Είμαστε εξοικειωμένοι με τους όρους «σωματική βία» και «σεξουαλική βία» και οι περισσότεροι από εμάς ανατριχιάζουμε στην ιδέα ότι κάποιος γνωστός ή άγνωστος θα χρησιμοποιήσει τη δύναμη του για να επιβληθεί σε ένα παιδί.
Ελάχιστα γνωρίζουμε για την ψυχολογική βία και τις μορφές που αυτή έχει. Συχνά λόγω έλλειψης ενημέρωσης και εμείς οι ίδιοι τη χρησιμοποιούμε με σκοπό να «νουθετήσουμε» το παιδί. Η ψυχολογική βία, όμως, έχει περισσότερα αρνητικά μακροπρόθεσμα αποτελέσματα από ότι η φυσική βία ή η σεξουαλική κακοποίηση. Ακούγεται χιλιοειπωμένο αυτό το κλισέ: « Καλύτερα η πρόληψη παρά η θεραπεία». Παραμένει όμως αδιαμφισβήτητα η μόνη
Από την πλευρά του παιδιού
Ας προσπαθήσουμε για λίγο να μπούμε στο ρόλο ενός παιδιού. Είναι μικρό σε μέγεθος (στα μάτια του φαντάζουμε ως γίγαντες), είναι εξαρτημένο από εμάς για να ικανοποιηθούν οι ανάγκες του (τροφή, καθαριότητα, σωματική επαφή, επικοινωνία) και είναι τελείως εκτεθειμένο στις όποιες διαθέσεις εμείς έχουμε για την εξασφάλιση ή όχι των αναγκών του. Στα μάτια του είμαστε Θεοί. Οι συμπεριφορές που έχουμε ως προς αυτό, διαμορφώνουν τον χαρακτήρα του, τη ψυχική του υγεία, τη συνείδηση του, το μέλλον του.
Τι είναι η ψυχολογική βία
Η ψυχολογική βία είναι ένα σύνολο συμπεριφορών από έναν άνθρωπο σε έναν άλλον. Στη δική μας περίπτωση , αφορά το σύνολο των συμπεριφορών ενός γονέα προς το παιδί του ή όποιος άλλος άνθρωπος αναμιγνύεται με την ανάπτυξη του.
Ακολουθούν παραδείγματα ψυχολογικής παιδικής κακοποίησης:
1. Ο πρώτος ψυχολογικός βιασμός ενός παιδιού είναι το μπούκωμα με το φαγητό – (Θυμηθείτε ότι το παιδί σας βλέπει σαν γίγαντα, ο οποίος προσπαθεί με ένα κουτάλι να το ταΐσει, εσείς στη θέση του, τι επιλογές θα είχατε);
2. Η άρνηση της αγκαλιάς – (Ως μέσο τιμωρίας).
3. Αρνητική σύγκριση με άλλα παιδιά (Είδες ο Γιαννάκης, τι καλό παιδί που είναι ενώ εσύ…)
4. Χλευασμός για τις αδυναμίες του και τα συναισθήματα του – ( Καθώς απευθυνόμαστε σε ένα οκτάχρονο παιδί: «Ολόκληρος άντρας και φοβάσαι έναν σκύλο»)!
5. Οι φωνές και οι στριγκλιές
6. Περιφρόνηση – (Κάνε μας την χάρη που έχεις και άποψη)
7. Γελοιοποίηση – (Είτε σε δημόσιο είτε σε ιδιωτικό χώρο)
8. Προσβλητικοί υπαινιγμοί για το φύλο του ή τις συμπεριφορές του – («Έτσι είναι οι γυναίκες από μικρές φαίνονται» ή «τι είσαι κοριτσάκι και παίζεις με κούκλες»);
9. Το διπλό μήνυμα – (Να πας να παίξεις παιδί μου, τι πειράζει που εγώ θα μείνω μόνος –η μέσα στο σπίτι)
10. Το να είναι παρόντα σε καυγάδες μεταξύ των γονέων (Θυμηθείτε άλλο σύγκρουση και άλλο καυγάς με βία)
11. Η επιβολή εξουσίας χωρίς εξηγήσεις – (Θα το κάνεις γιατί το λέω εγώ)
Η άρνηση της επικοινωνίας, η απομόνωση, οι τιμωρίες που περιλαμβάνουν κλείσιμο του παιδιού σε σκοτεινό χώρο, η άρνηση της τροφής, η παραμέληση των αναγκών του, η άρνηση επικοινωνίας με έναν γονέα σε περίπτωση διαζυγίου ή και η παρεμπόδιση της επικοινωνίας μαζί του (όταν δεν υπάρχει σοβαρός λόγος ο οποίος να αποδεικνύεται μέσω δικαστηρίου) είναι και αυτές μορφές ψυχολογικής βίας.
