Τα αρχαία Αιγυπτιακά τεχνουργήματα
διατηρούν την εικόνα του Χριστού;
Γιατί οι Αιγύπτιοι έθαβαν τους νεκρούς με το κάλυμμα στο κεφάλι, με γένια στο πηγούνι, και ράβδο βοσκού στο χέρι;
Δεν υπάρχει μοναδική θεωρία στην Αιγυπτιολογία που να έχει ομόφωνη υποστήριξη και να εξηγεί λογικά τη σημασία αυτών των επικήδειων ρουχισμών. Μια νέα μελέτη αποκαλύπτει ότι δημιουργούσαν μια απεικόνιση του Χριστιανικού Σωτήρα – ένα ποιμένα με γενειάδα και μακριά μαλλιά.
Το κάλυμμα του κεφαλιού, η γενειάδα, και η ράβδος του ποιμένα έχουν μια συμβολική σημασία. Χρησιμοποιούνταν για να αλλάζουν την εξωτερική εμφάνιση του αποθανόντος σε μια απεικόνιση του θεού Όσιρι, την μοναδική τόσο σημαντική Αιγυπτιακή θεότητα, και του πρώτου στην κατεγραμμένη ιστορία που αναστήθηκε από τους νεκρούς.
Η πίστη της Ανάστασης.
Ο μετέπειτα Αιγυπτιολόγος Egyptologist Sir E. A. Wallis Budge έγραψε “Η κεντρική μορφή της αρχαίας Αιγυπτιακής Θρησκείας ήταν ο Όσιρις,” ,”και οι κύριες αρχές της λατρείας του ήταν η πίστη στη θεότητα του, στο θάνατο, στην ανάσταση, και στον απόλυτο έλεγχο των μοιρών των σωμάτων και των ψυχών των ανθρώπων. Το κύριο σημείο κάθε Οσιρικής Θρησκείας ήταν η ελπίδα του για ανάσταση σε μεταμορφωμένο σώμα και της αθανασίας, που ήταν δυνατό να αντιληφθεί μόνο από αυτόν μέσο του θανάτου και της ανάστασης.”1
Παλιά στην Αιγυπτιακή ιστορία
ήταν θρησκευτικό έθιμο να θάβουν τους νεκρούς βασιλιάδες με μια απεικόνιση του Όσιρι. Αργότερα δίνονταν στις ανώτερες τάξεις και τελικά στις κοινές μάζες Οσιριακή ταφή.Τα έθιμα επηρεάζουν την Αιγυπτιακή έρευνα να ακολουθήσεις την ανάσταση του. Ο Henri Frankfort, ένας πρώην καθηγητής της προ-κλασσικής αρχαιότητας στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου, υπογράμμισε την εξής ιδέα: “Θα ήταν καλό να δοθεί έμφαση στο ότι η ταυτότητα των νεκρών με τον Όσιρη ήταν ένα μέσο για ένα τέλος, που είναι, το να φτάσει στην ανάσταση στο μέλλον” 2
Το όνομα “Όσιρις” (Ausar) στα ιερογλυφικά περιλαμβάνει τη σκιαγραφία ενός άντρα με γενειάδα και μακριά 
μαλλιά. Αυτή είναι ίδια με την απεικόνιση που ενταφιάστηκε στα ανθρωπομορφικά φέρετρα. Το κάλυμμα του κεφαλιού της nemes που ξεκινάει από το μέτωπο του αποθανόντος και καταλήγει πάνω στους ώμους, αποτελεί σύμβολο για τα μακριά μαλλιά (Το κάλυμμα του κεφαλιού ήταν δεμένο αλογοουρά στο πίσω μέρος του κεφαλιού όπως συνήθως γίνεται με τα μακριά μαλλιά.) Το μούσι στο πηγούνι, που ήταν δεμένο κοτσίδα, αντιπροσωπεύει μεγάλο μούσι.
Αυτή η ανακάλυψη μας φέρνει αντιμέτωπους με ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον μυστήριο. Για χιλιάδες χρόνια πριν την άνοδο του Χριστιανισμού οι Αιγύπτιοι ήταν στην αναζήτηση για να ακολουθήσουν στην ανάσταση έναν άντρα με γενειάδα και μακριά μαλλιά και να αποκτήσουν τη ζωή μετά θάνατο!
Τα Οσιριακά φέρετρα επίσης παρουσιάζουν ράβδο
ενός ποιμένα στο αριστερό χέρι, ένα καθαρά Χριστιανικό σύμβολο. (Ο Ιησούς περιέγραψε τον εαυτό του σας τον “Καλό Ποιμένα” του ανθρώπινου κοπαδιού. Προσωπογραφίες του Χριστού τον δείχνουν να κρατάει τη ράβδο του ποιμένα.) Η ράβδος απεικονίστηκε στα χέρια του Όσιρι από την Αιγυπτιακή τέχνη. Στη λογοτεχνία τα επίθετα του sa και Asar-sa σημαίνουν “ποιμένας” και “Όσιρις ο ποιμένας”. Η ονομασία ποιμένας αποτελεί τον κατάλληλο τίτλο για ένα πολυαγαπημένο πνευματικό ηγέτη του οποίου η πίστη της ανάστασης υποσχόταν ζωή μετά θάνατο για την ψυχή
Cross of Life
Είναι απίστευτο ότι, η “ζωή” μετά το θάνατο εκφραζόταν με το σταυρό ανκ, άλλο ένα παράλληλο σύμβολο στο Χριστιανισμό. 
Το ανκ ήταν το πιο σεβαστό και γόνιμο έμβλημα στην Αίγυπτο. Αφιερωνόταν σε τάφους και ναούς και απεικονίζονταν στα χέρια θεών, βασιλιάδων, ιερέων, βεζίριδων, απλών πολιτών και των παιδιών τους. Κανείς δε γνωρίζει την προέλευση του. Η σημασία του, της “ζωής” μετά θάνατο είναι εντυπωσιακά όμοια με τη σημασία της σταύρωσης του Χριστού, επίσης σύμβολο της “ζωής” μετά θάνατο. (Το Δόγμα της αιώνιας ζωή του Χριστού είναι ένα περιοδικό θέμα στην Καινή Διαθήκη. Στον Ιωάννη 11:25 ο Χριστός λέει: “Είμαι η ανάσταση, και η ζωή: αυτός που θα πιστέψει σε μένα, αν και ήταν νεκρός θα ζήσει: Και οποιοσδήποτε ζήσει και πιστέψει σε μένα δε θα πεθάνει ποτέ.”).
Πρέπει να σημειωθεί ότι οι συμβολιστές βλέπουν στο Ανκ την περιγραφή ενός θυσιασμένου ανθρώπου: ο κύκλος εκφράζει το κεφάλι του, η οριζόντια γραμμή τα δυο του χέρια, και η κάθετη γραμμή τα πόδια του που είναι καρφωμένα στο σταυρό σαν ένα.
Μετά την ανάσταση του ο Όσιρις έγινε ο κριτής των ψυχών των νεκρών. Σ” αυτή τη θέση είχε τη δύναμη να χαρίσει τη ζωή στον παράδεισο σ” αυτούς που συμπεριφέρονταν έντιμα στη γη. Ο Wallis Budge εξήγησε: “η πίστη ότι ο Όσιρις ήταν ο αμερόληπτος κριτής των πράξεων και των λόγων των ανθρώπων, που αντάμειψε τους ενάρετους, και τιμώρησε τους αδύνατους, και εξουσίαζε πάνω στον παράδεισο που περιελάμβανε μόνο αναμάρτητα όντα, και ότι κατείχε τη δύναμη να κάνει αυτά τα πράγματα επειδή είχε ζήσει στη γη, και υπέφερε το θάνατο, και αναστήθηκε από τους νεκρούς, είναι τόσο παλιά όσο ο δυναστικός πολιτισμός στην Αίγυπτο…”3
Η Ημέρα της Κρίσης αποτελεί κεντρικό δόγμα της Χριστιανικής θρησκείας. Οι ψυχές των νεκρών θα στέκονται μπροστά στην θρόνο της Κρίσης του Χριστού. Αυτοί που ακολούθησαν τις διδασκαλίες του κατά τη διάρκεια της ζωής τους θα κριθούν έντιμα και θα γίνουν δεκτοί στον παράδεισο, όπως λέει η Επιστολή του Παύλου Προς Κορινθίους Β” 5, 10.
