[taxopress_postterms id="1"]
Ο κάθε μύθος μπορεί να αποσυμβολιστεί με την χρήση επτά κλείδων. Θα χρησιμοποιήσω δυο- τρεις απ’ αυτές και σας καλώ να βρείτε τις υπόλοιπες, για να αναλύσουμε τον μύθο και να πάρουμε τα μηνύματα, που θέλησαν οι μυημένοι μυθοπλόκοι να μας περάσουν.
Στις ιερές γραφές των λαών καταγράφεται μια αποστασία, μια ανυπακοή προς την θέληση του Θεού, που έχει σαν αποτέλεσμα την ανάπτυξη του νου του ανθρώπου. Στην Γένεση αναφέρεται η ανυπακοή των πρωτοπλάστων Αδάμ κι Εύας προς την εντολή του Θεού, που τους απαγόρευε να φάνε από το δέντρο της γνώσης του καλού και του πονηρού, λέγοντας: «από παντός ξύλου του εν τω παραδείσω βρώσει φαγή, από δε του ξύλου του γινώσκειν καλόν και πονηρόν, ου φάγητε απ’ αυτού, ή δ’ αν ημέρα φάγεσθε απ’ αυτού, θανάτω αποθανείσθε». Ο πειρασμός, που τους προέτρεψε να δοκιμάσουν τον απαγορευμένο καρπό, είχε το μορφή φιδιού, αλλά στην βίβλο διαβάζουμε: «ο δε όφις ήν φρονιμώτατος πάντων των θηρίων των επί της γης, ών εποίησε Κύριος ο Θεός». Το φρονιμότερο λοιπόν των θηρίων λέει στην Εύα: «ου θανάτου αποθανείσθε, ήδει γαρ ο Θεός, ότι ή αν ημέρα φάγητε απ’ αυτού, διανοιχθήσονται υμών οι οφθαλμοί και έσεσθε ως θεοί, γινώσκοντες καλόν και πονηρόν».
Όταν έφαγαν από τον απαγορευμένο καρπό, ο Θεός είπε: « ιδού ο Αδάμ γέγονεν ως είς εξ ημών, του γινώσκειν καλόν και πονηρόν, και νυν μη ποτέ λάβη από του ξύλου της ζωής και φάγη και ζήσεται εις τον αιώνα». Έτσι ο Θεός έδιωξε από τον παράδεισο της τρυφής το ζεύγος των αποστατών στην γη για να εργαστούν. Πότε απέκτησαν παιδιά; Διαβάζουμε παρακάτω: «Αδάμ δε έγνω Εύαν την γυναίκα αυτού, και συλλαβούσα έτεκε τον Κάïν…».
Στην ιερή βίβλο των προγόνων μας, που είναι η μυθολογία μας, αναφέρεται η αποστασία του Προμηθέα, που έκλεψε το “ πυρ” από τους Θεούς και το πρόσφερε στους ανθρώπους, κι έγινε έτσι ο μεγαλύτερος ευεργέτης τους.
Ο Προμηθέας είναι η πνευματική δύναμη, δεν είναι ούτε άνθρωπος, ούτε θεός, είναι Τιτάνας, δηλ. συμπαντική δύναμη, που θυσιάστηκε για την ανθρωπότητα, ο μέγας “πάσχων”. Είναι ο πλάστης της ανθρωπότητας. Έπλασε τον άνθρωπο μαζί με την Αθηνά, τη θεά της σοφίας, από πηλό και φωτιά και του έδωσε τη μορφή των θεών, άρα τον έπλασε «κατ’ εικόνα θεού». Μετά του έδωσε το “θείο πυρ”, τον σπινθήρα του νου και του δίδαξε τις τέχνες, ώστε να ξεφύγει από την ζωική φύση, να βγεί από τα έγκατα της γης, να αντικρύσει τον ήλιο, το φως της γνώσης και με την εξέλιξη να γίνει και «καθ’ ομοίωσιν θεού».
Στις ιερές γραφές των λαών καταγράφεται μια αποστασία, μια ανυπακοή προς την θέληση του Θεού, που έχει σαν αποτέλεσμα την ανάπτυξη του νου του ανθρώπου. Στην Γένεση αναφέρεται η ανυπακοή των πρωτοπλάστων Αδάμ κι Εύας προς την εντολή του Θεού, που τους απαγόρευε να φάνε από το δέντρο της γνώσης του καλού και του πονηρού, λέγοντας: «από παντός ξύλου του εν τω παραδείσω βρώσει φαγή, από δε του ξύλου του γινώσκειν καλόν και πονηρόν, ου φάγητε απ’ αυτού, ή δ’ αν ημέρα φάγεσθε απ’ αυτού, θανάτω αποθανείσθε». Ο πειρασμός, που τους προέτρεψε να δοκιμάσουν τον απαγορευμένο καρπό, είχε το μορφή φιδιού, αλλά στην βίβλο διαβάζουμε: «ο δε όφις ήν φρονιμώτατος πάντων των θηρίων των επί της γης, ών εποίησε Κύριος ο Θεός». Το φρονιμότερο λοιπόν των θηρίων λέει στην Εύα: «ου θανάτου αποθανείσθε, ήδει γαρ ο Θεός, ότι ή αν ημέρα φάγητε απ’ αυτού, διανοιχθήσονται υμών οι οφθαλμοί και έσεσθε ως θεοί, γινώσκοντες καλόν και πονηρόν».
