διαβάζουμε στο υπέροχο posiliving.gr
Πέρα από απόψεις του τύπου “κάθε άνθρωπος είναι σημαντικός”, “όλοι είναι ίσοι”, κλπ, που ισχύουν φυσικά σε ένα γενικότερο κοινωνικό πλαίσιο, που σέβεται τον άνθρωπο και τα δικαιώματα του, είναι γεγονός, ότι για τον καθένα μας, ο κάθε άνθρωπος που υπάρχει στη ζωή μας δεν είναι το ίδιο σημαντικός με τον επόμενο.
Συνήθως έχουμε διαφορετικούς ομόκεντρους κύκλους γύρω μας, όπου εντάσσουμε τον κάθε άνθρωπο που παίζει ρόλο στη ζωή μας, ανάλογα με το πόσο σημαντικός είναι.
Ενώ υπάρχουν κάποια γενικά μοτίβα ένταξης, δηλαδή συνήθως η άμεση οικογένεια, ο σύντροφος, οι καλοί
Μπορούμε να το καταλάβουμε παρατηρώντας και μετρώντας ένα και μόνο στοιχείο: πόσο από τον ελεύθερο χρόνο που διαθέτουμε έχουμε ανάγκη και θέλουμε να περνάμε με αυτόν τον άνθρωπο!
Αποδέχοντας ως γενικά δεδομένα ότι:
- στην εποχή της ταχύτητας και του άγχους που ζούμε ο ελεύθερος μας χρόνος είναι ότι πιο σπάνιο άρα και πολύτιμο διαθέτουμε να “ξοδέψουμε” (με αυτόν τον ορισμό αποκλείεται η υγεία ως προφανώς το πιο σημαντικό αγαθό μας) και
- κάθε μέρα καλούμαστε να επιλέξουμε να “επενδύσουμε” αυτόν τον πολύτιμο χρόνο,
μπορούμε να μετρήσουμε πόσο σημαντικός μας είναι ο κάθε άνθρωπος.
Έτσι, συνήθως για έναν μπαμπά ή μία μαμά είναι τα παιδιά τους, ή για αγαπημένα ζευγάρια ο σύντροφος τους κ.ο.κ. Όντως, οι περισσότεροι από εμάς, συνήθως υποσυνείδητα και με οδηγό το ένστικτο του τι είναι καλό για τους εμάς, ακολουθούμε τον παραπάνω κανόνα.
Αρκετοί όμως, αναρωτιούνται συχνά τι δεν πάει καλά στη ζωή τους, γιατί τους πειράζει αυτό ή το άλλο, γενικώς νοιώθουν μία ανισορροπία.
Πολύ συχνά λοιπόν, και χωρίς τη βοήθεια κανενός (εκτός ίσως ενός post που θα μας κινήσει τη σκέψη…) μπορεί ο καθένας να κάνει αυτό το τεστ και να διαπιστώσει ότι δεν “επενδύει” το χρόνο που θα έπρεπε σε αυτούς που θα έπρεπε, πραγματοποιώντας το πρώτο βήμα για να κάνει τις απαραίτητες αλλαγές.
Πηγή: Καλά Νέα
