο Ιδιώτης έχανε και ένα φτερό από το κεφάλι του. Τώρα δεν του έμεινε κανένα. Ο Ιδιώτης τώρα χορεύει τον τελευταίο του χορό σαν βασιλιάς. … Ο εκστατικός χορός του που δεν ακολουθεί κάποια χορογραφία, τον περνάει από ένα θνητό χρόνο σε έναν υπερβατικό αφύσικο. Ενώνοντας όλα τα αντίθετα σε μια δυναμική συνεργία κρατάει τα κλειδιά του Παραδείσου και της Κόλασης και δείχνει την νέα χιλιετηρίδα.”