Όταν έφαγαν από τον απαγορευμένο καρπό, ο Θεός είπε: « ιδού ο Αδάμ γέγονεν ως είς εξ ημών, του γινώσκειν καλόν και πονηρόν, και νυν μη ποτέ λάβη από του ξύλου της ζωής και φάγη και ζήσεται εις τον αιώνα». Έτσι ο Θεός έδιωξε από τον παράδεισο της τρυφής το ζεύγος των αποστατών στην γη για να εργαστούν. Πότε απέκτησαν παιδιά; Διαβάζουμε παρακάτω: «Αδάμ δε έγνω Εύαν την γυναίκα αυτού, και συλλαβούσα έτεκε τον Κάïν…».
Στην ιερή βίβλο των προγόνων μας, που είναι η μυθολογία μας, αναφέρεται η αποστασία του Προμηθέα, που έκλεψε το “ πυρ” από τους Θεούς και το πρόσφερε στους ανθρώπους, κι έγινε έτσι ο μεγαλύτερος ευεργέτης τους.
Ο Προμηθέας είναι η πνευματική δύναμη, δεν είναι ούτε άνθρωπος, ούτε θεός, είναι Τιτάνας, δηλ. συμπαντική δύναμη, που θυσιάστηκε για την ανθρωπότητα, ο μέγας “πάσχων”. Είναι ο πλάστης της ανθρωπότητας. Έπλασε τον άνθρωπο μαζί με την Αθηνά, τη θεά της σοφίας, από πηλό και φωτιά και του έδωσε τη μορφή των θεών, άρα τον έπλασε «κατ’ εικόνα θεού». Μετά του έδωσε το “θείο πυρ”, τον σπινθήρα του νου και του δίδαξε τις τέχνες, ώστε να ξεφύγει από την ζωική φύση, να βγεί από τα έγκατα της γης, να αντικρύσει τον ήλιο, το φως της γνώσης και με την εξέλιξη να γίνει και «καθ’ ομοίωσιν θεού».
Σαν Τιτάνας, είναι ένας απ’ αυτούς που τεμάχισαν κι έφαγαν το σώμα του Διόνυσου Ζαγρέα, φέρει μέσα του τη θεία δύναμη, που δεν την κρατάει για τον εαυτό του, αλλά με συμπόνια την προσφέρει στους ανθρώπους για να τους καταστήσει άξιους σ’ αυτό που διαφαίνεται μελλοντικά, στην μεγάλη συνεργασία Ανθρωπότητας και Θεότητας στο Κοσμικό Έργο.
Στην αρχή της ανθρωπότητας, στην γη υπήρχαν μόνο ανθρωποειδή, που περιφερόντουσαν χωρίς λογική και ζούσαν σαν τα ζώα. Προτού αφυπνιστεί η ψυχή των ανθρώπων, αυτοί έμοιαζαν με σκιές, με φαντάσματα. Για αιώνες ολόκληρους ζούσαν σαν τα κτήνη, καθοδηγούμενοι μόνον από τα ένστικτά τους. Ο Προμηθέας άνοιξε το δρόμο των ανθρώπων προς τους θεούς δίνοντάς τους το πυρ, τη λογική. Τους χάρισε την ελπίδα της αιωνιότητας, την ελπίδα για μια ζωή μετά τον θάνατο. Η παρακοή του ήταν συνειδητή κι υπεύθυνη πράξη, γιατί έχοντας το χάρισμα της ενόρασης γνωρίζει την τύχη του. Όμως το όραμά του ήταν μακρόπνοο. Δέθηκε αυτόβουλα στον βράχο, σταυρώθηκε, προκειμένου να δώσει το φως της γνώσης στους ανθρώπους, και η ενέργειά του αυτή, η μεγάλη θυσία του, δείχνει «εκούσιον πάθος».
Στην αρχή της ανθρωπότητας, στην γη υπήρχαν μόνο ανθρωποειδή, που περιφερόντουσαν χωρίς λογική και ζούσαν σαν τα ζώα. Προτού αφυπνιστεί η ψυχή των ανθρώπων, αυτοί έμοιαζαν με σκιές, με φαντάσματα. Για αιώνες ολόκληρους ζούσαν σαν τα κτήνη, καθοδηγούμενοι μόνον από τα ένστικτά τους. Ο Προμηθέας άνοιξε το δρόμο των ανθρώπων προς τους θεούς δίνοντάς τους το πυρ, τη λογική. Τους χάρισε την ελπίδα της αιωνιότητας, την ελπίδα για μια ζωή μετά τον θάνατο. Η παρακοή του ήταν συνειδητή κι υπεύθυνη πράξη, γιατί έχοντας το χάρισμα της ενόρασης γνωρίζει την τύχη του. Όμως το όραμά του ήταν μακρόπνοο. Δέθηκε αυτόβουλα στον βράχο, σταυρώθηκε, προκειμένου να δώσει το φως της γνώσης στους ανθρώπους, και η ενέργειά του αυτή, η μεγάλη θυσία του, δείχνει «εκούσιον πάθος».
