Αρχίζω και παρακολουθώ σε όλα τα social media ό,τι αναρτάται για τα γεγονότα στη γείτονα χώρα, σε όποια μορφή κι αν είναι, βίντεο, φωτογραφίες, τουιταρίσματα.
Φτάνω στα όρια της εμμονής, αλλά βλέπεις εμείς προ πολλού παραδώσαμε τα όπλα, οπότε το θέαμα με ξενίζει, ειδικά με την τόσο έντονα βίαιη αντίδραση της αστυνομίας.
Δεν θα σταθώ στους λόγους του ξεσηκωμού τους, ούτε στο τι κρύβεται πίσω από τις διαμαρτυρίες τους. Θα σταθώ σε αυτό που μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση: την αλληλεγγύη τους.
Μέσα από πλήθος φωτογραφιών είδα διαδηλωτές να βοηθούν ο ένας τον άλλον, μαθητές να μοιράζουν
Είδα κατοίκους να τοποθετούν στα παράθυρά τους φαγητό, νερό, γάλα και λεμόνια για τους περαστικούς, μήπως και τα χρειαστούν. Φοιτητές γιατροί με σακούλες γεμάτες εξοπλισμό να κατευθύνονται στην πλατεία για να βοηθήσουν τραυματίες.
Άλλοι πάλι να κοντοστέκονται για να βοηθήσουν τα αδέσποτα με τα δακρυγόνα. Και χωρίς να το θέλω αναρωτιέμαι κατά πόσο είμαστε εμείς αλληλέγγυοι. Θα κάναμε τα ίδια και εμείς αν κάτι αντίστοιχο συνέβαινε στην Ελλάδα; Θα βοηθούσαμε ο ένας τον άλλον;
Αλλά, πιο βασικά, θα σηκωνόμασταν από τον καναπέ μας;
της Σάρα Κατερίνας για το http://www.protagon.gr
Πηγή: Καλά Νέα