Η ψυχολογική βία μπορεί να εκδηλωθεί όχι μόνο από τους γονείς αλλά και από:
1.Γιαγιάδες και παππούδες
2. Δασκάλους ή και προπονητές
3.Μεγαλύτερα αδέλφια
4.«Νταήδες» στα σχολεία ή άλλους χώρους όπου το παιδί κινείται
5. Άτομα τα οποία πληρώνονται για να φροντίζουν τα παιδιά
Ορισμένα σημάδια της ψυχολογικής βίας στο παιδί είναι τα ακόλουθα:
1.Απάθεια
2.Κατάθλιψη
3. Δυσκολία στη συγκέντρωση
Ορισμένα σημάδια της παιδικής παραμέλησης είναι :
1.Ακατάλληλο ντύσιμο ως προς τον καιρό
2.Βρώμικα ρούχα
3.Υπερβολική πείνα
4.Εμφανής έλλειψη προστασίας του παιδιού (σε μικρή ηλικία να περιφέρεται μόνο του στους δρόμους ή να μένει μόνο του στο σπίτι)
Ποια είναι τα αποτελέσματα της ψυχολογικής κακοποίησης στα παιδιά ;
Η ψυχολογική παιδική κακοποίηση μπορεί να έχει άμεσα αποτελέσματα τόσο στην παιδική όσο στην εφηβική και ενήλικη ζωή. Μερικά από αυτά είναι τα ακόλουθα:
1. Κατάθλιψη, άγχος, χαμηλή αυτοεκτίμηση, αυτοτραυματισμός
2. Απόπειρα αυτοκτονίας
3. Χρήση αλκοόλ και ναρκωτικών ουσιών
4. Διατροφικές διαταραχές (βουλιμία, ανορεξία)
5. Προβλήματα στο σχολείο
6. Προβλήματα στον ύπνο
Επιλογή – συνειδητοποίηση – Ωριμότητα είναι αρχές που μεταβιβάζονται.
Τονίζουμε εδώ ότι σημασία έχει να κατανοηθεί εκ μέρους των γονιών τι είναι και τι δεν είναι ψυχολογική κακοποίηση. Καλό είναι να θυμόμαστε ότι η ψυχολογική κακοποίηση αφορά ένα σύνολο συμπεριφορών οι οποίες είναι επαναλαμβανόμενες και όχι μεμονωμένα περιστατικά .
Ένας γονέας, ο οποίος κάποια στιγμή στο θυμό του θα μιλήσει ταπεινωτικά στο παιδί έχει την δυνατότητα να επανορθώσει για την συμπεριφορά του, ζητώντας του συγγνώμη. Δεν μας απασχολεί το τι κάνει ένας γονιός το 10% του χρόνου του αλλά το τι κάνει ένας γονιός το 90% του χρόνου του.
Ίσως χρειάζεται εκ μέρους μας η παραδοχή ότι, χρειαζόμαστε βοήθεια ως γονείς για να μάθουμε πως:
1. Να μην χτυπάμε το παιδί μας όταν είμαστε θυμωμένοι
2. να καθησυχάζουμε ένα μωρό όταν κλαίει
3. να προστατεύσουμε το παιδί μας αν διαπιστώσουμε ότι είναι θύμα ψυχολογικής ή άλλης
κακοποίησης
4. να προετοιμάζουμε το παιδί να προστατεύει τον εαυτό του από τέτοιου είδους επιθέσεις
5. να του θέτουμε συνέπειες και όχι τιμωρίες
6. να μην το υποτιμάμε, εξευτελίζουμε, περιφρονούμε.
Τα παιδιά δεν έρχονται στη ζωή με κάποιο εγχειρίδιο για τα πολλά «πως» που απασχολούν το μυαλό μας καθώς τα μεγαλώνουμε. Η ενημέρωση, το να ζητάμε βοήθεια & υποστήριξη, η ύπαρξη επιλογών είναι τα όπλα μας. ‘Όπλα που αν χρησιμοποιηθούν έχουν ως αποτέλεσμα ειρηνικές μάχες ανάμεσα σε εμάς και τα παιδιά μας. Μάχες που τα διδάσκουν με το παράδειγμα ότι βρίσκουν από εμάς αποδοχή, συγχώρεση, αγάπη & όρια.
Και αυτά είναι απαραίτητα συστατικά για την υγιή μετάβαση τους, στην ενήλικη ζωή.
Νάνσυ Ψημενάτου
Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας
Τηλ. 6972.076.562
www.understanding-self.gr
Πηγή: Καλά Νέα