Σαν μυητής, μύησε τους ανθρώπους στις τέχνες καθώς και στην καλλιέργεια της γης. Με τα προϊόντα, που τους έδινε η γη, βελτίωσαν την τροφή τους, ενώ η κατανάλωση ζωικών τροφών βοήθησε την ανάπτυξη του εγκεφάλου, του οργάνου της νόησης. Ένα σώμα που έχει τραφεί σωστά μπορεί να παράγει πνευματικό έργο ώστε να καλλιεργηθούν οι επιστήμες και οι τέχνες, αυτές που ήσαν αναγκαίες για την επιβίωση αλλά κι αυτές που προάγουν τον άνθρωπο, τον εξελίσσουν και τον οδηγούν αργά αλλά σταθερά να πάρει τη θέση που του αρμόζει στη δημιουργία, να φτάσει στο απώτερο στάδιο της εξέλιξής του, να ομοιωθεί προς τους θεούς και να γίνει συνδημιουργός μαζί τους. Έτσι ο άνθρωπος από σκουλήκι έγινε ο βασιλιάς της γης, διαμέσου της διευρυμένης συνειδητότητάς του άρχισε να κατανοεί τους νόμους που κυβερνούν το Σύμπαν, ενώ μέσα από τα μυστήρια ήρθε σε επαφή με το θείο. Η θεουργία και η θεοπτία των ολίγων, των πιο εξελιγμένων, τους έκαμε να πουν: «εγώ κι ο Πατήρ μου έν εσμέν» και να γίνουν οι οδηγοί των άλλων, οι πνευματικοί τους καθοδηγητές, δείχνοντας τον δρόμο της επιστροφής.
Η βιβλική ή η μυθολογική ιστορία της ανυπακοής πιθανόν να υποδηλώνει πως οι δομητές της μορφής, οι Ελοχίμ ή ο Προμηθέας με την Αθηνά, σε κάποιο σημείο βιάστηκαν και ενεργοποίησαν τη λογική, κάνοντας μια υπέρβαση. Δεν άφησαν τον άνθρωπο να αναπτύξει, στον ανώτατο προβλεπόμενο από το θείο σχέδιο βαθμό, τα συναισθήματα και να εκλεπτύνει τα ένστικτά του, αλλά πριν να γίνει αυτό, επενέβησαν κι ενεργοποίησαν το νου, για να αναπτυχθεί η λογική. Έτσι κάπου διαταράχθηκε η αρμονία της ομαλής αλλά πολύ αργής εξελικτικής διαδικασίας. Αυτή η διαταραχή έπρεπε να τιμωρηθεί. Ο Προμηθέας καρφώνεται στον βράχο του Καυκάσου, το πνεύμα σταυρώνεται στην ύλη. Η ψυχή αλυσοδένεται στο υλικό της σώμα, υποφέρει από τον αετό της αποπνευματοποίησης, που της κατατρώγει τα σπλάχνα κατά την ημέρα, δηλ. στην επίγεια ζωή, ενώ στη διάρκεια της νύχτας, όταν αποσύρεται στον κόσμο των ψυχών, ανασυντίθεται. Αυτό θα το επαναλάβει και στην επόμενη ενσάρκωση. Και ο κύκλος θα επαναληφθεί μέχρι να έρθει ο Ηρακλής, ο Υιός του Θεού, να της σπάσει τα δεσμά, και να την συμφιλιώσει με τον Δία, τον θείο κόσμο, στον οποίο θα επιστρέψει συμμετέχοντας στο έργο του.
O Δίας είχε αποφασίσει να εξοντώσει το αδύναμο γένος των ανθρώπων γιατί φοβόταν πως η πρόοδός τους θα απειλούσε τη δύναμή του. Αυτόν τον αφανισμό εμπόδισε ο Προμηθέας δίνοντάς τους το Πυρ.
Ο Προμηθέας έγινε αθάνατος. Αθάνατος γίνεται αυτός που κατέχει τη Γνώση, αυτός που γνωρίζει την Αλήθεια, αυτός που έμαθε μέσα στην φύση πως τα πάντα είναι Ένα, αυτός που βίωσε εκείνο που είπε ο μέγας Διδάσκαλος, πως «Εγώ εν τω πατρί κι ο πατήρ εν εμοί». Όποιος είναι κάτοχος της Αλήθειας έχει στην υποταγή του την πλάνη της ύλης, η οποία τον υπακούει, διαχειρίζεται τις φυσικές δυνάμεις για το καλό της ανθρωπότητας. Ο κάτοχος της Αλήθειας, ο σώφρων και σοφός, ο πραγματικός Άνθρωπος, δεν θα χρησιμοποιήσει τις ακτίνες Laser σαν ακτίνες θανάτου αλλά σαν ιατρικό εργαλείο για να ανακουφίσει τον πόνο, δεν θα χρησιμοποιήσει την πυρηνική ενέργεια στις ατομικές βόμβες, αλλά στους πυρηνικούς αντιδραστήρες μετατρέποντας την σε ηλεκτρισμό για να ζεστάνει αυτούς που κρυώνουν ή για να τους ψυχαγωγήσει σωστά με ηθικοπλαστικά προγράμματα κι όχι με τα σκύβαλα των AGB.
