Η ομορφιά από τα αρχαία χρόνια ήταν ιδιαιτέρως σημαντική, τόσο όσον αφορά τους άνδρες όσο και τις γυναίκες, με τα πρότυπα ομορφιάς στην Αρχαία Ελλάδα να είναι συγκεκριμένα.
Σε ορισμένα συμπεράσματα για το τι θεωρούσαν οι Αρχαίοι Έλληνες ομορφιά, μπορούμε να καταλήξουμε παρατηρώντας τα αγάλματα που απεικόνιζαν μια ανθρώπινοι μορφή στις ιδανικές προδιαγραφές της εποχής.
Στην πραγματικότητα, οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι η φυσική ομορφιά είχε άμεση συσχέτιση με την εσωτερική ομορφιά, που σημαίνει ότι οι όμορφοι άνθρωποι ήταν επίσης ηθικά καλοί, ενώ αυτοί που θεωρούνται «άσχημοι» δεν είχαν χαρακτήρα.
Οι αρχαίοι Έλληνες που ήταν όμορφοι, ιδιαίτερα οι άνδρες, συχνά περιγράφονταν ως «καλόκαθαθος», ένα επίθετο που συνδυάζει το «kalos», που σημαίνει όμορφο ή όμορφο, και «agathos», που σημαίνει ενάρετο ή καλό.
Οι γυναίκες που ήταν εκπληκτικά όμορφες, ακόμη και οι γυναίκες γενικά, ήταν συχνά «κακές» φιγούρες ή, στην καλύτερη περίπτωση, ηθικά διφορούμενες στην ελληνική μυθολογία και λογοτεχνία.
Η πιο όμορφη γυναίκα στον κόσμο, η Ελένη της Τροίας, είναι το τέλειο παράδειγμα αυτού του φαινομένου.
Η ανδρική ομορφιά επικεντρώθηκε στο σώμα. Η αθλητική σωματική διάπλαση, με στρογγυλεμένους, σφικτούς μύες και λίγο λίπος, θεωρήθηκε πιο ελκυστική.
Οι άντρες με κοκκινωπά ξανθά μαλλιά, γεμάτα χείλη και αστραφτερά μαυρίσματα θεωρούνταν τα πιο όμορφα στην αρχαία Ελλάδα.
Ενώ μερικοί θα μπορούσαν να πουν ότι αντικατοπτρίζουν την τρέχουσα επιδιόρθωση εμπνευσμένη από την Καρντάσιαν με τεράστια γλουτούς, τα τέλεια γυναικεία σώματα στην αρχαία Ελλάδα συχνά έρχονταν με περισσότερο λίπος γενικά.
Ενώ σήμερα οι γυναίκες επικεντρώνονται κυρίως στους γλουτούς και στο στήθος, και ελπίζουν ότι δεν υπάρχουν πολλά πουθενά αλλού, οι αρχαίοι Έλληνες προτιμούσαν τις καμπύλες γυναίκες με κοιλιά και μια κοιλιακή μέση.
Αυτό εξηγείται από τις αμέτρητες απεικονίσεις της Αφροδίτης, της θεάς της αγάπης, με μια ξεχωριστή σακούλα λίπους στο κάτω στομάχι της και μεγαλύτερους γοφούς που δεν ήταν τελείως στρογγυλεμένοι.
Μέχρι πολύ πρόσφατα, το υπερβολικό λίπος θεωρήθηκε εξαιρετικά ελκυστικό για μια γυναίκα, καθώς χρησίμευε ως ένδειξη της τάξης της.
Οι γυναίκες που ήταν λεπτές ήταν πιθανότατα σκλάβες ή εργάτες που ασκούσαν σωματική εργασία όλη την ημέρα και δεν μπορούσαν να φάνε επαρκώς.
Ομοίως, το απαλό δέρμα ήταν περιζήτητο στην αρχαία Ελλάδα, ένα πρότυπο ομορφιάς που μπορεί να φαίνεται ανέφικτο, και πολύ διαφορετικό από την τρέχουσα στερέωσή μας με λαμπερό, μαυρισμένο δέρμα.
Συχνά, τα πιο περιζήτητα χαρακτηριστικά είναι αυτά που είναι λιγότερο κοινά. Στην αρχαία Ελλάδα, τα μπλε μάτια και τα κοκκινωπά ξανθά μαλλιά θεωρούνταν εξαιρετικά όμορφα.
Λαμβάνοντας υπόψη ότι οι σύγχρονοι Έλληνες έχουν μεγάλη γενετική ομοιότητα με τους Έλληνες της αρχαιότητας, είναι ασφαλές να υποθέσουμε ότι οι αρχαίοι έμοιαζαν με τους σύγχρονους κατοίκους της χώρας, όπου τα μπλε μάτια και τα ανοιχτά μαλλιά εξακολουθούν να είναι ασυνήθιστα.
Όσον αφορά τα χτενίσματα, οι ελληνικές γυναίκες των ανώτερων τάξεων φορούσαν τα μαλλιά τους μακριά, συχνά πλεγμένα και χυτευμένα σε περίπλοκα στυλ. Εάν δεν είχαν μακριά, πυκνά μαλλιά, οι γυναίκες στην αρχαιότητα φορούσαν συχνά περούκες.
Οι αρχαίες ελληνικές γυναίκες χρησιμοποιούσαν το ελαιόλαδο για να ρυθμίσουν τα μαλλιά και το δέρμα τους, αλλά φυσικά αυτό το χρησιμοποιούσαν μόνο οι γυναίκες που μπορούσαν να το αντέξουν οικονομικά.
Ενώ τα μπλε μάτια ήταν ιδιαίτερα σπάνια και πολύτιμα στην αρχαία Ελλάδα, έτσι και τα μεγάλα καστανά μάτια με μακριές, σκούρες βλεφαρίδες.
Δείτε επίσης:
