Πρώτα απ’ όλα θα ήθελα να ευχαριστήσω τον πατέρα μου, που με έβαλε στο αρχαίο πνεύμα, γιατί αυτό μου δημιουργεί ένα κλίμα ασφαλείας και με καθοδηγεί. Οταν μου είπε για πρώτη φορά (τότε ήμουν 12 χρονών) να πάω στην τελετή της πυροβασίας, πήγα διστακτικά, μόνο και μόνο για να δω τι συμβαίνει εκεί. Όμως, όταν ο τελετάρχης (πατέρας μου) έδωσε το σήμα για να αρχίσει το κύριο μέρος της τελετής, δεν μπόρεσα να αντισταθώ – κάτι με έσπρωχνε πνευματικά να πάω και εγώ στο αλώνι. Η φωτιά ήταν γλυκιά και δροσερή. Όταν πάτησα ένοιωσα μια γαλήνη, μια ενέργεια να με διαπερνά ταυτόχρονα.
Οδυσσέας Βράϊλας
Είμαι ο Αθηναίος, ο της πυράς αρμόδιος (που φροντίζει το αλώνι της φωτιάς), κι έχω τις ίδιες ανησυχίες και φοβίες με εσάς, να ξέρετε όμως ότι στην πορεία αυτές ξεπερνιούνται και νοιώθεις φίλος της φωτιάς και του Ηλίου.
Αθηναίος
Το συναίσθημα μου: ανυπέρβλητη χαρά. Νίκη, ξεπέρασα τον ίδιο μου τον εαυτό: τα λόγια περιττά.
Το συναίσθημα κυρίαρχο. Ξεπέρασα τον ίδιο μου τον εαυτό. Τίποτε δεν είναι αδύνατο!!!
Μάρω [Δανάη]
…ήμουν σίγουρη ότι θα έμπαινα, αλλά με έπιαναν απ’ τα χέρια ο Οδυσσέας και ο Γιώργος και ξαφνικά περάσαμε παρέα.
Ξαναπέρασα πολλές φορές με τη φίλη μου Μαίρη, που πέρασε κι αυτή για πρώτη φορά, όπως κι εγώ και πολλοί άλλοι.
Κατά παράδοξο τρόπο η φωτιά ήταν φιλική, θεραπευτική, και με συνοδεία την πανσέληνο η ατμόσφαιρα ήταν άκρως κατανυκτική.
Αγλαΐα
[videojs_video url=”/site3/images/stories/videos/pyrovasia2008.mp4″]
Κάποια στιγμή απ’ τις φορές που βρισκόμουνα πάνω στη φωτιά, πίεσα σχεδόν τον εαυτό μου, να συνειδητοποιήσει ότι περπατά σε αναμμένα κάρβουνα. Ευτυχώς ήταν το τελευταίο βήμα, και τη γλίτωσα με μια μικρή φουσκαλίτσα. Το σπουδαίο είναι ότι άμεσα σκέφθηκα πως ήταν λάθος να κάνω τέτοια σκέψη, και μετά βημάτισα αλλεπάλληλες φορές πάνω της.
Πανσέληνος του Μαΐου 2008. Αυτή ήταν η πρώτη φορά που παραβρέθηκα για πρώτη φορά σε πυροβασία.
Σοφία