O Προμηθέας έκρυψε την κλεμμένη φωτιά στο κοίλο μέρος ενός ραβδιού από κουφοξυλιά. Το “ζωτικό πυρ” όμως ο άνθρωπος το έχει στην σπονδυλική στήλη, αυτό το κοίλο σωματικό ραβδί, που στηρίζει όλο το σώμα, όπου υπάρχει ο νωτιαίος μυελός κι όπου κυκλοφορούν τα τρία ενεργειακά ρεύματα : “Ίντα”- “Πίγκαλα”- “Σουσούμνα”, τα οποία αποδίδονται συμβολικά με το “κηρύκειο του Ερμή”. Αυτά τα ρεύματα, απορροές των τριών Όψεων του Λόγου που ενσαρκώθηκε στη γη, μεταφέρουν την ενέργεια στα επτά ενεργειακά κέντρα ( τσάκρας ) απ’ όπου διαχέεται σ’ όλο το σώμα. Όταν η ενέργεια, με την προσπάθεια του ανθρώπου πάρει υψηλές δονήσεις, πυροδοτείται η “κουνταλίνι” κι ο άνθρωπος τότε παίρνει το πνευματικό μονοπάτι, που θα τον φέρει σε επαφή με τον Λόγο.
Η εσωτερική γνώση μας λέει πως πριν από 18 εκατομ. χρόνια μια μεγάλη ομάδα πνευματικών όντων, οι Κύριοι του Νου ή Κύριοι της Φλόγας ή Ηλιακοί Άγγελοι, ξεκίνησαν από τον πλανήτη Αφροδίτη, με αρχηγό τους τον Σανάτ Κουμαρά, κι εγκαταστάθησαν στη γη, όπου βρήκαν ανθρωποειδή. Σ’ αυτά ενεργοποίησαν το νου, που ήταν σε κατάσταση νάρκης κι έτσι με την εξέλιξη φθάσαμε στον σημερινό άνθρωπο. Αυτή η κάθοδος πραγματοποιήθηκε σε τρεις φάσεις. Στην δεύτερη κάθοδο, λέγεται πως φύτεψαν τον σπινθήρα της νόησης στον άνθρωπο ενώ κατά την τρίτη έγινε η μεγάλη μετάλλαξη σε Homo Sapiens. Αυτά τα όντα , που ονομάζονται προμηθεïκή ομάδα, έφεραν το θείο πυρ στην ανθρωπότητα. Εμφύτεψαν το σπινθήρα του νου ( μάνας ) στον άνθρωπο και για πρώτη φορά ο άνθρωπος άρχισε να έχει νοητική ανταπόκριση. Χωρίς αυτό το πυρ θα ήταν σχεδόν αδύνατο να οδηγηθεί ο άνθρωπος στην ατραπό της εξέλιξης. Ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία του που άρχισε να δίνει προσοχή στο περιβάλλον του, στο σώμα του και στα μεταβαλλόμενα φαινόμενα των ποταμών, των λιμνών, των σύννεφων, των ανέμων και των βροχών. Άρχισε να αναζητάει τρόπους επιβίωσης όχι μόνο για την κάθε στιγμή, αλλά και για το μέλλον. Στην Τρίτη κάθοδο σχημάτισαν μια γέφυρα ανάμεσα στην κατώτερη τετράδα του ανθρώπου ( φυσικό-αιθερικό-αστρικό-κατώτερο νοητικό) και την ανώτερη τριάδα ( ανώτερο νοητικό- μπουντικό-ατμικό). Έγιναν μια γέφυρα ανάμεσα στον άνθρωπο και στις ανώτερες αρχές, δίνοντάς του την ευκαιρία να ανέβει την κλίμακα της εξέλιξης και να λειτουργήσει πρώτα σαν ψυχή κι έπειτα σαν αφυπνισμένη Μονάδα. O Σανάτ Κουμαρά, ο βιβλικός Αρχαίος των Ημερών, παρέμεινε στη γη για να επιβλέψει την ανάπτυξη των ανθρώπων και στους μύθους των διαφόρων λαών φέρει διάφορα ονόματα. Στην Ελληνική παράδοση είναι ο Προμηθέας! Ο δεμένος στον Καύκασο ( καύκαλο- κεφάλι- νους ) με τα δεσμά της ύλης, αυτός που υποφέρει για το καλό της ανθρωπότητας, για την εξέλιξή της.
Η Ελληνική κοσμοθεώρηση τοποθετεί τον άνθρωπο- Προμηθέα να αποδέχεται τις συνέπειες της θεϊκής και της θνητής του φύσης, να βαδίζει τον σκληρό δρόμο που του άνοιξε η διανοητική του εξέλιξη και να εκπληρώνει την υποχρέωση της συνειδησιακής του ολοκλήρωσης. Ο Προμηθέας δεν αποδέχεται το αμάρτημα, σαν τον Αδάμ, όχι μόνο δεν πιστεύει πως είναι γυμνός, αλλά απεναντίας θεωρεί πως έχει ενδυθεί την ικανότητα του «νοείν», γιατί η γύμνια της φυσικής αποστέρησης ικανοτήτων και δυνάμεων, με τις οποίες έχουν προικιστεί τα ζώα, καλύπτεται με το “ ένδυμα της νόησης”. Δεν εκλιπαρεί για άφεση αμαρτιών, δεν μετανοεί, αλλά υπομένει την οργή των θεών αλυσοδεμένος και συνεπής στην επιλογή του να παραδώσει στον άνθρωπο την Γνώση. Δεν μετακυλάει τις ευθύνες του στις επερχόμενες γενεές σαν “προπατορικό αμάρτημα”, αλλά καρφωμένος στον βράχο του Καυκάσου επωμίζεται το βάρος ενός εγκλήματος ενάντια στην θεϊκή θέληση κι αντιστέκεται μαρτυρικά στην προσπάθεια των θεών να επαναφέρουν τον άνθρωπο στο επίπεδο της ενστικτώδους άγνοιας.