Απεικονίσεις του Χριστού και του Όσιρη σαν κριτές είναι εκπληκτικά όμοιες. Η Τελευταία Κρίση του Michelangelo έχει πολλά κοινά στοιχεία με την Ημέρα της Κρίσης που είναι χαραγμένη με οξύ σε Αιγυπτιακούς παπύρους και φτιαγμένα με ακρίβεια σε τοίχους τάφων. Στην Αιγυπτιακή τελετή η καρδιά του αποθανόντος, σύμβολο της αρετής του, του ηθικού χαρακτήρα, και των γήινων κατορθωμάτων, τοποθετούνταν σε μια ζυγαριά και ζυγίζονταν έναντι σε ένα φτερό που αντιπροσώπευε την Μάατ, το θεϊκό νόμο. Αν τα τάσια της ζυγαριάς ισορροπούσαν, επιτρεπόταν στο νεκρό να περάσει στον παράδεισο. Σαν κριτής, ο Όσιρις απεικονίζεται πάντα στην εδράζουσα θέση, μια τοποθέτηση που παραλληλίζεται με την περιγραφή της Καινής Διαθήκης για τη θέση του Χριστού στην κρίση.
Τι είμαστε εμείς για να βρούμε τέτοιες εντυπωσιακές ομοιότητες; Μήπως οι Χριστιανοί μελετητές απλά “δανείστηκαν” απεικονίσεις” και σύμβολα του Όσιρη από την Αιγυπτιακή θρησκεία; Ή αυτές οι αποδείξεις αποκαλύπτουν ένα βαθύ και μέχρι τώρα ανεξήγητο φαινόμενο το οποίο επηρεάζει την πορεία του ανθρώπινου πολιτισμού; Με την αποκάλυψη των κοινών ομοιοτήτων στην Αιγυπτιακή και τη Χριστιανική θρησκεία, αυτό που κάνουμε στην ουσία, είναι, η επανα-ανακάλυψη των ιερών σχεδίων μιας αρχαίας Μεσσιανικής παράδοσης που επιταχύνει τον ανθρώπινο πολιτισμό και την πνευματική εξέλιξη από το ξεκίνημα της ιστορίας;
Μύθος ενάντια της πραγματικότητας
Επειδή η ιστορία του Όσιρη ήταν τόσο γνωστή στην Αίγυπτο δεν καταγράφηκε ποτέ σε χαρτί. Σαν αποτέλεσμα οι σύγχρονοι ερευνητές δεν μπορούν να αποτιμήσουν τα γεγονότα που πλαισιώνουν τη ζωή, το θάνατο και την ανάσταση του. Οι πρώτες γραπτές περιγραφές του Όσιρη έρχονται από πηγές εκτός της Αιγύπτου, βλέπε αρχαίους ιστορικούς όπως ο Διόδωρος ο Σικελιώτης (1ος αιώνας π.Χ.), Ηρόδοτος (5ος αιώνας π.Χ.), και ο Πλούταρχος (1ος αιώνας μ.Χ). Αυτοί οι κλασσικοί συγγραφείς περιγράφουν τον Όσιρη σαν ημίθεο βασιλιά που κατάργησε τον κανιβαλισμό, έμαθε στους άντρες και τις γυναίκες να ζουν σύμφωνα με το νόμο της Μάατ, να βελτιώσουν την ηθική τους, και, γεμάτος αγάπη για την ανθρωπότητα, ξεκίνησε ένα ταξίδι αναζήτησης σε όλο τον κόσμο για να φέρει τα πλεονεκτήματα του πολιτισμού σε άλλες κουλτούρες. Οι σχολιασμοί τους συνεχίζονται με μυθολογικές περιγραφές του φόνου του Όσιρη από ένα ζηλιάρη αδελφό του, τον ονομαζόμενο Σεθ· η μετεμψύχωση του, πραγματοποιήθηκε με τη βοήθεια της μαγείας της αδερφής/γυναίκας του, Ίσιδας· και ο δεύτερος θάνατος, προήλθε πάλι από τον Σεθ, που διαμέλισε το σώμα του και διασκόρπισε τα κομμάτια προς τα πάνω και κάτω του Νείλου. Μετά την απόλυτη καταστροφή του Όσιρη, ο γιος του, Όρος, νικάει τον Σεθ σε μια επική μάχη δικαιώνοντας έτσι το δολοφονημένο πατέρα του.
