Μία ήρεμη, χαρούμενη και θετική ιδιοσυγκρασία, που απορρέει από απόλυτη, υγιή και ευτυχή εσωτερική οργάνωση, ένα διαυγές, ζωηρό, διεισδυτικό, με σωστή αντίληψη των πραγμάτων μυαλό, μία μετρημένη, ήπια βούληση και συνεπώς μια ήσυχη συνείδηση… είναι αυτά τα προτερήματα, που κανένα αξίωμα, καμία δόξα και κοινωνική αναγνώριση, κανένας πλούτος δεν μπορεί ν’ αντικαταστήσει.
Ένας καλός, μετριοπαθής, ήπιος χαρακτήρας μπορεί να είναι ευχαριστημένος υπό συνθήκες φτώχειας, ενώ ένας άπληστος, φθονερός και κακός δεν είναι ευχαριστημένος μέσα σε όλα τα πλούτη.
Ακόμα, για κάποιον που έχει διαρκώς την απόλαυση μιας εξαιρετικής, πνευματικά σημαντικής ατομικότητας, οι περισσότερες των γενικά επιδιωκόμενων απολαύσεων είναι εντελώς περιττές, και μάλιστα μόνο ενοχλητικές και βαρετές.
Θα σας θυμίσω τον μεγάλο Έλληνα φιλόσοφο Σωκράτη που μια μέρα, σε έναν από τους περιπάτους του, ευρισκόμενος μπροστά σε κάποια πολυτελή εμπορεύματα που ήταν απλωμένα για πούλημα, είπε: “Για δες λοιπόν πόσα πράγματα υπάρχουν που δεν τα έχω ανάγκη!”
Από τα παραπάνω συνάγεται ότι η εξάρτηση του ανθρώπου από τις εξωτερικές περιστάσεις είναι πολύ μικρότερη απ’ ό, τι νομίζουμε συνήθως. Ο παντοδύναμος χρόνος ασκεί και εδώ τα δικαιώματά του, σ’ αυτόν υποκύπτουν σιγά σιγά τα σωματικά και τα πνευματικά χαρίσματα. Μόνο ο ηθικός χαρακτήρας δεν καταβάλλεται από τον χρόνο.
Άρτουρ Σοπενάουερ