Γιατί αυτή είναι η επιθυμία των θεών, αυτό επιδιώκει το όργανο της θεϊκής βούλησης, ο αετός, το ιερό πτηνό του Δία, που καθημερινά κατατρώγει το ήπαρ του Προμηθέα- ανθρώπου, προσπαθώντας να τον επαναφέρει στο επίπεδο του ζώου με κυρίαρχο χαρακτηριστικό το ένστικτο και την απουσία της διανόησης. Για τον Προμηθέα- άνθρωπο η απουσία του ήπατος σημαίνει αδυναμία έστω κι έμμεσης επικοινωνίας ανάμεσα στο αθάνατο και το θνητό μέρος της ψυχής του, ανάμεσα στο Νου και το ένστικτο, με αποτέλεσμα τον διαχωρισμό τους και την επικράτηση των αλόγων σωματικών επιθυμιών, την απόλυτη επικράτηση του ενστίκτου. Ο Προμηθέας- άνθρωπος όμως έχει διπλή φύση, ανθρώπινη και θεϊκή. Η θεϊκή του φύση το βράδυ αναγεννά το συκώτι του κι αποκαθιστά την επικοινωνία, επαναφέροντας την ισορροπία ανάμεσα στο αθάνατο Νοητικό και το θνητό Επιθυμητικό μέρος της ανθρώπινης ψυχής. Έτσι ο Προμηθέας αντιστέκεται στην οπισθοδρόμηση και την υποταγή στις άλογες απαιτήσεις της θνητής του φύσης και υπομένει καρτερικά το μαρτύριο της επιλογής του για την γνώση και την αυτοσυνειδησία του. Υπομένει και περιμένει την δικαίωσή του, αντιστέκεται και ελπίζει ότι ο άνθρωπος θα βρει τον δρόμο, που θα τον ελευθερώσει από τα βαριά δεσμά της ακινησίας και του μαρτυρίου, πιστεύει και στηρίζει την δύσκολη επιλογή του. Και είναι βάσιμη η προσδοκία του Τιτάνα ότι ο άνθρωπος, που έπλασε χαρίζοντάς του σοφία και γνώση, θα βρει το δρόμο για την Αρετή, το μονοπάτι που θα τον οδηγήσει στις απόκρημνες βουνοπλαγιές του Καυκάσου, για να σκοτώσει τον αετό και να τον απαλλάξει από τα δεσμά και το βασανιστήριο της θεϊκής γνώσης.
Όταν ο ημίθεος Ηρακλής στάθηκε στο σταυροδρόμι κι αποφάσισε να ακολουθήσει το στενό και δύσβατο μονοπάτι της Αρετής, ο Προμηθέας ανακουφίστηκε βλέποντας το μαρτύριό του να τελειώνει και την πεποίθησή του να δικαιώνεται. Ο Ηρακλής, έχοντας κι αυτός κάνει την ίδια δύσκολη επιλογή κι αποφεύγοντας να πάρει την εύκολη κι ασφαλή διαδρομή της Κακίας, είχε πάρει το μονοπάτι που τον οδήγησε στον Καύκασο, όπου ελευθέρωσε τον δεσμώτη Προμηθέα, και πορεύτηκε μαζί του την δύσκολη κι επίπονη πορεία της συνειδησιακής ολοκλήρωσης, αποδεχόμενος την μοίρα του ανθρώπου και τον προορισμό του να ξεφύγει από το ζωικό επίπεδο και να βαδίσει προς την φύση των θεών.
Ο Λυτρωμένος Προμηθέας ( Προμηθεύς Λυόμενος) από τον Ηρακλή είναι η πνευματική οντότητα Ψυχή- Πνεύμα, που αντικαθιστά τον θνητό άνθρωπο ή την ψυχή του, και η οποία μπορεί να τον οδηγήσει σε ανώτερα επίπεδα. Ο Προμηθέας Δεσμώτης συμβολίζει την ψυχή την εγκλωβισμένη στην ύλη, η οποία περιμένει τον ελευθερωτή της Ηρακλή, έναν Υιό Θεού, για να της σπάσει τα δεσμά. Εδώ να τονίσουμε το γεγονός πως ο Ηρακλής συνάντησε τον Προμηθέα καθώς αναζητούσε τα χρυσά μήλα των Εσπερίδων, τα μήλα της γνώσης! Αναζητώντας την γνώση μπορούμε να ελευθερώσουμε τον εντός μας Θεό, τον Προμηθέα-Πνεύμα!
Η επιμονή και η σκληρή προσπάθεια του ανθρώπου στην αναζήτηση της γνώσης και της αρετής, υποχρέωσαν τους θεούς να υπακούσουν στην Ανάγκη και να αποδεχθούν πως ένα μέρος από την φύση τους είναι πλέον κτήμα της ανθρωπότητας, οπότε του επέτρεψαν να χρησιμοποιήσει το Νου και την Συνείδησή του στα πλαίσια της ελεύθερης βούλησης κι εκλογής για την περαιτέρω πορεία του, που θα μπορούσε να τον ανεβάσει μέχρι τον Όλυμπο, να γίνει όμοιος μ’ αυτούς.