Ο μύθος του Όσιρη φαίνεται ότι λαμβάνει χώρα ο μισός στο δικό μας κόσμο και ο μισός σε ένα γοητευτικό κόσμο μαγείας και φαντασίας. Αυτό το στοιχείο φαντασίας είναι υπεύθυνο, κατά ένα μέρος, για την παρανόηση ότι ο Όσιρις ήταν φανταστικό ον. Τα γεγονότα που απέμειναν ανάμεσα στα ερείπια της Αιγύπτου παρουσιάζουν μια εντελώς διαφορετική ιστορία. Η Οσιριακή θρησκεία υποδαύλισε μια αναγέννηση μεταξύ των αρχαίων κατοίκων του Νείλου, οι επιδράσεις της οποίας επηρέασε κάθε όψη της πρωτόγονης τους κοινωνίας. Τους ενσταλάχτηκε ένας υψηλός ηθικός κώδικας, η αίσθηση του καλού και του κακού, και μια τάση προς την αδερφική αγάπη και θαυμασμό, πρωτοφανή στην ανθρώπινη ιστορία και απαράμιλλο κάθε άλλου αρχαίου έθνους.
Καλλιεργήθηκε επίσης μια υψηλά προοδευμένη φιλοσοφία. Οι πιστοί του Όσιρη αντιλαμβάνονταν ότι το ανθρώπινο σώμα δεν ήταν ούτε τέλειο ούτε μόνιμο. Αλλά ήταν επίσης πεπεισμένοι ότι ο θάνατος δεν αποτελούσε το τέλος της ύπαρξης. Υπήρχε ένα αθάνατο, πνευματικό στοιχείο μέσα τους που θα ανυψωνόταν – ανάσταση – από το σώμα και υπάρχει σε μια ανώτερη πνευματική σφαίρα, υπό τον όρο ότι η συμπεριφορά τους ήταν σύμφωνη με τον υψηλό ηθικό κώδικα (μάατ). Συνεπώς, ποτέ δεν δένονταν υπερβολικά με τα πράγματα αυτού του κόσμου. Αυτή ακριβώς είναι η φιλοσοφία που εκφράστηκε από τη θρησκεία του Χριστιανισμού υποδαυλισμένη από τη ζωή, το θάνατο, και την ανάσταση του Χριστιανού Σωτήρα.
Ο Φοίνικας στην Ανατολή
Οι Αιγύπτιοι απεικόνιζαν το πνεύμα του Όσιρη με ένα θαυμάσιο πουλί, αρκετά όμοιο με τις Χριστιανικές απεικονίσεις της ψυχής του Χριστού σαν ένα λευκό και αστραφτερό περιστέρι. 
Οι Αιγύπτιοι ονόμαζαν το πουλί Benu (Μπεν-Μπεν), οι Έλληνες το ονόμαζαν Φοίνικα. Σύμφωνα με το θρύλο αυτό το εξαίσιο πλάσμα εμφανίζεται σαν από θαύμα στον ανατολικό ουρανό κατά τη διάρκεια παγιωμένων σημείων της ιστορίας για να αναγγείλει την αρχή μια νέας κοσμικής εποχής. Όταν εμφανίζεται, μυστηριωδώς βάζει φωτιά στον εαυτό του και απότομα μετατρέπεται σε φωτιά και στάχτες. Παρόλα αυτά, υψώνεται θριαμβευτικά από το θάνατο ξαναγεννημένο και ανανεωμένο.
Οι μελετητές πιστεύουν ομόφωνα, ότι ο φοίνικας ήταν σύμβολο του Όσιρη. Ο Γερμανός φιλόλογος Adolf Erman εξήγησε ότι “η ψυχή του Όσιρη…κατοικεί στο πουλί Benu, το φοίνικα….”4 Ένα εδάφιο από τα Ταφικά Κείμενα υποστηρίζει αυτή την παρατήρηση: “Είμαι ο μεγάλος Φοίνικας που είναι στο Ένα. Ποιος είναι; Είναι ο Όσιρις. ο επιβλέπων των πάντων. Ποιος είναι; Είναι ο Όσιρις. “5
Τα χαρακτηριστικά του Όσιρη σαν φοίνικα είναι τα ίδια με αυτά που αποδίδονται στο Χριστιανικό Μεσσία. Ο φοίνικας και ο Μεσσίας εμφανίζονται στον ανατολικό ουρανό (το άστρο της Βηθλεέμ υψώθηκε στην ανατολή αναγγέλλοντας τον νεογέννητο Βασιλιά). Και οι δύο ξεπέρασαν το θάνατο. Και οι δύο συμπεριέλαβαν το θέμα της ζωής μετά το θάνατο μέσω της ανάστασης. Και οι δύο ήταν προάγγελοι του αστεριού νέων εποχών. (η παρουσία του Χριστού ξεκίνησε τη δική μας εποχή: π.Χ./μ.Χ.) Τέλος, και ίσως το πιο σημαντικό είναι το ότι, και οι δύο είναι συνδυασμένοι με την υπόσχεση μιας μοιραίας επανεμφάνισης (οι Χριστιανοί περιμένουν την επανεμφάνιση του Χριστού, το Δόγμα της Δευτέρας Παρουσίας).