Η αναζήτηση της Αρετής και της Γνώσης- αθανασίας, που απελευθερώνει από τα δεσμά της άγνοιας- θανάτου, οδηγούν τον άνθρωπο στην θέωση. Αλλά αυτό επαφίεται στην ελεύθερη βούλησή του. Για την απόκτησή τους ή την απεμπόλησή τους ο Θεός δεν έχει καμία συμμετοχή. Όπως λέει και ο Πλάτωνας : « Αιτία ελομένου, Θεός αναίτιος» δηλ. η ευθύνη ανήκει σ’ αυτόν που επιλέγει, ο Θεός είναι ανεύθυνος.
Η βιβλική ή η μυθολογική ιστορία της ανυπακοής πιθανόν να υποδηλώνει πως οι δομητές της μορφής, οι Ελοχίμ ή ο Προμηθέας με την Αθηνά, σε κάποιο σημείο βιάστηκαν και ενεργοποίησαν τη λογική, κάνοντας μια υπέρβαση. Δεν άφησαν τον άνθρωπο να αναπτύξει, στον ανώτατο προβλεπόμενο από το θείο σχέδιο βαθμό, τα συναισθήματα και να εκλεπτύνει τα ένστικτά του, αλλά πριν να γίνει αυτό, επενέβησαν κι ενεργοποίησαν το νου, για να αναπτυχθεί η λογική. Έτσι κάπου διαταράχθηκε η αρμονία της ομαλής αλλά πολύ αργής εξελικτικής διαδικασίας. Αυτή η διαταραχή έπρεπε να τιμωρηθεί. Ο Προμηθέας καρφώνεται στον βράχο του Καυκάσου, το πνεύμα σταυρώνεται στην ύλη. Η ψυχή αλυσοδένεται στο υλικό της σώμα, υποφέρει από τον αετό της αποπνευματοποίησης, που της κατατρώγει τα σπλάχνα κατά την ημέρα, δηλ. στην επίγεια ζωή, ενώ στη διάρκεια της νύχτας, όταν αποσύρεται στον κόσμο των ψυχών, ανασυντίθεται. Αυτό θα το επαναλάβει και στην επόμενη ενσάρκωση. Και ο κύκλος θα επαναληφθεί μέχρι να έρθει ο Ηρακλής, ο Υιός του Θεού, να της σπάσει τα δεσμά, και να την συμφιλιώσει με τον Δία, τον θείο κόσμο, στον οποίο θα επιστρέψει συμμετέχοντας στο έργο του.
O Δίας είχε αποφασίσει να εξοντώσει το αδύναμο γένος των ανθρώπων γιατί φοβόταν πως η πρόοδός τους θα απειλούσε τη δύναμή του. Αυτόν τον αφανισμό εμπόδισε ο Προμηθέας δίνοντάς τους το Πυρ.
Ο Προμηθέας έγινε αθάνατος. Αθάνατος γίνεται αυτός που κατέχει τη Γνώση, αυτός που γνωρίζει την Αλήθεια, αυτός που έμαθε μέσα στην φύση πως τα πάντα είναι Ένα, αυτός που βίωσε εκείνο που είπε ο μέγας Διδάσκαλος, πως «Εγώ εν τω πατρί κι ο πατήρ εν εμοί». Όποιος είναι κάτοχος της Αλήθειας έχει στην υποταγή του την πλάνη της ύλης, η οποία τον υπακούει, διαχειρίζεται τις φυσικές δυνάμεις για το καλό της ανθρωπότητας. Ο κάτοχος της Αλήθειας, ο σώφρων και σοφός, ο πραγματικός Άνθρωπος, δεν θα χρησιμοποιήσει τις ακτίνες Laser σαν ακτίνες θανάτου αλλά σαν ιατρικό εργαλείο για να ανακουφίσει τον πόνο, δεν θα χρησιμοποιήσει την πυρηνική ενέργεια στις ατομικές βόμβες, αλλά στους πυρηνικούς αντιδραστήρες μετατρέποντας την σε ηλεκτρισμό για να ζεστάνει αυτούς που κρυώνουν ή για να τους ψυχαγωγήσει σωστά με ηθικοπλαστικά προγράμματα κι όχι με τα σκύβαλα των AGB.
O Προμηθέας έκρυψε την κλεμμένη φωτιά στο κοίλο μέρος ενός ραβδιού από κουφοξυλιά. Το “ζωτικό πυρ” όμως ο άνθρωπος το έχει στην σπονδυλική στήλη, αυτό το κοίλο σωματικό ραβδί, που στηρίζει όλο το σώμα, όπου υπάρχει ο νωτιαίος μυελός κι όπου κυκλοφορούν τα τρία ενεργειακά ρεύματα : “Ίντα”- “Πίγκαλα”- “Σουσούμνα”, τα οποία αποδίδονται συμβολικά με το “κηρύκειο του Ερμή”. Αυτά τα ρεύματα, απορροές των τριών Όψεων του Λόγου που ενσαρκώθηκε στη γη, μεταφέρουν την ενέργεια στα επτά ενεργειακά κέντρα ( τσάκρας ) απ’ όπου διαχέεται σ’ όλο το σώμα. Όταν η ενέργεια, με την προσπάθεια του ανθρώπου πάρει υψηλές δονήσεις, πυροδοτείται η “κουνταλίνι” κι ο άνθρωπος τότε παίρνει το πνευματικό μονοπάτι, που θα τον φέρει σε επαφή με τον Λόγο.
Η εσωτερική γνώση μας λέει πως πριν από 18 εκατομ. χρόνια μια μεγάλη ομάδα πνευματικών όντων, οι Κύριοι του Νου ή Κύριοι της Φλόγας ή Ηλιακοί Άγγελοι, ξεκίνησαν από τον πλανήτη Αφροδίτη, με αρχηγό τους τον Σανάτ Κουμαρά, κι εγκαταστάθησαν στη γη, όπου βρήκαν ανθρωποειδή. Σ’ αυτά ενεργοποίησαν το νου, που ήταν σε κατάσταση νάρκης κι έτσι με την εξέλιξη φθάσαμε στον σημερινό άνθρωπο. Αυτή η κάθοδος πραγματοποιήθηκε σε τρεις φάσεις. Στην δεύτερη κάθοδο, λέγεται πως φύτεψαν τον σπινθήρα της νόησης στον άνθρωπο ενώ κατά την τρίτη έγινε η μεγάλη μετάλλαξη σε Homo Sapiens. Αυτά τα όντα , που ονομάζονται προμηθεïκή ομάδα, έφεραν το θείο πυρ στην ανθρωπότητα. Εμφύτεψαν το σπινθήρα του νου ( μάνας ) στον άνθρωπο και για πρώτη φορά ο άνθρωπος άρχισε να έχει νοητική ανταπόκριση. Χωρίς αυτό το πυρ θα ήταν σχεδόν αδύνατο να οδηγηθεί ο άνθρωπος στην ατραπό της εξέλιξης. Ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία του που άρχισε να δίνει προσοχή στο περιβάλλον του, στο σώμα του και στα μεταβαλλόμενα φαινόμενα των ποταμών, των λιμνών, των σύννεφων, των ανέμων και των βροχών. Άρχισε να αναζητάει τρόπους επιβίωσης όχι μόνο για την κάθε στιγμή, αλλά και για το μέλλον. Στην Τρίτη κάθοδο σχημάτισαν μια γέφυρα ανάμεσα στην κατώτερη τετράδα του ανθρώπου ( φυσικό-αιθερικό-αστρικό-κατώτερο νοητικό) και την ανώτερη τριάδα ( ανώτερο νοητικό- μπουντικό-ατμικό). Έγιναν μια γέφυρα ανάμεσα στον άνθρωπο και στις ανώτερες αρχές, δίνοντάς του την ευκαιρία να ανέβει την κλίμακα της εξέλιξης και να λειτουργήσει πρώτα σαν ψυχή κι έπειτα σαν αφυπνισμένη Μονάδα. O Σανάτ Κουμαρά, ο βιβλικός Αρχαίος των Ημερών, παρέμεινε στη γη για να επιβλέψει την ανάπτυξη των ανθρώπων και στους μύθους των διαφόρων λαών φέρει διάφορα ονόματα. Στην Ελληνική παράδοση είναι ο Προμηθέας! Ο δεμένος στον Καύκασο ( καύκαλο- κεφάλι- νους ) με τα δεσμά της ύλης, αυτός που υποφέρει για το καλό της ανθρωπότητας, για την εξέλιξή της.
Η Ελληνική κοσμοθεώρηση τοποθετεί τον άνθρωπο- Προμηθέα να αποδέχεται τις συνέπειες της θεϊκής και της θνητής του φύσης, να βαδίζει τον σκληρό δρόμο που του άνοιξε η διανοητική του εξέλιξη και να εκπληρώνει την υποχρέωση της συνειδησιακής του ολοκλήρωσης. Ο Προμηθέας δεν αποδέχεται το αμάρτημα, σαν τον Αδάμ, όχι μόνο δεν πιστεύει πως είναι γυμνός, αλλά απεναντίας θεωρεί πως έχει ενδυθεί την ικανότητα του «νοείν», γιατί η γύμνια της φυσικής αποστέρησης ικανοτήτων και δυνάμεων, με τις οποίες έχουν προικιστεί τα ζώα, καλύπτεται με το “ ένδυμα της νόησης”. Δεν εκλιπαρεί για άφεση αμαρτιών, δεν μετανοεί, αλλά υπομένει την οργή των θεών αλυσοδεμένος και συνεπής στην επιλογή του να παραδώσει στον άνθρωπο την Γνώση. Δεν μετακυλάει τις ευθύνες του στις επερχόμενες γενεές σαν “προπατορικό αμάρτημα”, αλλά καρφωμένος στον βράχο του Καυκάσου επωμίζεται το βάρος ενός εγκλήματος ενάντια στην θεϊκή θέληση κι αντιστέκεται μαρτυρικά στην προσπάθεια των θεών να επαναφέρουν τον άνθρωπο στο επίπεδο της ενστικτώδους άγνοιας.