Ποιο είναι το νόημα που κρύβεται πίσω από τις κοινές συγκρίσεις ανάμεσα στο φοίνικα και το Μεσσία; Διατηρεί ο μύθος του φοίνικα τη σοφία των επανεμφανίσεων ενός σωτήρα στην ανθρώπινη ιστορία, ενός σωτήρα του οποίου η ζωή, ο θάνατος και η ανάσταση ήταν επίτηδες σχεδιασμένη για να επιταχύνει την εξέλιξη της ανθρώπινης κουλτούρας; Είναι μια δυνατή και καλά προσεγμένη παράδοση που εκφράζεται στο μύθο του αινιγματικού Αιγυπτιακού φοίνικα; Μια παράδοση που είναι τώρα στα όρια να ξανά-ανακαλυφθεί;
Η “ΠΡΩΤΗ ΕΠΟΧΗ” του Όσιρη
Οι Αιγύπτιοι συνέδεσαν την πρώτη εμφάνιση του φοίνικα με μια χρυσή εποχή στην ιστορία τους γνωστή σαν Zep Tepi, η “Πρώτη Εποχή”. Ήταν πεπεισμένοι ότι τα θεμέλια του πολιτισμού τους εδραιώθηκαν κατά τη διάρκεια αυτής της ασυνήθιστης και ένδοξης εποχής. Ο R. T. Rundle Clark, πρώην καθηγητής Αιγυπτιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ σχολίασε πάνω στις αρχαίες αρχές της Πρώτης Εποχής: “Κάθετι του οποίου η ύπαρξη ή η αυθεντία πρέπει να δικαιολογηθεί ή να εξηγηθεί πρέπει να αναφέρεται στην Πρώτη Εποχή.” Αυτό ήταν πραγματικότητα για τα φυσικά φαινόμενα, τις ιεροτελεστίες, τα βασιλικά εμβλήματα, τα σχέδια των ναών, τις μαγικές ή ιατρικές φόρμουλες, το ιερογλυφικό σύστημα, το ημερολόγιο – όλα τα εφόδια του πολιτισμού… Όλα όσα ήταν καλά ή αποτελεσματικά ιδρύθηκαν στις αρχές της “Πρώτης Εποχής” – η οποία ήταν, επομένως, μια χρυσή εποχή απόλυτης τελειότητας…”6
Η Πρώτη Εποχή φαίνεται πως ήταν η περίοδος κατά τη διάρκεια της οποίας ο Όσιρις βασίλευε σαν πρώτος βασιλιάς της Αιγύπτου. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ήταν που δημιούργησε το νόμο (Μάατ) και ξεκίνησε τη λατρεία προς τον Ρα, το μονοθεϊστικό Θεό της Αιγύπτου. Ο Rundle Clark εξήγησε: “Η βασιλεία του Όσιρη ήταν μια χρυσή εποχή, μοντέλο για τις μετέπειτα γενεές. “7. Η Μάατ και ο μονοθεϊσμός, το “μοντέλο για τις μετέπειτα γενεές” που διατυπώθηκε από τον Όσιρη, ήταν η δύναμη που οδηγούσε, πίσω από την Αιγυπτιακή κουλτούρα, για χιλιάδες χρόνια.
Τι ακριβώς σημαίνει η φράση “η Πρώτη Εποχή”; Είναι μια αναφορά στην πρώτη εμφάνιση – τον πρώτο ερχομό – του Χριστιανικού Σωτήρα στη γη; Υπήρχε μια καθοδηγητική δύναμη πίσω από την ανύψωση του Αιγυπτιακού πολιτισμού; Η ίδια δύναμη που εγκαινίασε τη Χριστιανική αυτοκρατορία; Ήταν η Πρώτη Εποχή μια περίοδος κατά τη διάρκεια της οποίας μια αρχαία Μεσσιανική παράδοση πρώτο-δημιουργήθηκε; Μια παράδοση που σκόπευε στην σπουδαία πολιτιστική σοφία, το νόμο, και την πνευματική αλήθεια στο ανθρώπινο είδος κατά τη διάρκεια διαφορετικών ιστορικών εποχών;