Γιατί αυτή είναι η επιθυμία των θεών, αυτό επιδιώκει το όργανο της θεϊκής βούλησης, ο αετός, το ιερό πτηνό του Δία, που καθημερινά κατατρώγει το ήπαρ του Προμηθέα- ανθρώπου, προσπαθώντας να τον επαναφέρει στο επίπεδο του ζώου με κυρίαρχο χαρακτηριστικό το ένστικτο και την απουσία της διανόησης. Για τον Προμηθέα- άνθρωπο η απουσία του ήπατος σημαίνει αδυναμία έστω κι έμμεσης επικοινωνίας ανάμεσα στο αθάνατο και το θνητό μέρος της ψυχής του, ανάμεσα στο Νου και το ένστικτο, με αποτέλεσμα τον διαχωρισμό τους και την επικράτηση των αλόγων σωματικών επιθυμιών, την απόλυτη επικράτηση του ενστίκτου. Ο Προμηθέας- άνθρωπος όμως έχει διπλή φύση, ανθρώπινη και θεϊκή. Η θεϊκή του φύση το βράδυ αναγεννά το συκώτι του κι αποκαθιστά την επικοινωνία, επαναφέροντας την ισορροπία ανάμεσα στο αθάνατο Νοητικό και το θνητό Επιθυμητικό μέρος της ανθρώπινης ψυχής. Έτσι ο Προμηθέας αντιστέκεται στην οπισθοδρόμηση και την υποταγή στις άλογες απαιτήσεις της θνητής του φύσης και υπομένει καρτερικά το μαρτύριο της επιλογής του για την γνώση και την αυτοσυνειδησία του. Υπομένει και περιμένει την δικαίωσή του, αντιστέκεται και ελπίζει ότι ο άνθρωπος θα βρει τον δρόμο, που θα τον ελευθερώσει από τα βαριά δεσμά της ακινησίας και του μαρτυρίου, πιστεύει και στηρίζει την δύσκολη επιλογή του. Και είναι βάσιμη η προσδοκία του Τιτάνα ότι ο άνθρωπος, που έπλασε χαρίζοντάς του σοφία και γνώση, θα βρει το δρόμο για την Αρετή, το μονοπάτι που θα τον οδηγήσει στις απόκρημνες βουνοπλαγιές του Καυκάσου, για να σκοτώσει τον αετό και να τον απαλλάξει από τα δεσμά και το βασανιστήριο της θεϊκής γνώσης.
Όταν ο ημίθεος Ηρακλής στάθηκε στο σταυροδρόμι κι αποφάσισε να ακολουθήσει το στενό και δύσβατο μονοπάτι της Αρετής, ο Προμηθέας ανακουφίστηκε βλέποντας το μαρτύριό του να τελειώνει και την πεποίθησή του να δικαιώνεται. Ο Ηρακλής, έχοντας κι αυτός κάνει την ίδια δύσκολη επιλογή κι αποφεύγοντας να πάρει την εύκολη κι ασφαλή διαδρομή της Κακίας, είχε πάρει το μονοπάτι που τον οδήγησε στον Καύκασο, όπου ελευθέρωσε τον δεσμώτη Προμηθέα, και πορεύτηκε μαζί του την δύσκολη κι επίπονη πορεία της συνειδησιακής ολοκλήρωσης, αποδεχόμενος την μοίρα του ανθρώπου και τον προορισμό του να ξεφύγει από το ζωικό επίπεδο και να βαδίσει προς την φύση των θεών.
Ο Λυτρωμένος Προμηθέας ( Προμηθεύς Λυόμενος) από τον Ηρακλή είναι η πνευματική οντότητα Ψυχή- Πνεύμα, που αντικαθιστά τον θνητό άνθρωπο ή την ψυχή του, και η οποία μπορεί να τον οδηγήσει σε ανώτερα επίπεδα. Ο Προμηθέας Δεσμώτης συμβολίζει την ψυχή την εγκλωβισμένη στην ύλη, η οποία περιμένει τον ελευθερωτή της Ηρακλή, έναν Υιό Θεού, για να της σπάσει τα δεσμά. Εδώ να τονίσουμε το γεγονός πως ο Ηρακλής συνάντησε τον Προμηθέα καθώς αναζητούσε τα χρυσά μήλα των Εσπερίδων, τα μήλα της γνώσης! Αναζητώντας την γνώση μπορούμε να ελευθερώσουμε τον εντός μας Θεό, τον Προμηθέα-Πνεύμα!
Η επιμονή και η σκληρή προσπάθεια του ανθρώπου στην αναζήτηση της γνώσης και της αρετής, υποχρέωσαν τους θεούς να υπακούσουν στην Ανάγκη και να αποδεχθούν πως ένα μέρος από την φύση τους είναι πλέον κτήμα της ανθρωπότητας, οπότε του επέτρεψαν να χρησιμοποιήσει το Νου και την Συνείδησή του στα πλαίσια της ελεύθερης βούλησης κι εκλογής για την περαιτέρω πορεία του, που θα μπορούσε να τον ανεβάσει μέχρι τον Όλυμπο, να γίνει όμοιος μ’ αυτούς.
Η αναζήτηση της Αρετής και της Γνώσης- αθανασίας, που απελευθερώνει από τα δεσμά της άγνοιας- θανάτου, οδηγούν τον άνθρωπο στην θέωση. Αλλά αυτό επαφίεται στην ελεύθερη βούλησή του. Για την απόκτησή τους ή την απεμπόλησή τους ο Θεός δεν έχει καμία συμμετοχή. Όπως λέει και ο Πλάτωνας : « Αιτία ελομένου, Θεός αναίτιος» δηλ. η ευθύνη ανήκει σ’ αυτόν που επιλέγει, ο Θεός είναι ανεύθυνος.
